ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1858 มากกว่าครึ่งหนึ่ง
จูเชว่มัวแต่ตามตื้อมู่เฉียนซีด้วยคำพูดไร้สาระ จนทำให้ในเวลานี้โม่ซวนต้องกล่าวออกมาว่า “ในเมื่อเจรจากันแล้ว เช่นนั้นข้าขอกลับก่อนก็แล้วกัน! มีจูเชว่และเจ้าอยู่ด้วย ทางนี้คงจะไม่มีปัญหาอะไรแล้ว”
จูเชว่และมู่เฉียนซีกล่าวขึ้นพร้อมกันว่า “รอเดี๋ยว หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”
“ซีเอ๋อร์ต้องรบกวนเจ้าแล้ว มิเช่นนั้นเจ้าคนอย่างจูเชว่คงไม่มีทางปล่อยให้ข้ามีชีวิตอย่างสงบสุขเพราะความอิจฉาริษยาเป็นแน่ ข้าจึงจำเป็นต้องไปโดยเร็ว” โม่ซวนรู้จักจูเชว่มานานถึงเพียงนี้ ก็ต้องเข้าใจนิสัยของเขาอยู่แล้ว
จูเชว่สั่งออกไปว่า “หยุดเขาเอาไว้เดี๋ยวนี้!”
จูเชว่อิจฉาโม่ซวน เขาอิจฉาจนอยากจะบ้าตายอยู่แล้ว เขาจะต้องทรมานซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกว่าคนผู้นี้จะตายถึงจะยอมแพ้ แต่ผู้ใดจะคาดคิดเล่าว่าโม่ซวนนั้นช่างมองการณ์ได้ไกลนัก มิเช่นนั้นคงไม่หนีไปไวถึงเพียงนี้หรอก!
และมู่เฉียนซีเองก็เริ่มโมโหขึ้นมาแล้วเช่นกัน!
“โม่ซวน เจ้าหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ! คิดจะไปตอนนี้แล้วโยนเรื่องทั้งหมดมาให้ข้าอย่างนั้นหรือ ไม่มีทางเสียหรอก!”
อันที่จริงแล้วโม่ซวนลื่นไหลไปอย่างรวดเร็วมาก และมู่เฉียนซีกับจูเชว่ก็พุ่งทะยานออกไปเพื่อจับเขา
ครั้งนี้โม่ซวนได้พายอดฝีมือมาด้วยจำนวนไม่น้อย เช่นนั้นจึงไม่จำเป็นต้องใช้ม่านอำพรางในการสกัดกั้นพวกเขาไว้
“ดูเหมือนว่าจะไม่ได้มีเพียงแค่เจ้าที่มีความสามารถให้การหลบหนีที่แข็งแกร่ง แต่โม่ซวนเองก็เป็นเช่นนั้นด้วยเหมือนกันสินะ!”
“เจ้าบ้านั่น ถึงตอนนี้จะหนีไปได้ แต่ข้าไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะหนีไปได้ตลอดชีวิตน่ะ”
“ที่นี่คืออาณาเขตของเจ้านะ! ปล่อยให้คนหนีไปได้อย่างไร”
“ซีซี ข้าผิดไปแล้ว! นี่มันคือเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดจริง ๆ!”
เงาร่างสีดำร่างหนึ่งคุกเข่าลง “คุณชายจูเชว่ นี่คือจดหมายจากคุณชายของเรามอบให้ท่าน”
มู่เฉียนซีถามไปว่า “โม่ซวนพูดอะไรบ้าง?”
“เขาบอกว่าเมื่อเขาหนีไปแล้ว พวกเราทั้งสองจะได้ทำสัญญาลับเพื่อหล่อเลี้ยงความร่วมมือของกันและกันให้แน่นแฟ้นมากยิ่งขึ้นได้ คิดจริง ๆ หรือว่าพูดเช่นนี้แล้วข้าจะปล่อยเขาไปน่ะ?”
“ข้าก็จะไม่ปล่อยเขาไปเช่นกัน เมื่อถึงตอนนั้นจะต้องทำให้เจ้าหมอนั่นโดนบีบจนเป็นขยับเขยื้อนตัวไม่ได้แน่นอน” มู่เฉียนซีกล่าวพลางกัดฟันกรอด
จูเชว่กล่าวว่า “ซีซี ยังมีอีกเรื่องที่ข้าอยากจะคุยกับเจ้า”
“ได้สิ!”
