ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1893 ยาลูกกลอนขั้นเทวะเก้าชั้น
มู่เฉียนซีเองก็ตระหนักได้ถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นด้านล่างแล้ว ไม่เพียงแค่คนของตระกูลตานเท่านั้นที่หยุดการทำงานแล้วมาร่วมกันต่อสู้ ทว่านักปรุงยาของหอหมอปีศาจก็เป็นแบบนี้เช่นกัน
โชคดีที่นักปรุงยาของหอหมอปีศาจไม่ใช่ผู้กระหายสงครามการต่อสู้ ทว่าคนของตระกูลตานนั้นใช่ ดังนั้นสถานการณ์ขอหอหมอปีศาจจึงดีกว่าพวกเขาอยู่เล็กน้อย
ไป๋เจ๋อเองก็ไม่อาจหลบหลีกได้ ถึงแม้ว่าในตอนนี้เขาจะยังยืนหยัดไม่ได้คุกเข่าลงไปเฉกเช่นคนอื่น ๆ อย่างไรเสียในใต้หล้านี้ก็มีเพียงคนผู้เดียวเท่านั้นที่ทำให้เขาคุกเข่าลงไปได้
มู่เฉียนซีกล่าว “ศิษย์พี่ รบกวนศิษย์พี่ช่วยพาไป๋เจ๋อขึ้นมาด้วยเถอะ สถานการณ์แบบนี้ไม่ใช่โอกาสของเรา ยิ่งฝืนไปก็มีแต่จะพ่ายแพ้”
”ได้!”
ร่างสีดำวาบออกไปอย่างรวดเร็ว ฉู่หลีได้คว้าตัวไป๋เจ๋อกลับขึ้นมาอย่างรวดเร็วโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง
ที่ที่ไป๋เจ๋อยืนอยู่ค่อนข้างห่างจากนิรันดร์และมู่เฉียนซีระยะหนึ่ง ทว่ากลับทำให้คนจำนวนไม่น้อยรู้สึกอิจฉาจนแทบคลั่ง
เขามีคำถามผุดขึ้นมากมายอยู่ในใจ ทว่าเขาก็ไม่ได้เอ่ยถามสิ่งใดออกมาแม้แต่คำเดียว แต่กลับรวบรวมความสนใจทั้งหมดไปที่การมองดูนิรันดร์หลอมยาแทน
จูเชว่กล่าว “นี่ข้าถูกทิ้งแล้วหรือ? ฆ่ามันให้ข้าเดี๋ยวนี้! เจ้าปีศาจจิ้งจอกนั่นชักจะเก่งกาจมากเกินไปแล้ว”
การที่นิรันดร์กลั่นยาลูกกลอนขั้นเทวะออกมานั้น ก็นับว่าเป็นเรื่องง่ายดายราวกับการที่สายน้ำไหลไปถึงที่ใด ที่นั่นก็กลายเป็นทางน้ำไปโดยปริยาย
หากเขาคิดอยากประสบความสำเร็จแล้ว เขาก็จะสำเร็จอย่างแน่นอน ไม่มีทางผิดพลาดหรือล้มเหลวแม้แต่น้อย
ขณะนี้นิรันดร์ได้หลอมยามาถึงขั้นผสานยาลูกกลอนแล้ว นักปรุงยาที่กำลังคุกเข่าเหล่านั้นก็ไม่รู้สึกเลยว่าขณะนี้ตนเองได้คุกเข่าจนแข่งขาชาไร้ความรู้สึกไปแล้ว
พวกเขาจ้องมองไปยังนิรันดร์ผู้ยิ่งใหญ่อย่างไม่ละสายตา และอยากจะนำเอาทุกท่วงท่าของนิรันดร์มาทำให้เชื่องช้าลงจนใจแทบขาด
ในห้วงเวลาที่ยาลูกกลอนหลอมออกมาได้สำเร็จนั้น ท้องฟ้าทั่วทั้งเมืองหนานหวังก็มืดทมึนขึ้นอย่างรวดเร็ว
นิรันดร์กล่าวด้วยท่าทางไม่พึงพอใจเท่าใดนัก “ข้ากำลังกลั่นยาอยู่เจ้าก็กล้าผ่าลงมานะ ลองผ่าลงมาดูสิ!”
“ยาลูกกลอนสายฟ้า! นั่นมันยาลูกกลอนสายฟ้า!”
“ยาลูกกลอนขั้นเทวะ นั่นมันยาลูกกลอนขั้นเทวะ!”
