ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 19 นำยาไปให้อาเล็ก

มู่เฉียนซีกล่าว  ว่ามา 

 ท่านผู้นำตระกูลเป็นนักปรุงยาด้วยใช่ไหมขอรับ ? 

เมื่อครู่ท่านผู้นำอยู่ในห้องยา ขั้นตอนวิธีการปรุงแม้แต่อวิ๋นเซิ่งยังทำไม่ได้ถึงขนาดนี้

 นักปรุงยารึ ? ไม่ถึงขั้นนั้นหรอก เจ้าจงรวบรวมตำราเกี่ยวกับการปรุงยาของเจ้าหมอคนนั้นมา ส่งไปที่เรือนสุ่ยซีของข้า ข้าจะเรียนรู้ดู 

แต่เดิมนางเคยเป็นประมุขหมอปีศาจ วิธีการทำยาของหัวเซี่ย (ประเทศจีน) กับการปรุงยาของโลกนี้ไม่เหมือนกัน

การปรุงยาเป็นเรื่องที่สำคัญมาก แต่นายหญิงของพวกเขากลับพูดแค่ ‘เรียนรู้ดู’

ถ้าหากว่าแค่เรียนก็เป็นหมอปรุงยาได้แล้วล่ะก็ กลัวว่าหมอปรุงยาทั้งทวีปเสวียคงจะหาก้อนเต้าหู้ชนปลิดชีพ

 ขอรับ 

 เรื่องต่อไป ตามข้าไปห้องยา ข้าต้องไปห้องยาเพื่อปรุงบางสิ่ง 

 ขอรับ 

หลิงซือหลินคุ้นเคยกับห้องยาเป็นอย่างดี มู่เฉียนซีต้องการอะไร เขาก็หามาให้ด้วยความรวดเร็ว

แต่พวกเขาไม่รู้จริง ๆ ว่านายหญิงนำตัวยาแต่ละชนิดที่มีคุณสมบัติตรงข้ามกันมาใส่รวมกัน ทำไปเพื่ออะไร ?

ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าฤทธิ์ยาต้องตีกัน แต่ท่านผู้นำตระกูลกลับนำพวกมันมารวมเข้าด้วยกันโดยไม่เกิดเหตุการณ์ใดขึ้น

มู่เฉียนซีนำยาที่ปรุงเสร็จมาเทใส่ขวดและกล่าวขึ้นว่า  ไป ตามข้าไปเรือนอวู่โยว 

 เรือนอวู่โยว  หลิงซือหลินมีสีหน้าตกใจเมื่อได้ยินชื่อเรือนนั้น

ที่นั่นเป็นเรือนที่มู่อวู่ซวงคุณชายสามแห่งตระกูลมู่ของพวกเขาพำนักอยู่ ผู้เป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของแคว้นจื่อเยี่ย

 ใช่ 

 ขอรับ  หลิงซือหลินก้มหน้า

เรือนอวู่โยว ในตระกูลมู่ทั้งหมดนอกจากเจ้าของเรือนนี้แล้ว ผู้ที่สามารถเดินเข้าออกตามต้องการก็มีเพียงมู่เฉียนซี ผู้นำตระกูลคนนี้เท่านั้น

หลิงซือหลินมาถึงที่หน้าประตูก็ถูกขวางทาง มู่เฉียนซีจึงเอื้อมมือไปรับยาและกล่าวว่า…  เจ้ากลับไปก่อนไป 

ท่านผู้นำตระกูลนำยามาหาคุณชายสาม ยานั้นคงไม่ใช่ยารักษาโรคของคุณชายสามหรอกนะ! หลิงซือหลินแอบคิด

เมื่อเดินเข้ามาใกล้เรือนอวู่โยวที่ห้อมล้อมไปด้วยต้นไผ่ ก็เห็นบุรุษสวมชุดขาวนั่งอยู่บนรถเข็นในกลางดงไผ่ทึบ เขานั่งสงบนิ่งมองนกที่โผบินผ่านไปมา

ปอยผมพาดร่วงลงมาที่ไหล่ แสงแดดที่สาดส่องผ่านต้นไม้ ประกายแสงกระทบเข้าใบหน้าเขาทำให้ดวงหน้าอันผุดผ่องดั่งหยกนี้มีความงดงามโดดเด่นเหนือใคร

เมื่อได้ยินเสียงเดิน เขามีรอยยิ้มที่สงบเหมือนสายลมที่พัดผ่านจิตใจคน  ซีเอ๋อร์มาแล้วหรือ ? 

 ท่านอาเล็ก วันนี้ข้ามาไม่ดีนะ  มู่เฉียนซีถือยา กล่าวด้วยรอยยิ้ม

 มาไม่ดี เพราะเจ้าจะบังคับให้อาเล็กดื่มยาใช่ไหม ? 