และทั้งสองคนก็กลับมาถึงจุ้ยเมิ่งชวนที่มีการคุ้มกันอย่างแน่นหนาอีกครั้ง การไล่ตามโม่ซวนให้กลับมาคงจะหนักหนาเกินไป และอนาคตยังอีกยาวไกลนัก
“สองท่านนี้…” จูเชว่ไว้วางใจมู่เฉียนซี แต่ทว่าก็ไม่ได้หมายความว่าจะไว้วางใจฉู่หลีและนิรันดร์ไปด้วย
นิรันดร์ไม่ได้คัดค้านอะไร เขากล่าวว่า “เจ้าเด็กน้อย หากเจ้ามีอะไรจะพูดก็พูดกับศิษย์ที่รักของข้ามาตามตรง แล้วก็อย่าคิดที่จะมาเอาเปรียบศิษย์ที่รักของข้าเด็ดขาด”
หากเขาต้องการที่จะฟัง คนที่อยู่ข้างนอกเหล่านั้นก็ไม่สามารถขัดขวางเขาได้อยู่ดี
แต่ฉู่หลีได้ออกไปอย่างเงียบ ๆ แล้ว
สุดท้ายภายในนี้ก็เหลือเพียงแค่พวกเขาสองคน จูเชว่กล่าวว่า “ซีซีเป็นคนฉลาดมาก ฉะนั้นคงจะรู้อยู่แล้วว่าทั้งข้าและไป๋เจ๋อต่างก็มีคนอยู่เบื้องหลังทั้งนั้น เขาสามารถที่จะบอกเรื่องบางเรื่องที่เจ้าอยากรู้ได้ ทว่าหากต้องการที่จะพบเขามันก็คงต้องมีเงื่อนไข”
“พวกเราทั้งแปดคนได้รับการเลี้ยงดูมาจากพ่อบุญธรรม และมีความเชี่ยวชาญในการดูแลกิจการต่าง ๆ ของราชวงศ์ตงหวง หากว่าสามารถเป็นคนที่ได้รับยอมรับได้มากกว่าครึ่งหนึ่ง ก็จะสามารถขอคำชี้แนะจากพ่อบุญธรรมได้”
“แน่นอนว่าข้าและไป๋เจ๋อไม่มีปัญหาอยู่แล้ว! ทว่าส่วนของคนอื่นนั้นข้าไม่สามารถมอบข้อมูลอื่น ๆ ให้แก่เจ้าได้ อีกทั้งไม่อาจที่จะบอกเจ้าได้ว่าพวกเขาคือผู้ใด หรืออยู่แห่งหนใด? เจ้าจะต้องหาพวกเขาให้เจอด้วยตนเอง แต่ทว่าจนถึงตอนนี้ ก็ยังไม่เคยมีผู้ใดที่สามารถทำได้เลย และพวกเราต่างก็มีนิสัยที่แปลกประหลาด ถึงจะมีพรสวรรค์ที่สูงส่ง แต่ก็หยิ่งยโสมากเช่นกัน มันจึงไม่ง่ายเลยที่จะทำให้พวกเขายอมรับใครสักคนได้”
มู่เฉียนซีกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ข้าก็อยากรู้เรื่องของพวกเขามากเช่นกัน ในเมื่อมีหนทาง ข้าก็จะพยายามอย่างสุดความสามารถ”
“ซีเอ๋อร์แปลกประหลาดถึงเพียงนี้ บางทีไม่แน่ว่าอาจจะทำได้ก็เป็นได้!” จูเชว่กล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ต่อไปนี้พวกเราก็สามารถร่วมมือกันได้แล้ว ข้าดีกว่าเจ้าไป๋เจ๋อที่ทิ้งเจ้าไปผู้นั้นเสียอีก” จูเชว่กล่าวโอ้อวดอย่างหน้าไม่อายเลยแม้แต่น้อย
“หวังว่าผลงานของเจ้าจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง!”
“แน่นอนว่าไม่ทำให้ผิดหวังอยู่แล้ว!”
