ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1645 เอาสมบัติล้ำค่าออกมา
“ต้องการผลึกวิญญาณอัสนีใช่หรือไม่! ข้าให้ อย่างไรที่แห่งนี้ก็มีอยู่มากมาย!”
เคร้ง!
ทันใดนั้นผลึกวิญญาณอัสนีกองเท่าภูเขาเล็ก ๆ ก็ปรากฏขึ้น
“ผลึกวิญญาณอัสนีสีดำ!” มู่เฉียนซีกล่าวด้วยความประหลาดใจ
“ต้องเป็นสีดำแน่นอน ภายนอกไม่อาจเทียบผลึกวิญญาณอัสนีขั้นสุดยอดเหล่านั้นได้ แต่ของพวกนี้อยู่นอกโลกก็สามารถใช้ได้” จักรพรรดิเฟิงเหลยกล่าว
“จักรพรรดิเฟิงเหลยใจกว้างเพียงนี้ เช่นนั้นข้าก็ไม่เกรงใจแล้ว! ครั้งนี้ข้าอู้ฟู้ขึ้นแล้ว” มู่เฉียนซียิ้มพลางกล่าว
เสี่ยวโม่โม่ก็ดีใจมาก “นายท่านอู้ฟู่แล้ว! นายท่านอู้ฟู่แล้ว!”
จักรพรรดิเฟิงเหลยกล่าว “เอาล่ะ! ของก็ให้เจ้าแล้ว ข้าจะส่งเจ้าออกไป”
“อืม!” มู่เฉียนซีพยักหน้าเบา ๆ
ในขณะที่ร่างของมู่เฉียนซีอันตรธานหายไปจากหอหลอมอัสนี จักรพรรดิเฟิงเหลยก็กล่าวขึ้นว่า “สาวน้อย เผ่าหงส์ อันตรายนัก! หากเจ้าสามารถเติบโตได้ถึงขั้นของท่านผู้นั้น ได้โปรดเจ้าช่วยเผ่าหงส์ของพวกเราด้วย”
“ข้าไม่ขอให้เจ้าช่วยเผ่าหงส์ให้รุ่งโรจน์อีกครั้ง อย่างน้อยแค่ช่วยให้เผ่าหงส์ผ่านวิกฤตที่ยากลำบากนี้ไปได้ คู่หูผู้นั้นของเจ้า ไม่แน่บางทีอาจจะให้ทำเผ่าหงส์ของพวกเราได้เกิดใหม่อีกครั้งก็ได้”
มู่เฉียนซีกล่าวเสียงต่ำว่า “คำพูดของท่านผู้อาวุโส ข้าจดจำเอาไว้แล้ว”
“อย่างไรเสียเผ่าหงส์ก็เป็นบ้านเกิดของเสี่ยวโม่โม่ รอให้ข้าหาคัมภีร์หมื่นคำสาปเจอ ต่อไปข้ามีพลังความแข็งแกร่งมากพอ ข้าไม่อยู่เฉยแน่”
ครืน เปรี้ยง เปรี้ยง!
เสียงสายฟ้าฟาดครึกโครมดังขึ้นทำให้สายฟ้าบริเวณโดยรอบเงียบลง
ในตอนนี้หัวหน้าเผ่าหงส์เพลิงนำกำลังคนมุ่งหน้ามาทางด้านนี้แล้ว
“พลังนั้นคือพลังของท่านจักรพรรดิเฟิงเหลย!”
“ท่านจักรพรรดิเฟิงเหลยถูกทำให้ตื่นแล้ว ดูท่าข่าวของลั่วอวี่จะเป็นความจริง มีคนไปถึงชั้นเก้าสำเร็จแล้ว แถมยังให้จักรพรรดิเฟิงเหลยลงมือเองอีกต่างหาก”
“เช่นนั้น คนผู้นั้นจะต้องได้รับของล้ำค่าของเผ่าหงส์ไปแล้วเป็นแน่ รีบไปเร็วเข้า!”
“ขอรับ!”
สายฟ้านั้นทำให้โม่ชิงอู่ ฉื้อลั่วอวี่และพวกตกใจขึ้น และทันใดนั้น ร่างอันคุ้นเคยร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้น
ไป๋ฉางเบิกตากว้างด้วยความตกใจพลางกล่าวว่า “มู่เฉียนซี เจ้า…เจ้า นี่เจ้ายังไม่ตาย”
โม่ชิงอู่ก็กล่าวด้วยความประหลาดใจเป็นอย่างยิ่งว่า “มู่เฉียนซี เจ้าออกมาแล้ว!”
