นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น - ตอนที่ 101 คุณคือยาแก้ที่ดีที่สุด

“ซูฉิง อย่าขยับ!”ฮ่อหยุนเฉิงสูดลมหายใจเข้า แล้วพยายามควบคุมอารมณ์ร้อนรุ่มอยู่ในกาย พูดด้วยน้ำเสียงเตือน
เขาลูบมือเล็กๆ ที่โอบรอบคอเขาเบาๆ ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเหอหงเหว่ย แล้วพูดเสียงเรียบ”เหอหงเหว่ย นายมาที่นี่หน่อย”
“รับทราบครับคุณชายฮ่อ ตอนนี้กี่โมงแล้ว ผมนอนแล้วนะ “เหอหงเหว่ยที่กำลังนอนหลับอย่างสบาย ก็ถูกปลุกด้วยเสียงโทรศัพท์ให้ตื่นขึ้นมารับสาย
“อย่ามัวพูดเหลวไหล รีบมา!”ฮ่อหยุนเฉิงพูดเร่งด้วยน้ำเสียงนิ่งขรึม
“ได้ๆ คุณอยู่ที่ไหน ส่งโลเคชั่นมาให้ผมด้วย”เหอหงเหว่ยสวมชุดแล้วก็ทำตามคำสั่ง
หลังจากที่ฮ่อหยุนเฉิงวางสายไปแล้วก็ส่งโลเคชั่นไปให้ซ่งหงเหว่ย
“ซูฉิง เธอทนหน่อยนะ หมอใกล้จะมาแล้ว “ฮ่อหยุนเฉิงถอดเสื้อสูทออกแล้วห่มให้กับซูฉิง
ซูฉิงที่เริ่มตัวอยู่ไม่นิ่ง”ร้อนจะตายแล้ว………”
เธอยื่นมือออกมาหยิบเสื้อของฮ่อหยุนเฉิงออก แต่กลับถูกเขาใช้มือสองข้างกดตัวเธอไว้ไม่ให้ขยับ
“ฮ่อหยุนเฉิง ปล่อยฉันนะ…….ฉันทรมานมาก…….ร้อนมาก………”ซูฉิงเลียริมฝีปาก ขยับตัวไปมาอย่างทรมานพร้อมกับร้องครางไม่หยุด
หญิงสาวที่ส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้จนฮ่อหยุนเฉิงนั้นแทบจะทนไม่ไหวแล้ว เขาก้มหน้าลงไปจูบริมฝีปากแดงระเรื่อ
“อืม……..”เป็นครั้งแรกที่ซูฉิงจูบกลับเขา เพราะริมฝีปากที่เย็นทำให้รู้สึกสบายมาก
แววตานิ่งลึกของฮ่อหยุนเฉิงนั้นเหมือนกับว่าจะเกิดไฟแห่งราคะลุกโชนขึ้นมา เขาเข้าไปกอดเธอ แล้วก็ระดมจูบอย่างบ้าคลั่ง
อุณหภูมิในร่างกาย ก็เพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ……..จนทำให้ในอุณหภูมิห้องโดยสารร้อนขึ้นมา
ทั้งสองที่จูบตอบกันอย่างถึงพริกถึงขิงจนแยกกันไม่ออกแล้ว เหอหงเหว่ยก็วิ่งหอบมาถึง
“เอ่อ…….คุณชายฮ่อ ผมไม่ได้รบกวนพวกคุณใช่มั้ย “เหอหงเหว่ยที่มองดูทั้งสองนั่งจูบกันอยู่หลังรถก็อดที่จะตกใจอึ้งจนทำตัวไม่ถูก
ฮ่อหยุนเฉิงปลุกเขาให้ตื่นมายามดึกๆ ดื่นๆ เพื่อเรียกให้เขารีบมาหา ก็เพื่อที่จะให้เขามาดูคุณชายฮ่อเล่นหนังสดรึไง
ฮ่อหยุนเฉิงที่ได้ยินเสียงของเหอหงเหว่ยก็ถึงได้รู้จักหยุดที่จะจูบต่อ
ฮ่อหยุนเฉฉิงก็กลับมานั่งยืดตัวตรง จัดชุดให้เข้าที่ ยังหายใจหอบอยู่บ้าง”นายช่วยดูเธอหน่อย”
“เธอเป็นอะไร”เหอหงเหว่ยเดินไปดูผู้หญิงที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของฮ่อหยุนเฉิง
ผู้หญิงคนนี้ทำไมดูน่าคุ้นๆ จัง
เหอหงเหว่ยมองอยู่ก็นึกขึ้นมาได้ทันที ผู้หญิงคนนี้เป็นคู่หมั้นของฮ่อหยุนเฉิงนี่ ซูฉิงใช่มั้ย
