ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1863 ใช้ทั้งสองวิธีร่วมกัน
มังกรปฐพีโบราณคิดอยากที่จะฉกฉวยขวดยานั้นเอาไว้ แต่มู่เฉียนซีกล่าวว่า “เจ้าอย่าขยับ มิเช่นนั้นข้าจะทำลายมันทิ้งเสีย”
“เจ้ามดปลวก เจ้ากำลังเล่นลูกไม้อะไรอยู่กันแน่?” มังกรปฐพีโบราณกล่างอย่างเคร่งขรึม
“เจ้าชื่นชอบสวนสมุนไพรนั่น และคิดอยากที่จะเลื่อนขั้นข้าก็เข้าใจ แต่ความจริงแล้วหากเจ้าคิดที่จะเลื่อนขั้นนั้นง่ายดายมาก ยาลูกลอนเช่นนี้ข้ามีอยู่มากมาย ขอเพียงเจ้าปล่อยข้าไป”
“มนุษย์เช่นพวกเจ้านั้นเจ้าเล่ห์เพทุบาย ไม่แน่ว่าภายในนั้นอาจจะวางยาพิษเอาไว้ก็เป็นได้ เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่อเจ้าหรือ?” มังกรปฐพีโบราณมีชีวิตอยู่มายาวนานถึงเพียงนี้ แน่นอนว่าจะต้องไม่โง่เง่าอยู่แล้ว
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “วางยาพิษรึ ข้าสามารถทดสอบพิษได้!”
มู่เฉียนซีเทยาเม็ดหนึ่งออกมา จากนั้นนางก็กลืนลงไป แต่ก็ไม่มีปัญหา
มังกรปฐพีโบราณจ้องเขม็งไปที่มู่เฉียนซีพลางกล่าวว่า “ใช้กับตนเองจะไปมีประโยชน์อะไรล่ะ จะต้องให้พวกเขาทั้งสองคนใช้ และยังมีเจ้าหงส์น้อยตัวนั้นด้วย”
ถึงแม้มันจะรู้สึกว่ามียาพิษอยู่เพียงไม่มากที่สามารถส่งผลกระทบต่อมันได้ แต่ทว่ามันก็ยังไม่เชื่อใจมนุษย์มากอยู่ดี
มู่เฉียนซีได้แต่คิดอยู่ในใจว่า ‘เจ้าหมอนี่ช่างระวังตัวเสียจริง ๆ’
“ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว!”
มู่เฉียนซีเดินไปทางฉู่หลี ในเวลานี้พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก ฉะนั้นจึงจำเป็นที่จะต้องจัดการกับเจ้ามังกรปฐพีโบราณนี้ให้ได้โดยเร็ว และจากนั้นค่อยรักษาอาการบาดเจ็บให้พวกเขา
หลังจากที่ฉู่หลี เหยียนและเสี่ยวโม่โม่กินยาเข้าไปแล้วต่างก็ไม่เป็นอะไร ทันใดนั้นมังกรปฐพีโบราณก็ได้มาปรากฏตัวอยู่เบื้องหน้าของมู่เฉียนซีอย่างกะทันหัน และศีรษะขนาดใหญ่ของมังกรนั้นก็เข้ามาใกล้มู่เฉียนซีจนแทบจะแนบชิด และดูเหมือนว่าลมหายใจที่พ่นออกมาของมันนั้น จะสามารถพัดมนุษย์ให้ลอยกระเด็นออกไปได้เลยทีเดียว
“เอามันมา!”
มู่เฉียนซีได้ยื่นยาขึ้นไป จากนั้นมังกรปฐพีโบราณก็กลืนมันลงไป และพลังวิญญาณที่ทั้งบริสุทธิ์และทรงพลังมากก็ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของมัน อาณาเขตที่หยุดมันไว้มานานหลายปีได้คลายออกไปจนหมดสิ้นแล้ว ยาของเจ้ามนุษย์ผู้นี้มันได้ผลจริง ๆ ด้วย
“ยอดเยี่ยมมาก ข้าพึงพอใจยานี่มาก เพียงแต่เจ้ามนุษย์ ตอนนี้พวกเจ้าก็ถึงเวลาตายไปได้แล้ว” เมื่อได้รับผลประโยชน์แล้ว มังกรปฐพีโบราณก็ระเบิดจิตสังหารที่น่าสะพรึงกลัวนั้นออกมาอีกครั้ง
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ข้ายังมียาเช่นนี้อยู่อีก ขอเพียงแค่เจ้ายอมปล่อยข้าไป ข้าจะเอามันทั้งหมดมาออกมามอบให้เจ้า”
มังกรปฐพีโบราณตื่นเต้นขึ้นมาทันที มันกล่าวว่า “แล้วเจ้ายังนิ่งเฉยอยู่ทำไมกัน? ยังไม่รีบเอามันออกมาอีก มิเช่นนั้นข้าจะฆ่าพวกเจ้าเสียตั้งแต่ตอนนี้เลย”
“ตกลง!”
