ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 821 หนามเพลิง

ซือคงชัวเองก็อยากติดตามไปฝึกฝนด้วยเช่นกัน เมื่อถูกทำร้ายมาหลายรอบเช่นนี้แล้ว เขามีความอยากที่จะแข็งแกร่งขึ้นเป็นอย่างมาก

อีกทั้งปฏิบัติการครั้งนี้โม่จิ่นเองก็ไปด้วย ผู้เป็นบิดานั้นกลัวหอหมอปีศาจเลยไม่อยากที่จะแก้แค้นให้เขา

แต่ทว่าตัวเขานั้นไม่กลัว ความแค้นคลั่งดั่งทะเลเลือดเช่นนี้หากมิได้ชำระแค้น ขอสาบานเอาไว้ว่าจะไม่เป็นคน!

สำนักนิกายใหญ่ระดับสองทั้งร้อยสำนักมียอดฝีมือระดับมหาจักรพรรดิรวมอยู่ด้วยกันหลายพันคน นี่นับเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของแดนใต้อย่างแน่นอน

หัวหน้าหุบเขาเฟินกล่าว “ออกเดินทาง จะต้องหาหินแห่งมิติให้พบ!”

“ต้องหาให้พบ!”

หุบเขาหัวใจเพลิงตั้งอยู่ใจกลางของป่าหัวใจเพลิง

เมื่อทุกคนก้าวเข้าไปในป่า พวกเขาก็สัมผัสได้ถึงคลื่นความร้อนสายหนึ่งที่พัดเข้ามา นี่คือป่าหัวใจเพลิงที่ราวกับเตาไฟก็มิปาน

ยอดฝีมือต่าง ๆ รวมกลุ่มเข้าด้วยกันแล้วเริ่มปฏิบัติการ สัตว์วิญญาณและสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั่วไปล้วนแต่มิกล้าเข้าจู่โจมพวกเขา

ตลอดทางที่ผ่านมานับว่าสงบราบรื่นเป็นอย่างมาก

แต่ว่าชื่อเสียงในเรื่องความอันตรายเป็นอับดับหนึ่งในทวีปเหยียนโจวของป่าหัวใจเพลิงนั้นมิใช่เรื่องที่แต่งขึ้นมาคุยโว

ในคืนของวันที่สามที่พวกเขาได้เข้าไปในป่าหัวใจเพลิง ในความมืดมิดแสงไฟเล็ก ๆ กำลังลุกโชนขึ้นอย่างสวยงาม

มู่เฉียนซีรู้สึกได้ถึงอันตรายที่กำลังเข้ามาใกล้ ซึบ ซึบ ซึบ! จากนั้นก็พลันเกิดเสียงดังแหวกอากาศลอยมา

มู่เฉียนซีหลบหลีกไปอย่างรวดเร็ว แต่ทว่าคนอื่น ๆ นั้นกลับมิได้โชคดีเช่นนั้น

“อ๊าก!” เสียงร้องอนาถโหยหวนลอยมา

ทุกคนต่างรู้สึกได้ถึงอันตราย จึงได้เดินออกมาจากกระโจมที่พักอยู่ และก็พบว่าพวกเขานั้นได้ถูกเปลวเพลิงล้อมเอาไว้เสียแล้ว

ซือคงชัวกล่าวด้วยความตระหนก “ป่าหัวใจเพลิงไฟไหม้แล้ว ผู้บำเพ็ญภูตธาตุน้ำยังไม่รีบไปดับไฟอีก เร็วเข้า…..”

ทุกคนต่างเงียบงัน หัวหน้าสำนักเฟินกล่าวขึ้น “นี่ไม่ใช่ไฟไหม้ ป่าหัวใจเพลิงสามารถเกิดไฟไหม้ได้เป็นเรื่องไร้สาระสิ้นดี เพลิงนั่นเป็นหนึ่งในสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในป่าหัวใจเพลิง มันคือหนามเพลิง นึกไม่ถึงเลยว่าพวกเราจะมาเจอกับมันเข้า”

“อะไรนะ? หนามเพลิง!”

“ทุกคนรีบหนีเร็ว!”

“…….”