การที่นิรันดร์หลอมยาลูกกลอนขั้นเทวะออกมานั้น ก่อให้เกิดยาลูกกลอนสายฟ้า ซึ่งเป็นเรื่องปกติเป็นอย่างยิ่ง
เพียงแต่การที่นิรันดร์กำลังกลั่นยาลูกกลอนอยู่นั้น ไม่ว่าจะเป็นยาลูกกลอนระดับใดหรือยาลูกกลอนสายฟ้าแบบไหน ก็ไม่มีทางกล้ามาก่อกวนต่อหน้าเขาอย่างแน่นอน
ตอนนี้พลังของนิรันดร์เพิ่งจะฟื้นคืนกลับมาได้เล็กน้อยเท่านั้น ยาลูกกลอนสายฟ้าก็เริ่มกำเริบเสิบสานขึ้นแล้ว
มังกรเงินเก้าตัวได้ปรากฎขึ้นบนฟากฟ้าพร้อม ๆ กัน!
สายฟ้านั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างยิ่ง มู่เฉียนซีจึงกล่าวว่า “นิรันดร์ ยาลูกกลอนสายฟ้ามาก็ดีแล้ว เราจะได้ใช้ประโยชน์จากมันด้วย! ปกติแล้วพวกเราก็หาสายฟ้าที่แข็งแกร่งแบบนั้นไม่ได้หรอกนะ”
ร่างสีม่วงพุ่งออกไปยังกลางท้องนภาอย่างรวดเร็ว ในขณะนั้นเองที่ไป๋เจ๋อที่เพิ่งตั้งสติขึ้นได้ เขาก็กล่าวด้วยความตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง “เฉียนซี เจ้า…”
จูเชว่ที่เห็นเช่นนั้นก็ไม่รู้สึกตื่นตกใจแต่อย่างใด เพราะเขาทราบดีว่าซีซีที่ชุบตัวด้วยสายฟ้าคงจะไม่เป็นอันตรายอย่างแน่นอน!
“แล้วเจ้าเด็กน้อยนั่นคิดจะทำอะไร? นางเสียสติไปแล้วหรือ?”
“มังกรอัสนีเก้าตัว ยาลูกกลอนขั้นเทวะเก้าชั้น สายฟ้าของพวกมันสามารถผ่าร่างจนไม่เหลือซากได้เลยนะ”
“นางเป็นเพียงผู้บำเพ็ญภูตพลังขั้นมหาจักรพรรดิแห่งภูตเท่านั้น! ไม่คิดอยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้วหรืออย่างไร?”
โครม โครม!
พลังของมังกรอัสนีเก้าตัวพุ่งเข้าใส่มู่เฉียนซีโดยตรง ไม่เพียงแต่มันจะไม่สามารถใช้สายฟ้าผ่าร่างของมู่เฉียนซีให้กลายเป็นผุยผงได้เท่านั้น แต่นางยังสามารถอาศัยสายฟ้าของมันชุบตัวได้อีกด้วย
ขั้นตอนการชุบตัวอาจจะทรมาน ทว่าก็ยังอยู่ในระดับที่มู่เฉียนซีรับได้
ทุก ๆ คนต่างรู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง “ปะ…เป็น เป็นไปได้อย่างไร? เจ้าเด็กนั่นไม่เป็นอะไรเลยสักนิด!”
“เจ้าเด็กนั่นชักจะวิปริตเกินไปแล้ว!”
“……”
เมื่อสายฟ้าสีเงินที่ครอบคลุมตัวอยู่ได้สลายหายไปแล้ว กลิ่นหอมของยาลูกกลอนก็ได้แผ่ซ่านไปทั่ว
ต้นดอกท้อของสถานที่แห่งนี้เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าสามารถพุ่งทยานขึ้นเสียดฟ้าได้ก็มิปาน
กลิ่นหอมของดอกท้อเจือกลิ่นหอมของยาลูกกลอนได้พัดโชยไปทั่วทุกซอกมุมของเมืองหนานหวัง นี่เป็นยาลูกกลอนขั้นเทวะเก้าชั้น ทุก ๆ คนที่ได้กลิ่นอันหอมหวนนี้ก็อดไม่ได้ที่จะสูดดมเข้าไปให้เต็มปอด
“ยาลูกกลอนขั้นเทวะเก้าชั้น สำเร็จแล้ว!”
“ท่านผู้นั้นเป็นนักปรุงยาที่สามารถกลั่นยาลูกกลอนขั้นเทวะเก้าชั้นออกมาได้ สวรรค์! หรือว่าเขาจะเป็นหมอปีศาจ?”
