ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1683 ธรรมดามาก
มู่เฉียนซีได้เปิดข้อมูลที่จิ่วเยี่ยมอบมาให้อ่านดู
ในครั้งแรกที่โลกของหงส์เกิดสงครามใหญ่ มีบางเผ่าเล็ก ๆ ที่ยอมรับชะตากรรมของตนเอง จากนั้นเผ่าราชาทั้งเก้าก็ค่อย ๆ พากันยอมจำนน
ภายในหมู่พวกเขามีเผ่าหงส์นิลและเผ่าหงส์ครามที่ต่อต้านมากที่สุด สุดท้ายเผ่าหงส์นิลก็พ่ายแพ้ และเผ่าหงส์ครามก็เปลี่ยนท่าทีไปอย่างกะทันหัน
ไม่มีผู้ใดรู้ถึงเหตุผล แต่ทว่าท่านเหมยในฐานะสมาชิกระดับสูงจะต้องรู้แน่นอนอยู่แล้ว
คนของเผ่าคำสาปได้ทำการลงมือ โดยพวกเขาได้ใช้คำสาปในการควบคุมผู้ผูกพันธสัญญาของราชินีโม่หลาน ซึ่งในเวลาเดียวกันนั้นก็ยังเป็นคู่ชีวิตของราชินีโม่หลานอย่างท่านหยูด้วย
ถึงแม้ว่าท่านผู้นี้จะมาจากเผ่าเทพเช่นกัน แต่เมื่อตอนที่เขาได้เข้ามายังโลกของหงส์และได้เห็นเผ่าเทพทำเรื่องต่าง ๆ เพื่อสนองความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวที่มากจนเกินไปของพวกเขานั้น ท่านหยูก็เลือกที่จะยืนอยู่ฝ่ายเดียวกับเผ่าหงส์ และจึงได้ถูกคนของเผ่าคำสาปมาจัดการ
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ดูเหมือนว่าท่านหยูผู้นี้ ต้องได้รับการช่วยเหลือ”
“ซีบอกว่าต้องช่วยเหลือ เช่นนั้นก็ช่วยเถิด” จิ่วเยี่ยกล่าวตอบ
หลานเนี้ยนหลี่ไปพบแม่ของตนเอง ราชินีโม่หลานเป็นหญิงสาวที่สง่างามและมีความงดงามในแบบผู้ใหญ่คนหนึ่ง
เมื่อได้เห็นลูกชายของตนเองกลับมาได้อย่างปลอดภัย บนสีหน้าของนางก็มีรอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏขึ้น
“กลับมาได้ก็ดีแล้ว! เรื่องที่อันตรายเช่นนั้น จากนี้ไปหลี่เอ๋อร์ก็อย่างได้ไปเสี่ยงภัยอีกเลย”
“ท่านแม่ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งใดก็ตาม ข้าก็จะพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อที่จะได้ช่วยเหลือท่านและท่านพ่อได้บ้าง”
สองแม่ลูกเพิ่งเริ่มที่จะพูดคุยกัน แต่พลันนั้นก็ได้มีสาวใช้คนหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อนเสียก่อน
“ท่านราชินี นายน้อย แย่แล้ว ท่านหยูเขา…”
สีหน้าของทั้งสองคนเปลี่ยนไปในทันที จากนั้นก็รีบเร่งไปยังที่พำนักของท่านหยูในทันที
พลังของคำสาปที่น่าสะพรึงกลัวพุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า สีหน้าของคนที่นอนอยู่บนเตียงซีดเผือด
เขาจ้องมองไปที่ราชินีโม่หลานพลางกล่าวว่า “โยว ให้ข้าได้พักเถิด!”
“ไม่ได้!” ราชินีโม่หลานกล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว
“ข้ารู้ว่าคงทนอยู่ได้ไม่พ้นคืนนี้ ข้าไม่ต้องการให้ตัวข้าเองกลายเป็นภาระของเจ้า และให้เจ้าต้องมาทำเรื่องที่ต้องฝืนใจตนเอง!”