หนามเพลิงนั้นเป็นประหนึ่งปีศาจที่แม้แต่ยอดฝีมือระดับมหาจักรพรรดิก็ยังถูกมันจัดการได้

หัวหน้าสำนักเฟินกล่าว “อย่าตื่นตระหนก พวกเรามาหาทางออกสักแห่งแล้วรีบหนีออกไป!”

แต่เปลวเพลิงรอบด้านนั้นยิ่งลุกลามใหญ่โตมากขึ้นเรื่อย ๆ พวกเขาได้ถูกหนามเพลิงเหล่านั้นล้อมเอาไว้โดยสมบูรณ์แล้ว

หากคิดที่จะหนีออกไป นั่นเป็นเรื่องที่ยากลำบากเป็นอย่างมาก

ฟึ่บฟึ่บฟึ่บ!

หนามเพลิงเหล่านี้เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว พวกมันราวกับเป็นอสรพิษจำนวนมากมาย มันพุ่งเข้าหาเหล่าผู้คนอย่างมืดฟ้ามัวดิน

มีบางคนเป็นผู้ที่โดดเด่นในกองกำลังสำนักนิกายระดับสอง เมื่อต้องเผชิญหน้ากับหนามเพลิงที่น่าสะพรึงนี้ก็ยังสามารถป้องกันพวกมันเอาไว้ได้อยู่!

ครืน!

เปลวเพลิงสาดกระเซ็นไปทั่วทั้งสี่ทิศ ทุกผู้คนต่างต่อสู้กับหนามเพลิงเหล่านี้จนมิอาจถอนตัวออกมาได้

ยอดฝีมือระดับมหาจักรพรรดิสามารถที่จะต้านทานเอาไว้ได้อยู่ แต่เมื่อมันมีจำนวนเพิ่มมากขึ้น ก็ได้ถูกหนามเพลิงพัวพันเอาไว้และลากเข้าไปในเปลวเพลิง จากนั้นก็กลายเป็นอาหารเข้าปากพวกมันไป

“อ๊าก!” เสียงร้องโหยหวนดังลอยมา

“สาวน้อย!” จวินโม่ซีคอยปกป้องอยู่ข้างกายของมู่เฉียนซี

โม่จิ่นเองก็ได้นำคนของหอหมอปีศาจมาปกป้องที่ด้านหลังของมู่เฉียนซี ถึงแม้ว่ามู่เฉียนซีจะเป็นผู้ที่มีพลังความสามารถอ่อนแอที่สุดในนั้น แต่นางกลับมิได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย

ส่วนยอดฝีมือของหุบเขาหมอเทวดานั้นมิได้สนใจมู่เฉียนซีกับจวินโม่ซีเลยแม้แต่น้อย พวกนั้นมีกระใจที่จะคอยดูแลแต่ซือคงชัวเท่านั้น

“นายน้อย ระวัง!”

“นายน้อย!”

“อ๊าก!” ซือคงชัวร้องออกมาด้วยความตกใจ เสื้อของเขาได้ถูกหนามเพลิงเกี่ยวเข้าเสียแล้ว

ปึก! แต่โชคดีที่องค์รักษ์ของเขาตาดีและมือไวจึงได้ฟันหนามเพลิงนั้นขาดไปในทันที มิเช่นนั้นหากเขาโดนลากตัวออกไปก็คงจะวุ่นวาย

ตูม! “เจ้าหุบเขาเฟินเยี่ยนได้ใช้ไม้ตายของตนเองเพราะคิดที่จะทำให้เกิดทางเพื่อที่จะหนีออกไปได้

แต่พลังของเขากลับระเบิดแหวกพวกมันไม่ออก!

เขาเป็นถึงมหาจักรพรรดิแห่งภูตระดับที่หกเชียว!

มันเป็นไปได้อย่างไร?

“ท่านเจ้าสำนัก ท่านเป็นผู้บำเพ็ญภูตธาตุไฟ ในป่าหัวใจเพลิงแห่งนี้ พลังวิญญาณธาตุไฟของหนามเพลิงพวกนี้มันแข็งแกร่งกว่ามนุษย์มากนัก พวกเราใช้พลังธาตุไฟไม่สามารถที่จะรับมือกับพวกมันได้เลย”

“ผู้บำเพ็ญภูตธาตุน้ำ! ผู้บำเพ็ญภูตธาตุน้ำ มารวมตัวอยู่ด้วยกันแล้วเปิดทางขึ้นมาสายหนึ่ง! เร็ว!”

