นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น - ตอนที่ 519 พิธีหมั้น (๒)
นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 519 พิธีหมั้น (๒)
เขาสวมสูทที่สั่งทำเป็นพิเศษ รูปร่างของเขาสูงสง่า ผมทั้งหมดถูกรวบไว้ด้านหลังศีรษะของเขา เผยให้เห็นหน้าผากที่เรียบเนียน ทันทีที่เขาเห็นซูฉิงเดินออกมา แววตาของเขาก็ดูประหลาดใจมาก
“นาย นายทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ละ…” ซูฉิงรู้สึกตัวและรู้สึกเขินเล็กน้อย
“ซูฉิง เธอสวยมากเลย” ฮ่อหยุนเฉิงเอื้อมมือไปทางซูฉิง เสียงต่ำของเขาค่อยๆกระเพื่อมและตกลงบนยอดหัวใจของซูฉิง
เมื่อเห็นสิ่งนี้ซูฉิงก็แสดงรอยยิ้มอันแสนหวาน วางปลายนิ้วบนฝ่ามือของฮ่อหยุนเฉิงและดึงเธอเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขาทันที
ซูฉิงกระพริบตา และผมที่หลวมๆของเธอก็เลื่อนลงด้วยการกระทำนี้ และสยายลงบนไหล่ของซูฉิง
“อ่ะ ผม…” ซูฉิงตะลึงไปครู่หนึ่งและเอื้อมมือไปคว้ามัน แต่คิดไม่ถึงว่าฮ่อหยุนเฉิงเร็วกว่าเธอหนึ่งก้าว
นิ้วที่เรียวยาวของเขาเคลื่อนผ่านผมของซูฉิงและรวบผมยาวที่อ่อนนุ่มไว้ข้างหนึ่ง
ในเวลานี้ ฮ่อหยุนเฉิงหยิบกล่องหนึ่งออกมาจากกระเป๋าของเขาซึ่งมีสร้อยคออยู่ เขาหยิบสร้อยคอออกมาแล้วสวมมันให้ซูฉิงอย่างระมัดระวัง
ซูฉิงมองดูตัวเองในกระจกบานใหญ่ และดวงตาของเธอก็จับจ้องไปที่สร้อยคอ
การออกแบบสร้อยคอนั้นเรียบง่ายมากและมันก็ดูไม่เข้ากับชุดที่หรูหราบนร่างกายของเธอ อย่างไรก็ตาม ในวินาทีต่อมา ซูฉิงก็ดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างและมีสีหน้าประหลาดใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ
“เป็นไปไม่ได้…” ซูฉิงถือสร้อยคอด้วยท่าทางประหลาดใจ
“เธอเคยบอกว่าเธอชอบมันมาก” ฮ่อหยุนเฉิงไม่สามารถวางผมนั้นลงจากมือของเขาได้และเขาก็เล่นกับผมของซูฉิง
ซูฉิงรู้สึกประทับใจมาก ผู้ออกแบบสร้อยคอนี้นี้เป็นนักออกแบบเครื่องประดับที่มีชื่อเสียงมาก ซูฉิงชอบผลงานของเขามาโดยตลอด แต่ผู้ออกแบบได้ประกาศลาออกจากวงการออกแบบเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา สร้อยคอนี้เป็นการออกแบบชิ้นสุดท้ายของนักออกแบบคนนั้น แต่ยังไม่ได้ทำออกมา
ซูฉิงคิดไม่ถึงว่าจะพูดถึงการออกแบบของเธอเล่นๆมาก่อนหน้านี้ แต่น่าเสียดายที่ดีไซน์เนอร์ถอนตัวจากวงการออกไปก่อน คิดไม่ถึงว่าฮ่อหยุนเฉิงจะ…
“นายทำได้อย่างไร?”