“ข้าบอกแล้วว่าไม่ได้!”
ราชินีโม่หลานพุ่งเข้าไป และปะทุพลังขวางเขาเอาไว้
ภายในก้นบึ้งหัวใจของนางเย็นยะเยือก ตอนนี้ร่างกายผู้ชายของนางเสื่อมสภาพมากขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ใช่ว่านางจะมองไม่เห็นเสียที่ไหน
และการที่เขามีชีวิตอยู่เช่นนี้คงเป็นเรื่องที่ทรมานมาก แต่ทว่านางก็ยังไม่อาจที่จะทำใจได้!
หลานเนี้ยนหลี่กำหมัดเอาไว้แน่น แล้ววิ่งไปหามู่เฉียนซี
“แม่นางมู่ ข้ารบกวนด้วย! คำสาปของท่านพ่อปะทุออกมาแล้ว ดูท่าจะยันเอาไว้ได้ไม่นานแล้ว ท่านสามารถไปดูให้ข้าหน่อยได้หรือไม่? ขอร้องล่ะ!”
หลานเนี้ยนหลี่ดูกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก มู่เฉียนซีจึงกล่าวว่า “นำทางไป! เร็วเข้า!”
“ตกลง!”
เมื่อตอนที่เข้าไปใกล้ห้องนอนของท่านหยู พวกเขาก็ได้กลิ่นเลือดคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ
ท่านหยูที่ทนไม่ไหวเริ่มที่จะทำร้ายตนเอง และราชินีโม่หลานก็ไม่สามารถขัดขวางเขาไว้ได้
“ขอร้องล่ะ หยุดเถอะ! หยุดได้แล้ว!” ราชินีโม่หลานผู้สูงส่งกำลังอ้อนวอนเขาอยู่
“ขอโทษด้วย!” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
มู่เฉียนซีพุ่งเข้าไป จากนั้นก็แผ่กระจายพลังจิตวิญญาณ และเริ่มกดพลังของคำสาปที่กำลังปะทุออกมาจากร่างกายของท่านหยูไว้
ราชินีโม่หลานและท่านหยูผงะไปเล็กน้อย มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ท่านราชินี ท่านถอยออกไปก่อนเถิด”
ราชินีโม่หลานไม่ยอมถอยออกไป หลานเนี้ยนหลี่จึงกล่าวว่า “ท่านแม่ แม่นางมู่คือเพื่อนของข้า นางรู้เรื่องคำสาป บางทีอาจจะมีวิธีที่จะรักษาท่านพ่อก็ได้”
นางรู้ดีว่าลูกชายที่ยอดเยี่ยมของตนเองผู้นี้รังเกียจนักเล่นคาถาอาคมมากมายเพียงใด ตอนนี้สามารถที่จะให้นักเล่นคาถาอาคมมาเป็นเพื่อนได้ ดูเหมือนว่าแม่นางน้อยผู้นี้จะน่าไว้ใจเป็นอย่างมาก
นางพยักหน้าเล็กน้อย พลางกล่าวว่า “ฝากด้วย!”
ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ!
เข็มยาจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งออกมา และเข็มเหล่านั้นก็ฝังเข้าไปบนจุดเลือดลมบนร่างกายของท่านหยูจนราวกับเม่น
คำสาปที่ได้สลักอยู่ ตอนนี้ก็ได้ถูกมู่เฉียนซีวาดออกมาได้แล้ว
ราชินีโม่หลานกับท่านหยูถูกทักษะนี้ทำให้ตกใจเป็นอย่างมาก คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีความเชี่ยวชาญด้านคำสาปตั้งแต่อายุยังน้อยเพียงเท่านี้ได้ ช่างน่าหวาดกลัวเสียจริง!