นักปรุงยาระดับเทพมีการแบ่งออกเป็นระดับสูงและระดับต่ำ ส่วนยาลูกกลอนขั้นเทวะเองก็มีการแบ่งออกเป็นระดับหนึ่งถึงระดับเก้าเช่นกัน ยิ่งสามารถกลั่นยาลูกกลอนออกมาในระดับที่สูงเท่าไรได้ ก็ยิ่งเก่งกาจยอดเยี่ยมมากขึ้นเท่านั้น
เกรงว่าในดินแดนซวนเทียน นักปรุงยาในระดับนี้คงมีไม่เกินสามคน
แต่ถึงแม้จะมีนักปรุงยาระดับเทพขั้นที่เก้าอยู่ ทว่าพวกเขาก็ไม่เคยได้ยินว่านักปรุงยาเหล่านั้นจะสามารถทำได้ดั่งท่านผู้นี้เลย ขณะปรุงยาก็สามารถทำให้ผู้คนคุกเข่ายอมจำนนแทบเท้าได้
นิรันดร์นำยาลูกกลอนที่หลอมออกมาได้ให้กับมู่เฉียนซีแล้วกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “ศิษย์ที่รัก ฝีมือของอาจารย์เป็นอย่างไรบ้าง? นี่เจ้าไม่ได้หลงเสน่ห์ของข้าหรอกใช่หรือไม่?”
มู่เฉียนซีกล่าวตอบ “นิรันดร์สุดยอดไปเลย ข้าจะพยายามไล่ตามเจ้าให้ทันให้ได้”
นิรันดร์แทบอยากจะร้องไห้ออกมาเสียประเดี๋ยวนั้น เหตุใดศิษย์ที่รักของเขาถึงไม่หวั่นไหวต่อเขาบ้างนะ นางเพียงแค่ต้องการไล่ตามเขาให้ทัน แล้วล้ำหน้าเขาไปให้ได้ นี่มันไม่เหมือนกับที่เขานึกคิดจินตนาการเลยสักนิด
มู่เฉียนซีเดินไปหาโม่ซวนแล้วกล่าว “ยาลูกกลอนหลอมเสร็จแล้ว เจ้าจะกินตอนนี้หรือค่อยกินล่ะ?”
ไป๋เจ๋อกล่าว “กินตอนนี้เลยก็แล้วกัน เมื่อยาลูกกลอนขั้นเทวะเก้าชั้นปรากฎ ข้าเกรงว่าจะเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นได้ สู้กินตอนนี้ไปเลยจะดีกว่า”
“ข้าเองก็คิดแบบนั้นเช่นกัน” มู่เฉียนซีกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“เฉียนซี ขอบใจเจ้ามาก!”
“ไม่ต้องขอบคุณหรอก เราคุณเรื่องนี้กันมาก่อนแล้วไม่ใช่หรือ?”
ไป๋เจ๋อทอดมองไปยังนิรันดร์ เขารู้สึกเคารพนิรันดร์เป็นอย่างยิ่ง
โดยปกติแล้วนิรันดร์มักจะทำตัววางอำนาจบาตรใหญ่ และชอบหยอกเย้าเกี้ยวพาราสีมู่เฉียนซีเป็นที่สุด พฤติกรรมของนิรันดร์เหล่านี้ ทำให้ถึงแม้โม่ซวนและจูเชว่จะทราบว่าเขาเป็นผู้มากฝีมือและยอดเยี่ยมคนหนึ่ง ทว่าก็ไม่ได้รู้สึกเคารพมากนัก
ทว่าเมื่อไป๋เจ๋อได้เห็นนิรันดร์หลอมยาแล้ว เขาก็รู้สึกเคารพนิรันดร์จากใจจริง
นอกจากมู่เฉียนซีที่ไม่ได้ให้ความเคารพและยำเกรงแล้ว นักปรุงยาคนอื่น ๆ ที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้ต่างก็ให้ความเคารพและยำเกรงเขาเป็นอย่างยิ่ง
ถึงแม้นิรันดร์จะเป็นคนที่เจ้าชู้ประตูดินและไม่เกรงใจผู้อื่นเท่าใดนัก ทว่าความสามารถในการปรุงยาของเขานั้นเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมอย่างไม่อาจหาผู้ใดมาเทียบได้ ในตอนนี้ก็ยังไม่มีผู้ใดสู้เขาได้แม้แต่ผู้เดียว
มู่เฉียนซีกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “นิรันดร์ของข้ายอดเยี่ยมใช่หรือไม่! เขาเป็นนักปรุงยาที่แข็งแกร่งที่สุดในใต้หล้า ไม่มีคำว่าเป็นหนึ่งในนั้น!”
