นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น - ตอนที่ 165 บังเอิญเกินไป

“เอาละ “ฮ่อหยุนเฉิงพูดแทรกถังรั่วอิงด้วยน้ำเสียงเย็นชา”หยุดพูดถึงเขาได้แล้ว”
“อ้อ พี่เฉิงไม่ชอบฟังใช่มั้ย งั้นฉันไม่พูดก็ได้ “ถังรั่วอิงพูดอย่างเขินๆ
เธอมองไปที่แก้วที่แตกกระจายไปตามพื้น แล้วถามอย่างเป็นห่วงว่า”พี่เฉิง ให้ฉันช่วยพี่เก็บมั้ย”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวจะให้แม่บ้านมาเก็บกวาดก็พอแล้ว”ฮ่อหยุนเฉิงพูดด้วยสายตานิ่ง
“ให้ฉันช่วยดีกว่า ถ้าพี่เฉิงไม่ระวังเดี๋ยวจะเหยียบเอาได้ จะไม่ดีเอา ฉันก็จะเสียใจ”ถังรั่วอิงพูดรั้นต่อ
เธอที่ทั้งพูด ทั้งคุกเข่าลง แล้วก็รีบเก็บกวาด
ฮ่อหยุนเฉิงคิ้วขมวดเป็นปม แล้วพิงเก้าอี้ด้านหลัง
คิดถึงข่าวเสียหายในโลกออนไลน์ ก็รู้สึกกลุ้ม
ฮ่อหยุนเฉิงก็หยิบเอาโทรศัพท์ออกมาแล้ว แล้วปลดล็อกจากนั้นก็หาราชชื่อของซูฉิง
พอเห็นชื่อซูฉิง หน้าของฮ่อหยุนเฉิงยิ่งเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ
เขาจะกดไปที่ชื่อซูฉิงแล้วก็ปล่อย
ทำอย่างนั้นอยู่หลายครั้ง ท่ามกลางอารมณ์ที่สับสนในที่สุดฮ่อหยุนเฉิงก็กดโทรออกไป
แต่ทว่าปลายสาย กลับได้ยินเสียงแจ้งเตือนว่าปิดโทรศัพท์
“shit! “ฮ่อหยุนเฉิงก่นด่าออกมา ตัวแข็งทื่อ ทำให้อุณหภูมิภายในห้องลดไปจนเหลือศูนย์องศาในทันที
แม้แต่ถังรั่วอิงที่กำลังเก็บกวาดอยู่ก็รู้สึกได้ถึงความเย็นเยือก
“พี่เฉิง พี่เป็นอะไรมั้ย”ถังรั่วอิงเงยหน้าถาม
ฮ่อหยุนเฉิงตั้งสติมาได้ แล้วพูดเสียงเรียบ”ไม่เป็นไร”
“อ้อ ฉันเก็บกวาดเสร็จแล้ว “ถังรั่วอิงลุกขึ้นยืน แล้วก็เอาเศษแก้วเอาไปทิ้งขยะ
แล้วเธอกำลังจะพูดอะไรอีก โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น
“พี่เฉิง ขอโทษนะคะ ฉันขอตัวไปรับโทรศัพท์ก่อน”ถังรั่วอิงพูดขอโทษฮ่อหยุนเฉิง
ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าเบาๆ
ถังรั่วอิงรับโทรศัพท์ “เจ้านาย คืนนี้ฉันลาได้มั้ย”
“ไม่ได้!”เจ้าของร้านบาร์พูดเสียงจริงจังมาตามสาย
ถังรั่วอิงกัดริมฝีปาก แล้วก็พูดเบาๆ อย่างระมัดระวัง”แต่ว่าวันนี้ฉันได้รับบาดเจ็บ หัวเขาถลอก ไม่สามารถที่จะขึ้นร้องเพลงได้”
“งั้นฉันจะหักเงินเดือนเธอสองเท่า!”เจ้าของร้านบาร์พูดอย่างไม่เห็นน้ำใจ
ถังรั่วอิงทำเสียงน่าสงสาร พูดขอร้อง “เถ้าแก่คะ คุณก็อนุโลมให้ฉันหน่อยๆ นะคะ ฉันได้รับบาดเจ็บจริงๆ และฉันยังต้องใช้เงิน อย่าหักเงินฉันเลยนะคะ ได้มั้ย”
“Angel เธอคิดว่าฉันใจดีรึไง ถ้าคนอื่นเป็นอย่างเธอ อยากจะลาก็ลา ร้านฉันคงไม่ต้องเปิดแล้วมั้ย ‘เจ้าของร้านบาร์พูดด้วยน้ำเสียงโมโหมาตามสาย “ถ้าเธอรับไม่ได้ ก็ออกไปจากร้านฉันซะ!”
