ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 636 ไล่ล่าในยามรัตติกาล

ปัง ปัง ปัง! ชายชราชุดเทาใช้พลังวิญญาณสกัดกั้นเข็มยาของมู่เฉียนซีเอาไว้

“นี่มันผีบ้าอะไรเนี่ย เป็นแค่จักรพรรดิแห่งภูตคิดจะใช้กลอุบายต่ำช้ามาลอบทำร้ายข้า ฝันไปเถอะ!”

ในยามรัตติกาล พลังจิตอันแข็งแกร่งเป็นกำลังเสริมที่ดีมากสำหรับมู่เฉียนซี เห็นได้ชัดว่าชายชราชุดเทาที่มีพลังจิตอ่อนแอกว่ามู่เฉียนซีเสียเปรียบเข้าแล้ว

ในค่ำคืนอันมืดมิด มักจะมีสัตว์ศักดิ์สิทธิ์เข้ามาโจมตีชายชราชุดเทา ส่วนข้างกายของมู่เฉียนซีมีพลังอันน่าเกรงขามของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับสามอยู่ ดังนั้นน้อยมากที่สัตว์ศักดิ์สิทธิ์จะเข้าใกล้นาง

ทว่า ถึงอย่างไรเสียฝ่ายตรงข้ามก็เป็นถึงขั้นมหาจักรพรรดิ ก่อนที่มู่เฉียนซียังไม่เพิ่มพลังวิญญาณ นาง อู๋ตี้ และเสี่ยวหงก็ล้วนแต่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชายชราชุดเทาขั้นมหาจักรพรรดิผู้นี้เลย

และมู่เฉียนซีไม่ต้องการให้สถานการณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ นี้มาทำให้ความแข็งแกร่งขั้นจักรพรรดิที่ได้มาอย่างยากเย็นถดถอยลง ดังนั้นนางจึงตัดสินใจที่จะใช้เวลาอยู่กับชายชราชุดเทาในป่าแห่งนี้

นางมียาวิญญาณเพียงพอที่จะทำให้ชายชราชุดเทาเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า ให้อยู่ในสภาพที่อ่อนเปลี้ยหมดทั้งแรงกายและแรงใจได้

ในค่ำคืนอันมืดมิดในป่าหนานเสีย ไม่นานนักการไล่ล่าที่น่าตื่นเต้นก็ได้เริ่มขึ้น

นอกจากความแข็งแกร่ง มู่เฉียนซีก็ยังมีความได้เปรียบอยู่ อีกอย่างนางมียาพิษอยู่ไม่น้อยเลย

จากการไล่ล่ากลางดึก มู่เฉียนซีก็อยู่ในสถานการณ์อกสั่นขวัญหายเช่นกัน หมากที่อันตรายเช่นนี้ หากนางทำตัวผ่อนคลายแล้วล่ะก็ มีหวังคงต้องโดนชายชราชุดเทาเล่นงานจนได้รับบาดเจ็บสาหัสแน่ ถึงตอนนั้นสิ่งที่ต้อนรับนางก็คือหนทางที่นำไปสู่ความตาย แต่โชคดีที่ไม่มีสิ่งใดผิดพลาด

ชายชราชุดเทากลับถูกมู่เฉียนซีทำให้ทรมานไม่เบาเลย ชุดคลุมยาวบนร่างของเขาถูกพืชมากมายในป่าหนานเสียเกี่ยวขาด ร่างกายก็โดนพิษบางอย่างด้วยเช่นกัน

ถึงแม้ว่าเขาจะใช้พลังอันแข็งแกร่งยับยั้งพิษเอาไว้ ทว่า ในใจนั้นก็กลับรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างยิ่ง

“เจ้าเด็กสารเลว ออกมาเดี๋ยวนี้นะ!” ชายชราชุดเทาร้อนรนขึ้น โกรธเกรี้ยวขึ้น ในใจแทบจะลุกเป็นไฟ

มู่เฉียนซีที่แอบซ่อนอยู่ในมุมมืดตอนนี้ยิ้มมุมปากเย้ยหยัน ออกไปตอนนี้ก็โง่หน่ะสิ!

สิ้นเปลืองพลังต่อไป ถึงเวลาที่เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าก็ยังคงมียาวิญญาณที่จะสนับสนุนอยู่ สถานการณ์ของมู่เฉียนซีนั้นไม่เลวเลย

ชายชราชุดเทาก็กลัดกลุ้มใจขึ้นแล้ว เหตุใดพลังวิญญาณและพลังจิตของสาวน้อยผู้นี้ถึงไม่หมดสักที ถึงแม้ว่านางจะอายุยังน้อยแต่ก็ต้องหมดแรงหมดพลังบ้างหล่ะ!

