นักฆ่าฮองเฮาของข้า / สุดยอดนักฆ่า มเหสียอดรัก - ตอนที่ 347

บทที่347 เรื่องสวนดอกไม้2

หลังจากที่ยุ่งกันมาทั้งวัน

เสี่ยวหงก็มานับเงิน นับรวมๆกันได้ ขายโทนเนอร์ล้างเครื่องสำอางได้สองขวด และมาสก์หน้าสามแผ่น

ทั้งหมด สี่สิบห้าตำลึง

แบบนี้เรียกขายดีหรือไม่ดีเนี่ย

เกินคาดจากที่ซินเหยาคิดไว้

ครึ่งเดือนมานี้ นางและหมอต่างคิดค้นจนได้ยามา

ในที่สุดก็สามารถเลียนแบบเครื่องสำอางของศตวรรษที่21 ออกมาได้และมันก็มาจากธรรมชาติล้วนๆ

ถึงแม้จะไม่ดีเท่าของศตวรรษที่21แต่สำหรับโลกนี้ที่ไม่เคยมีเครื่องสำอางมาก่อน ก็เป็นเรื่องที่แปลกใหม่สำหรับโลกนี้

และที่สำคัญคือ ทั้งหมดนี้ทำมาจากธรรมชาติล้วนๆไม่มีพิษ

ทำไมคนถึงไม่ยอมซื้อกันนะ

ราคาที่ถูกที่สุดคือ ห้าตำลึง แพงที่สุดคือชุดรักษาผิวให้เต่งตึง หนึ่งชุด สี่ร้อยยี่สิบเหรียญ ราคานี้สำหรับคนในวังหลวงแล้วมันก็น่าจะรับได้นะ

ทำไมไม่มีคนซื้อล่ะ

ซินเหยาคิดอย่างละเอียด

ข้อแรก

ต้องไม่ใช่ปัญหาของผลิตภัณฑ์แน่ นางเอาเครื่องสำอางจากกล่องสอดแนมจากศตวรรษที่21มาเลียนแบบทำ ผลิตภัณฑ์ไม่มีปัญหาแน่นอน

ข้อที่สอง

แน่นอนว่าไม่ใช่ปัญหาของราคา

ซินเหยาคิดมาตลอดว่านโยบายเรื่องตั๋วเงินของราชวงศ์เทียนส้งนั้นคือนโยบายที่ดีที่สุด

ไม่เหมือนกับศตวรรษที่21ที่มีฟองสบู่แตก และภาวะเงินเฟ้อ

เงินมีค่ามาก

สองตำลึงสำหรับชาวบ้านธรรมดาสามารถใช้ได้เป็นเดือน

ชาวบ้านหาเงิน ได้เยอะก็เก็บภาษีแพง แต่โชคดีที่ไม่มีภาวะเงินเฟ้อ เงินพวกนี้ก็สามารถซื้อได้

เดิมทีซินเหยาคิดว่าตอนที่หาเงินโจว๋หยุนถิงพิมพ์หนังสือ และยังเคยเอาไปเทียบกับโรงผลิตเงินที่ทำได้ละเอียดกว่า

ผลิตตั๋วเงินแน่นอนว่าต้องดีและเร็ว

และยังสามารถรวยได้ภายในคือเดียว

แต่ถ้าหากตั๋วเงินเยอะเกิน…..

ตลาดก็จะเกิดภาวะเงินเฟ้อ

เนื้อหมูตอนนี้ห้าอีแปะครึ่งโล ถ้าขึ้นราคาถึงยี่สิบอีแปะ ประชาชนก็จะไม่สามารถซื้อเนื้อหมูกินได้

ซินเหยานางไม่สามารถเป็นคนมีคุณธรรมอย่างที่ปากพูดได้แต่นางก็ไม่อยากทำร้ายประชาชน

นางรู้ว่าประชาชนพวกนั้นลำบากที่สุด

ในศตวรรษที่21เพื่อจะซื้อบ้าน ต้องใช้เวลาในการผ่อนสิบกว่าปี

ราชวงศ์เทียนส้งมีระบบในการผลิตเงินให้ประชาชนใช้อย่างมีความสุข

ซินเหยายังไม่เคยเห็นประชาชนที่ไม่สามารถซื้อบ้านอยู่ได้

ราคาของเครื่องสำอาง ซินเหยาคิดเทียบราคาซื้อขายแล้ว

สุดท้ายถึงได้ราคานี้มา

ผู้หญิงในวังหลวง นางสนมทั้งหลายสามารถซื้อเครื่องสำอางเป็นชุดของนางได้

ส่วนคนที่อยู่ในขั้นที่ต่ำลงมาหน่อยแค่โทนเนอร์ล้างเครื่องสำอางต้องซื้อได้อยู่แล้ว

ถ้าหากเรื่องราคาไม่ใช่ปัญหา งั้นปัญหามันอยู่ตรงไหน

หรือว่า….

