ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1862 มังกรปฐพีโบราณ
ในฐานะที่นิรันดร์เป็นนักปรุงยาที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกใบนี้ และตัวเขาเองก็เป็นมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์ ฉะนั้นสมุนไพรวิญญาณที่เก็บรวบรวมไว้จะต้องไม่น้อยอยู่แล้ว
เพียงแต่ว่าตอนนี้ความแข็งแกร่งของเขายังฟื้นตัวไม่มากนัก และระดับของมู่เฉียนซีก็ต่ำเกินไปจนหมดหนทางที่จะข้ามผ่านไปได้
ฉู่หลีกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฝันกลางวันให้มันน้อย ๆ แล้วทำงานให้มันเยอะ ๆ หน่อย!”
“เจ้า…” นิรันดร์อยากจะตรงเข้าไปทุบเขาเสียจริง ๆ เจ้าหมอนี่เป็นคนที่น่ารำคาญมากคนหนึ่งเลยทีเดียว
ศิษย์ที่รักของเขามามีศิษย์พี่ที่เป็นเช่นนี้ได้อย่างไรกันนะ! น่ากลุ้มใจจริง ๆ!
ในเมื่อมีนิรันดร์อยู่ด้วย การรวบรวมสมุนไพรวิญญาณนั้นก็รวดเร็วขึ้นอย่างมาก
เหยียนยังไม่ทันที่จะได้มาช่วยเหลือเลยสักนิด!
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “นางฟ้าเหยียน เจ้าต้องการสมุนไพรวิญญาณอะไรพูดออกมาตามตรง? หากไม่ต้องการสมุนไพรวิญญาณก็สามารถเอามาแลกเป็นยาลูกกลอนเหล่านี้เพื่อชดเชยให้เจ้าได้”
“ไม่ต้อง ๆ น้องซีเอ๋อร์ด้วยความสัมพันธ์ระหว่างเราทั้งสองแล้ว แม้สิ่งที่เจ้าต้องการจะเป็นดวงดาวบนฟากฟ้า ข้าก็สามารถไปคว้าลงมามอบให้เจ้าได้ แล้วนับประสาอะไรกับสมุนไพรวิญญาณเหล่านี้ล่ะ” เหยียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
นิรันดร์กล่าวว่า “ให้ตายเถอะนางจิ้งจอก เคล็ดลับที่ทำให้หญิงสาวโปรดปราณเช่นนี้ข้าเคยใช้มาก่อนหน้านี้หลายปีมากแล้ว แม้ว่ามันจะให้ผลที่ไม่เลวนัก แต่ด้วยความสามารถของเจ้าไม่ต้องพูดให้ใหญ่โตนักหรอก เพราะเจ้าก็ทำมันไม่ได้อยู่ดี”
นิรันดร์ได้ถูกฉู่หลีหักหน้าไปแล้ว ฉะนั้นเขาจึงได้ไปหักหน้าเหยียนอย่างไม่ลำบากใจอะไรมากนัก
มุมปากของเหยียนกระตุกอย่างรุนแรง ซึ่งบ่งบอกให้รู้ว่านางไม่คิดที่จะฟังคำพูดของเจ้าหมอนี่อีกแล้ว
ครืนนนน!
ในตอนที่พวกเขากำลังจะออกไปนั้น พื้นดินก็ได้แยกออกจากกันอย่างกะทันหัน
“โฮกกก!” มีเสียงคำรามดังสนั่นหวั่นไหวขึ้นมา และสัตว์ขนาดใหญ่มหึมาสีกากีตัวหนึ่งก็โผล่ออกมาจากพื้นดิน
นิรันดร์กล่าวด้วยรอยยิ้ม “โอ้! เป็นมังกรปฐพีโบราณนี่เอง ควาแข็งแกร่งของมันลดลงไปเล็กน้อย แต่ทว่าความสามารถก็ยังเป็นสัตว์เทพระดับสองอยู่ดี”
ความสามารถของสัตว์เทพระดับสองนั้นถึงจะเป็นผู้บำเพ็ญภูตพลังขั้นภูตศักดิ์สิทธิ์ระดับหกก็ยากที่จะรับมือได้ และในบรรดาพวกเขาไม่มีผู้บำเพ็ญภูตพลังขั้นภูตศักดิ์สิทธิ์ระดับหกเลยแม้แต่คนเดียว
แล้วจากนี้ไปจะไปสามารถทำอะไรได้?
