นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น - ตอนที่ 184 ชายหญิงโสดอยู่ห้องเดียวกัน

มือที่นุ่มราวกับไร้กระดูกของถังรั่วอิงโอบรอบคอของฮ่อหยุนเฉิงอย่างแน่นหนา ดวงตาเต็มไปด้วยความรักมองเขาอย่างบ้าคลั่ง
ภายใต้ชุดสูทสีดำของเขา เธอสามารถจินตนาการได้ว่าร่างของเขาแข็งแกร่งและทรงพลังจนทำให้หลงหัวปักหัวปำ
ถังรั่วอิงเลียริมฝีปากที่ร้อนระอุและรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นจนแทบทะลุออกมา
คืนนี้ เธอต้องใช้เวลาที่ลืมไม่ลงกับฮ่อหยุนเฉิงทั้งคืนอย่างแน่นอน
เธอต้องเป็นผู้หญิงของเขา เป็นผู้หญิงคนเดียวที่เขารัก และเป็นคุณนายบ้านตระกูลฮ่อ!
เมื่อคิดได้อย่างนั้น ถังรั่วอิงก็ไม่สามารถยับยั้งหัวใจที่สั่นไหวของเธอได้ เธอเอนร่างกายไปทางเขาและอยากเป็นหนึ่งเดียวกัยเขาจนแทบอดใจไม่ไหว
ฮ่อหยุนเฉิงถูกถังรั่วอิงโอบไว้แน่น ร่างกายที่อ่อนนุ่มของเธออยู่ใกล้เขามาก จนได้ยินแม้กระทั่งเสียงหายใจอย่างรวดเร็วของเธอ
ไม่รู้ทำไมฮ่อหยุนเฉิงถึงรู้สึกว่าความรู้สึกนี้มันไม่คุ้นเคยและยังทำให้เขารังเกียจ
ทั้งๆ ที่พวกเขาเคยถูกขังอยู่ในห้องมืดเล็กๆ ด้วยกัน คนพวกนั้นปล่อยสุนัขมาจนเขาตกใจกลัว ตอนที่ถังถังกอดเขา เขารู้สึกถึงความอบอุ่น ความใกล้ชิดและอาการใจสั่น
แต่ไม่ใช่ความรู้สึกของถังรั่วอิงในตอนนี้
ทำไมกัน?
“นายแน่ใจว่าถังรั่วอิงคือถังถังงั้นเหรอ?” คำพูดของซูฉิงผุดขึ้นมาในหัวฮ่อหยุนเฉิง
ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าใช่ถังถังจริงเหรอ?
ความคิดแบบนี้แวบเข้ามาในจิตใจของฮ่อหยุนเฉิง
“พี่เฉิง ยังจำได้ไหมว่าตอนเราถูกขังอยู่ในห้องมืดเล็กๆ ด้วยกัน ตอนนั้นพี่กลัวหมาตัวใหญ่มากและก็ขอให้ฉันกอดพี่ทุกครั้ง เหมือนตอนนี้เลย”
ถังรั่วอิงพูดไปและดึงชุดนอนลงจนเผยให้เห็นเนินอกและปานรูปลูกพลัมสีแดงบนไหล่ของเธอ
ตาของเขาตกลงไปบนไหล่ของถังรั่วอิง ฮ่อหยุนเฉิงได้สติกลับคืน เขาไปสงสัยในตัวถังถังได้ยังไง?
ถังรั่วอิงคือถังถัง
เขามั่นใจ
แต่ว่า…
ความรู้สึกที่มีต่อถังถัง ต่างไปจากเมื่อแปดปีก่อนอย่างสิ้นเชิง
เพราะถึงยังไงก็ผ่านไปตั้งแปดปี และพวกเขาก็โตขึ้นแล้ว
เป็นเรื่องปกติที่ความรู้สึกนั้นจะเปลี่ยนไป
“ถังถัง อย่าทำแบบนี้” ฮ่อหยุนเฉิงรู้สึกอึดอัดกับการถูกถังรั่วอิงกอด เขาจึงเอื้อมมือออกไปดันอีกคนก่อนจะยืนขึ้นจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
“พี่เฉิง พี่ไม่ชอบฉันเหรอ?” ถังรั่วอิงไม่คิดว่าฮ่อหยุนเฉิงจะผลักเธอออกทันที สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย “หรือพี่ลืมไปแล้วว่าพี่เคยบอกชอบฉัน พี่บอกว่าพี่จะแต่งงานกับฉันไง”
ฮ่อหยุนเฉิงชะงักมือก่อนจะขมวดคิ้ว “ถังถัง ทั้งหมดเป็นเรื่องตลกในวัยเด็กนะ”
“ตลกเหรอ? แต่ฉันจริงจังนะ” ถังรั่วอิงยืนขึ้นต่อหน้าอีกคนก่อนจะเงยหน้ามองอย่างจริงจัง ทั้งยังพูดด้วยเสียงเจ้าอารมณ์
ทำไมฮ่อหยุนเฉิงถึงไม่แยแสเธอนัก?