ฉื้อลั่วอวี่และพรรคพวกจ้องเขม็งไปที่มู่เฉียนซี นึกไม่ถึงเลยว่ามนุษย์ผู้หนึ่งจะขึ้นไปยังชั้นเก้าได้สำเร็จ อีกทั้งยังกลับออกมาอย่างปลอดภัยอีกด้วย
มู่เฉียนซีไม่ได้ชายตามองพวกเขาเลยแม้แต่น้อย นางมองไปที่โม่ชิงอู่และกล่าวว่า “เสียเวลามามากแล้ว เราไปกันเถอะ!”
โม่ชิงอู่กล่าว “อืม! เรากลับแคว้นหงส์นิลกันเถอะ!”
มู่เฉียนซี โม่ชิงอู่และพวกกำลังจะจากไป ฉื้อลั่วอวี่กระโดดออกมาขวาง พลางกล่าวว่า “ไม่ได้! พวกเจ้าจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”
“ฉื้อลั่วอวี่ เจ้าจะทำเกินไปแล้วกระมัง!” โม่ชิงอู่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ยังไงก็ไปไม่ได้ ข้าสงสัยว่ามนุษย์ผู้นี้จะเอาสมบัติล้ำค่าของเผ่าหงส์ของพวกเราไป หากนางไม่ยอมเอาสมบัติล้ำค่าออกมา พวกเจ้าก็ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น” ฉื้อลั่วอวี่กล่าว
สำหรับสมบัติล้ำค่าของเผ่าหงส์นั้น อันที่จริงแล้วไม่ได้เป็นความลับอันใด โม่ชิงอู่เองก็รู้
การที่ขึ้นไปยังชั้นเก้าของหอหลอมอัสนีได้นั้น มีโอกาสมากที่จะได้รับสมบัติล้ำค่าของเผ่าหงส์
มู่เฉียนซีอยู่ชั้นเก้านานถึงเพียงนั้น นางต้องได้รับความดีความชอบอันใหญ่หลวงมากเป็นแน่ สถานะก็สูงขึ้นแน่นอน แถมยังมีโอกาสเป็นศิษย์สายตรงของท่านราชาเทพอีกด้วย
มู่เฉียนซีกล่าว “ไม่มี ข้าไม่ได้รับสมบัติล้ำค่าอันใดของเผ่าหงส์”
ฉื้อเมิ่งกล่าวด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดว่า “เจ้าบอกว่าไม่มีก็คือไม่มีอย่างนั้นเหรอ ข้าไม่เชื่อ!”
“ใช่! เอาแหวนมิติทั้งหมดของเจ้าออกมาเดี๋ยวนี้ ข้าจะตรวจสอบดู”
คนของเผ่าหงส์เพลิงห้อมล้อมมู่เฉียนซีด้วยท่าทางอันธพาล แววตาของมู่เฉียนซีเย็นยะเยือกขึ้นแล้ว
“ค้นตัว พวกเจ้ามีสิทธิ์อันใด?”
“ก็สิทธิ์ในความเป็นเผ่าหงส์เพลิงที่มีหน้าที่ปกป้องสมบัติล้ำค่าของเผ่าหงส์ด้วยชีวิตอย่างไรล่ะ” ฉื้อลั่วอวี่กล่าวอย่างชอบธรรม
มุมปากของมู่เฉียนซียกยิ้มขึ้นอย่างเย็นชา “ปกป้องอย่างนั้นเหรอ เจ้าแน่ใจนะว่าปกป้อง ไม่ใช่เพื่อเอาความดีความชอบ”
แววตาเหยียดหยามเหล่านั้นดูเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม ดูเหมือนว่าจะเยาะเย้ยในความเจ้าเล่ห์ของนาง
ฉื้อลั่วอวี่โกรธเกรี้ยวขึ้นแล้ว “เยี่ยมมาก มู่เฉียนซี ในเมื่อเจ้าไม่ให้ความร่วมมือ เช่นนั้นก็อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ”
ฉื้อลั่วอวี่กระโจนตัวขึ้นกลางอากาศและกลายร่างเป็นหงส์เพลิงตัวสีแดงฉาน
ครั้งก่อนนางพ่ายแพ้ให้แก่มู่เฉียนซีจนได้รับบาดเจ็บ อาการบาดเจ็บยังไม่หายดี และนางก็รู้ดีว่านางเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมู่เฉียนซี
ทว่า ตอนนี้นางไม่ได้ต่อสู้เพียงลำพัง ข้างกายนางมีคนของเผ่าหงส์เพลิงมากมาย นางไม่เชื่อว่าจะเอาชนะมู่เฉียนซีไม่ได้
“ทุกคนลงมือ! จับตัวมู่เฉียนซีเอาไว้!”
“ขอรับ!”
มุมปากของมู่เฉียนซียกยิ้มขึ้นอย่างเย็นชา “ดี! พ่ายแพ้ไปแล้วยังกล้ามาท้าทายข้าอีก ข้าจะทำให้เจ้าได้สมความปรารถนาแน่”
ตูม!