ถึงแม้เด็กน้อยจะไม่ได้รักเขาจนสุดหัวใจ ทว่าเขาก็เป็นคนที่นางชอบอย่างแน่นอน นิรันดร์เองก็รู้สึกเบิกบานใจเป็นอย่างยิ่ง
ผลปรากฏว่าฉู่หลีกล่าว “ศิษย์น้องกล่าวได้ถูกต้อง เพียงแต่เขาก็เป็นคนหลายใจที่สุดเช่นกัน ไม่มีคำว่าเป็นหนึ่งในนั้น”
นิรันดร์กล่าวด้วยความโกรธ “ฉู่หลี ข้ากับเจ้าต้แงตายกันไปข้างหนึ่ง! ไม่ใช่ว่าเจ้าไม่ชอบพูดจาหรอกหรือ? เหตุใดจึงไม่รู้จักหุบปาก!”
เมื่อถูกหักหน้าเป็นครั้งที่สอง นิรันดร์ก็ได้เดินดุ่ม ๆ เข้าไป แล้วเตรียมจะจัดการฉู่หลีให้แตกหักกันไปข้าง
ปัง!
มู่เฉียนซีกล่าวด้วยท่าทางจนปัญญา “โม่ซวน เจ้ามีความรู้สึกแตกสลายกับคนที่เจ้ารู้สึกชื่นชอบและนับถือหรือไม่ ตอนที่ข้ารู้จักเขาในครั้งแรก ข้าก็รู้สึกแบบนั้น แต่พอคุ้นชินแล้วก็ไม่เป็นไร”
ไป๋เจ๋อหัวเราะแล้วกล่าว “คนที่มีพรสวรรค์กว่าผู้อื่นก็ย่อมมีนิสัยแปลกประหลาดไม่เหมือนผู้อื่น เรื่องนี้ข้าพอเข้าใจได้”
“ยังไม่รีบกินยาเข้าไปอีก เจ้าคงอยากจะอยู่กับสภาพร่างกายร่อแร่ของเจ้าในตอนนี้ต่อไปกระมัง!” มู่เฉียนซีกล่าว
“อืม!”
ผลปรากฏว่า ทุก ๆ คนพบว่ายาลูกกลอนขั้นเทวะเก้าชั้นที่นักปรุงยาระดับเทพขั้นที่เก้าหลอมขึ้น ถูกโม่ซวนกลืนลงท้องไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
มีคนกล่าวขึ้น “ได้ยินมาว่าร่างกายของคุณชายโม่ซวนอ่อนแอมาก อายุขัยไม่ยืนยาว ยาลูกกลอนที่นักปรุงยาผู้นั้นหลอมขึ้นอาจจะช่วยเขาไม่ได้ก็ได้!”
“การที่จะช่วยคนแบบนี้ได้ ก็แทบจะเป็นอะไรที่ต้องพลิกลิขิตสวรรค์กันเลยทีเดียว การที่ต้องแข่งกับลิขิตสวรรค์ ถึงแม้จะเป็นยาลูกกลอนขั้นเทวะเก้าชั้นก็คงจะทำได้ยาก?”
“มันก็ไม่แน่หรอก ท่านผู้นั้นราวกับเป็นบุคคลในตำนาน ข้าคิดว่ายาลูกกลอนที่เขาหลอมออกมาจะต้องสำเร็จอย่างแน่นอน”
นิรันดร์สง่างามเป็นอย่างยิ่ง ฝีมือการปรุงยาขั้นเทพของเขาทำให้เขามีลูกศิษย์ทั้งชายหญิงจำนวนนับไม่ถ้วนเพิ่มขึ้นมากมาย
ในขณะนั้นเองจูเชว่ก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง ยาลูกกลอนของเจ้าปีศาจจิ้งจอกนั่นสามารถช่วยโม่ซวนให้หายดีได้อย่างนั้นหรือ? หากสามารถช่วยซวนได้ ท่านพ่อบุญธรรมจะต้องดีใจมากแน่ ๆ!
นักปรุงยาระดับเทพขั้นที่เก้าคนหนึ่งจะสามารถ…
เมื่อโม่ซวนกลืนยาลูกกลอนลงไปแล้ว พลังน่าประหลาดก็ได้หลอมรวมเข้ากับร่างกายของเขา รวมไปถึงเลือดเนื้อและวิญญาณของเขาด้วยเช่นกัน!
นี่คือพลังของยาลูกกลอนขั้นเทวะเก้าชั้นอย่างนั้นหรือ? หัวใจของโม่ซวนสั่นไหวไปในทันที เขาสัมผัสได้ว่าร่างกายของเขากำลังเกิดการเปลี่ยนที่เรียกได้ว่าพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินเลยทีเดียว