ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 775 ทนรับมันไว้เพื่อเจ้า

ผู้พิทักษ์นิรันดร์อย่างนาง ก็เคยพบเจอผู้ที่งดงามมามากมาย

แต่ชายผู้นี้สมบูรณ์แบบราวกับเป็นที่รักของโลกสวรรค์ก็มิปาน

แสงสีฟ้าดึงเขาเข้ามาหามู่เฉียนซี แม้ว่าจะใกล้กันมาก แต่ชิงอิ่งก็ยังรู้สึกว่าไม่มีอะไรที่ไม่เหมาะสม

มู่เฉียนซีที่ถูกสุ่ยชิงอิ๋งปิดตารีบหยิบเสื้อคลุมยาวสีเขียวของผู้ชายออกมาจากแหวนมิติและกล่าวว่า “ชิงอิ่งสวมเสื้อผ้าก่อน”

“อื้ม!” ชิงอิ่งพยักหน้าเล็กน้อย

สาวสวยอย่างสุ่ยจิงอิ๋งอยู่ข้างๆเขา เขาทำราวกับว่าไม่เห็นนาง

ดวงตาคู่นั้นไม่ได้สั่นไหวมากนัก เพียงแต่จ้องมองมู่เฉียนซีอย่างตั้งใจ

สุ่ยจิงอิ๋งกล่าวว่า “แม้ว่าข้าจะไม่เห็นต้นกําเนิดของเขา แต่เขาจะไม่เป็นอันตรายต่อซีเอ๋อร์”

มู่เฉียนซีอึ้งไปเล็กน้อย “แม้แต่สุ่ยจิงอิ๋งเองก็ยังไม่รู้ที่มาของชิงอิ่ง”

สุ่ยจิงอิ๋งกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “แม้ว่าข้าจะเป็นผู้พิทักษ์นิรันดร์ แต่ข้าก็ไม่มีทางรู้ทุกอย่างในโลกได้! โลกนี้ช่างกว้างใหญ่ไพศาล บางสรรพสิ่งก็อาจมีการดำรงอยู่ที่พิเศษ ซึ่งนั่นก็ไม่น่าแปลก!”

มู่เฉียนซีกล่าว “อืม! ที่จริงก็ไม่จำเป็นต้องคิดให้ออกว่าชิงอิ่งนั้นเป็นใคร ขอเพียงเขาปลอดภัยก็พอแล้ว”

“ตอนนี้ พวกเราจะไปที่ไหน?” มู่เฉียนซีมองไปที่สุ่ยจิงอิ๋งแล้วถามขึ้น

“ซีเอ๋อร์ยังไม่เคยไปสนามรบที่เจ็ดมาก่อน แน่นอนว่าพวกเราต้องลองไปที่สนามรบที่เจ็ดดู บางทีเจ้าอาจจะพบสิ่งที่เจ้าต้องการก็ได้”

มู่เฉียนซีอึ้งไป “สุ่ยจิงอิ๋งสามารถส่งข้าไปที่สนามรบที่เจ็ดได้ สถานการณ์ของเจ้าในตอนนี้คงไม่สิ้นเปลืองพลังมากเกินไปใช่ไหม!”

“ข้าสามารถสืบหาเส้นทางจากเศษเสี้ยววิญญาณของจอมภูตธาตุมิตินั่นได้

มันจัดการได้ง่ายมาก ซีเอ๋อร์ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับข้าเลย”

อาถิงกล่าวอย่างไม่พอใจว่า “ไม่เห็นหรือว่าพี่สาวเป็นใคร? การก้าวข้ามมิติเช่นนี้ จะต้องใช้พลังสักเท่าไหร่กันเชียว”

มุมปากของมู่เฉียนซีกระตุกเล็กน้อย หากนางจําไม่ผิดละก็ เศษวิญญาณที่หลงเหลือนั่นเหมือนจะบอกนางว่าการใช้หนึ่งครั้งจะต้องหลับใหลไปเป็นเวลาหนึ่งปี

แต่เมื่อถึงมือสุ่ยจิงอิ๋ง มันดูเหมือนง่ายเสียยิ่งกว่าการดื่มน้ำอีก

สุ่ยจิงอิ๋งกล่าวว่า “มากับข้าเถอะ!”