มู่เฉียนซีได้หยิบเอาขวดยาออกมาอีกหลายขวด มังกรปฐพีโบราณก็ได้แต่คิดว่า เจ้ามดปลวกนี่จะต้องไม่กล้าหลอกลวงมันอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามมันประหลาดใจมากที่นางมียาเช่นนี้อยู่มากมายถึงเพียงนี้ได้
มังกรปฐพีโบราณต้องการที่จะเลื่อนขั้น และต้องการที่จะยกระดับความสามารถของตน ดังนั้นเมื่อได้ยาลูกกลอนมาไว้ในครอบครองแล้ว มันจึงกลืนยาทั้งหมดลงไปในทันที
จากนั้นมันก็สัมผัสได้ว่ามันกำลังจะเลื่อนขั้นแล้ว มันกำลังที่จะเลื่อนขั้นแล้วจริง ๆ…
“โฮกกกก!” มีเสียงคำรามร้องลั่นสนั่นหวั่นไหวออกมา มังกรปฐพีโบราณเลื่อนขั้นสำเร็จแล้ว
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ฉวยโอกาศตอนที่มันกำลังเลื่อนขั้น พวกเรารีบหนีเร็ว”
“อื้ม!”
ทุกคนต่างก็เป็นผู้บาดเจ็บ เช่นนั้นจึงหนีได้ไม่เร็วเท่าไรนัก
มังกรปฐพีโบราณเสียเวลาในการเลื่อนระดับไปไม่น้อยเลยทีเดียว และมันก็สังเกตเห็นแล้วว่ามู่เฉียนซีและพรรคพวกฉวยโอกาสตอนที่มันกำลังเลื่อนขั้นหลบหนีไป แต่มันก็ไม่ได้ใส่ใจเลยแม้แต่นิด
พวกเขาคิดอยากจะหนีงั้นหรือ ฝันไปเสียเถอะ!
ครืนนน!
มังกรปฐพีโบราณเลื่อนขั้นได้สำเร็จแล้ว ตอนนี้มันได้เลื่อนขั้นกลายเป็นสัตว์เทพระดับสามแล้ว
ถึงแม้ว่ามู่เฉียนซีและพรรคพวกจะหนีมาได้สักระยะหนึ่งแล้ว แต่มันกลับใช้ความพยายามเพียงชั่วพริบตาในการไล่ตามมู่เฉียนซีและพรรคพวก และได้มาขวางอยู่เบื้องหน้าของพวกเขาเอาไว้
“เจ้ามดปลวกที่น่าขัน เจ้าคิดว่าพวกเจ้าจะหนีได้พ้นเช่นนั้นหรือ? ตายซะเถอะ! พวกเจ้าทั้งหมดจงตายซะ!”
หลังจากเลื่อนขั้นแล้ว มันก็สัมผัสได้ว่าความสามารถของมันนั้นเปลี่ยนเป็นแข็งแกร่งมากขึ้นไม่น้อย โจมตีเพียงครั้งก็สามารถทำให้มนุษย์เหล่านี้แหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยได้แล้ว ช่างง่ายดายเสียจริง ๆ
“ศิษย์น้อง!” ฉู่หลีที่อยู่ข้างกายของมู่เฉียนซีกล่าวออกมาด้วยเสียงทุ้มต่ำ
“ดูเหมือนว่าข้าจะต้องตายไปด้วยกันกับน้องซีเอ๋อร์เสียแล้ว มันช่างมีความสุขเหลือเกิน” เหยียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ในตอนที่มังกรปฐพีโบราณกำลังจะโจมตีพวกเขา คาดไม่ถึงว่ามันจะสัมผัสได้ว่าพลังวิญญาณที่แข็งแกร่งนั้นหายไปจนไม่เหลืออย่างไม่คาดคิด
ปัง!