“หนีเร็ว!” มู่เฉียนซีกล่าว
พวกเขาหลบหนีอย่างรวดเร็ว แต่ทว่าการจัดการรับมือกับมังกรปฐพีโบราณก็ไม่ได้ง่ายดายถึงเพียงนั้น และมันได้คำรามออกมาว่าด้วยความเกรี้ยวกราด “เจ้ามนุษย์ พวกเจ้าหนีไปไม่พ้นหรอก!”
พรึ่บ! หลังจากที่มันร่อนลงมาบนพื้นแล้ว ในเวลานี้มันก็เข้ามาขวางเบื้องหน้าของมู่เฉียนซีไว้อย่างรวดเร็ว
มังกรปฐพีโบราณกระโจนผ่านพื้นดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว แม้ว่ามู่เฉียนซีจะใช้การเคลื่อนย้ายภายในชั่วพริบตา ก็คาดว่าไม่อาจหนีมันไปได้อยู่ดี
ฉู่หลีกล่าวว่า “โจมตี!”
“เจ้ามังกรชั่ว พวกข้าไม่ได้ต้องการที่จะโต้เถียงกับเจ้า หากอยากต่อสู้ ข้าก็จะต่อสู้เป็นเพื่อนเจ้าเอง!” เหยียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง!” เสียงกระดิ่งเสียงหนึ่งดังขึ้นมาเป็นระยะ
“เสี่ยวโม่โม่ จงออกมา!” ในเมื่อหนีไม่พ้น แน่นอนว่าต้องเลือกต่อสู้อยู่แล้ว
ขบวนการสู้รบของพวกเขาก็ไม่ได้อ่อนแอ ความแข็งแกร่งของสัตว์เทพระดับสองใช่ว่าเป็นระดับสามเสียที่ไหน ในเมื่อมันคิดที่จะต่อสู้กับพวกเขา ฉะนั้นพวกเขาก็คงต้องถลกหนังของมันออกมาสักหน่อยแล้ว
มังกรปฐพีโบราณนั้นหยิงยโสเป็นอย่างมาก มันกล่าวอย่างเยาะเย้ยว่า “การดิ้นรนของมดตัวน้อย ๆ นี่ มันช่างน่าขันเสียจริง ๆ!”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “น่าตลกเช่นนั้นหรือ ข้าจะลองดูว่า ผู้ใดกันแน่ที่จะหัวเราะได้จนถึงตอนจบ!”
ตูมมมม!
พวกเขาทั้งสี่คนเริ่มล้อมโจมตีมังกรปฐพีโบราณ
การโจมตีของฉู่หลีนั้นทั้งรวดเร็วและแม่นยำ อีกทั้งเขายังเล็งไปที่จุดอ่อนของมังกรปฐพีโบราณโดยเฉพาะอีกด้วย
ถึงผลของการโจมตีทางจิตวิญญาณของเหยียนจะไม่รุนแรง แต่กลับทำให้จิตใจของมังกรปฐพีโบราณสับสนวุ่นวายได้
เพลิงหงส์อมตะแห่งความมืดของเสี่ยวโม่โม่ก็พุ่งเข้าโจมตีแล้วเช่นกัน และมังกรปฐพีโบราณก็กล่าวขึ้นมาว่า “เป็นเปลวเพลิงที่รู้สึกคุ้นเคยอะไรเช่นนี้ นี่จะต้องเป็นเพลิงหงส์อมตะเป็นแน่ แต่ว่า…เหตุใดถึงเป็นสีดำล่ะ!”
“พลังวายุทำลายดาวกระจาย!” หลังจากนั้นธาตุวายุก็ได้ระเบิดออกมา และได้รวบรวมแกนวิญญาณของธาตุวายุเพื่อเข้าโจมตี
โครมมมมมม!