ฮ่อหยุนเฉิงเรียกเขามาอย่างกะทันหันก็เพราะผู้หญิงคนนี้
ดูท่าผู้หญิงคนนี้น่าจะสำคัญกับฮ่อหยุนเฉิงไม่น้อย
เหอหงเหว่ยตรวจดูอย่างละเอียด เห็นซูฉิงที่หน้าแดงก่ำ พยายามเข้าไปคลอเคลียฮ่อหยุนเฉิงไม่หยุด
เหอหงเหว่ยที่เป็นหมอที่ถือว่าเก่งที่สุด เขาก็มองออกทันทีว่าซูฉิงถูกคนวางยา
“ฝีมือนายหรอ”เหอหงเหว่ยถามอย่างล้อเล่น
ฮ่อหยุนเฉิงมองมองเขาเขม็ง “ไม่ใช่แน่นอน เธอถูกวางยา นายช่วยหน่อยสิ”
เหอหงเหว่ยมองฮ่อหยุนเฉิงที่ยังหายใจหอบอยู่ แล้วก็หัวเราะออกมา”คุณชายฮ่อ ที่จริงคุณไม่จำเป็นต้องเรียกผมมาตอนดึกๆ ดื่นๆ อย่างนี้ด้วยซ้ำ”
ฮ่อหยุนเฉิงตกใจอึ้ง “หมายความว่ายังไง”
เหอหงเหว่ยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณก็คือยาแก้ที่ดีที่สุดไม่ใช่หรอ”
“จริงจังหน่อยสิ!”เหอหงเหว่ยพูดยังไม่ทันจบ ก็รู้สึกว่าแววตาของฮ่อหยุนเฉิงจ้องเขม็งทางเขาแล้วก็พูดอย่างเคร่งเครียด
เหอหงเหว่ยก็เงียบลงทันที จากนั้นก็หยิบเอาเข็มฉีดยาออกมาจากกล่องพยาบาล “ดีที่ในกล่องพยาบาลของฉันมียาทุกอย่าง”
เขาผสมยาเสร็จเรียบร้อยแล้วก็หยิบเข็มยาเข้ามาฉีดตรงแขนของซูฉิง
พอปลายเข็มแทงเข้าไปบนแขนนุ่มขอซูฉิง ซูฉิงก็คิ้วขมวดร้องออกมา”เจ็บ……..”
ฮ่อหยุนเฉิงมองด้วยสายตาสงสาร แล้วก็กวาดสายตามามองเหอหงเหว่ย”นายเบาๆ หน่อยสิ”
“ฉีดยามีที่ไหนไม่เจ็บล่ะ” เหอหงเหว่ยพูดอย่างเป็นเรื่องธรรมดา “ดูคุณสงสารอย่างนี้ คุณเห็นเธอเป็นแค่คู่หมั้นในนามหรือว่าคู่หมั้นจริงแล้วล่ะ”
“เหลวไหล”ฮ่อหยุนเฉิงพูดอบย่างจริงจัง
เหอหงเหว่ยถามต่อ”แล้วถังถังของคุณล่ะ”
ถังถัง……
ฮ่อหยุนเฉิงคิ้วขมวด “ไม่ใช่เรื่องของนาย”
“โอเค…..”เหอหงเหว่ยฉีดยาให้ซูฉิงต่อ
“เจ็บจังเลย……”ซูฉิงกัดริมฝีปาก ทำหน้าอย่างน่าสงสาร
ฮ่อหยุนเฉิงจับมือของซูฉิงไว้แน่น แววตามองอย่างอบอุ่น “ซูฉิง ทนอีกนิดนะ ใกล้จะเสร็จแล้ว”
หลังจากเหอหงเหว่ยฉีดยาเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เก็บอุปกรณ์”โอเคแล้ว เดี๋ยวอีกสักหน่อยก็ดีขึ้นแล้ว”
ยาของเขาได้ผลแล้ว ซูฉิงรู้สึกสบายมากขึ้นแล้ว หน้าแดงก่ำที่ไม่ปกติก็ค่อยๆ หายไป แล้วก็นอนซบฮ่อหยุนเฉิงอย่างหมดแรง
“ตอนนี้ไม่มีอะไรที่นายต้องทำแล้ว กลับไปได้แล้ว “ฮ่อหยุนกันไปมองเหอหงเหว่ยด้วยสายตาเย็นชา
เหอหงเหว่ยยักไหล่อย่างอืมระอา จริงๆ เลย ฮ่อหยุนเฉิงคงเห็นเขาเป็นก้างขวางคอของเขา
เขากระตุกมุมปากแล้วบ่นต่อ “พอหมดประโยชน์ก็ไล่”
“โรงพยาบาลที่นายชอบ พรุ่งนี้ฉันจะให้คนซื้อให้นาย”ฮ่อหยุนเฉิงพูดอย่างเสียงเรียบ
เหอหงเหว่ยยิ้มร่า”ขอบคุณมากเลยพี่ชายฮ่อ!”
