นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ - ตอนที่ 225
ตอนที่ 225 มูลค่า10เกลเลียน
“ฉันรู้สึกมีปัญหากับคําตอบของนาย” แคทรีน่าซึ่งอยู่ข้างๆ ฉัน จู่ๆ ก็ขัดขึ้น “คุณตายแล้วเหรอ ฉันคิดว่าถ้านายพูดแบบนี้กับผี พวกเขาจะตอบว่า “ใช่ ฉันตายแล้ว”
อัลเบิร์ตตกตะลึงและอดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้างอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดไม่ออก
แคทรีน่าพูดถูก การเป็นผีหมายถึงเขาตายแล้ว
เขาแค่ถูกจํากัดด้วยความคิดเก่าๆ นี่คือโลกแห่งเวทย์มนตร์ และมีบางสิ่งที่เหมือนกับผี ดังนั้นตอนนี้จึงสามารถตอบคําเหล่านี้ได้จริงๆ
“เธอพูดถูก ฉันเกือบลืมไปว่ามีสิ่งมีชีวิตพิเศษเหมือนกับผีอยู่” อัลเบิร์ตยอมรับความผิดพลาดของเขาอย่างง่ายๆ
เดิมทีแคทรีน่าคิดว่าอัลเบิร์ตจะแก้ตัว แต่ไม่เคยคิดว่าเขาจะยอมรับความผิดพลาดของเขาง่ายๆ
“เรารีบไปดีกว่า” อิซาเบลพูดกับทั้งสองคน “เราอาจจะไปทันเกมควิดดิชได้ในภายหลัง”
การแข่งขันควิดดิชวันนี้เป็นการดวลระหว่างเรเวนคลอกับกริฟฟินดอร์ สามคนที่ควรเชียร์ทีมของตัวเองได้แอบมาเดิมพันกันที่นี่
“ฉันเกลียดการออกไปดูเกมในวันที่ฝนตก” อัลเบิร์ตมองไปที่อิซาเบลและถามว่า “เธอชอบควิดดิชมากหรอ”
“เฮ้ คําพูดแบบนี้จากปากนายมันเหมาะหรอ?” แคทรีน่าไม่ลืมว่าอัลเบิร์ตเคยเอาชนะสลิธีรินในสนามและทําให้กริฟฟินดอร์คว้า
“ไม่เหมาะยังไง” อัลเบิร์ตถามด้วยวาทศิลป์
“งั้นนายไม่ได้เป็นผู้เล่นสํารองเหรอ?” แคทรีน่ารู้สึกว่าการที่อัลเบิร์ตไม่ได้เป็นซีกเกอร์ 8ใน10เพราะเขาไม่ชอบความยากลําบาก
มันเป็นแบบนั้นจริงๆ เขาได้ยินมาว่าการฝึกของควิดดิชจะฝึกต่อไป ไม่ว่าจะฝนตกหรือแดดออก และมันก็ยากมาก
“เริ่มเถอะ!” อิซาเบลขัดจังหวะ แล้วเธอก็ยกมือขึ้นเคาะประตูไม้
มันเปิดปากเพื่อพูดปริศนา: สัตว์อะไรเริ่มเดินด้วยสี่ขาจากนั้นจึงใช้สองขาและในที่สุดก็มีสามขา?