ทั้งๆ ที่เธอบอกใบ้ไปตั้งขนาดนี้แล้ว ในฐานะผู้ชายที่แข็งแกร่งและเป็นผู้ใหญ่ เขาจะไม่สนใจเธอเลย?
น้ำตาคลอในดวงตาคู่สวยของเธอ ถังรั่วอิงคว้าแขนของฮ่อหยุนเฉิงไว้ด้วยมือเล็กๆ แล้วบ่นว่า “พี่เฉิง ฉันชอบพี่จริงๆ นะ
ตอนที่ฉันตกจากหน้าผาจนบาดเจ็บสาหัส เป็นเพราะคิดถึงพี่ถึงได้รอดมาได้
หลายปีที่ผ่านมา ฉันคิดถึงพี่ตลอดเวลา พี่บอกว่าพี่จะแต่งงานกับฉัน ตอนนี้พี่คงจะไม่ผิดสัญญาใช่ไหม?”
ทันทีที่พูดเรื่องในตอนนั้น หัวใจฮ่อหยุนเฉิงก็เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
ใช่ ตอนนั้นเขาพูดออกไปอย่างนั้น
ถังถังตกจากหน้าผาก็เพราะช่วยเขาไว้
เขาติดหนี้ถังถัง
“ถังถัง เรื่องนั้นค่อยว่ากันทีหลังได้ไหม?” ฮ่อหยุนเฉิงตบมือเล็กๆ ของอีกคนเบาๆ ก่อนจะพูดปัด “ตอนนี้เธอนอนก่อน อย่าเพิ่งคิดเยอะเลย”
“เป็นเพราะซูฉิงใช่ไหม?” ถังรั่วอิงกัดริมฝีปาก ดวงตาส่อแววไม่พอใจ
โอกาสดีในคืนนี้ เธอทำทุกอย่างที่จะทำได้แล้ว แต่ฮ่อหยุนเฉิงกลับไม่รู้สึกอะไรกับเธอเลยแม้แต่น้อย!
เมื่อได้ยินคำว่า ซูฉิง ดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงก็อ่อนลงและเขาก็เงียบ
เป็นเพราะซูฉิงนี่เอง!
แววตาถังรั่วอิงเปล่งประกายด้วยความริษยา “พี่เฉิง พี่อย่าลืมนะว่าซูฉิงได้ยกเลิกการหมั้นกับพี่ไปแล้ว และตอนนี้เธอก็คบกับเฉินจุนเหยียน ซูฉิงไม่มีค่าพอสำหรับพี่เลย…”
ถังรั่วอิงยังไม่ทันพูดจบก็ถูกฮ่อหยุนเฉิงขัดจังหวะ “ถังถัง นี่ก็ดึกแล้ว เธอควรนอนได้แล้ว”
เมื่อเห็นว่าน้ำเสียงของฮ่อหยุนเฉิงเริ่มไม่สบอารมณ์ ถังรั่วอิงรู้ หากเธอยังเจ้ากี้เจ้าการต่อมีแต่จะทำให้แย่ลงและจะทำให้ฮ่อหยุนเฉิงเกลียดเธอ
เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ จิกเล็บเข้าฝ่ามือแน่น ก่อนจะยิ้มอย่างน่ารัก “อื้ม พี่เฉิง งั้นฉันนอนก่อนนะ แล้วพี่ล่ะ?”
