ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 825 เกาะหินลอยอากาศ
แต่ทว่าในครั้งนี้การปรากฏตัวของหอฉงโหลวบนเมฆาไม่เหมือนกับครั้งทวีปเสียโจว ที่หลังจากมันปรากฏตัวขึ้นก็ได้เปิดประตูใหญ่ให้แก่ทุกคน
ประตูยังมิได้เปิดออก แต่ที่รอบด้านก็เกิดลมพายุที่สามารถจะฆ่าฟันสิ่งมีชีวิตทุกสิ่งอย่างที่อยู่ใกล้มันได้
แม้ว่าจะเป็นยอดฝีมือระดับมหาจักรพรรดิก็ไม่อาจที่จะโชคดีหนีไปได้
ไม่มีใครที่อยากจะไปตาย จากนั้นพวกเขาก็รู้สึกเหมือนท้องฟ้าและผืนดินจะถล่มลงไป!
ครืน！
บึ้ม!
หน้าผาหัวใจเพลิงที่เดิมทีกว้างเพียงไม่กี่สิบจ้างได้แตกออกอย่างรวดเร็ว！
“ถอย! เร็วเข้า!”
“ออกไปจากที่นี่เร็ว!”
“……”
พวกเขาได้รีบหนีออกห่างเหวที่หุบเขาหัวใจเพลิงอย่างรวดเร็ว ส่วนพยัคฆ์อัคคีเองก็จำต้องยอมล้มเลิกการต่อสู้กับพวกมนุษย์แล้วหนีออกจากจุดที่อันตรายตรงนี้ไปก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที
ภายในเวลาไม่ถึงเสี้ยวชั่วยาม หุบเขาหัวใจเพลิงที่เดิมทีมีความกว้างแค่เพียงไม่กี่สิบจ้าง บัดนี้กลับกว้างถึงราวร้อยจ้าง
หอฉงโหลวบนเมฆายังคงลอยอยู่บนฟ้า
ในที่สุดการสั่นสะเทือนของพื้นดินก็หยุดลง ทุกคนถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เมื่อรอจนมันสงบนิ่งแล้ว พวกเขาก็ได้มองไปที่รอยแยกของหุบเขาหัวใจเพลิงที่กว้างขึ้นกว่าเดิมนับสิบเท่า
ถึงแม้ว่าหุบเขาแห่งนี้จะกว้างขึ้นกว่าเดิม แต่ก็ยังคงมิอาจมองเห็นจุดสิ้นสุดของมันได้อยู่เช่นเก่า เช่นนี้จึงรู้ได้ว่ามันลึกมากเพียงใด!
“พวกเจ้าดูนั่นสิ นั่นมันคืออะไร?” ในตอนนี้เองได้มีคนผู้หนึ่งกล่าวขึ้นด้วยความตกใจ
ที่กลางรอยแยกของหุบเหวพลันปรากฏเกาะหินเล็ก ๆ ลอยอยู่หนึ่งเกาะ จากนั้นเกาะหินลอยก็ได้เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ หากมีจำนวนไม่ถึงหมื่นก็คงจะเป็นหลักพัน
“หินพวกนี้ลอยอยู่กลางอากาศได้?”
“ดูเหมือนว่าบนหินนั่นจะมีสิ่งของอะไรบางอย่าง”
“อาวุธวิญญาณสัมผัสได้ถึงพลังของหินแห่งมิติ จึงเกิดปฏิกิริยาตอบโต้แล้ว หรือว่า……”
ทุกคนต่างก็มองเกาะหินลอยอากาศด้วยความประหลาดใจ หอฉงโหลวบนเมฆากล่าว “นายท่าน การเชื่อมต่อมิติสำเร็จลุล่วง บนเกาะหินลอยอากาศเหล่านี้มีหินแห่งมิติอยู่ แต่ทว่ามันมิใช่หินแห่งมิติขั้นสูง เมื่อถึงเวลาข้าจะพานายท่านไปยังสถานที่ที่มีหินแห่งมิติขั้นสูงอยู่”
มู่เฉียนซีกล่าว “สิ้นเปลืองพลังไปไม่น้อยกระมัง! รีบไสหัวกลับมาพักผ่อน!”