“ฉันจําได้ว่านี่ดูเหมือนจะเป็นปริศนาของสฟิงซ์ แต่ห่วงอินทรีของเรเวนคลอมีความรู้มากจริงๆ” อัลเบิร์ตอดไม่ได้ที่จะบ่น
“คําตอบคือผู้คน” แคทรีน่าตอบทันทีโดยไม่สนใจคําบ่นของอัลเบิร์ต
“ห่วงนกอินทรีของเรเวนคลอก็มีความคิดของตัวเองเช่นกัน คล้ายกับหมวกคัดสรร ในตอนแรก จํานวนปริศนาที่มันรู้มีไม่มากนัก ตอนนี้ปริศนาบางข้อถูกเสริมด้วยอาจารย์ประจําบ้านเรเวนคลอ” อิซาเบลหยิบลูกอมที่อัลเบิร์ตมอบให้และตอบข้อสงสัยของเขา
“เธอรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง” อัลเบิร์ตถามด้วยความสงสัย
“ฉันได้อ่านบันทึกที่เกี่ยวข้องมาแล้ว” อิซาเบลแกะกระดาษห่อออกมาอย่างชํานาญแล้วยัดลูกอมเข้าปาก
“ห่วงนกอินทรี โปรดถามคําถามต่อไป” แคทรีน่ากล่าวว่า
“อยากกินไหม?” อัลเบิร์ตถามพลางหยิบขนมออกมา
“นายไม่กลัวฟันผุเหรอ”
“ไม่ต้องกลัว ฉันแปรงฟันวันละสองครั้ง” อัลเบิร์ตพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “น้ําตาลสามารถส่งเสริมประสิทธิภาพการคิดของสมองและทําให้ผู้คนคิดได้ดีขึ้น ลืมมันเถอะถ้าเธอไม่เอา”
“ใครบอกว่าฉันไม่ต้องการมัน” แคทรีน่าเลือกรสชาติที่เธอชอบอย่างหนึ่ง และเมื่อเธอกําลังจะปอกกระดาษ ลูกอมห่วงนกอินทรีก็เปิดปากของมันอีกครั้ง
“คนตายอยู่ที่ไหน”
“ในความทรงจํา” อัลเบิร์ตตอบก่อน
“มันสมเหตุสมผล” ห่วงนกอินทรีตอบ หลังจากเงียบไปสักครู่
“คําตอบของเธอคืออะไร” อัลเบิร์ตถามแคทรีน่า
“นายจงใจแทรกแซงฉันโดยเจตนา และยังเอาคําถามของฉันออกไป ถ้าไม่ยอมให้ฉันชนะ ก็แค่พูดออกมา” แคทรีน่าดูโกรธเล็กน้อยจ้องที่อัลเบิร์ตด้วยสีหน้าไม่ดี
“อืม เป็นความผิดของฉันเอง”
“นายไม่ควรยุ่งกับฉัน” แคทรีน่าประท้วงอย่างโกรธจัด
“ฉันสัญญาว่าจะไม่รบกวนคําถามเธออีก” อัลเบิร์ตสัญญาไว้
ต่อไป อัลเบิร์ตไม่ได้ขัดขวางการตอบของแคทรีน่า นอกจากนี้เขายังพบว่าปริศนาของห่วงนกอินทรีแบ่ง ออกเป็นหลายประเภทหนึ่งคือคําถามเชิงปรัชญาของฟีนิกซ์และไฟ และอีกคําถามคือประเภทการเดาตัวอักษรในภาษาอังกฤษ ใช่ หมวดหมู่สุดท้ายประกอบด้วยปริศนาของประเทศต่างๆ
แคทรีน่ามีพรสวรรค์มากในการเดาปริศนา แม้ว่าเธอจะเจอปริศนาที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน เธอก็ยังสามารถให้คําตอบได้หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้ว
บางทีนี่อาจเป็นผลจากการฝึกเดาเป็นประจํา!