หนึ่งคืน เวลาหนึ่งคืน ชายชราชุดเทาก็ได้เหน็ดเหนื่อยจนหายใจหอบแล้ว

เดิมทีคิดว่าการไล่ล่านักเรียนใหม่ของสำนักศึกษาซวนเสียที่มีพลังวิญญาณขั้นจักรพรรดิแห่งภูตระดับหนึ่งคนเดียวเป็นเพียงเรื่องง่ายดาย หลังจากทำภารกิจเสร็จสิ้นก็ยังได้รับสมุนไพรวิญญาณระดับปฐพี การตกลงเช่นนี้ช่างคุ้มค่ายิ่งนัก แต่กลับคิดไม่ถึงว่าสาวน้อยผู้นี้จะรับมือยากได้ถึงเพียงนี้!

เมื่อเห็นว่าดวงสุริยนกำลังจะโผล่ขึ้นขอบฟ้าแล้ว ในตอนนี้เองมู่เฉียนซีก็หลบซ่อนตัวเองโดยสมบูรณ์ และไม่ได้ก่อความวุ่นวายให้กับชายชราชุดเทาต่อ

ชายชราชุดเทาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกไปเปลาะหนึ่ง สาวน้อยผู้นั้นไม่ได้เคลื่อนไหวอันใดแล้ว ดูท่าว่านางจะเหนื่อยแล้ว

เขาพักผ่อนเอาแรงอีกสักหน่อย รอหลังจากที่ฟ้าสว่างแล้วค่อยไปตามหานางจะง่ายกว่า

ในขณะที่เขากำลังผ่อนคลายอยู่ เปลวไฟของเสี่ยวหงก็โจมตีเข้ามาอย่างไร้ความปรานี จากนั้นอู๋ตี้ก็แปลงร่างใหญ่มหึมา สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองตัวโจมตีด้วยกำลังทั้งหมดที่มี ยอดฝีมือขั้นมหาจักรพรรดิที่หมดเรี่ยวหมดแรงผู้นั้นก็โกรธเกรี้ยวขึ้นมาทันที!

“มังกรเพลิงพิฆาต!”

มังกรเพลิงสีแดงฉานพุ่งออกไป ฉวยโอกาสในตอนที่เขาผ่อนคลายอยู่โจมตีเขาอย่างรุนแรง มิเช่นนั้นก็จะไม่มีโอกาสแล้ว

เมื่อสุริยนได้โผล่ขึ้นเส้นขอบฟ้าจริง ๆ ชายชราผู้นี้ก็ไล่ล่านางอย่างบ้าคลั่ง

มู่เฉียนซีชัดเจนแล้วว่าการต่อสู้ครั้งนี้จะต้องจัดการกับตาเฒ่าผู้นี้ให้ได้

“ทักษะเทียนซวน!”

ชายชราชุดเทาถูกโจมตีอย่างกะทันหันเช่นนี้ก็ทำอะไรไม่ถูก ในขณะที่เขากำลังจะตอบโต้อย่างสุดกำลัง เข็มยาเข็มหนึ่งก็ได้เจาะเข้าไปที่ขมับของเขาแล้ว

ตูม!

การโจมตีของเขาพุ่งมาที่มู่เฉียนซี “นายท่าน!” ร่างสีขาวอันมหึมานั้นเข้าไปขวางอย่างรวดเร็ว!

มู่เฉียนซีแค่ถูกพลังที่แผ่ซ่านออกมาทำให้บาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น แต่อู๋ตี้กลับกระเด็นลอยออกไป และร่างของมันก็กลายเป็นตัวเล็กเท่าฝ่ามือดังเดิม

เสี่ยวหงกล่าว “โชคดีที่นายท่านไม่เป็นอะไร เจ้าแมวโง่ตัวนี้มีเนื้อหนังมังสาเยอะก็ดีเหมือนกันนะ!”

พรวด! อู๋ตี้กระอักเลือดคำโตออกมา

“เจ้าหมูขี้เกียจ เจ้านะสิเนื้อเยอะ!”

ชายชราชุดเทามองมู่เฉียนซีอย่างโหดเหี้ยม “สัตว์พันธสัญญาของเจ้าบาดเจ็บไปแล้วตัวนึง ข้าหวังว่าเจ้าคงไม่มีอุบายอื่นแล้วนะ! สาวน้อย ข้าไล่ล่าเจ้ามาทั้งวัน ในที่สุดก็จัดการเจ้าได้สักที”

มู่เฉียนซีกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ตาเฒ่า ข้าถูกเจ้าไล่ล่ามาทั้งวันแล้ว หมากกระดานนี้ควรจะจบลงได้แล้ว!”