ความต้องการของตลาด

โจว๋ชิงหยี เสี่ยวหง นายหญิงเซียวทั้งวามต่างขมวดคิ้วคุยกัน

ทำไมคนดูเยอะแต่คนซื้อน้อย

หรือซินเหยาไปสร้างศัตรูเอาไว้

ซินเหยาไม่ชอบคบหากับใครแต่นางก็ไม่เคยไปหาเรื่องใครก่อน

หรือเป็นเพราะครั้งนั้นที่ซินเหยาเข้าวังมาแล้วทำให้หญิงเฟยกับเม๋ยเฟยตายไป

ทำให้สนมและนางในต่างพากันกลัวซินเหยา

ส่วนเรื่องสวนดอกไม้เมื่อหลายวันก่อน ทำให้ทุกคนต่างกลัวและพากันสร้างกำแพงกันระหว่างซินเหยา

ดังนั้นผู้หญิงวังหลังจึงไม่มีใครเชื่อซินเหยา

โจว๋ชิงหยีเป็นคนอ่อนโยน อาสัยอยู่ในวังมาเป็นเวลาครึ่งปีกว่า ยอมให้คนรังแกมาตลอด

นายหญิงเซียวเป็นเมียน้อยมาหลายสิบปีแน่นอนว่ามีความคิดที่คับแคบ

เสี่ยวหงคือบ่าว….

ทั้งสามคนแทบที่จะไม่มีทางที่จะคิดเห็นเหมือนกันเลย

สุดท้ายสรุปคือซินเหยาไม่ได้สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับสนมในวัง ดังนั้นจึงทำให้ไม่มีคนมาช่วยซื้อของ

ซินเหยาพูด “ผู้หญิงสามคนนี้โง่จริง แต่ก็โง่ได้น่ารักดีนะ ในวังหลวงมีที่ไหนกันความสัมพันธ์ ถึงจะมีก็แค่เพื่อผลประโยชน์ นี่ไม่ใช่การขายเพื่อหลอกเพื่อน”

ปัญหาที่แท้จริงคือ

ต้องการ

ความต้องการของตลาด

ก็คือไม่มีอะไรมาดึงดูดให้สนมนางในเหล่านี้มามาซื้อของ

และสิ่งที่สามารถดึงดูดได้คือโฆษณา

โฆษณา?

ซินเหยาคิดอยู่ครู่หนึ่ง

อยู่ที่นี่ไม่มีกระดาษ ไม่มีโทรทัศน์ ไม่มีคอมพิวเตอร์ และก็ไม่มีโทรศัพท์

จะโฆษณายังไงได้ผลดีที่สุด

และที่นี่คือวังหลวง

วังหลวงไม่ใช่ตลาด

ไม่สามารถแจกใบปลิวได้

และหากทำใบปลิวเยอะขนาดนั้นก็เกรงว่าจะไม่มีประโยชน์

วังหลวงบอกใหญ่ก็ไม่ใหญ่จะบอกว่าเล็กก็ไม่เล็ก

หากเกิดอะไรขึ้น ไม่ต้องใช้เวลาทั้งวันหรอก เรื่องก็ลือทั่ววังหลวงแล้ว

ซินเหยาแน่ใจว่าตอนนี้ทุกคนในวังรู้เรื่องคลินิกเสริมความงามกันหมดแล้ว

แต่ ปัญหาคือจะทำยังไงให้พวกเราสนใจและดึงดูดพวกนางมาซื้อของ

ทำอย่างไรดี

ซินเหยาคิดหาวิธีแก้ไขอยู่

“พ่อบ้านหลี่มาขอรับ”

ขันทีคนถึงวิ่งเข้ามารายงาน

ซินเหยาเงยหน้า หลี่เหลียงคางเดินก้าวเข้ามา

“หม่อมฉันถวายบังคบโจว๋กุ้ยเฟย”

หลี่เหลียงคางคำนับ

ซินเหยาพูด “หลี่กงกงไม่ต้องมากพิธีหรอก ท่านคือคนที่ฮ่องเต้ไว้ใจต่อให้ข้าเป็นฮองเฮาก็ต้องระวังตัวเช่นกัน เจ้าอยู่ที่นี่ก็ทำตัวตามสบาย”

หลี่เหลียงคาง “ขอบพระทัยพระสนม”

ซินเหยาพูด “ฮอ่งเต้ให้เจ้ามามีเรื่องอะไร”

หลี่เหลียงคาง “หลายวันมานี้ฮ่องเต้ยุ่งจนนอนไม่หลับกินไม่ได้”

“นอนไม่หลับกินไม่ได้”