“อื้ม!”
เงามืดที่อยู่กลางท้องฟ้าได้หายไป และทุกคนก็พบว่าหอฉงโหลวบนเมฆานั้นได้หายไปแล้ว
“หอฉงโหลวบนเมฆาหายไปแล้ว”
“มันกลับหายไปอย่างรวดเร็วเช่นนี้ ข้าสงสัยในเป้าหมายของมันว่าคงจะเป็นเพื่อนำเอาหินเหล่านี้ออกมา”
“คิดมากไปแล้วกระมัง! ทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ หอฉงโหลวบนเมฆาคงเกิดมีความเกี่ยวพันกับมิติขึ้นมาเท่านั้น”
หัวหน้าสำนักเฟินกล่าว “ตอนนี้ยังมิต้องสนใจเรื่องของหอฉงโหลวบนเมฆา หาหินแห่งมิติให้พบก่อนแล้วค่อยว่ากัน เกาะหินลอยอากาศได้เหล่านั้นคงจะมีหินแห่งมิติอยู่ ทุกคนจงแบ่งกันตั้งกลุ่มเล็ก ๆ ขึ้นมาแล้วลงไปข้างล่าง!”
ลงไปข้างล่าง! เมื่อพวกเขามองไปยังหุบเหวที่ลึกเสียจนมองไม่เห็นจุดสิ้นสุดแห่งนี้ ถึงแม่ว่าพวกเขาจะเป็นยอดฝีมือระดับมหาจักรพรรดิก็ตาม จะให้พวกเขากระโดดลงไปพวกเขาเองก็มีความหวาดกลัวอยู่บ้างเช่นกัน
หัวหน้าสำนักเฟินกล่าว “ข้าจะส่งคนลงไปสำรวจบนเกาะหินลอยได้เหล่านี้ก่อน ว่ามันมั่นคงหรือไม่กันแน่!”
ครั้งแรกที่ลงไป แน่นอนว่าลงไปโดยที่มีการนำเชือกมาผูกตัวเอาไว้ แล้วหลังจากที่ได้ลงไปเหยีบบนเกาะหินนั้นก็พบว่ามันมิได้ยุบตัวหรือลอยต่ำลงไป
“ไม่เป็นไร！เกาะหินลอยอากาศเหล่านี้สามารถรับน้ำหนักของพวกเราเอาไว้ได้!”
“นี่คือหินแห่งมิติ!”
ที่บนเกาะหินลอยดำสนิทแห่งนั้นพลันมีคนผู้หนึ่งหยิบหินก้อนสีขาวเหมือนดั่งหยกที่สะท้อนแสงได้ขึ้นมาก้อนหนึ่ง
ด้วยการตกกระทบของแสงจึงมีแสงหลากสีส่องออกมา เจ้าสำนักเฟินกล่าวขึ้น “มิผิด นั่นคือหินแห่งมิติ”
“ทุกคน เตรียมตัวที่จะลงไปหาหินแห่งมิติให้พร้อม!”
“ขอรับ!”
ในเมื่อไม่มีอันตรายอีกทั้งยังมีหินแห่งมิติ แน่นอนว่าพวกเขาจึงตอบตกลงอย่างยินดี
แต่ละกลุ่มกองกำลังใหญ่ได้ถูกจัดเป็นกลุ่มเล็กหนึ่งกลุ่ม จากนั้นก็ได้โคจรพลังวิญญาณขึ้นมาแล้วกระโดดลงไปทางหน้าผานั้น
ใครใช้ให้บรรยากาศของหุบเขาหัวใจเพลิงไม่ยินยอมให้ใช้สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่บินได้บินอยู่บนท้องฟ้าเล่า!
ปัก ปัก ปัก!
พวกเขาแต่ละคนได้กระโดดลงไปบนเกาะหินลอยอากาศเหล่านั้นอย่างมั่นคงปลอดภัยและเริ่มค้นหาหินแห่งมิติ
กลุ่มคนของหุบเขาหมอเทวดาเองก็เตรียมที่จะลงไปเช่นกัน
ซือคงชัวมองไปทางมู่เฉียนซีแล้วกล่าว “พลังความสามารถของศิษย์น้องไม่สูง ให้ข้าพาเจ้าลงไปดีหรือไม่?”