หนามเพลิงพวกนี้มันกำลังบ้าคลั่ง หากพวกเขายังถูกล้อมอยู่เช่นนี้ต่อไปคงได้ตายสถานเดียว

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของเจ้าสำนักเฟิน เหล่าผู้บำเพ็ญภูตธาตุน้ำก็ได้มารวมตัวกัน

เมื่อพลังของธาตุน้ำจับตัวเข้าด้วยกัน ไอร้อนที่รอบด้านนั้นก็ลดลงไปไม่น้อย!

บึ้ม! เสียงดังสนั่นกึกก้องเสียงหนึ่งดังขึ้น ผู้บำเพ็ญภูตธาตุน้ำได้รวบรวมพลังทั้งหมดที่มีแล้วระเบิดออกไปจนแหวกให้เป็นทางเดินออกไปได้แห่งหนึ่ง

ซ่า ซ่า ซ่า! แต่มิทันรอให้พวกเขาได้พุ่งออกไปก็ได้ปรากฏหนามเพลิงจำนวนนับไม่ถ้วนขึ้นมาตรงนั้นและปิดหนทางเอาไว้เสียหมด

“หัวหน้าสำนักเฟิน มันไม่ได้ผล! ความเร็วในการโจมตีของพวกเราไม่สามารถที่จะเทียบกับความรวดเร็วในการฟื้นตัวของพวกมันเลย ไอ้พวกหนามเพลิงพวกนี้น่ากลัวยิ่งนัก!”

“ทำไมถึงได้มีอะไรที่น่ากลัวเช่นนี้ได้!”

สีหน้าของคนจำนวนไม่น้อยซีดเผือด หากเป็นเช่นนี้ต่อไปคงหมดสิ้นกัน

เจ้าสำนักเฟินกล่าว “ทำอย่างไรได้ ในสถานการณ์เช่นนี้มีเพียงหนทางเดียวเท่านั้น นั่นคือสู้ให้เต็มที่ สู้เปิดทางถนนสีเลือด!”

ครืน!

ระบำเปลวเพลิงได้เริ่มขึ้น เพลิงแห่งสงครามก็ดังขึ้น ในคืนนี้กลุ่มกองกำลังร้อยสำนักใหญ่ได้ร่วมมือกันเป็นครั้งแรกหลังจากเข้ามาในป่าหัวใจเพลิง

การต่อสู้ดำเนินไประยะเวลาหนึ่งแล้ว มีคนผู้หนึ่งกล่าวขึ้น “เจ้าสำนักเฟิน พวกเราได้ใช้พลังวิญญาณไปเสียจนใกล้หมดแล้ว พวกเราจะไม่ไหวแล้ว!”

“ยาฟื้นฟูพลังวิญญาณของข้าก็ได้ใช้ไปจนหมดแล้ว ไม่มีเรี่ยวแรงเหลือให้สู้ต่อแล้ว!”

“ข้า…”

ด้วยความเข้มข้นอย่างสูงเช่นนี้ที่รับมือกับหนามเพลิงอย่างไม่มีจังหวะหยุดพัก ถึงแม้ว่าเป็นระดับมหาจักรพรรดิก็ยังรับไม่ไหว

เจ้าสำนักเฟินตะลึงงัน “พลังวิญญาณหมดแล้ว ยาเม็ด หุบเขาหมอเทวดา….”

