นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น - ตอนที่ 434 สายโทรศัพท์ลึกลับ
นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 434 สายโทรศัพท์ลึกลับ
“…เป็นนายเหรอ?”
อีกด้านหนึ่งของปลายสายไม่พูดอะไรเป็นเวลานาน มีเพียงเสียงหายใจเท่านั้นที่ได้ยิน ยวี๋น่าที่เมื่อกี้ยังคิดจะถามต่อ แต่ตอนนี้ใจเธอมีคำตอบแล้ว
เธอหลุบตาลง มือกำโทรศัพท์โดยไม่รู้ตัวแล้วถามลองเชิง
คนที่โทรมาน่าจะเป็นอู๋เทียนเหอ
หลังจากที่ยวี๋น่าถามออกไป ก็ผ่านไปอีกสักพัก ทันใดนั้นสายก็ถูกตัดไป และตั้งแต่ต้นจนสายตัด อีกฝ่ายก็ไม่พูดอะไรเลยสักคำ
แต่นั่นไม่สำคัญอีกแล้ว
ใจเธอนั้นรู้ดี เธอลดมือลงและทันใดนั้นก็รู้สึกถึงความไร้กำลัง ผ่านไปนานแล้วชัดๆ แต่เธอกลับพึ่งได้รู้ว่าเธอยังคงคิดถึงอู๋เทียนเหอจนถึงตอนนี้
ยวี๋น่าหันหน้าไปมองทางประตู ด้านในมีแต่ความปิติยินดี ส่วนด้านนอกมีแต่ความหดหู่ใจ
ตอนนี้หัวใจของเธอเหมือนถูกหินหนักขวางกั้น เธอหายใจไม่ออกและอึดอัด และพูดอะไรไม่ออก หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ยวี๋น่าก็หันหลังเปิดประตูเข้าไปในห้อง แต่ก็ยังมีสีหน้ากังวล
เธอเดินกลับไปนั่งที่หัวเตียง หลินหนานสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของเธอตั้งแต่เดินเข้ามา เมื่อเธอนั่ง หลินหนานก็เอียงหน้าก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือเธอและถามเสียงเบา
“พี่เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?”
“ไม่มีอะไรหรอก เมื่อกี้พวกเซลล์ขายน่ะ เธอพูดเยอะไปหน่อยเลยเหนื่อยน่ะ”
หลินหนานพยักหน้าอย่างครุ่นคิดครุ่นคิดบ่งบอกว่าเข้าใจแล้ว ก่อนจะจับมือยวี๋น่าอีกครั้ง “ช่วงนี้พี่ลำบากมากเลย อีกทั้ง…พี่ก็ยังท้องด้วย อย่าทำงานหนักเลยนะ รีบกลับไปพักผ่อนเถอะครับ”
“ไม่เป็นไร” ยวี๋น่าส่ายหัวฝืนยิ้ม และนั่งอยู่เป็นเพื่อนข้างหลินหนาน แต่เธอจะใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เธอคอยแต่นึกถึงใบหน้าของอู๋เทียนเหอ
【ตอนนี้เขาจะสบายดีไหม?】
…
หลังจากที่หลินหนานฟื้น ยวี๋น่าก็ไปหาเขาที่โรงพยาบาลเกือบทุกวัน แม้แต่ท่าทีของแม่หลินที่มีต่อยวี๋น่าก็ยังอ่อนลง แม้ว่าโดยส่วนใหญ่จะไม่ได้ทำสีหน้าดีเท่าไร แต่ก็ยังดีที่พูดด้วยบ้าง
“เอาล่ะ ตอนนี้อาการของเขาปกติดีแล้ว ก่อนหน้านี้ที่ฟื้นมาได้ก็ถือว่าดวงแข็งมากแล้ว ให้น้ำเกลืออีกสองวันก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วล่ะ แต่อย่าลืมล่ะว่าหลังจากออกจากโรงพยาบาลอย่าทำงานหนัก”
ฉียวี่ชูถอนหายใจที่หลินหนานเสร็จสิ้นการฝังเข็มแล้ว ก่อนใบหน้าจะเผยถึงรอยยิ้มผ่อนคลาย
ยวี๋น่าพยักหน้าย้ำๆ ใจหลินหนานเองก็รู้สึกเสียใจมาก ก่อนจะพยักหน้าและกล่าวว่า “ผมรู้แล้วครับ จะตั้งใจพักผ่อนเลยครับ ช่วงนี้ลำบากอาจารย์ฉีแล้ว ผมต้องขอโทษจริงๆ นะครับ”
“ถ้ารู้แล้ว ต่อไปทั้งสองก็ทะเลาะกันให้น้อยๆ หน่อยล่ะ” คำพูดของฉียวี่ชูพูดอย่างจริงใจเช่นกัน ทำให้ยวี๋น่าและหลินหนานมองหน้ากันแล้วต่างก็ไม่พูดอะไร
ผ่านไปอีกสามวัน หลังจากแพทย์วินิจฉัยว่าร่างกายของหลินหนานปกติดีแล้ว ยวี๋น่าก็ไปทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลให้หลินหนาน แต่เธอไม่นึกเลยตอนที่ทั้งสองออกจากโรงพยาบาลจะมีกลุ่มนักข่าวและกล้องตัวใหญ่ในมือ ทั้งยังมีแฟนคลับเยอะมากด้วย
ทันทีที่นักข่าวเห็นทั้งสองก็เข้ามารายล้อม และคำถามมากมายก็ผุดขึ้นมา แต่ส่วนใหญ่มุ่งเป้าไปที่ยวี๋น่า
“คุณยวี๋น่าคะ ได้ยินมาว่าหลินหนานประสบอุบัติเหตุเพราะคุณ ไม่ทราบว่าเรื่องนี้จริงไหมคะ?”