จวินโม่ซียืนอยู่ที่ข้างกายของมู่เฉียนซีแล้วกล่าว “ถ้าหากสาวน้อยจะลงไปก็จะเป็นข้าที่พานางลงไป เจ้านับเป็นศิษย์พี่อาจารย์ใดกัน!”
สีหน้าของซือคงชัวหม่นคล้ำ เขาสงสัยว่าการลอบทำร้ายเมื่อครั้งก่อนหน้านี้จะต้องเป็นจวินโม่ซีที่อยู่ภายในร่วมมือกับโม่จิ่นที่เป็นคนด้านนอกอย่างแน่แท้
มู่เฉียนซีกล่าว “ไม่ต้องหรอก ข้าสามารถลงไปเองได้!”
เมื่อเงาร่างสีม่วงนั้นขยับตัว มู่เฉียนซีก็ลงไปยืนอยู่บนเกาะหินลอยได้เหมือนดั่งมีปีกอันเบาบาง
ถึงแม้ว่าจะมีพลังความสามารถเพียงระดับจักรพรรดิ แต่นางกลับสามารถกระโดดลงไปจากที่สูงโดยควบคุมพลังวิญญาณได้อย่างงดงามและไม่ทำให้ตนเองได้รับบาดเจ็บ
“ข้าก็จะลงไปด้วย!” จวินโม่ซีกระโดดตามลงไป
หัวหน้าหุบเขาซือคงกล่าว “พวกเราไปกัน!”
ฟึบ ฟึบ ฟึบ!
แต่ละคนนั้นได้กระโดดลงไป แต่เมื่อซือคงชัวได้เห็นหุบเหวลึกที่มืดมิดก็ทำให้เขาตกใจเสียจนขาอ่อนและร้องเสียงหลงออกมา
“อ๊าก!”
โชคดีที่บิดาของเขานั้นตาไวมือเร็วจับเขาเอาไว้ได้ทัน นั่นจึงทำให้เขาไม่ร่วงลงไป
ซือคงชัวกล่าว “ข้างล่างนั่น น่ากลัวยิ่งนัก ถ้าหากว่าร่วงลงไป…..”
ร่วงลงไป? ซือคงชัวนึกอะไรได้ขึ้นมา?
สายตาของเขาฉายประกายอันเย็นวาบออกมา พลังความสามารถเขาไม่สู้เจ้าหมอนั่น แต่ถ้าหากว่าเจ้าหมอนั่นร่วงลงไปละก็ เกรงว่าคงจะไม่มีผู้ใดที่สามารถจะช่วยเขาได้แล้วกระมัง!
“โฮก!”
ที่ด้านบนของเหวหัวใจเพลิง เหล่าพยัคฆ์อัคคีได้รวมตัวกันใหม่ขึ้นมาอีกครั้ง
เมื่อได้เห็นพวกเขาแต่ละคนกระโดดลงไปบนเกาะลอยได้เหล่านั้น พวกมันก็โกรธเกรี้ยวและร้อนรน
พวกมันตะโกนขึ้น “พวกมนุษย์น่ารังเกียจ รีบออกไปจากที่นี่!”
“มนุษย์ ข้าจะเตือนพวกเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย รีบไสหัวออกไป!”
แต่เมื่อหินแห่งมิติอยู่เบื้องหน้า ก็ไม่มีใครยอมที่จะล้มเลิกไป!
ฟึบ ฟึบ ฟึบ! ในตอนนี้เอง เหล่าพยัคฆ์อัคคีก็ได้กระโดดลงมา!
ปึก!