…
และในค่ำคืนนี้ ก็สามารถจัดการไปได้หลายเรื่องแล้ว
มู่เฉียนซีถามเรื่องบางอย่างกับไป๋เจ๋อและจูเชว่ และคาดว่าพวกเขาจะรู้เกี่ยวกับเรื่องนั้นแต่ไม่สามารถพูดออกมาได้ ซึ่งมันน่าจะเป็นความลับที่สำคัญมากเลยทีเดียว
หลังจากที่ตรวจสอบดูแล้ว มู่เฉียนซีก็มั่นใจมากอยู่เรื่องหนึ่ง นั่นก็คือเรื่องเกี่ยวกับท่านพ่อของนาง
คนที่อยู่เบื้องหลังจูเชว่และไป๋เจ๋อผู้นั้น จะต้องรู้ที่อยู่ของท่านพ่อเป็นแน่
ในทั้งแปดคนนี้นางจะต้องได้รับการยอมรับถึงครึ่งหนึ่งขึ้นไป เช่นนั้นอย่างน้อยที่สุดก็ต้องมีถึงห้าคน แต่ถึงอย่างไรพวกเขาก็แบ่งงานกันอย่างชัดเจน และแบ่งพื้นที่กันอย่างถูกต้อง ผู้ที่มีความสามารถพอฟัดพอเหวี่ยงหรือเทียบเท่ากับจูเชว่และไป๋เจ๋อได้นั้น ในแต่ละพื้นที่จะต้องเป็นผู้ที่มีชื่อเสียงมากเป็นแน่
หากสามารถหาข้อมูลของท่านพ่อได้ นางก็จำเป็นที่จะต้องทำให้ได้ แต่ทว่าตอนนี้ ต้องพัฒนาหอหมอปีศาจของดินแดนทางทิศใต้ขึ้นมาให้ได้เสียก่อน
ในเมื่อโม่ซวนได้หนีไปอย่างไร้ยางอาย ต่อไปนี้นางก็มีเรื่องมากมายที่จะต้องจัดการ
จูเชว่มารายงานข้อมูลกับมู่เฉียนซีในทุก ๆ วัน ซึ่งมู่เฉียนซีเองก็ทำงานได้แม่นยำราวกับเครื่องกลก็มิปาน ด้วยการมองการณ์ไกลที่ไม่เหมือนใคร ทั้งมีแนวคิดที่แปลกใหม่ จึงทำให้จูเชว่รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก
ดูเหมือนว่าจะเห็นร่างเงาที่คุ้นเคยซ้อนทับอยู่บนร่างที่ทำงานอย่างจริงจังของซีซี มันเหมือนมากเลยจริง ๆ!
จูเชว่บ่นพึมพำว่า ‘พ่อบุญธรรมจะต้องชื่นชอบซีซีอย่างแน่นอน’
จากนั้นเขาก็ได้แต่คันยุบยิบอยู่ภายในใจ เขาอยากที่จะเปิดเผยตัวตนของคนเหล่านั้น และให้ซีซีไปจัดการพวกเขาเสียจริง ๆ จากนั้นก็ทำให้พวกเขาชื่นชมซีซีจนเลื่อมใสศรัทธาไปเลย!
แต่ยังไงก็ไม่ได้ กฎก็ต้องเป็นกฎ มิเช่นนั้นเขาก็จะต้องกลายเป็นคนทรยศและพ่อบุญธรรมจะต้องไม่ปล่อยเขาไว้เป็นแน่
มู่เฉียนซีกล่าวถามว่า “หลายวันมานี้ไม่เห็นเหยียนเลย? นางยุ่งเรื่องอะไรอยู่เช่นนั้นหรือ?”
จูเชว่ตอบกลับไปว่า “เหยียนยังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องจัดการ จึงออกไปทำงานข้างนอก ทำไมรึ? หรือว่าซีซีจะคิดถึงนาง ข้าจะได้ให้นางกลับมาเดี๋ยวนี้”
“หอหมอปีศาจของเมืองหนานหวางใกล้ที่จะเปิดกิจการแล้ว นี่เป็นการต่อสู้ในดินแดนทางทิศใต้ครั้งแรก แน่นอนว่าจะต้องทำมันออกมาให้งดงามมากที่สุด เพื่อให้ความก้าวหน้าหลังจากนี้ราบรื่นมากยิ่งขึ้นไปอีก! แน่นอนว่าพลังมหาเสน่ห์ของนางฟ้าเหยียนนั้นเกินที่จะบรรยายได้ เมื่อถึงตอนที่เปิดกิจการข้าเตรียมที่จะให้นางมาเป็นดาวเด่นในงานนี้ ไม่เพียงแต่ดึงดูเหล่าบุรุษเท่านั้น ยังสามารถดึงดูดเหล่าสตรีได้ด้วย” มู่เฉียนซีกล่าว
“ดึงดูเหล่าสตรีหรือ หญิงสาวทั่วทั้งดินแดนทางทิศใต้ต่างก็ต้องการที่จะฉีกใบหน้าของเหยียนออกเป็นชิ้น ๆ กันทั้งนั้น หญิงสาวที่อิจฉาริษยานั้นน่าสะพรึงกลัวมาก แล้วเราจะดึงดูดได้อย่างไร?” จูเชว่กล่าวอย่างสงสัย
“เจ้านี่มันไม่รู้เรื่องอะไรเลย! เมื่อเร็ว ๆ นี้ข้าได้กลั่นยาลูกกลอนและยาน้ำเสริมความงามออกมามากมาย ในเมื่อมีสาวงามอันดับหนึ่งของดินแดนทางทิศใต้เป็นผู้ป่าวประกาศ แม้คนเหล่านั้นจะอิจฉาริษยาแต่ก็ยังต้องหวั่นไหวอยู่ดี”
“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้นี่เอง เมื่อถึงต้องนั้นข้าจะให้นางกลับมาช่วย!” จูเชว่ให้คำมั่น
“นอกจากนี้ยังมีการแสดงของจุ้ยเมิ่งชวน จับฉลาก และเรื่องการวางแผนกิจกรรมลดราคาเจ้าเอาไปศึกษามาด้วย แล้วก็ยังมี…”
“ได้!”