ตอนนี้มังกรปฐพีโบราณก็เริ่มตระหนักได้แล้วว่าเหล่ามดตัวน้อยนี้ยังพอมีความสามารถพิเศษอยู่บ้าง และจัดการไม่ได้ง่ายอย่างที่จินตนาการเอาไว้ แต่ถึงกระนั้นมันก็ยังรู้สึกว่าพวกเขาเป็นเพียงแค่มดอยู่ดี
มังกรปฐพีโบราณนั้นเป็นผู้ที่ฉลาด พลังวิญญาณของมู่เฉียนซีนั้นมีระดับที่อ่อนแอมากที่สุด แม้ว่าจะมีความสามารถอื่นเข้ามาทดแทนได้ แต่มังกรปฐพีโบราณก็รู้สึกว่ามันจัดการนางได้ง่ายที่สุดแล้ว
การโจมตีในแต่ละครั้งนั้น แน่นอนว่าจะต้องเริ่มจากคนที่อ่อนแอมากที่สุดก่อน และมังกรปฐพีโบราณก็ได้เลือกที่จะเริ่มที่มู่เฉียนซี
“โฮกกก!” มันร้องคำรามอย่างเกรี้ยวกราด มังกรปฐพีโบราณขนาดมหึมาได้ระเบิดพลังที่น่าสะพรึงกลัวออกมา แล้วพุ่งเข้าโจมตีมู่เฉียนซี
การโจมตีของมันนั้นเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน จนทำให้ทั้งเหยียน ฉู่หลีและเสี่ยวโม่โม่ไม่ทันที่จะได้ตอบโต้
“เกราะพลังวายุ!”
ถึงจะมีธาตุวายุเป็นโล่ป้องกัน แต่มันก็ยังทำให้พวกเขาเป็นกังวลอยู่ดี
และเดิมทีแล้วโล่ป้องกันเช่นนี้จะต้านทานการโจมตีของสัตว์เทพระดับสองได้อย่างไร!
“เกราะพลังวายุ!”
“เกราะพลังวายุ!”
“……”
มู่เฉียนซีไหลเวียนโล่ป้องกันธาตุวายุทุกย่างก้าวที่ล่าถอย และพลังวิญญาณบนร่างกายของนางใช้ไปราวกับละลายเงินอย่างไรอย่างนั้น
เช่นนั้นแล้วจะเป็นอย่างไร? มังกรปฐพีโบราณรู้สึกว่ามนุษย์ตัวน้อยนี้กำลังเผาผลาญพลังวิญญาณไปอย่างรวดเร็ว เมื่อไรที่นางถูกระเบิดจนกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย นั่นก็คือตอนที่นางได้ใช้พลังวิญญาณไปจนหมดสิ้นแล้วนั่นเอง
ตูมม!
มู่เฉียนซีถูกกระแทกจนลอยละลิ่วออกไป และตกลงไปบนพื้นอย่างรุนแรง จนทำให้มีหลุมขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมา!
“นายท่าน!”
“ศิษย์น้อง!”
“น้องซีเอ๋อร์!”
ฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ และสีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
และเหยียนก็โกรธเกรี้ยวขึ้นมาอย่างสมบูรณ์ “ไอ้ไส้เดือนดินชั่วช้าบัดซบ ข้าจะสู้กับเจ้า!”
“เจ้ากำลังพูดอะไรน่ะ? ใส้เดือนดิน ข้าเป็นมังกรต่างหาก! ไม่คิดเลยว่าจะกล้าดูหมิ่นข้าเช่นนี้ รนหาที่ตายนัก!”
“เสี่ยวโม่โม่จะเป็นคนสู้กับเจ้าเอง!” เสี่ยวโม่โม่เดือดดาลเป็นอย่างมาก
“ยังเป็นเพียงแค่หงส์น้อยที่ยังไม่โตเลยด้วยซ้ำ อย่าคิดว่าตนเองมีเปลวเพลิงที่พิเศษเข้าหน่อยแล้วจะทำตัวหยิ่งยโสได้นะ”
ฉู่หลีที่ดูเหมือนว่าจะใจเย็นกว่าพวกเขามาก แต่ด้วยการลงมือที่บ้าคลั่งของเขานั้น ก็สามารถพิสูจน์ได้แล้วว่าเขาไม่ได้ใจเย็นเลยแม้แต่น้อย
“เจ้ามันสมควรตาย!” เขากล่าวอย่างเย็นชา
เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับการโจมตีที่ไม่คิดชีวิตของพวกเข้า มังกรปฐพีโบราณก็รู้สึกเริ่มปวดหัวขึ้นมาเล็กน้อยเสียแล้ว
การโจมตีพวกนี้โจมตีเข้ามาพร้อม ๆ กันอย่างมากมาย ทำให้มันก็ไม่ทันสังเกตเห็นแสงสว่างวาบสีเงินนั่น จนทำให้เกิดเป็นบาดแผลเล็ก ๆ ที่ฉู่หลีวาดออกมา
“ยอมตายอย่างเชื่อฟังเสียเถอะ! พวกเจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า!”