แสงสีฟ้าเปิดทางผ่านความว่างเปล่าที่แตกสลายนี้

มู่เฉียนซีเดินทางไม่นานก็ได้เข้าสู่สนามรบโบราณแล้ว

นี่เป็นสนามรบโบราณแห่งสุดท้ายของทวีปเหลยโจว หากตัวกระบี่มังกรเพลิงไม่ได้อยู่ที่นี่ เช่นนั้นก็คงต้องคิดหาวิธีอื่นในการสืบหาข่าวเกี่ยวกับกระบี่ศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์

เมื่อมู่เฉียนซีตกลงสู่พื้น นางก็รู้สึกได้ว่ากระบี่มังกรเพลิงในมิตินั้นตื่นเต้นเป็นอย่างมาก และมันตื่นเต้นกว่าครั้งก่อนมาก

มู่เฉียนซีหยิบกระบี่มังกรเพลิงออกมา มองไปที่เขาและกล่าวว่า “ครั้งนี้เจ้าคงจําไม่ผิดใช่ไหม!”

ปลายกระบี่สั่นระรัว ราวกับกำลังบอกมู่เฉียนซีว่าครั้งนี้ไม่ผิดแน่!

“เช่นนั้นเจ้านําทางไป!” มู่เฉียนซีปล่อยมือแล้วกระบี่มังกรเพลิงก็ได้พุ่งออกไปข้างหน้าอย่างร้อนรน

มู่เฉียนซีกล่าว “ชิงอิ่ง พวกเราตามเจ้าหมอนั่นไป!”

“ขอรับ!”

มีชิงอิ่งคอยช่วยเหลือ มู่เฉียนซีจึงไล่ตามกระบี่มังกรเพลิงได้ทัน

บนยอดเขา กระบี่สนิมเล่มหนึ่งพลันลอยขึ้นไปในอากาศแล้วพุ่งเข้าใส่กระบี่มังกรเพลิงอย่างกะทันหัน!

ปัง! เมื่อปะทะเข้ากับตัวกระบี่ที่อาจารย์ใหญ่ซวนสร้างขึ้นก็ “แกร๊ง!” เสียงแตกร้าวตกลงบนพื้น

มู่เฉียนซีคิดว่ามันจะหยุดลงแค่นี้ แต่ในที่สุดปลายกระบี่และตัวกระบี่ก็ต่อสู้กันขึ้นมา ทั้งยังสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายอีกด้วย

มู่เฉียนซีกล่าว “อาถิง นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

แสงสีเขียวอ่อนพุ่งเข้ามาและอาถิงก็ได้เดินออกมาจากพื้นที่พันธสัญญา

เขายืนอยู่ข้างๆมู่เฉียนซีและกล่าวว่า “นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น! ถ้าปลายกระบี่เอาชนะได้ ตัวกระบี่ก็จะยอมรับเจ้าโดยไม่มีเงื่อนไข”

“แต่ถ้าหากตัวกระบี่ชนะละก็ ถึงเวลานั้นเจ้าก็คงต้องเหนื่อยหน่อยแล้ว และแน่นอนว่าปลายกระบี่มีความเป็นไปได้ถึงเก้าสิบเก้าส่วนในหนึ่งร้อยส่วนที่จะไม่สามารถสู้กับตัวกระบี่ได้ เจ้าจงเตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อมเถอะ!”

มู่เฉียนซีแสยะมุมปาก “อาถิง ทําไมข้าถึงรู้สึกว่าเจ้าออกมาเพียงเพื่อพูดจาให้น่ากลัวและชมละครที่น่าสนุกเล่า?”

อาถิงหัวเราะคิกคัก “นางผู้หญิงบ้า ข้าถูกเจ้ามองออกอีกแล้ว! ใช่ ข้ามาที่นี่เพื่อดูละครที่น่าตื่นเต้น!”

ปัง! ตัวกระบี่พุ่งโจมตีใส่ปลายกระบี่อย่างรุนแรง ทำให้ปลายกระบี่ฝังอยู่บนก้อนหินก้อนหนึ่งอย่างแรง

เสียงแหวกอากาศดังขึ้น และตัวกระบี่ก็ได้ปรากฏขึ้นตรงหน้ามู่เฉียนซีอย่างรวดเร็ว

มู่เฉียนซีมองกระบี่ยาวที่ไม่มีปลายกระบี่เล่มนี้อย่างพินิจพิเคราะห์ มันเป็นสนิมราวกับเศษเหล็กก็มิปาน

หากนางเอาไปบอกกับทุกคนว่ามันเป็นกระบี่วิญญาณมังกรเพลิงพิฆาตหรือกระบี่ศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์ คนอื่นๆคงจะคิดว่านางเป็นคนบ้าอย่างแน่นอน

แต่กระบี่ศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์เล่มนี้ต้องเป็นของแท้อย่างแน่นอน ส่วนเฟิงอวิ๋นซิวที่ได้รับกระบี่ที่ดูน่าเกรงขามและเต็มไปด้วยธาตุไฟเล่มนั้นกลับเป็นของปลอม

มู่เฉียนซีนึกถึงตอนที่นางได้พบกับปลายกระบี่ จิตวิญญาณของนางเกือบจะถูกกระบี่มังกรเพลิงกลืนกินไป

ตัวกระบี่แข็งแกร่งกว่าปลายกระบี่ เช่นนั้นต่อไปนางจะต้องเผชิญหน้ากับ…

มู่เฉียนซีขมวดคิ้ว แต่อาถิงกลับหัวเราะอย่างคนที่ไม่คิดอะไรมาก นางผู้หญิงบ้าก็ประหม่าเป็นกับเขาด้วย

ต้องอดทนไว้ให้ได้!

