ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] - บทที่ 141 จัดการอย่างง่ายดาย
เมื่อได้ยินคำพูดของอวี้ฮ่าวหราน จางเซินก็เถียงอะไรไม่ออกเพราะหลักฐานทุกอย่างมันชัดเจนเป็นอย่างมาก
ไอเด็กเวร แกบังอาจมากที่มาสร้างความวุ่นวายให้กับบริษัทฉัน! ทุกคนจับตัวมันเอาไว้! ใครจับมันได้ฉันจะให้โบนัส 3 เดือน!
จางเซินตะโกนสั่งพวกพนักงานที่อยู่ในแผนกการผลิตทันที ตอนนี้แผนการเดียวที่เขานึกออกคือต้องจับกุมตัวอวี้ฮ่าวหรานเอาไว้ก่อน จากนั้นเขาจะเอาหลักฐานทั้งหมดที่อยู่ในตัวอวี้ฮ่าวหราน รวมไปถึงที่อยู่ในบริษัทจุดอื่นๆ ไปซ่อนแล้วค่อยจัดการกับอวี้ฮ่าวหรานทีหลัง!
พนักงานในฝ่ายการผลิตมีกันตั้งเกือบ 70 คน อวี้ฮ่าวหรานไม่ควรจะขัดขืนอะไรได้อยู่แล้วจริงไหม?
เมื่อได้ยินคำสั่งเจ้านายตัวเอง พนักงานหลายสิบคนก็รีบวิ่งกรูเข้ามาหาอวี้ฮ่าวหรานอย่างรวดเร็ว
ไอ้หนุ่ม! แกอย่าขัดขืน ไม่งั้นแกจะเจ็บตัวมากกว่าเดิม!
เฮ้ยหลีกไป! เงินต้องเป็นของฉัน!
พนักงานทั้งหลายต่างพุ่งเข้าหาอวี้ฮ่าวหรานด้วยสีหน้าบ้าคลั่ง โบนัส 3 เดือนแลกกับการจับตัวชายหนุ่มผอมๆ คนเดียว ทำไมพวกเขาจะไม่ทำ?
หึ พวกมดแมลงอย่างพวกแกคิดว่าจะทำอะไรฉันได้? รนหาเรื่องเจ็บตัวแล้ว!
อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าดูถูกก่อนที่เขาจะพุ่งตัวเข้าไปกลางวงพนักงานของบริษัทซานมู
จากนั้นความวุ่นวายครั้งมโหฬารก็บังเกิดขึ้นกลางฝูงชนของพนักงานมากกว่า 70 คน
ผัวะ!
ผลั่ก!
กร๊อบ!
อ๊าก!!
ด้วยความเร็วและความแข็งแกร่งอันเหนือมนุษย์ มันไม่ต่างอะไรกับราชสีห์กระโจนเข้าไปในฝูงลูกแกะ แค่เวลาเพียง 10 วินาที อวี้ฮ่าวหรานประเคนทั้งหมัดทั้งเท้าใส่บรรดาพนักงานของบริษัทซานมูจนล้มลงไปนอนร้องครวญครางเกิน 30 คนเข้าไปแล้ว
พนักงานที่เหลือซึ่งยังคงไม่เจ็บตัวต่างรีบวิ่นหนีตายกันอย่างจ้าละหวั่นทันทีเมื่อเห็นภาพเช่นนี้
พวกเขาเป็นเพียงแค่คนธรรมดาไม่ใช่นักเลงหรือนักรบ พวกเขาจะไม่สติแตกได้ยังไงเมื่อเห็นว่าฝั่งตรงข้ามแข็งแกร่งถึงขนาดล้มคนกว่า 30 คนได้ภายในพริบตา!
อ้าาาา ช่วยด้วย ไม่เอาแล้ว!!
บ้าเอ๊ย นี่มันไม่ใช่มนุษย์แล้ว!