ทันใดนั้นมันก็ร่วงลงไปบนพื้น ราวเป็นว่าเป็นเพียงกิ้งก่าตัวใหญ่ตัวอย่างไรอย่างนั้น
และดูเหมือนว่าทั้งร่างของมันจะแข็งจนกลายเป็นหินไปเสียแล้ว ซึ่งนี่เป็นสิ่งที่มันยากที่จะขัดขืนได้
“โฮกกกก!” มันหมดหนทางที่จะขยับเขยื้อนได้ และมันก็ทำได้เพียงแต่ร้องคำรามเท่านั้น
“มนุษย์ เจ้ามนุษย์ที่น่ารังเกรียจ ที่จริงแล้วเจ้าทำอะไรกับข้ากันแน่?”
“ข้าก็ต้องวางยาพิษเจ้าน่ะสิ! เจ้ามังกรโง่เง่า แค่นี้เจ้าก็ไม่รู้เลยด้วยซ้ำ!” มู่เฉียนซีกล่าวอย่างเย้ยหยัน
“เป็นไปไม่ได้…เห็นว่า…เห็นได้ชัดว่า…”
ถึงมันจะระมัดระวังมากเพียงใด แต่หากหมอปีศาจต้องการจะวางยามัน ต่อให้ระมัดระวังแล้วก็ไม่มีประโยชน์มากเท่าไรนักหรอก
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ในที่สุดก็หมดกำลังจนล้มลงเสียที เสี่ยวโม่โม่ เจ้าไปแก้แค้น! กำจัดมันทิ้งไปซะ!”
“เจ้าค่ะ! นายท่าน!”
เสี่ยวโม่โม่ตื่นเต้นดีใจมากที่จะได้แก้แค้นเจ้าสัตว์ประหลาดน่าเกลียดที่มาทำร้ายเจ้านายของมันตัวนี้
เพลิงหงส์อมตะแห่งความมืดระเบิดออกมา และพุ่งเข้าไปปกคลุมมังกรปฐพีโบราณตัวนี้อย่างรวดเร็ว
ในตอนที่มันมีพลังก่อนหน้านี้ เปลวเพลิงนี้สร้างปัญหาให้มันได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ทว่าตอนนี้มันไม่มีพลังอำนาจใด ๆ เหลือเลยแม้แต่น้อย ที่สำคัญเปลวเพลิงนี่สามารถทำให้มันไม่อาจที่จะฟื้นตัวกลับมาได้อีก
“โฮกกกกก!” เสียงกรีดร้องเสียดที่แทงหัวใจของมังกรปฐพีโบราณดังกึกก้องไปทั่ว
“มนุษย์ ปล่อยข้าไป ปล่อยข้าไปเถิด ข้าจะยอมรับเจ้าเป็นเจ้านาย ขอร้อง ข้ายังไม่อยากตาย ข้า…” มังกรปฐพีโบราณเริ่มร้องขอความเมตตา
มู่เฉียนซีกล่าวอย่างเรียบเฉย “ขอโทษที เจ้าที่เป็นเช่นนี้ไม่เข้าตาข้าหรอก”
“มันจะเป็นไปได้อย่างไร? ข้าคือสัตว์เทพระดับสาม! สัตว์เทพระดับสามเชียวนะ!” ด้วยความสามารถของเจ้ามดปลวกนี่ หากสามารถผูกพันธสัญญากับสัตว์เทพระดับสามได้ นั่นจะต้องเป็นโชคดีอย่างแน่นอน
แต่กลับไม่คาดคิดว่ามันจะถูกปฏิเสธ!