มู่เฉียนซีปรุงยาในห้องยาเป็นเวลานาน ยังมีกลิ่นยาติดร่างกายอยู่ กลิ่นยังไม่เลือนหายไป

 นี่อย่างหนึ่ง  มู่เฉียนซีเดินเข้ามาใกล้ กล่าวขึ้น  อ้าปาก เชื่อฟัง ดื่มให้หมด 

มู่อวู่ซวงมุมปากกระตุกเล็กน้อย  ข้าไม่ใช่เด็ก ๆ ดื่มเองได้ 

มู่อวู่ซวงรับขวดยามาพร้อมจะดื่มก็มีคนชุดดำปรากฏตัวตรงหน้า กล่าวด้วยน้ำเสียงอันร้อนรน  คุณชายสาม ไม่ได้… 

ผู้นำตระกูลน้อยคนนี้ธรรมดาก็วุ่นวายพอแล้ว วันนี้ยังจะส่งยาให้คุณชายสามดื่มอีก ถ้าเกิดยานั้นเป็นยาพิษจะทำอย่างไรกัน ?

 ถอยไป  มู่อวู่ซวงกล่าวด้วยใบหน้าอันเยือกเย็น

 นายท่าน…  คนชุดดำหันไปมองมู่เฉียนซี สายตาส่อแววไม่พอใจ

มู่เฉียนซีเลิกคิ้วเล็กน้อย  นี่คืออาเล็กของข้า ตอนนี้เป็นญาติเพียงคนเดียวของข้า ถึงข้าจะวางยาพิษกับคนทั่วทั้งแคว้น ข้าก็ไม่อาจวางยากับท่านอาเล็กของข้าได้ เจ้าพอใจรึยัง ? 

คนชุดดำชะงักไปสักพัก มองมู่เฉียนซี คำพูดของนางแต่ละคำแต่ละประโยคเด็ดขาดแน่นอนทำให้คนไม่สามารถสงสัยได้ เขารู้สึกได้ว่าผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาไม่ใช่ผู้นำตระกูลน้อยที่ไร้ความสามารถ แต่เป็นผู้นำที่มีความสามารถในใต้หล้าคนนั้น

 ถอยไป… 

คนชุดดำไม่พูดอะไรและถอยออกไปอย่างรวดเร็ว

มู่อวู่ซวงไม่รีรอรีบดื่มยาในขวดนั้น

มู่เฉียนซีเอ่ยขึ้น  ร่างกายของท่านอาเล็กจำเป็นต้องได้รับการบำรุง ในเจ็ดวันนี้ข้าจะให้คนนำยามาส่ง ท่านจำเป็นต้องดื่มให้หมด หลังจากเจ็ดวันข้าจะเปลี่ยนตัวยา 

 ได้  เขาเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้ม

มู่เฉียนซีขมวดคิ้วเอ่ย  ท่านอา ข้าเปลี่ยนแปลงไปมาก ท่านไม่ประหลาดใจบ้างเลยรึ ? 

นางไม่ใช่เจ้าของร่างคนเดิม มีอาเล็กเป็นญาติเพียงคนเดียว นางไม่ต้องการปกปิด แต่ว่าอาเล็กฉลาดหลักแหลม ไหนเลยจะมองไม่ออก

มู่เฉียนซีอึ้งไป นางได้รับความทรงจำจากเจ้าของเดิมแค่สามปี ความทรงจำก่อนหน้านั้นสามปี เหมือนกับเด็กแรกเกิด ไม่รู้ประสีประสา

อาเล็กให้นางเป็นท่านผู้นำของตระกูลมู่ หลังจากนั้นถูกมู่หรูอวิ๋นและคนเหล่านั้นชี้นำแบบผิด ๆ รวมถึงร่างกายที่ไร้ความสามารถ ไม่สามารถฝึกฝนได้ทำให้กลายเป็นคนไร้ค่าดั่งเช่นวันนี้

มู่เฉียนซีเอ่ยถาม  อาเล็กไม่เคยบอกกับมู่เฉียนซีคนก่อน วันนี้อาเล็กบอกกับข้าได้หรือไม่ ? 

 ไม่ได้ 

 เพราะอะไรถึงไม่ได้ ? 

 เพราะความสามารถของเจ้ายังไม่เพียงพอ รู้แล้วมันไม่เป็นผลดีกับเจ้ามากนัก 

 ต้องทำอย่างไรความสามารถถึงจะพอ ถ้าต้องใกล้เคียงกับความสามารถของอาเล็ก ตอนนี้ข้ายังห่างไกลนัก 

ท่าทางแปลก ๆ ที่อาเล็กแสดงออกมา บอกนางว่าการที่นางย้อนมาอยู่ต่างดินแดนนี้ มาเป็นมู่เฉียนซีไม่ใช่แต่เรื่องบังเอิญ หรือว่านาง…

.