ตูมมม โครมมม!
มังกรปฐพีโบราณได้ระเบิดพลังอำนาจที่แข็งแกร่งออกมา และพลังนั้นก็ได้กระแทกพวกเขาทั้งสามให้ลอยละลิ่วออกไปโดยตรง
พรวด พรวด พรวด!
พวกเขาต่างก็ได้รับบาดเจ็บ และในสายตาของมังกรปฐพีโบราณนั้นพวกเขาอยู่ในจุดที่หมดหนทางที่จะต่อสู้ได้แล้ว
“เจ้าบอกมาซิว่า ข้าจะบดขยี้ใครให้ตายก่อนดี? เริ่มจากแม่สาวน้อยอย่างเจ้าก่อน ส่วนเจ้าหงส์น้อยตัวนั้น ทิ้งไว้แล้วค่อยมาจัดการ!” ดวงตาอันโหดเหี้ยมที่มีขนาดมหึมาของมังกรนั้นจ้องมองมาทางเหยียน
หลังจากนั้นได้มีร่างสีม่วงร่างหนึ่งพุ่งทะยานออกมา นางกล่าวว่า “เหตุผลที่ทำให้เจ้าโกรธนั้นเป็นเพราะพวกเรามาเก็บสมุนไพรวิญญาณของเจ้า หากเป็นเช่นนั้นก็แลกเปลี่ยนกันไปก็พอแล้วไม่ใช่หรือ!”
“เจ้า…คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะยังไม่ตาย?” การปรากฏตัวของมู่เฉียนซีทำให้มังกรปฐพีโบราณประหลาดใจเป็นอย่างมาก
“ใช่แล้ว!” มู่เฉียนซีกล่าวตอบ
ธาตุวายุนับไม่ถ้วนได้เสริมพลังให้กับโล่ป้องกันไม่น้อย การโจมตีได้อ่อนแอลงแล้ว บวกกับความแข็งแกร่งทางกายภาพที่ผ่านการฝึกฝนจากอสุนีบาตที่น่าสะพรึงกลัวต่าง ๆ มา มันจึงทำให้นางสามารถสกัดกั้นการโจมตีนี้ไว้ได้
แน่นอน ถ้าถูกโจมตีเข้าอีกครั้งแล้วละก็ หากนางไม่ตายก็ต้องบาดเจ็บสาหัสเป็นแน่
พลังวิญญาณกวาดไปในอากาศ นางสามารถที่จะซ่อนพลังชีวิตของตนเอง และทำให้มังกรปฐพีโบราณไม่ได้สังเกตนางที่กลายเป็นคนตายไปแล้วได้ หลังจากนั้นจึงใช้ยาลูกกลอนฟื้นฟูแก่นวิญญาณของตนเอง และส่งกระแสจิตไปบอกกับฉู่หลีและพรรคพวกว่านางไม่เป็นอะไร แล้วในระหว่างนั้นก็ให้รีบฉวยโอกาศโจมตี
มังกรปฐพีโบราณกล่าวว่า “แม่นางน้อย เจ้ารู้หรือไม่? สมุนไพรวิญญาณเหล่านั้นสามารถให้กำเนิดพลังวิญญาณภายในดิน แถมยังช่วยฟื้นฟูพลังของข้า! ตราบใดที่ข้าสามารถเลื่อนระดับจนกลายเป็นสัตว์เทพสูงสุดได้ ข้าก็จะสามารถออกไปจากสถานที่บ้า ๆ แห่งนี้ได้! จากนั้นก็ทำให้เหล่ามนุษย์จากโลกอื่นกลายมาเป็นทาสของข้าให้หมด และทำทุกอย่างเพื่อข้าด้วย ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “แต่ทว่าพลังวิญญาณของสมุนไพรนั้นอ่อนแอเกินไป! สิ่งของดี ๆ ที่อยู่ภายในนี้ของพวกเจ้าก็น้อยเกินไป พลังวิญญาณเช่นนี้เจ้ายังคิดว่ามีค่าอีกหรือ! ที่ข้ามีของดียิ่งกว่านี้เสียอีก” และมู่เฉียนซีก็หยิบยาลูกกลอนออกมาขวดหนึ่ง และทันทีที่ขวดยานั้นได้เปิดออก พลังวิญญาณที่ทะลักออกมานั้นก็ได้ทำให้ภายในแววตาของมังกรปฐพีโบราณเผยความตื่นเต้นและความโลภออกมา