ทันใดนั้นดวงตาสีดำของมู่เฉียนซีก็เปลี่ยนเป็นแสงสีเลือด!

เมื่อนางเห็นตัวเอง ยืนอยู่หน้ากระดูกนับหมื่น ที่เท้ามีเลือดไหลนองเป็นสายน้ำ!

มีศัตรูนับไม่ถ้วนแห่กันมา นางกวักแกว่งกระบี่ และมีแต่การฆ่าอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ไม่ใช่ว่านางไม่เคยฆ่าใครมาก่อน แต่นางเป็นนักปรุงยา ไม่ใช่คนเชือดสัตว์ที่ต้องสังหารอย่างไร้ที่สิ้นสุดและนอกจากสีแดงเลือดที่อยู่ตรงหน้านี้แล้วก็ไม่มีอะไรอื่น ทำให้นางในตอนนี้ก็จะทนรับมันไม่ไหวแล้วเช่นกัน

อาถิงมองนัยน์ตาของมู่เฉียนซีที่แดงขึ้นเรื่อยๆ และสีหน้าของนางก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นมา

“กระบี่วิญญาณมังกรเพลิงพิฆาต เป็นกระดูกที่ยากจะแทะได้อย่างรวดเร็ว! แม้ว่าจะไม่มีวิญญาณพิฆาต แต่คาวเลือดและการฆ่าฟันของตัวกระบี่นี้ ก็ไม่ใช่สิ่งที่ใครก็ตามจะสามารถแบกรับเอาไว้ได้ นางผู้หญิงบ้าเจ้าจะยอมแพ้ไม่ได้! ”

“หากพ่ายแพ้อยู่ที่นี่ หากต้องมาเผชิญกับวิญญาณพิฆาต เจ้าจะไม่มีโอกาสชนะได้เลย”

น้ำเลือดราวกับจะย้อมร่างกายของนางให้กลายเป็นสีแดง นี่เป็นครั้งแรกที่มู่เฉียนซีรู้สึกว่าของเหลวเหนียวข้นนี้ทําให้นางรู้สึกเป็นทุกข์อย่างมาก

จิตสังหารอันบ้าคลั่งที่แผ่ออกมาจากส่วนลึกของวิญญาณ กลับทําให้นางไม่สามารถควบคุมได้และทำได้เพียงสังหารต่อไป…

“พี่สาว ต้องคิดหาวิธีแล้ว! นางผู้หญิงบ้าผู้นี้ความแข็งแกร่งยังอ่อนแอเกินไป ถึงแม้ว่าวิญญาณของนางจะทำพันธสัญญากับพวกเราในตอนนี้ แต่นางก็ยังไม่บรรลุนิติภาวะอย่างสมบูรณ์!”

แสงสีฟ้าได้ปกคลุมมู่เฉียนซีไว้

ทันใดนั้นเงาร่างสีดำก็ปรากฏตัวขึ้นและกอดมู่เฉียนซีเข้าไว้ในอ้อมแขนทันที ดวงตาสีฟ้าเย็นยะเยือกคู่นั้นมองไปที่อาถิงราวกับว่าจะแช่แข็งเขาเสียครึ่งหนึ่ง

เขาจูบไปที่หน้าผากของมู่เฉียนซีเบาๆ “การฆ่าอย่างนองเลือดเช่นนี้ ซีรับมันไม่ไหว ข้าจะรับมันแทนเจ้าเอง”

“กลิ่นคาวเลือดทั้งหมดถูกจิ่วเยี่ยขวางไว้ สำหรับซีเพียงแค่ชอบการรักษาและปรุงพิษก็พอแล้ว!”

ทันใดนั้นมู่เฉียนซีก็รู้สึกว่าหน้าผากของนางเย็นเฉียบ แต่หัวใจของนางกลับถูกคลื่นความอบอุ่นโจมตี คนผู้หนึ่งกล่าวเพียงสองประโยคก็โจมตีไปถึงก้นบึ้งหัวใจของนาง นางได้ยินแล้ว! จิ่วเยี่ย…