“คุณยวี๋น่าคะ ก่อนหน้านี้มีรูปของหลินหนานขอคุณแต่งงานที่สนามบิน แต่ได้ยินมาว่าคุณไม่ตอบตกลง ที่เขาประสบอุบัติเหตุในครั้งนี้เพราะความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนไประหว่างคุณสองคนใช่ไหมคะ?”
“หลินหนานคะ ไม่ทราบว่าคุณกับยวี๋น่าเป็นแฟนกันจริงไหมคะ? ทำเธอถึงได้มาปรากฏตัวข้างคุณตอนคุณประสบอุบัติเหตุล่ะคะ?”
คำถามนั้นที่ทั้งซับซ้อนเผ็ดร้อนมากขึ้น ตอนที่ยวี๋น่าออกมาไม่คิดจะจะเป็นแบบนี้เลยไม่รู้จะตอบอะไรอยู่พักหนึ่ง
— ยิ่งไปกว่านั้น แฟนคลับคลั่งศิลปินที่จู่ๆ ก็ออกมาจากที่ไหนก็โยนไข่ในมือใส่ยวี๋น่าและตะโกนอย่างอารมณ์ขึ้น “เป็นเพราะคุณ! ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ หลินหนานก็คงไม่เข้าโรงพยาบาล แล้วก็ถ่ายทำไม่ล่าช้าด้วย คุณรู้ไหมว่าเขาต้องชดใช้ค่าเสียหายเท่าไร?! เป็นเพราะคุณนั่นแหละ!”
ประโยคนั้นดึงดูดหลายคนจนปฏิกิริยาของแฟนๆ ก็เริ่มอารมณ์ขึ้นมากจนควบคุมไม่ได้ เมื่อ รปภ.ตรงประตูที่เห็นก็รีบไปรักษาความสงบไม่ให้ก่อเรื่องตรงหน้าโรงพยาบาล
หลินหนานขมวดคิ้ว โดยเฉพาะหลังจากเห็นยวี๋น่าถูกปาไข่ เขาก็ยิ่งตื่นตัวและรีบขอทิชชู่จากรปภ.มาเช็ดให้ยวี๋น่า จากนั้นก็พูดอย่างไม่สบอารมณ์? ขมวดคิ้วมองแฟนคลับก่อนจะเข้าไปขวางตรงหน้ายวี๋น่า
“ผมรู้ว่าพวกคุณชอบผมมากและรู้ว่าทุกคนต่างกังวลถึงงานและอาชีพของผม แต่พวกคุณจะโทษเธอไม่ได้นะครับ ที่ขอแต่งงานที่สนามบินเพราะผมชอบเธอมากจนคิดไว้แล้วว่าจะแต่งงานกับเธอ ถ้าพวกคุณโทษเธอเพราะผม ผมก็ไม่หวังให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกนะครับ โดยเฉพาะถ้าเป็นหารทำร้ายความปลอดภัยของผู้บริสุทธิ์! ถ้าพวกคุณชอบผม โปรดเคารพผมและคนรอบตัวผมด้วยนะครับ!”
แน่นอนว่าพลังของไอดอลนั้นทรงพลัง
หลังจากได้ยินหลินหนานพูดอย่างนั้น แฟนคลับเมื่อกี้ก็เริ่มสงบลง และแม้แต่ผู้หญิงที่ปาไข่ใส่ยวี๋น่าก็เดินมาข้างหน้าพวกเขาอย่างลังเลและพูดกับยวี๋น่า “ฉันขอโทษค่ะ”
ยวี๋น่าไม่คิดว่าหลินหนานจะพูดปกป้องตัวเอง และยิ่งไม่คิดว่าแฟนคลับของเขาจะออกมาขอโทษด้วย เธอนิ่งไปสักพักก่อนจะส่ายหัวและยิ้มบาง “ฉันไม่เป็นไร เธอไม่ต้องกังวลหรอกนะ”
เมื่อเห็นว่าเรื่องคลี่คลาย หลินหนานก็ยิ้มและกุมมือเธอไว้ “เราไปกันเถอะ”
รปภ.คุ้มหันหลินหนานและยวี๋น่าจนจากไป เธอหันมองชายข้างๆ อย่างอุ่นใจจนเผลอยกยิ้ม
อันที่จริงวันที่สองที่หลินหนานฟื้นขึ้น แม่ยวี๋ก็เห็นท่าทีของแม่หลินดีกับยวี๋น่ามาก เธอจึงวางใจและย้ายออกจากบ้านตระกูลหลินไปอาศัยอยู่ในโรงแรมที่ยวี๋น่าจองไว้ให้ แต่ไม่นึกว่าพ่อยวี๋จะมาด้วย
เมื่อทั้งสองมารวมกัน จึงมีเรื่องให้คุยมากมาย
หลังจากที่แม่ยวี๋รดน้ำดอกไม้บนระเบียง นึกถึงยวี๋น่าก็ถอนหายใจออกมา “ไม่รู้ว่าน่าน่าจะอยู่บ้านตระกูลหลินเป็นยังไงบ้าง คุณว่าลูกอยู่บ้านเราไม่เคยลำบากเลย เรายังไม่กล้าดุลูกเลยนะ คุณดูแม่ของหลินหนานสิ ขนาดน่าน่าอยู่กับหลินหนานแล้ว ฉันอยู่ที่บ้านพวกเขาตั้งสองวัน ยังไม่เห็นเธอทำหน้าดีๆ ให้ลูกสาวเราเลย”