รอให้เมื่อคาถาเข้าสู่ร่างกายของท่านหยูแล้ว พลังของคำสาปนั้นก็จะถูกควบคุมเอาไว้ ลมหายใจของท่านหยูแปรเปลี่ยนเป็นสงบนิ่งขึ้นมาทันที
“หยู!” ราชินีโม่หลานวิ่งเข้าไปหาด้วยความเร็ว หลานเนี้ยนหลี่มองไปทางมู่เฉียนซีอย่างขอบคุณ
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “หลานเนี้ยนหลี่ สิ่งของเก่าแก่เหล่านี้สามารถสั่นไหวพวกเจ้าได้อย่างสมบูรณ์ หากต้องการที่จะถอนคำสาปนี้ก็ไม่ถึงขนาดที่จะต้องเอาสมบัติของเผ่าหงส์มาแลกเปลี่ยน ระดับของคำสาปนี้นั้นธรรมดาเป็นอย่างมาก”
ใช่แล้ว! ธรรมดามาก หลังจากที่ได้ตระหนักรู้ถึงคำสาปที่น่าสะพรึงกลัวของจิ่วเยี่ย ระดับของคำสาปชนิดอื่นเลยห่างไกลเป็นอย่างมาก
คำสาปบนร่างกายของท่านหยูผู้นี้ ยังเทียบกับคำสาปที่ร่ายใส่แม่ของนางในตอนแรกไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
บวกกับที่นางเคยได้ดูบันทึกของหัวหน้ากลุ่มเผ่าคำสาปเก่า ทำให้ความสามารถของนางยกระดับสูงขึ้นไม่น้อยเลย และสำหรับการแก้คำสาปที่อยู่บนร่างกายของท่านหยูนี้นางมีความมั่นใจเป็นอย่างมาก
ราชินีโม่หลานกล่าวว่า “เช่นนั้น เจ้าต้องการให้เราจ่ายค่าตอบแทนเป็นอะไร?”
อันตรายถูกขจัดไปชั่วขณะหนึ่ง แต่ทว่าคำสาปยังคงอยู่
มู่เฉียนซีหยิบเอากระดาษและพู่กันออกมา “แกร๊ก ๆ ๆ!” แล้วเขียนของบางอย่างลงไป พลางกล่าวว่า “เตรียมของเหล่านี้เอาไว้ ข้าจะช่วยแก้คำสาปให้กับท่านหยู”
“ตกลง!”
มู่เฉียนซีหยิบเอาขวดยามอบให้กับราชินีโม่หลานแล้วกล่าวว่า “ป้อนยาเหล่านี้เพื่อปรับสภาพร่างกายของท่านหยูก่อน ในส่วนของค่าตอบแทนว่าต้องจ่ายเป็นอะไรนั้น รอให้ข้ารักษาหายแล้วค่อยมาว่ากันเถอะ”
“ข้าจะไปพักผ่อนก่อน ไม่รบกวนแล้ว”
หลานเนี้ยนหลี่ออกไปหาวัตถุดิบแล้ว ส่วนราชินีโม่หลานกับท่านหยูที่เหลืออยู่กันสองคนต่างก็หันหน้ามาสบตากัน
ท่านหยูกล่าวว่า “ตามที่ข้ารู้มา ภายในเผ่าเทพและเผ่าคำสาป ไม่มีเด็กน้อยที่มีพรสวรรค์เช่นนี้ และก็ไม่รู้ว่าหลี่เอ๋อร์ไปลักพาตัวนางมาจากที่ใด?”
ราชินีโม่หลานกล่าวว่า “แม่สาวน้อยผู้นี้ใช้อาคมได้ดีถึงเพียงนั้น แต่กลับไม่มีกลิ่นอายที่มืดมนของเผ่าคำสาปเลย ช่างไม่ธรรมดาเสียจริง! ขอเพียงแค่นางสามารถช่วยท่านได้ ทุกอย่างก็จะเรียบร้อยเอง”
หลานเนี้ยนหลี่ใช้ความเร็วสูงสุดในการตามหาสิ่งของที่มู่เฉียนซีต้องการ หลังจากที่มู่เฉียนซีได้รับสิ่งของแล้ว ก็กล่าวขึ้นมาว่า “เจ้าไปเตรียมการให้ดี ในตอนที่ข้ากำลังลงมือ ไม่ว่าจะเป็นผู้ใดก็ไม่สามารถเข้ามาใกล้ที่พำนักของท่านหยูได้ทั้งนั้น”
“อื้ม!”
