นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ - ตอนที่ 64

ตอนที่64 อ้างอิง

หลังจากกลับมาที่ห้องนั่งเล่นส่วนกลางของกริฟฟินดอร์ อัลเบิร์ตทำชานมให้ตัวเองและถามเพื่อนร่วมห้องอีกครั้งว่าพวกเขาต้องการไปที่ห้องสมุดเพื่อเขียนการบ้านวิชาคาถาด้วยกันไหม หลังจากถูกปฏิเสธอีกครั้ง เขาเก็บกระเป๋านักเรียนและทั้งสามโบกมือลาแล้วไปที่ห้องสมุด

ห้องสมุดไม่ค่อยมีคนมากนักในช่วงเวลาเรียน อัลเบิร์ตเดินเข้าไปในห้องสมุดและเห็นแชนน่าที่กำลังพลิกอ่านหนังสือเพื่อค้นหาข้อมูลอย่างรวดเร็ว เขาเดินไปหาหญิงสาว ดึงเก้าอี้เล็กน้อยแล้วนั่งลง และกระซิบว่า “หวังว่าฉันจะไม่มาสายนะ?”

อัลเบิร์ตมาตรงเวลา และมันก็เป็นเวลา 2ทุ่มพอดี

“ไม่ การบ้านวิชาคาถาค่อนข้างยาก ฉันไม่พบข้อมูลที่เป็นประโยชน์มากนัก” มีหนังสือสองสามเล่มอยู่ข้างๆ แชนน่าเธอมาล่วงหน้าครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่ก็ยังไม่พบข้อมูลที่เป็นประโยชน์ใดๆ .

อัลเบิร์ตพลิกอ่านหนังสือหนา ๆ หลายเล่มบนโต๊ะ อดไม่ได้ที่จะส่ายหัว และบอกแชนน่าให้ไปที่พื้นที่ C โดยมองหาหนังสือที่เขาต้องการในชั้นหนังสือแถวที่ห้า

อืม “คำสาปที่ถูกเลือกของศตวรรษที่สิบเก้า” ที่ฉันยืมครั้งสุดท้ายยังไม่กลับมาที่ชั้นวาง

อย่างไรก็ตาม หนังสือ “คำสาปที่ถูกเลือกของศตวรรษที่สิบเก้า” เขาใกล้จะอ่านเสร็จแล้ว อย่างที่คาดไว้ ฉันควรจะรีบอ่านให้เสร็จ ดีกว่าเพราะเวลาที่จะยืมหนังสือใกล้หมดแล้ว

อัลเบิร์ตดึง “ความสำเร็จคาถา” ที่เขาพบจากชั้นหนังสือ แล้วยื่นให้แชนน่าข้างๆ เขา แม่มดสาวมองหนังสือที่อัลเบิร์ตมอบตัวเองด้วยความประหลาดใจ

ในไม่ช้า อัลเบิร์ตก็หยิบ “คำสาปที่ถูกเลือกของศตวรรษที่สิบแปด” ที่เขากำลังมองหาออกมา และกลับไปที่โต๊ะกับแชนน่า

“นายรู้ได้ไงว่าหนังสือเล่มนี้มีสิ่งที่เรากำลังมองหา?” แชนน่าประหลาดใจที่พบว่าหนังสือสองเล่มที่อัลเบิร์ตเลือกมามีข้อมูลที่พวกเขาต้องการ แล้วเธอก็รู้สึกหดหู่อีกครั้ง มันคืออะไรกับการที่เธอเพิ่งทำงานอย่างหนักเพื่อค้นหาข้อมูลแต่ไม่ได้อะไรเลย.

“หนังสือความสำเร็จของคาถา มีประโยชน์มาก อย่างน้อยก็สำหรับการสอบข้อเขียน” อัลเบิร์ตอธิบายว่า “คาถาเรืองแสงถูกประดิษฐ์ขึ้นในศตวรรษที่ 18 ดังนั้นจึงควรอยู่ใน “คำสาปที่ถูกเลือกของศตวรรษที่ 18” สามารถค้นหาข้อมูลที่เกี่ยวข้องได้กับมันได้”

“สมองของนายดีมาก ทำไมนายไม่ได้ไปที่เรเวนคลอกันนะ” แชนน่าถามด้วยความสงสัย

“ใครจะรู้?” อัลเบิร์ตยักไหล่และกระซิบ “บางที หมวกคัดสรรอาจคิดว่าฉันจะมีชีวิตที่ดีกว่าในกริฟฟินดอร์”