แน่นอน อัลเบิร์ตที่ฟังเงียบๆก็ได้กําไรมากมายเช่นกัน ปริศนาและคําตอบส่วนใหญ่อยู่ในใจของเขาแล้ว ห่วงนกนกอินทรีในห้องต้องประสงค์ไม่สามารถหยุดเขาได้อีกต่อไป
เรื่องน่าแปลกใจของอัลเบิร์ตคือ ปริศนาสุดท้ายคือฟีนิกซ์และไฟ
“วัฏจักรไม่มีจุดเริ่มต้น” หลังจากตอบคําถามสุดท้าย แคทรีน่าอดไม่ได้ที่จะหายใจออกลึกๆ และพูดกับอัลเบิร์ตว่า “ฉันตอบคําถามที่ร้อยถูกต้องแล้ว”
หลังจากพูด เด็กสาวกําหมัดแน่นอย่างตื่นเต้นและประกาศกับอัลเบิร์ตว่า “ฉันชนะเดิมพัน”
“ยินดีด้วย” อัลเบิร์ตยิ้มและปรบมือ
อันที่จริง แคทรีน่าตอบคําถามมากกว่าหนึ่งร้อยข้อ ในกระบวนการของห่วงนกอินทรี ปริศนาบางอย่างปรากฏขึ้นซ้ําแล้วซ้ําอีก
“ตามที่ตกลง แล้วไงต่อ” แคทรีน่าเอื้อมมือออกไปหาอัลเบิร์ต
“ตามที่ตกลง นายต้องให้แคทรีน่า 10 เกลเลียน” อิซาเบลพูดเบาๆ
“อ้อ ฉันเกือบลืมไปเลย นี่ชิปสําหรับการเดิมพัน” อย่างที่เขาพูด อัลเบิร์ตหยิบ10เกลเลียนจากกระเป๋าของเขาและวางไว้ในมือของแคทรีนา
“ยินดีด้วยอีกครั้ง ฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกันวันหลัง” อัลเบิร์ตหันกลับมาเตรียมจะจากไป
“ไม่ไปชมการแข่งขันควิดดิชที่สนามเหรอ?” แคทรีน่าถามโดยมองที่เกลเลียนในมือ แล้วมองที่แผ่นหลังของอัลเบิร์ต
“ไม่ ฉันมีอย่างอื่นต้องทํา”
“เธอว่า อัลเบิร์ตเดิมพันกับฉันเพื่ออะไร” แคทรีน่าคว้าเกลเลียนไว้ในมือของเธอ และถามอิซาเบลอย่างสับสน
“บางที่อาจเป็นปริศนา100ข้อ!” อิซาเบลครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “ในสายตาของเขา ปริศนาร้อยข้อมีค่าเท่ากับ10เกลเลียนแน่นอน ถ้าเธอตอบไม่ได้ครบ เขาก็จะได้ประโยชน์ไปฟรีๆอยู่ดี”
“ช่างแปลกประหลาดอะไรแบบนี้!” แคทรีน่าอดไม่ได้ที่จะพึมพํา “ลืมมันไปเถอะ ยังไงมันก็คุ้ม… ไปดูเกมกันเถอะ!”
“เธอเคยคิดบ้างไหมว่าอัลเบิร์ตจะเข้ามาในห้องนั่งเล่นเรเวนคลอ” อิซาเบลพูดขึ้นทันทีว่า “ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้กีดกันนักเรียนจากบ้านอื่น แต่จริงๆ แล้วมีน้อยมาก มีเพียงนักเรียนที่ไม่ใช่เรเวนคลอบางคนเท่านั้นที่สามารถเข้าห้องส่วนกลางของเราได้”
“เขาไม่มีจุดประสงค์นั้น” แคทรีน่าใส่เกลเลียนไว้ในกระเป๋าของเธอแล้วเดินตามอิซาเบลไปที่สนามควิดดิช
แม้ว่าเธอคิดว่าอัลเบิร์ตมีจุดประสงค์อื่น แต่เธอก็คิดไม่ออก บางทีอิซาเบลอาจจะรู้ว่าผู้ชายคนนั้นต้องการอะ
แคทรีน่าจําได้ว่าเคยได้ยินข่าวลือที่ว่าอัลเบิร์ตกําลังออกเดทกับอิซาเบลเมื่อไม่นานมานี้
“จะถามอะไร พูดมาเถอะ!” อิซาเบลถามอย่างเฉยเมยราวกับว่าเธออ่านใจได้
“ไม่มีอะไร..” แคทรีน่ากล่าวว่า
“ระดับฉันยังไม่รู้จักเธออีกหรอ?” อิซาเบลกล่าว
“ใครๆ ก็บอกว่าพวกเธอกําลังคบหากันอยู่?” แคทรีน่าเหลือบมองอิซาเบลและถามอย่างระมัดระวัง
“99%ของข่าวลือเป็นเรื่องโกหก” อิซาเบลไม่ได้ตอบคําถามโดยตรง
“โอ้” แคทรีน่าได้ตอบกลับ “เรื่องโกหก?”
“ข่าวลือ เราเป็นแค่…เพื่อนกัน” อิซาเบลเหลือบมองที่แคทรีน่าและพูดเบา ๆ “เพื่อนของอัจฉริยะ มักจะเป็นอัจฉริยะ นี่เป็นเรื่องปกติ”