ท่านหยูกล่าวอย่างประหลาดใจเล็กน้อย “วันนี้แม่นางมู่จะแก้คำสาปให้ข้าเช่นนั้นหรือ?”
“มีคำสาปเช่นนั้นอยู่ในร่างกาย แน่นอนว่ายิ่งแก้ได้เร็วเท่าไรก็ยิ่งเป็นการดี” มู่เฉียนซีตอบกลับ
ราชินีโม่หลานมองไปที่มู่เฉียนซีแล้วกล่าวว่า “แต่ว่า เมื่อวานนี้เจ้าเพิ่งจะใช้พลังไป วันนี้ก็จะแก้คำสาปแล้ว สำหรับเจ้ามันไม่หนักหนาเกินไปอย่างนั้นหรือ”
พลังที่ใช้ไปเล็กน้อยเมื่อวานนี้ฟื้นฟูกลับมาตั้งนานแล้ว มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ไม่เป็นไร! เพียงไม่นานก็จัดการได้แล้ว”
“ท่านหยู ท่านนั่งลงหน่อย! ผู้อื่นถอยออกไปก่อน”
จากนั้นพลังจิตวิญญาณของมู่เฉียนซีก็ระเบิดออกมา ทำให้พวกเขาต่างพากันตกอกตกใจ หากไม่ใช่เพราะว่ามู่เฉียนซีอายุน้อยมากจริง ๆ พวกเขาก็คงจะสงสัยว่านางเป็นปีศาจที่มีชีวิตอยู่มามากกว่าล้านปีแล้วอย่างแน่นอน
เนื่องจากว่าคำสาปนี้ไม่ได้มีความทรงพลังมากเท่าใดนัก จึงทำให้มู่เฉียนซีสามารถแก้คำสาปนี้ได้อย่างง่ายดาย
การกักขังอันหนักอึ้งนั้นหายไปในพริบตา และเมื่อท่านหยูถอนหายใจเอากลิ่นเหม็นออกมา ก็ทำให้เขาได้รับรู้รสชาติของการกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
ฉึก ฉึก ฉึก! เข็มยาสองสามเข็มปักลงไปบนผิวหนังของเขา จากนั้นก็เริ่มทำการซ่อมแซม เนื่องจากเส้นลมปราณได้รับความเสียหายมาจากการได้รับคำสาป
หลังจากที่ตรวจร่างกายของท่านหยูเรียบร้อยแล้ว มู่เฉียนซีกล่าวว่า “จัดการได้แล้ว”
พวกของหลานเนี้ยนหลี่รู้สึกราวกับว่านี่เป็นความฝันอย่างไรอย่างนั้น หลายปีมานี้พวกเขาได้แต่เฝ้ามองบุคคลอันเป็นที่รักของตนเองต้องถูกทำให้ทุกข์ทรมานด้วยคำสาป และต่อให้ต่อสู้ด้วยไหวพริบและความกล้าหาญกับเผ่าคำสาปมานานถึงเพียงนี้ก็ยังไม่สามารถหาหนทางได้อยู่ดี
ในตอนนี้ มู่เฉียนซีใช้เวลาเพียงน้อยนิดก็สามารถขจัดมันให้ออกไปได้แล้ว
ราชินีโม่หลานกล่าวว่า “เจ้าเป็นนักเล่นคาถาอาคมที่มีพรสวรรค์ที่บ้าคลั่งที่สุดเท่าที่ข้าเคยเจอมา”