เหอหงเหว่ยกลับไปอย่างพอใจ ฮ่อหยุนเฉิงมองผู้หญิงที่นอนหลับอยู่ในอ้อมกอด แล้วก็ก้มลงไปจุ๊บที่หน้าผากซูฉิงแล้วก็จับเธอนั่งที่เบาะหลัง แล้วก็เอาเสื้อสูทมาห่มให้เธอ
ฮ่อหยุนเฉิงขับรถกลับมาที่เมืองใหม่สุ่ยเยว่ แล้วก็ค่อยๆ อุ้มซูฉิงลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในบ้าน
ซูฉิงที่สะลึมสะลือก็รู้สึกว่าตัวเองนอนอยู่ในอ้อมกอดที่อบอุ่น รู้สึกสบายมาก
เธอซุกเข้าที่หน้าอกของฮ่อหยุนเฉิง แล้วก็คว้าคอของเขาเข้ามากอดแน่น “เจ้าหมีน้อย เชื่อฟังนะ”
ท่าทางอย่างนี้ทำให้ฮ่อหยุนเฉิงต้องพยายามควบคุมไฟร้อนรุ่มที่อยู่ในตัวได้แล้วกลับลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง
“shit!”ฮ่อหยุนเฉิงแอบด่า สูดลมหายใจเข้า แล้วก็อุ้มซูฉิงเข้าไปในลิฟต์อย่างรวดเร็ว
จากนั้นก็อุ้มซูฉิงไปวางบนเตียง แล้วฮ่อหยุนเฉิงก็เดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างอาย ๆ
ในห้องของเขาตอนนี้ล้วนมีแต่ภาพที่จูบกับซูฉิงอยู่ในรถ
ริมฝีปากนุ่มน่าจูบนั้น ทั้งหุ่นเพรียว……ทำให้เขาประทับใจมาก
น้ำเย็นๆ ที่ไหลลงมาตามตัวของฮ่อหยุนเฉิง ครึ่งชั่วโมงต่อมาก็ทำให้ใจที่รุ่มร้อนของเขาดับลง
เช้าวันต่อมา
ซูฉิงก็ตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ พบว่าฮ่อหยุนเฉิงนอนพิงอยู่ข้างเตียง แววตานิ่งลึกจ้องมองมายังเธอ
“ฮ่อหยุนเฉิง นายมาอยู่บนเตียงฉันทำไม!”ซูฉิงที่ตื่นตาขึ้นมาทันที แล้วก็จ้องมองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าอย่างระวัง
ฮ่อหยุนเฉิงคิ้วขมวด แล้วก็แฉะยิ้มอย่างผิดหวัง “เธอมองดูดีๆสิ นี่มันเตียงของฉัน”
ซูฉิงมองไปรอบๆ “แล้วทำไมฉันต้องมาอยู่บนเตียงของนายได้ นายคิดจะทำอะไร”
ฮ่อหยุนเฉิงอืมยิ้มมองหน้าเธอ พูดเสียงเรียบ”เรื่องเมื่อคืน เธอจำไม่ได้แล้วหรอ”