ค้นหาข้อมูลเสร็จแล้ว ขั้นตอนต่อไปนั้นง่ายมาก นั่นคือ จัดเรียงประโยคที่เหมาะสม:

ตัวอย่างเช่น คาถาเรืองแสงถูกประดิษฐ์ขึ้นในศตวรรษที่ 18 โดยแม่มดชื่อ เลวิน่า มังค์สแตนลีย์ ซึ่งครั้งหนึ่งเธอเคยทำงานในแผนกความลึกลับของกระทรวงเวทมนตร์

กระบวนการค้นพบคาถาเรืองแสง: วันหนึ่งเมื่อเลวีน่ากำลังมองหาปากกาขนนกในมุมที่เต็มไปด้วยฝุ่น เธอจุดปลายไม้กายสิทธิ์ของเธอ สิ่งนี้ทำให้เพื่อนร่วมงานของเธอประหลาดใจ พวกเขาทั้งหมดคิดว่าคาถานั้นดีมาก มีประโยชน์และบันทึก…

ฉันไม่รู้ว่าทำไม จู่ๆ อัลเบิร์ตก็คิดว่าเขาพลาดการคิดเกี่ยวกับฟังก์ชันคัดลอกและวางบนคอมพิวเตอร์ไปเล็กน้อย และเขาไม่รู้ว่าเวทมนตร์จะทำสิ่งนี้ได้หรือไม่

หากทำได้ ในอนาคตจะเขียนเอกสารได้ง่ายขึ้น

“เฮ้อ!”

อัลเบิร์ตถอนหายใจเบา ๆ และตระหนักว่าเขาเสียสมาธิ เขาเขียนคำผิด และเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกรำคาญเล็กน้อย

เขาขีดฆ่าคำผิด จุ่มปากกาขนนกลงในขวดหมึก และคัดลอกต่อไป อันที่จริงเนื้อหาของวิทยานิพนธ์นั้นง่ายมาก มันเป็นคัดลอกเนื้อหาง่าย ๆ ของ “ความสำเร็จทางเวทมนตร์” และ “คำสาปที่ถูกเลือกของศตวรรษที่สิบแปด” จากนั้นเขียนปัญหาบางอย่างที่เขาพบเมื่อฝึกคาถาเรืองแสงแล้วจดวิธีแก้ปัญหา.

อัลเบิร์ตพบว่าหลังจากเขียนเนื้อหาเหล่านี้ เขาได้เขียนตัวหนังสือไปเยอะมากแล้ว และแชนน่าซึ่งยังคงพลิกหนังสือข้างๆ เขาดูตกตะลึง

“มีอะไรเหรอ?” อัลเบิร์ตถามด้วยความสงสัย

“นาย…” แชนน่าชี้ไปที่กระดาษ

“อยากเห็น?” อัลเบิร์ตไม่สนใจ และเขาก็ส่งแผ่นหนังให้แชนน่าโดยตรง และเขาก็พลิกเนื้อหาของคาถาดับไฟซึ่งไม่ได้อยู่ใน “คำสาปที่คัดเลือกแล้วของศตวรรษที่สิบแปด” อย่างไรก็ตาม อัลเบิร์ตยังคงพบบันทึกที่เกี่ยวข้องใน “ความสำเร็จของคาถา” จากนั้นจึงพบหนังสือที่เกี่ยวข้องบนชั้นวาง และคัดลอกต่อไป

แชนน่ามองดูเรียงความของเธอซึ่งไม่ได้เขียนอะไรมาก และจากนั้นก็อ่านเรียงความที่จัดเรียงไว้อย่างดีของอัลเบิร์ต และทันใดนั้นก็รู้สึกหงุดหงิดมาก

ปรากฎว่าวิทยานิพนธ์ยังเขียนแบบนี้ได้!