พรวด! ทันทีที่มู่เฉียนซีกล่าวจบ ชายชราชุดเทาก็กระอักเลือดคำโตออกมา

พรวด พรวด พรวด! หลังจากที่กระอักเลือดออกมาอย่างต่อเนื่อง ใบหน้าของชายชราชุดเทาก็ซีดเผือดลง

“จะ เจ้า นี่เจ้าวางยาพิษข้าตั้งแต่เมื่อไหร่!” ชายชราชุดเทาถลึงตาจ้องมองมู่เฉียนซี

มู่เฉียนซีกล่าว “ก็เมื่อครู่นี้ยังไงหล่ะ!”

ชายชราชุดเทาเอามือจับที่ขมับของตัวเอง เข็มยานั้นให้ความรู้สึกราวกับถูกยุงกัดก็มิปาน นึกไม่ถึงเลยว่าจะทำร้ายเขาให้ถึงแก่ชีวิตได้เพียงนี้

“เอายาแก้พิษมาให้ข้า เอามา!”

ชายชราชุดเทาพรวดเข้าไปคิดจะจับมู่เฉียนซี มู่เฉียนซียกมือขึ้นและตะโกนว่า “ทักษะเทียนซวน!”

ตูม! เขาเป็นผู้แข็งแกร่งขั้นมหาจักรพรรดิแต่กลับรับมือกับการโจมตีนี้ของมู่เฉียนซีไม่ได้ ร่างของเขากระเด็นลอยไปชนกับต้นไม้ และกระอักเลือดออกมาอีกหลายระลอก

มู่เฉียนซีกล่าวอย่างไม่แยแสว่า “เสี่ยวหง เผาตาเฒ่านี่ทิ้งซะ ไม่มีความจำเป็นจะต้องเสียเวลากับเขาอีกต่อไป!”

เผา! เมื่อคิดว่าร่างของตัวเองจะถูกเผาทิ้ง ชายชราชุดเทาก็ตกใจกลัวจนตัวสั่น

ถึงแม้ว่าอายุจะมากแล้วแต่เขาก็หวงแหนชีวิตของตัวเองมาก

“เจ้า นี่เจ้าจะฆ่าข้าได้ยังไง เจ้าไม่อยากรู้เหรอว่าใครเป็นคนสั่งให้ข้ามาฆ่าเจ้า ?” ชายชราชุดเทากล่าว

มู่เฉียนซีกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ยังจะต้องถามอีกเหรอ นอกจากรองอาจารย์ใหญ่อ้วนท้วนผู้นั้นของหน่วยสำนักปรุงยาแล้ว ข้าไม่อาจคิดถึงคนอื่นได้เลยจริง ๆ”

“เจ้า……” สีหน้าของเขาไม่อยากจะเชื่อ

เปลวไฟได้ห่อหุ้มร่างของเขา เขาคิดจะขัดขืนแต่มันก็สายเกินไปแล้ว

มู่เฉียนซีกล่าว “ในที่สุดก็กำจัดตัวปัญหาได้สักที พวกเราไปหาที่พักผ่อนกันเถอะ อู๋ตี๋ยังต้องพักรักษาตัว!”

“อืม!”

หลังจากที่พักผ่อนมาครึ่งค่อนวัน มู่เฉียนซีก็ฟื้นตัวขึ้นมาพอสมควรแล้ว จากนั้นก็ควรจะไปหาหญ้าซานหยางแล้ว

หญ้าซานหยางในป่าหนานเสียนั้นมีไม่น้อยเลย แต่ถึงอย่างไรแล้วสมุนไพรวิญญาณระดับปฐพีก็ใช่ว่าจะธรรมดา คิดจะหาให้เจอนั้นก็ไม่ใช่เรื่องง่าย

ทว่า ด้วยประสบการณ์การหาสมุนไพรวิญญาณของมู่เฉียนซี นางใช้เวลาไปสามวันในที่สุดก็หาหญ้าซานหยางเจอ

เพียงแต่ว่าในขณะที่นางกำลังจะเด็ดสมุนไพรวิญญาณ จู่ ๆ คนกลุ่มหนึ่งก็พุ่งเข้ามา

“พี่ใหญ่ เป็นหญ้าซานหยาง! สมุนไพรวิญญาณระดับปฐพี พวกเราหาสมุนไพรวิญญาณนี้เจอ โชคไม่เลวเลย!”

“อืม! มันต้องราคาดีแน่นอน!”

น้ำเสียงนี้ฟังดูเหมือนว่าหญ้าซานหยางนี้จะเป็นเพียงแค่สิ่งของในกระเป๋าของพวกเขาเท่านั้น และเมินเฉยใส่มู่เฉียนซีไป มู่เฉียนซีกล่าวอย่างเฉยเมยว่า “หญ้าซานหยางนี้เป็นของข้าแล้ว หากพวกเจ้าต้องการหญ้าซานหยางแล้วล่ะก็ ไปหาเอาที่อื่นเถอะ!”