“ฉันจะนั่งอยู่ตรงนี้เป็นเพื่อน” ฮ่อหยุนเฉิงเหยียดขาและนั่งบนโซฟาข้างๆ
ถังรั่วอิงนอนลงอย่างเงียบๆ ก่อนจะปิดไฟ
ภายใต้แสงจันทร์ที่พร่ามัว ร่างสูงของฮ่อหยุนเฉิงนั่งอยู่บนโซฟา ใบหน้าหล่อเหลาเย็นชา และคิ้วเรียวขมวดเข้าหากันแน่นด้วยความรู้สึกเศร้า
เมื่อมองไปที่ฮ่อหยุนเฉิงที่อยู่ใกล้แต่ไม่สนใจเธอ ถังรั่วอิงจึงกำหมัดแน่น
ซูฉิง!
เหตุผลที่ฮ่อหยุนเฉิงไม่แยแสเธอ ก็เพราะซูฉิง!
เธอไม่มีวันปล่อยซูฉิงไปแน่!
ไม่ช้าก็เร็ว ฮ่อหยุนเฉิงก็ต้องเป็นของถังรั่วอิงคนนี้!!
หลังจากผ่านทั้งคืนไป ฮ่อหยุนเฉิงก็ขับรถพาถังรั่วอิงไปตระกูลฮ่อกรุ๊ปในวันรุ่งขึ้น
เมื่อถังรั่วอิงและฮ่อหยุนเฉิงเดินเข้าไปในอาคารของตระกูลฮ่อกรุ๊ป ซูฉิงเองก็มาทำงานพอดี
จากหางตา เธอเห็นร่างสูงของซูฉิงอยู่ด้านหลัง ถังรั่วอิงจึงเอื้อมมือไปจับแขนของฮ่อหยุนเฉิงพร้อมพูดอย่างอ่อนโยนว่า “พี่เฉิง ฉันรู้สึกเวียนหัวจัง ขอฉันพิงหน่อยนะ”
ฮ่อหยุนเฉิงส่งเสียงตอบรับเบาๆ ถังรั่วอิงหันข้างก่อนจะเอนศีรษะพิงไหล่อีกคน การกระทำของเธอดูสนิทสนมเป็นพิเศษ
เมื่อมองดูฉากที่เสียดแทงลูกตาตรงหน้า ในซูฉิงก็ดิ่งลงทีละน้อย
เมื่อคืนฮ่อหยุนเฉิงได้รับโทรศัพท์จากถังรั่วอิงก่อนจะรีบออกไปอย่างบ้าคลั่ง
เช้านี้ทั้งสองก็มาเข้างานพร้อมกันอีก
ดังนั้น…ฮ่อหยุนเฉิงคงอยู่กับถังรั่วอิงตลอดทั้งคืน?
พวกเขาสองคนทำอะไรกัน?
ซูฉิงกระตุกริมฝีปากเย้ยหยัน
เหอะ
ชายหญิงที่ต่างฝ่ายก็โสดอยู่ห้องเดียวกันจะไปทำอะไรได้ล่ะ?
ยิ่งไปกว่านั้น คนคนนั้นยังเป็นฮ่อหยุนเฉิงที่ในใจมีแต่ถังถังอยู่ตลอดเวลา
โชคดีที่เธอคิดว่าสิ่งที่ฮ่อหยุนเฉิงพูดกับเธอเมื่อคืนนี้ไม่ค่อยจริง
ช่างประชดจริงๆ!
ที่ฮ่อหยุนเฉิงรักนั้นมีแค่ถังถังมาตั้งแต่ต้น
แล้วทำไมเมื่อคืนฮ่อหยุนเฉิงถึงพูดแบบนั้นกับเธอ?
คิดว่าเธอเป็นตัวอะไรกัน?
ใบหน้าเย็นชา ซูฉิงเดินตามหลังพวกเขาและเดินเข้าไปในห้องทำงานของแผนกเลขาธิการอย่างเงียบๆ
เมื่อเห็นถังรั่วอิงนั่งตรงที่นั่งของเธอ
ซูฉิงเดินเข้าไป ก่อนจะมองลงไปที่ถังรั่วอิงและพูดอย่างเย็นชา “ถังรั่วอิง นี่คือที่ของฉัน โปรดหลีกทางด้วย!”