เมื่อต้องมาเผชิญกับเหล่าพยัคฆ์อัคคีเหล่านี้บนเกาะหินลอยอากาศ จึงอันตรายเป็นอย่างมาก
เกาะหินลอยอากาศที่มู่เฉียนซีลงมาถึงนี้ไม่มีหินแห่งมิติ ดังนั้นแล้วนางจึงทำได้เพียงเปลี่ยนสถานที่ นางกระโดดไปยังเกาะอีกแห่งหนึ่ง
ในตอนนี้ซือคงชัวได้หยิบหินแห่งมิติสีขาวก้อนหนึ่งที่ขาวดั่งหยกขึ้นมาแล้วกล่าว “เจอแล้ว ข้าหาหินแห่งมิติเจอแล้ว!”
เขาเป็นคนแรกในกลุ่มของหุบเขาหมอเทวดาที่หาหินแห่งมิติพบ แน่นอนว่าจึงภาคภูมิใจเป็นที่สุด
“หาเจอก้อนเดียวมันยอดเยี่ยมตรงไหน? ข้าหาเจอไปสามก้อนแล้ว!” กล่าวจบจวินโม่ซีก็ได้ยกหินแห่งมิติสามก้อนขึ้นมา
“เจ้า…..” ซือคงชัวเกลียดจวินโม่ซีเสียจนคันฟัน
จากนั้นพวกเขาก็พบว่ายิ่งลงไปด้านล่างเกาะหินลอยอากาศก็ยิ่งมากขึ้น และหินแห่งมิติเองก็ยิ่งมากขึ้นไปอีกเช่นกัน
ดังนั้นแล้วทุกคนจึงได้มุ่งไปทางเกาะหินลอยอากาศที่ยิ่งอยู่ด้านล่าง เมื่อถึงจุดที่ลึกที่สุด ในที่สุดพวกเขาก็สามารถมองเห็นจุดลึกสุดของมันได้แล้วว่าคืออะไร
มันคือหินหลอมเหลวร้อนระอุ (ลาวา) ที่ม้วนตัวขึ้นลงอย่างบ้าคลั่ง หากโยนอะไรบางสิ่งลงไปก็จะกลายเป็นเถ้าธุลีไปในพริบตา
หากตกลงไป ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้แข็งแกร่งเช่นหัวหน้าสำนักเฟินหรืออาจารย์ใหญ่เหลยก็ตาม ก็ล้วนแต่จะกลายเป็นธุลีไปพลัน
จะต้องระวังให้ดี!
“โฮก!”
แต่ยิ่งพวกเขาลงไปลึกเท่าไร พวกพยัคฆ์อัคคีเหล่านั้นก็ยิ่งลนลานมากขึ้นเท่านั้น พวกมันโจมตีราวกับว่าพวกมันบ้าคลั่งไปแล้วก็มิปาน
มู่เฉียนซีตะลึงค้าง หรือว่าสิ่งที่พยัคฆ์อัคคีเหล่านั้นปกป้องอยู่ จะอยู่เบื้องล่างของหินหลอมเหลวที่ก้นหุบเหวแห่งนี้
แต่เจ้าพวกนี้มันก็จะไม่พลิกแพลงสถานการณ์มากเกินไปหน่อยกระมัง! ถึงต่อให้มนุษย์เข้าไปใกล้ที่แห่งนั้น แต่ก็ไม่อาจที่จะสามารถทะลุผ่านหินหลอมเหลวที่น่ากลัวนี้และไปหาสมบัติล้ำค่าอันใดได้!
“โฮก!” ในตอนนี้เองพยัคฆ์อัคคีตัวหนึ่งได้พุ่งไปทางกลุ่มคนของหุบเขาหมอเทวดา
“ระวัง!” หัวหน้าหุบเขาซือคงและเหล่าผู้อาวุโสของเขาได้เริ่มรับมือกับมัน แต่เจ้าพยัคฆ์อัคคีนี้ยากนักที่รับมือด้วย!
“หลบเร็วเข้า!”
ฟึบ ฟึบ ฟึบ! พวกเขารีบเปลี่ยนสถานที่ไปยังเกาะหินลอยอากาศอีกแห่งหนึ่ง
แต่ทว่าพยัคฆ์เพลิงตัวหนึ่งได้พุ่งเข้ามาแล้วตบกวาดไปทางมู่เฉียนซี!