…
นี่…นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน!? หน้าอันเหี่ยวย่นของเจิ้งเหวยกัวเปลี่ยนเป็นซีดเผือดเมื่อเห็นสภาพที่น่าอนาถของคน 30 กว่าคนที่นอนร้องโอดโอยจากฝีมือของอวี้ฮ่าวหราน
แม้แต่แชมป์มวยโลกก็ไม่น่าจะเก่งถึงขนาดล้มคน 30 คนได้ในพริบตาแบบนี้ใช่ไหม?
นี่เขาหน้ามืดตามัวไปล่วงเกินสัตว์ประหลาดแบบนี้ได้ยังไง?
เจิ้งเหวยกัว ไหนคุณบอกว่าไอ้เด็กนี่มันไม่มีน้ำยาไม่ใช่เหรอ!?
จางเซินตวาดถามเสียงดังด้วยสีหน้าซีดเผือดเช่นกัน เด็กหนุ่มคนนี้แข็งแกร่งเกินไป ไม่ใช่คนที่เขาจะต่อกรด้วยได้!
จัดการคน 30 คนได้ในเวลา 10 วินาที?
ไม่มีน้ำยา?
ไอ้เด็กนี่มันเป็นยอดมนุษย์ต่างหาก!
ไม่เอาน่าอย่าเพิ่งโวยวาย เรื่องสนุกมันเพิ่งจะเริ่มเท่านั้นเอง
อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยขึ้นพร้อมกับค่อยๆ เดินเข้าไปหาจางเซินและเจิ้งเหวยกัวด้วยร้อยยิ้มชั่วร้าย
ด…ด…เดี๋ยวก่อน! ก..แกต้องการเท่าไหร่? ฉันยอมจ่ายให้หมดเลย ป…โปรดอย่าทำอะไรฉัน อย่าเข้ามา!!
ตั้งแต่เด็กจนแก่ จางเซินถูกเลี้ยงดูมาในแบบชนชั้นสูงซึ่งไม่เคยเผชิญหน้ากับสถานการณ์เป็นตายมาก่อน ดังนั้นแค่เพียงเห็นภาพที่น่ากลัวที่เกิดขึ้นตอนนี้ จิตใจของเขาจึงพังทลายจนไม่เหลือชิ้นดี
เงินงั้นเหรอ? อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะเบาๆ ด้วยความขบขันเมื่อได้ยินคำนี้ ฉันไม่ได้มาที่นี่เพราะอยากได้เงินของแก ฉันมาที่นี่เพื่อถอนรากถอนโคนพวกแกต่างหาก!
ไม่ๆๆๆ อย่าทำฉัน ฉันจะให้เงินแกจริงๆ มากเท่าไหร่ก็ได้เท่าที่แกต้องการ ขอเพียงปล่อยฉันไปก็พอ ล…และฉันจะไม่ยุ่งกับบริษัทของแกอีกต่อไป แกเอาข้อมูลบริษัทของแกไปได้เลย ชาตินี้ฉันจะไม่แตะมันอีกแล้ว!
เมื่อเห็นว่าอวี้ฮ่าวหรานยังคงก้าวเข้ามาหาไม่หยุด จางเซินก็ยิ่งหวาดกลัวจนแทบหยุดหายใจ เขาพูดขึ้นอ้อนวอนด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักอย่างช่วยไม่ได้
โอ้? แต่ว่าแกผลิตสินค้าแบบเดียวกับของฉันไปแล้วตั้งเยอะเลยนะ?
อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยขึ้นพร้อมกับเหล่มองไปที่กองสินค้าที่เพิ่งผลิตเสร็จได้ไม่นาน
ม…ม..ไม่ๆๆ อีกแล้วนับจากนี้ฉันจะให้เลิกผลิตทันที ส…ส่วนของที่ผลิตเสร็จหมดแล้วหลังจากนี้ฉันจะส่งให้กับเครือฮ่าวหรานทั้งหมดโดยไม่คิดค่าใช้จ่ายเลยสักแดงเดียว! จางเซินเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าหวาดหลัว และจากนั้นเขาดึงตัวเจิ้งเหวยกัวมาบังตัวเขาเองและพูดต่อ ถ..ถ้านายต้องการ นายเอาไอ้เวรนี่ไปเลยก็ได้ ฉันไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับมันอีกแล้ว!