แชนน่ารู้ด้วยว่าเนื้อหาส่วนใหญ่ในบทความนี้คัดลอกมาจากหนังสือ แต่แล้วยังไงล่ะ

อัลเบิร์ตกล่าวว่าสิ่งนี้เรียกว่าการอ้างอิง

หากคุณเขียนมันเองทั้งหมด คาดว่าคุณคงจะไม่สามารถเขียนกระดาษขนาด 2ฟุตได้หรอก

ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงครึ่ง และอัลเบิร์ตก็ทำงานเสร็จสิ้น

แม้ว่ากระดาษครึ่งหนึ่งจะถูกคัดลอก แต่หลายฉบับก็อิงจากปัญหาและแนวทางแก้ไขต่างๆ ที่อัลเบิร์ตพบเมื่อตอนที่เขาเรียนคาถา บทสรุปสุดท้ายคือการสรุปผลการใช้คาถาในเชิงลึกของอัลเบิร์ต ตัวอย่างเช่น คุณสามารถทำให้แสงจากปลายด้านหนึ่งของไม้กายสิทธิ์ออกจากไม้กายสิทธิ์ และเก็บแสงของคาถาเรืองแสง หรือใช้คาถาดับไฟเพื่อควบคุมความคิดแปลก ๆ ของแสงโดยรอบ

จากนั้น… นำทั้งสองมารวมกันเพื่อทำเป็นตะเกียงวิเศษ

เป็นแนวคิดของตะเกียงวิเศษ หากคุณสามารถใช้คาถาปิดไฟและคาถาเรืองเพื่อสร้างตะเกียงวิเศษที่มีเอฟเฟกต์ของหลอดไฟมักเกิ้ล พ่อมดจะไม่ต้องใช้ตะเกียงน้ำมันอีกต่อไป!

นี่เป็นความคิดที่ยังทำจริงไม่ได้ พวกมันยังเป็นเพียงแนวความคิดเท่านั้น อัลเบิร์ตเขียนมันไว้บนกระดาษ แต่ที่จริงแล้ว เขาคงต้องการให้ศาสตราจารย์ฟลิตวิคเพื่อช่วยให้เขาสำเร็จการสร้างมันผ่านรายงานนี้

ท้ายที่สุด ศาสตราจารย์ฟลิตวิกเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเวทมนตร์ และบางทีความเฉลียวฉลาดของเขาอาจช่วยเขาได้

ภารกิจตะเกียงวิเศษยังไม่เสร็จ!

“อืม” อัลเบิร์ตรอให้หมึกบนกระดาษแห้ง แล้วใช้คาถาคัดลอกคัดลอกสำเนาแล้วส่งให้แชนน่าชี้ไปที่บางแห่งและบอกอีกฝ่ายให้เขียนตามประสบการณ์ของตัวเอง จากนั้นมันถูกเขียนเข้าไปในกระดาษอย่างเป็นธรรมชาติเพื่อเป็นการแนะนำและขัดเกลาตามความหมายของตัวเอง ซึ่งทำให้รายงานมันดูดียิ่งขึ้นไปอีก

“ฉันคิดว่าจะใช้เวลานานในการเขียน!” แชนน่ามองดูแผ่นหนังของเธอและพูดด้วยอารมณ์ที่ดี

ตอนนี้ เธอค่อนข้างเข้าใจแล้วว่าทำไมอัลเบิร์ตจึงบอกว่าเธอการเขียนบทความนี้ช่วยให้เข้าใจถึงคาถาเรืองแสงและคาถาดับไฟได้ลึกซึ้งขึ้น

นี่เป็นความจริง

ตั้งแต่การหาข้อมูล การคัดลอกประโยคในหนังสือ ไปจนถึงการทำวิทยานิพนธ์ให้เสร็จ อย่างน้อย เธอรู้ว่าคาถาถูกประดิษฐ์ขึ้นเมื่อใด ใครเป็นผู้ประดิษฐ์ มีผลกระทบอย่างไรหลังจากการประดิษฐ์ ใครเป็นผู้ปรับปรุงและคิดค้นคาถา และปัญหาใดที่เธอพบเมื่อฝึกคาถา วิธีแก้มัน และทำยังไงเพื่อแก้ปัญหา? โอกาสและการพัฒนาของคาถา…

อย่างไรก็ตาม หลังจากเขียนทั้งหมดนี้แล้ว มันต้องมากกว่า2ฟุต ดังนั้นจึงไม่ต้องกังวลว่าจะเขียนไม่ถึงเกณฑ์

ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่จำเป็นในท้ายที่สุดก็คือการเข้าใจคาถา ถ้าฉันไม่เข้าใจคาถาเรืองและคาถาดับไฟ ฉันก็ไม่สามารถเขียนสิ่งเหล่านี้ได้จริงๆ