ทั้งสองฝ่ายได้เริ่มต่อสู้กันอย่างดุเดือด และในตอนนี้โม่ชิงอู่ก็ไม่ได้อยู่นิ่งเฉยแล้ว
นางกล่าว “มู่เฉียนซี! บดบังกลิ่นอายตัวเองแล้วล่าถอยไป”
ต่อให้มู่เฉียนซีได้สมบัติล้ำค่าของเผ่าหงส์มาจริง ๆ ก็ไม่อาจให้ตกให้อยู่ในกำมือของเผ่าหงส์เพลิงได้ ต้องปกป้องมู่เฉียนซีกลับไปให้ได้ จากนั้นเอาสมบัติล้ำค่าของเผ่าหงส์นั้นมอบให้กับท่านพ่อบุญธรรม
“ขอรับ!”
คนของเผ่าหงส์นิลก็ลงมือแล้วเช่นกัน เพียงแต่ว่าพวกเขาไม่กี่คนรับมือกับเผ่าหงส์เพลิง ช่างห่างชั้นกันยิ่งนัก
ตูม เปรี้ยง เปรี้ยง!
มีเผ่าบางเผ่าที่ยังไม่จากไป และแน่นอนว่าพวกเขาไม่เข้าร่วมการต่อสู้นี้ แต่กลับดูและวิพากวิจารณ์อยู่ข้าง ๆ
“นึกไม่ถึงเลยว่าเผ่าหงส์นิลจะต่อสู้กับเผ่าหงส์เพลิง ช่างไม่ประเมินตนจริง ๆ”
“นั่นน่ะสิ! ช่างไม่ประเมินตนเอาเสียเลย เผ่าหงส์นิลจะเป็นคู่ต่อสู้ของเผ่าหงส์เพลิงได้อย่างไรกัน”
“เฮ้อ! เผ่าหงส์นิลน่าอนาถยิ่งนัก”
ทว่า เรื่องราวกลับเหนือความคาดหมายของพวกเขามาก
มู่เฉียนซีพุ่งตัวเข้าไปท่ามกลางการต่อสู้ ไม่ป้องกัน ไม่หลบหลีก อีกทั้งยังโจมตีไปอย่างดุเดือด
“มังกรวารีทำลาย!”
“มังกรเพลิงสังหาร!”
ตูม เปรี้ยง เปรี้ยง!
มู่เฉียนซีโจมตีออกไปอย่างดุเดือด คนของเผ่าหงส์เพลิงเหล่านั้นกลับไม่สามารถทำให้นางได้รับบาดเจ็บได้เลย
คนที่อยู่บริเวณรอบ ๆ ต่างก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ “นี่ข้าตาฝาดไปแล้วหรือไม่ นาง…นางไม่ป้องกันเลย นี่นางแข็งแกร่งถึงขั้นไหนกันแน่”
“ไม่สนใจการโจมตี นางคนเดียวสามารถต่อสู้กับคนกลุ่มใหญ่ได้”
“……”
คนของเผ่าหงส์เพลิงเห็นเช่นนี้ก็ตกตะลึงพรึงเพริดเป็นอย่างมาก ไม่ว่าพวกเขาจะใช้กระบวนท่าหรือจะโจมตีด้วยพลังอันแข็งแกร่งเพียงใดก็ไม่อาจทำให้มู่เฉียนซีบาดเจ็บได้เลยแม้แต่น้อย
“ลั่วอวี่ ทำเช่นไรดี นี่นางใช่มนุษย์จริง ๆ เหรอ ร่างของนางดูแล้วยังแข็งแกร่งกว่าร่างสัตว์อีก การโจมตีของพวกเราไม่เป็นผลเลย นอกจากระดับสัตว์เทพแล้ว คาดว่าไม่มีใครสามารถทำให้นางบาดเจ็บได้”
“หญิงสาวผู้นี้ช่างวิปริตยิ่งนัก…อ๊า…”
ตุบ!
ยังไม่ทันกล่าวจบเขาก็ถูกมู่เฉียนซีโจมตีจนได้รับบาดเจ็บสาหัส
ปัง ปัง ปัง! กระบี่มังกรเพลิงกวัดแกว่งออกไป
มู่เฉียนซีโจมตีได้อย่างราบรื่น คนของเผ่าหงส์เพลิงตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเสียแล้ว
โม่ชิงอู่และพวกกำลังช่วยสนับสนุนอยู่ ทว่า มู่เฉียนซีในตอนนี้ไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นช่วยเลย!
“ลั่วอวี่ ทำเช่นไรดี”
ลั่วอวี่กล่าว “ไม่ว่ายังไงก็ห้ามปล่อยนางไปเด็ดขาด นางเอาสมบัติล้ำค่าของเผ่าหงส์ไป! การป้องกันของนางแข็งแกร่งไม่เป็นไร หาจุดอ่อนของนางให้เจอ นางต้องมีจุดอ่อนแน่!”