เขามองไปที่หัวหน้าหุบเขาซือคง สิ่งที่หุบเขาหมอเทวดามีอย่างไม่ขาดแคลนนั่นก็คือยา

ในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้ แน่นอนว่าเขาจึงหวังให้หุบเขาหมอเทวดาให้การสนับสนุนอย่างเต็มที่

หัวหน้าหุบเขาซือคงตอบกลับไปว่า “ครั้งนี้ยาที่พวกเราหุบเขาหมอเทวดานำติดตัวมาด้วยมีจำนวนแค่เพียงที่พอจะให้พวกเราหุบเขาหมอเทวดาใช้เท่านั้น ไม่มีที่เหลือมากไปกว่านั้นจริง ๆ”

เมื่อยาที่มีติดตัวเขาเองมีจำนวนมากขึ้นมาหน่อย นั่นก็หมายถึงว่ามีโอกาสในการรอดชีวิตมากขึ้น คนโง่เท่านั้นถึงจะยอมให้ผู้อื่น

เจ้าสำนักเฟินโกรธเกรี้ยว “ไอ้หนูซือคง ถ้าหากว่าพวกเราตายแล้ว เจ้าคิดหรือว่าพวกเจ้าหุบเขาหมอเทวดาจะสามารถออกไปจากที่นี่อย่างมีชีวิตได้? เอายาให้ทุกคนใช้กันก่อนเถอะ เมื่อถึงเวลาแล้วค่อยคิดบัญชีกัน!”

หัวหน้าหุบเขาซือคงกล่าวอย่างลำบากใจ “พวกเรามีไม่พอจริง ๆ ในสถานการณ์เช่นนี้ยาเม็ดเป็นสิ่งที่หาได้ยากอย่างยิ่ง ไม่ใช่ว่าข้าอยากจะให้ก็สามารถให้ได้!”

เจ้าหมอนี่คิดที่จะฉวยโอกาสสร้างบุญคุณ สีหน้าของเจ้าสำนักเฟินมืดครึ้มลง

มู่เฉียนซีมองไปที่โม่จิ่น จะปล่อยให้เจ้าเฒ่าหัวหน้าหุบเขาซือคงทำสำเร็จไม่ได้

โม่จิ่นยิ้มแล้วกล่าว “ก็แค่ยาเม็ดไม่ใช่หรือไง? พวกเราหอหมอปีศาจได้นำมาด้วยจำนวนไม่น้อย มีทั้งยาเม็ดยาน้ำ ผู้อาวุโสและรุ่นพี่ที่ต้องการใช้จงรีบมารับไป”

ในขณะที่หุบเขาหมอเทวดาตระหนี่ถี่เหนียวอยู่นั้น หอหมอปีศาจกลับมอบยาให้โดยใจกว้างเป็นอย่างมาก

มอบให้ราวกับว่ามันมิใช่ยา หากแต่ราวกับว่าเป็นหินธรรมดา ๆ ก้อนหนึ่งก็มิปาน

การกระทำครั้งนี้ของโม่จิ่นยิ่งเปรียบเทียบให้เห็นชัดถึงความไร้ยางอายและตระหนี่ของหุบเขาหมอเทวดา และทำให้ความรู้สึกดีของร้อยสำหนักใหญ่ที่มีต่อหอหมอปีศาจยกระดับขึ้นอีกครั้ง

หัวหน้าหุบเขาซือคงแทบจะกระอักเลือดออกมา โอกาสดีเช่นนี้ที่จะให้สำนักใหญ่ต่าง ๆ ติดหนี้บุญคุณหุบเขาหมอเทวดากลับถูกหอหมอปีศาจตัดเข้ากลางลำ ช่างสมควรตายเสียจริง!

ยาของหอหมอปีศาจมีคุณภาพดีเสียจนไม่ต้องกล่าวถึง พวกเขาที่เดิมทีต่อสู้เสียจนเหนื่อยล้าได้กลับมามีกำลังต่อสู้อีกครั้งหนึ่ง

ในการต่อสู้ของยอดฝีมือนั้น หนามเพลิงจำนวนมากมายได้ถูกแหวกออกไปได้ แต่ทว่าก็ยังมีหนามเพลิงจำนวนหนึ่งพุ่งเข้ามาอีกเช่นเก่า

ปัง! มู่เฉียนซีหลบการโจมตีของหนามเพลิงจำนวนหนึ่ง

และได้พบว่าพวกมันอยู่ยงคงกระพันที่ว่าอาวุธมีดดาบและพิษนับร้อยไม่สามารถทำอะไรมันได้ ช่างเป็นสิ่งที่ตึงมือเสียทีเดียว