หลังจากพูดจบ จางเวินผลักตัวเจิ้งเหวยกัวไปทางอวี้ฮ่าวหรานและใช้โอกาสนี้หันหลังและวิ่งหนีไปทันที
ฉากนี้มันเหมือนกับในละครน้ำเน่าไม่มีผิด เมื่อครู่พวกเขาทั้งสองยังเรียกกันเป็นพี่น้องอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับทรยศกันได้อย่างไร้เยื่อใย!
อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะเยาะเย้ยทันทีเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายทรยศกันเอง เขาคว้าคอเจิ้งเหวยดัวที่ถูกผลักมาหาและเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเย้ยหยัน ฉันอุตส่าห์เสนอโอกาสให้แกอยู่บริษัทของฉันต่อเพื่อกินปันผลดีๆ แต่แกกลับลอบกัดฉันงั้นเหรอ?
ในเมื่อแกไม่ชอบชีวิตที่สุขสบาย งั้นนับจากนี้ก็เชิญไปอยู่ในตารางจนกว่าจะแก่ตายก็แล้วกัน!
ผลั่ก!!
หลังจากพูดจบ อวี้ฮ่าวหรานชกท้องเจิ้งเหวยกัวเบาๆ เอาแค่ให้นอนจุกไปสักชั่วโมง
เจิ้งเหวยกัวลงไปนอนดิ้นอยู่ที่พื้นด้วยสีหน้าทรมานสุดขีด ในตอนนี้เขารู้สึกสิ้นหวังเป็นอย่างมาก แผนทุกอย่างที่วางไว้พังทลายลงแบบไม่เหลือชิ้นดี ชายหนุ่มที่เขาเคยดูถูกแท้จริงแล้วกลับเป็นคนที่แข็งแกร่งจนเขาไม่อาจเทียบได้ ถ้าเขารู้ว่าเรื่องมันจะลงเอยแบบนี้เขาคงไม่มีทางยั่วยุอวี้ฮ่าวหรานแน่นอน!
อย่างไรก็ตามโลกนี้ไม่มียาใดที่สามารถรักษาอดีตได้…
หลังจากจัดการกับเจิ้งเหวยกัวเสร็จ อวี้ฮ่าวหรานจึงหันกลับไปตะโกนไล่หลังจางเซินที่ใกล้จะวิ่งถึงประตูทางออกแผนกการผลิต
เฮ้ ประธานจาง แกจะรีบไปไหนงั้นเหรอ?
หลังจากพูดจบ อวี้ฮ่าวหรานพุ่งตัวตามไปดักหน้าทันจางเซินภายในพริบตา
จางเซินหัวใจแทบหยุดเต้นเมื่อเห็นว่าฝั่งตรงข้ามจู่ๆ ก็ปรากฏกายขึ้นตรงหน้าเขาอย่างฉับพลัน!
ด…เดี๋ยวก่อน ประธานอวี้! ผ…ผมแค่อยากออกไปสูดอากาศข้างนอกก่อนก็แค่นั้น…
จางเซินตอบกลับด้วยสีหน้าที่ฝืนแสร้งยิ้มซึ่งมันคล้ายว่าเขาจะร้องไห้มากกว่า
แต่แล้วในเวลาเดียวกัน เสียงอื้ออึงก็ดังมาจากด้านนอก
ทุกคนหมอบลงและเอามือวางไว้บนหัวเดี๋ยวนี้ อย่าขยับ!
ถัดมาตำรวจหลายสิบนายก็กรูกันเข้ามาด้านในแผนกการผลิต และคนที่วิ่งตามหลังเข้ามาด้วยก็ไม่ใช่ใครอื่น เขาคือผู้จัดการหวังที่อวี้ฮ่าวหรานใช้ให้ไปเรียกตำรวจมาที่นี่
ท่านประธาน! ท่านเป็นอะไรรึเปล่า?