“สัตว์เทพระดับสามมีอะไรน่าอัศจรรย์มากนักหรือไร?” เสี่ยวโม่โม่เพิ่มพลังแห่งเปลวเพลิงมากขึ้นไปอีก
“เสี่ยวโม่โม่จะพยายามกลายเป็นสัตว์เทพระดับสามให้ได้ เจ้าสัตว์ประหลาดน่าเกลียดเช่นเจ้า นายท่านไม่ชอบหรอก” เสียวโม่โม่กล่าวด้วยเสียงฮึดฮัด
เสี่ยวหงกล่าว “เจ้าตัวน้อยนั่นพูดได้ดี! หากมีเจ้าหมอนั่นเพิ่มเข้ามาในหมู่พวกเรา อาจจะส่งผลต่อภาพลักษณ์โดยรวมได้”
อู๋ตี้เหลือบมองไปที่เจ้าหมูน้อยตัวนั้นพลางกล่าว “เจ้าคิดว่าภาพลักษณ์ของเจ้าดีมากหรือไรกัน? เมื่อเทียบกับท่านอู๋ตี้อย่างข้าแล้วยังห่างไกลนัก”
“เจ้าเด็กน้อย อย่าลืมเหลือแก่นวิญญาณเอาไว้ด้วย ถึงอย่างไรมันก็เป็นถึงสัตว์เทพระดับสามเชียวนะ!” นี่ไม่ใช่ว่าท่านเหมียวอู๋ตี้เริ่มน้ำลายสอแล้วอย่างนั้นหรือ
นายท่านจงใจที่จะให้เจ้าหมอนี่ยกระดับความสามารถขึ้นมา ไม่ใช่เพียงแค่ขุดหลุมพลางรอให้มันกระโดดลงไปแต่ยังเป็นเพราะต้องการแก่นวิญญาณระดับสูงนั้นด้วย
สุดท้ายแล้วมังกรปฐพีโบราณก็ถูกเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่าน เหลือเพียงแค่แก่นวิญญาณของมันเท่านั้นที่ยังคงสภาพดีอยู่ และมู่เฉียนซีก็ได้โยนมันให้กับอู๋ตี้อย่างใจกว้าง
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “รักษาอาการบาดเจ็บเสียก่อน ครั้งนี้ข้าชะล่าใจเกินไป ไม่คิดมาก่อนว่าใต้พื้นดินจะมีสิ่งที่สามารถหลบซ่อนการตรวจสอบทางจิตวิญญาณเช่นนี้ได้”
จากนั้นก็หาสถานที่ที่ปลอดภัยในการรักษาบาดแผล ในเมื่อมีมู่เฉียนซีอยู่ก็มียากินอย่างสะดวกสบาย แน่นอนว่านั่นทำให้สามารถฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว
จากสีหน้าที่ขาวซีดของเหยียนนั้นในที่สุดก็เริ่มมีสีแดงระเรื่อขึ้นมาบ้างแล้ว และนางก็เผยรอยยิ้มที่น่าหลงใหลออกมา
“น้องซีเอ๋อร์ยอดเยี่ยมมาก ไม่คิดเลยว่าจะจัดการสัตว์เทพระดับสามได้ด้วย! แต่ว่าข้าสงสัยมากว่าเจ้าทำเช่นนั้นได้อย่างไร? มันก็เห็นอยู่ชัด ๆ ว่ายาของน้องซีเอ๋อร์นั้นไม่มีพิษนี่นา!”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ต้องขอบคุณในความร่วมมือของพวกเจ้า! จุดสำคัญนั้นไม่ได้อยู่ที่ตัวยา แต่อยู่ที่…”
มู่เฉียนซีได้หยิบเข็มยาเข็มหนึ่งออกมา และยาที่อยู่บนเข็มเล่มนั้นก็ถูกใช้ไปจนหมดแล้ว
มังกรปฐพีโบราณที่คิดว่านางถูกฆ่าตายไปแล้วดังนั้นจึงได้คลายการป้องกันที่มีต่อมู่เฉียนซีลง นางจึงส่งเข็มยานี้ให้กับมัน
หากใช้เพียงลำพังจะไม่ส่งผลมากเท่าไรนัก แต่หากใช้ร่วมกับสิ่งอีกมันจะปรากฏผลให้เห็นอย่างชัดเจนมาก และเมื่อมันร่วมมือกันขึ้นมาก็ได้ทำให้มังกรปฐพีโบราณตัวนั้นต้องจบอย่างน่าเวทนา
หลังจากที่รักษาอาการบาดเจ็บแล้วพวกเขาก็ออกเดินทางต่อ ในตอนที่มาถึงสถานที่แห่งที่สองก็เห็นคนของสำนักชิงเฟิงกำลังต่อสู้กับคนอื่นอยู่ “สำนักเถียนหนิงของพวกเจ้าจะไร้ยางอายเกินไปแล้ว ไม่คิดเลยว่าอยากจะฮุบมันไว้คนเดียวเช่นนี้”