“ฉันรู้แล้ว เถ้าแก่ คืนนี้ฉันจะไปตรงเวลา “ถังรั่วอิงพูดด้วยขอบตาร้อนผ่าว
หลังจากวางสาย ถังรั่วอิงก็หันไปมองฮ่อหยุนเฉิง”พี่เฉิง ฉันควรจะกลับได้แล้ว คืนนี้ฉันยังต้องไปทำงานที่บาร์”
ฮ่อหยุนเฉิงคิ้วขมวด “เธอไม่ใช่เข่าถลอกหรอ”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันสวมกระโปรงยาว อย่างนี้แขกก็ไม่เห็นแผลที่หัวเข่าของฉันแล้ว”ถังรั่วอิงเม้มปาก พูดเสียงสั่นเหมือนจะร้องไห้ แต่ก็ทำเป็นพูดว่าต้องไปให้ได้
“ไม่ต้องไป ถังถัง เธอลาออกจากที่นั่นเถอะ”ฮ่อหยุนเฉิงเอ่ยเสียงนิ่ง
“ได้ยังไง งานนี้สำคัญกับฉันมาก ฉันจะต้องตั้งใจทำงานเพื่อหาเงินมาใช้คืนพี่นะ “ถังรั่วอิงส่ายหน้า แล้วก็ทำเป็นโดดเดี่ยว
ฮ่อหยุนเฉิงถอนหายใจ “ถังถัง ฉันเคยบอกแล้วไม่ฉันหรอ ว่าฉันไม่ต้องการให้เธอคืนเงิน”
“แต่ฉันไม่ชอบที่จะติดหนี้พี่ “ถังรั่วอิงก้มหน้าลง “พี่เฉิง ฉันกลัวว่าพี่จะดูถูกฉัน”
“จะเป็นอย่างนั้นได้ยังไง “ฮ่อหยุนเฉิงคิดแล้วพูดออกมา “ถังถัง เอาอย่างนี้มั้ย เธอมาทำงานที่ตระกูลฮ่อกรุ๊ป”
“ฉันทำได้หรอ”ถังรั่วอิงเงยหน้าขึ้นมองทันที แววตาเต็มไปด้วยความดีใจ
ฮ่อหยุนเฉิงยิ้ม พูดยืนยันว่า”แน่นอนสิ”
ที่สนามบิน
ยวี๋น่ากับซูฉิงเช็กอินข้นเครื่องบินไปภูเขาฉางไป๋ซานด้วยสายการบินที่เร็วที่สุด
ซูฉิงที่พอเปิดเครื่อง เฉินจุนเหยียนก็โทรมาทันที
“เฉินจุนเหยียน?”ซูฉิงคิ้วขมวดเป็นปม
น้ำเสียงหล่อของเฉินจุนเหยียนดังมาตามสาย “ซูฉิง เมื่อกี้ฉันไปที่เฉิงตงฮวาหยวน เธอไม่อยู่”
“อืม ตอนนี้ฉันอยู่ที่สนามบิน อยู่ด้วยกันกับยวี๋น่า “ซูฉิงพูด
เฉินจุนเหยียนพูดอย่างแปลกใจ”สนามบินงั้นหรอ เธอจะไปที่ไหน”
“ฉันมีธุระสำคัญที่ต้องทำน่ะ”ซูฉิงคิดอยู่สักพักแล้วพูดต่อว่า”อ้อ ข่าวเสียหายที่ถูกแชร์ในออนไลร์ของฉันกับนาย นายก็ช่วยหาวิธีลบหน่อยนะ”
“อืม ตกลง”เฉินจุนเหยียนตอบด้วยน้ำเสียงอึดอัด “ซูฉิง ไม่พิจารณาข้อเสนอของฉันหน่อยหรอ เปิดเผยฐานะจริงของเธอ บางทีอาจจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะแก้ไขปัญหาในตอนนี้”
ซูฉิงนวดขมับ “รอให้ฉันกลับไปก่อนค่อยว่ากัน”
เครื่องบินบิงพุ่งทะยานสู่ท้องฟ้า