…
หอหมอปีศาจของเมืองหนานหวางแห่งดินแดนทางทิศใต้เปิดกิจการแล้ว และทันทีที่เปิดประตูก็มีคนมาอย่างอุ่นหนาฝาคั่ง นั่นเป็นเพราะเหยียนเหลียนเจียก็อยู่ด้วยนั่นเอง!
ทว่าพวกเขาก็คาดไม่ถึงว่าพวกผู้หญิงเหล่านั้นจะมากันอย่างคับคั่งกว่าผู้ชายเสียอีก และยาชนิดต่าง ๆ ก็ถูกกวาดไปจนเรียบ
เหล่าสาวงามจากจุ้ยเมิ่งชวนไม่เพียงแต่ทำการแสดงตรงประตูทางเข้าของหอหมอปีศาจในเวลาเปิดกิจการเท่านั้น แต่ยังทำการแสดงบนถนนไปตลอดทางอีกด้วย ซึ่งการเปิดกิจการของหอหมอปีศาจ ต่างก็เป็นที่รับรู้กันไปทั่วเมืองหนานหวาง
การต่อสู้ครั้งนี้ เป็นการต่อสู้ที่งดงามมากจริง ๆ
บรรยากาศงานอันเร้าร้อนได้ดำเนินการไปตลอดทั้งช่วงเช้า และดูเหมือนว่ามันจะเร้าร้อนมากยิ่งขึ้นไปอีก
และนี่ก็ทำให้ตระกูลตานในตลอดทั้งวันนี้ขายของได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ถึงอย่างไรกิจกรรมเปิดร้านในวันนี้ก็มีราคาที่ถูกเป็นอย่างมาก ซึ่งมันก็มีราคาถูกกว่ายาของร้านตระกูลตานตั้งไม่รู้เท่าไรต่อเท่าไรเลยทีเดียว
สีหน้าของคนตระกูลตานนั้นบูดบึ้งเป็นอย่างมาก พวกหอหมอปีศาจนี่มาหาเรื่องชัด ๆ ทั้งยังไม่เห็นตระกูลตานของพวกเขาอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย
“ไร้สาระสิ้นดี ขายยาได้ถูกถึงเพียงนั้น! แม้แต่ยาขั้นศักดิ์สิทธิ์ต่างก็ขายถูกถึงขนาดนี้ ไม่รู้หรือว่าการจะกลั่นยาออกมาได้นั้นต้องเสียพลังไปมากมายเพียงใด? ไม่รู้หรือว่ากว่าจะชุบเลี้ยงนักปรุงยาได้สักคนหนึ่งมันยากแค่ไหน? ยาของพวกเขาจะต้องมีปัญหาอย่างแน่นอน!” คนของตระกูลตานคำรามลั่น
ฉะนั้นคนของตระกูลตานจึงได้ส่งคนไปซื้อยาลูกกลอนจากหอหมอปีศาจมาเช่นกัน และผลที่ได้หลังจากที่พวกเขาเห็นมัน ก็ยิ่งทำให้พวกเขามีสีหน้าที่แย่ลงไปอีก “นี่มันเป็นไปไม่ได้! เอาของที่มีคุณภาพเช่นนี้ขายราคาต่ำถึงเพียงนั้น พวกเขาบ้าไปแล้วหรืออย่างไร?”