ซูฉิงมองออกไปนอกหน้าต่างพร้อมกับคิดฟุ้งซ่านไปต่างๆ นานา
ที่จริงแล้วเธอไม่ชอบนั่งเครื่องบินเลย เพราะว่าเธอกลัวความสูง
ครั้งที่แล้วที่เธอนั่งเครื่องบิน ก็นั่งกับฮ่อหยุนเฉิง
เรื่องอดีตพวกนั้นก็ผุดมาในหัวของซูฉิงไม่หยุด
ครั้งที่เกิดอุบัติเหตุเครื่องบินเสียการควบคุม ฮ่อหยุนเฉิงกอดเธอแล้วพากระโดดร่มลงมา
และก็เป็นตอนนั้นที่ซูฉิงเข้าใจความรู้สึกที่ฮ่อหยุนเฉิงมีต่อเธอ
ตอนนี้พอนึกขึ้นมา ก็เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานเหมือนผ่านไปชาติหนึ่งเลย
ก็รู้สึกเจ็บจี๊ด
เธอทำเพื่อฮ่อหยุนเฉิงจากใจจริง แต่ใจของเขากลับมีผู้หญิงคนอื่น
“ซูฉิง เธอกำลังคิดอะไรอยู่”เสียงถามยวี๋น่าดังขึ้นมาขัดความคิดของซูฉิง
ซูฉิงตั้งสติกลับมาแล้วหันไปมองยวี๋น่า พูดเบาๆ”ไม่ได้คิดอะไร”
“เธอกำลังคิดถึงฮ่อหยุนเฉิงใช่มั้ย “ยวี่๋น่าถามแทงใจดำ”ที่จริงแล้ว เธอนั้นตัดใจไม่ขาด”
มีคนทายใจของซูฉิงถูก ก็รู้สึกตกตะตึง “ทำไมเธอถึงพูดอย่างนี้”
“ความรู้สึกมันบอกน่ะ “ยวี๋น่าดูน้ำผลไม้ไปหนึ่งอึก แล้วก็ยิ้มพูด
แม้จะบอกว่าความรู้สึกมันบอก แต่ที่จริงแล้วเพราะเธอรู้ใจซูฉิงเลยสามารถสรุปออกมาได้
เธอกับซูฉิงรู้จักกันมาตั้งหลายปี ระหว่างเราสองคนที่รู้ใจกัน แต่คนอื่นไม่มี
ซูฉิงเงียบ แล้วก็พูดออกมาเบาๆ “ฉันก็ไม่รู้”
ตอนนี้ใจเธอว้าวุ่นมาก
แม้เธอจะตัดสินใจปฏิเสธงานหมั้นของเธอกับฮ่อหยุนเฉิงแล้ว แต่ก็หลายครั้งที่เธอคิดถึงเขาอย่างห้ามใจไม่ได้
“เธออย่าทำร้ายตัวเองนะ”ยวี๋น่าลูบไหล่ซูฉิงเบาๆ “ฉันดูออกว่า เธอยังมีใจให้กับฮ่อหยุนเฉิงและเขาก็เหมือนกัน
เขาก็เหมือนกันงั้นหรอ
เป็นไปได้ยังไง?
ซูฉิงเอ่ยขึ้นอย่างอึดอัด”ยวี๋น่า เธออย่ามาพูดเป็นเล่นนะ เธอไม่รู้อะไร คนที่ฮ่อหยุนเฉิงชอบคือถังถังนะ”
“ฉันรู้ เธอแคร์เรื่องนี้ ดังนั้นเธอเลยตัดสินใจที่จะปฏิเสธงานหมั้นกับฮ่อหยุนเฉิงอย่างไม่ลังเล”
ยวี๋น่าวางน้ำผลไม้ลง แล้วก็หันไปหาซูฉิง แล้วก็พูดอย่างจริงจังว่า “เพราะว่านิสัยของเธอคือชอบความ(255, 56, 125);”>สมบูรณ์แบบ โดยเฉพาะเรื่องความรัก จะมีจุดด่างพร้อยไม่ได้
แต่ว่า เธอเคยคิดมั้ยว่า เรื่องทั้งหมดจะบังเอิญเกินไปมั้ย”