ซูฉิงมองฮ่อหยุนเฉิงผ่านกระจกยาวเต็มตัว ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
เมื่อเอื้อมมือไปโอบเอวของซูฉิง ฮ่อหยุนเฉิงก็ค่อย ๆ จูบที่คอของเธอและพูดเบา ๆ ว่า “ขอเพียงเธอชอบ จะเป็นอะไร ฉันก็ให้เธอได้ทุกอย่าง”
หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความสุข ซูฉิงวางนิ้วบนหลังมือของฮ่อหยุนเฉิง มองดูแหวนหมั้นที่ข้อนิ้วทั้งสอง ซูฉิงหันศีรษะและหอมแก้มของฮ่อหยุนเฉิง
“ขอบคุณนะ หยุนเฉิง”
ดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงขยับเล็กน้อยและเขาก็เข้าใกล้ซูฉิงมากขึ้น ซึ่งมีความหมายที่ชัดเจนในตัวเอง
ในขณะนี้ เหลียงเฉิงหนิง ซึ่งยืนอยู่นอกห้องแต่งตัว ก็ได้แอบดูจากรอยแตกของประตูอย่างลับๆ ฝืนใจที่จะกรีดร้องออกมา
เธอกัดปลายนิ้วและดูฮ่อหยุนเฉิงกับซูฉิงด้วยความอิจฉาอย่างหิวโหย “ช่างมีความสุขจริงๆ”
เมื่อคิดเช่นนี้ เหลียงเฉิงหนิงก็หันกลับมา แต่เธอคิดไม่ถึงว่าจะมีใครมาปรากฏต่อหน้าเธอในทันทีทันใด เธอตกใจจนเธอแทบจะกรีดร้อง
“คุณเป็นใคร?” เหลียงเฉิงหนิงตบหน้าอกและถอนหายใจด้วยความโล่งอก มองไปที่ผู้หญิงที่สวมหน้ากากที่ยืนอยู่ข้างหน้าเธอด้วยความสงสัยบางอย่างในใจ
ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาของเธอไม่อยู่กับร่องกับรอย “อ่า… ฮ่อหยุนเฉิงเป็นคนที่ขอให้ฉันมาส่งของบางอย่างให้ซูฉิง”
เมื่อฟังคำอธิบายของเธอ เหลียงเฉิงหนิงก็รู้สึกสงสัยมากขึ้นไปอีก อย่างไรก็ตามฮ่อหยุนเฉิงก็อยู่ในห้องแต่งตัวแล้วตอนนี้ และยังต้องมีอะไรให้คนอื่นเอามาส่งอีกเหรอ?
“ของอะไร ฉันขอดูหน่อยสิ” เหลียงเฉิงหนิงจึงยื่นมือไปทางผู้หญิงคนนั้น
ผู้หญิงคนนั้นคว้าชายเสื้อของเธอและไม่กล้ามองเหลียงเฉิงหนิง
เมื่อเห็นสิ่งนี้ เหลียงเฉิงหนิงก็เอื้อมมือไปดึงผู้หญิงคนนั้น แต่คิดไม่ถึงว่าคนตรงหน้าจะผลักเธอออกไปทันทีและรีบตรงเข้าไปในห้องแต่งตัว
ซูฉิงและฮ่อหยุนเฉิงในห้องแต่งตัวก็ต่างตกตะลึงเช่นกัน ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ก้าวมาขวางซูฉิงไว้
“ซูฉิง! นังคนสารเลว!”
ถังรั่วอิงตะโกนและถอดหน้ากากออก เผยให้เห็นใบหน้าที่ซีดเซียวของเธอ
“ถังรั่วอิง?!” เมื่อมองไปที่คนตรงหน้า ซูฉิงก็ขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้
ผู้หญิงคนนี้โดนผีสิงจริงๆ
เหลียงเฉิงหนิงที่ตามหลังมาก็ตกใจเมื่อได้ยินชื่อคนนี้ คนๆนี้เข้ามาได้ยังไง?
“พวกแกคงคิดไม่ถึงสินะว่าฉันจะเข้ามาได้” ปากของถังรั่วอิงแสดงรอยยิ้มที่น่าสยดสยองและเธอก็จ้องไปที่ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิง
“ฉันคิดว่างานหมั้นของประธานฮ่อได้รับการปกป้องอย่างแน่นหนา แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่ามันจะไม่เป็นอย่างนั้นนะ” ใบหน้าของถังรั่วอิงดูน่ากลัวมาก
“แล้วเธอ? คิดจะทำอะไร?” ใบหน้าของซูฉิงดูไม่แยแสเลยแม้แต่น้อย ราวกับว่ารูปลักษณ์ของถังรั่วอิงเป็นไปตามที่เธอคาดไว้
ถังรั่วอิงไม่พอใจกับการแสดงออกของซูฉิงในขณะนี้ เธอบดฟันกรามของเธอและพูดอย่างเข้มงวดว่า “แน่นอน ฉันกำลังเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ให้แกไง!”
ในขณะนี้ กลุ่มผู้คุ้มกันรีบวิ่งเข้ามาล้อมถังรั่วอิงทันที
“พาเธอออกไป” ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงเต็มไปด้วยความรังเกียจ
อย่างไรก็ตามถังรั่วอิงที่ถูกล้อมรอบดูไม่ตกใจเลยแม้แต่นิดเดียว เธอยิ้ม และหยิบสิ่งที่คล้ายกับรีโมทคอนโทรลออกมาจากแขนของเธอ
“ดูสิว่าใครจะกล้า!” เธอยกแขนขึ้นและกรีดร้องเสียงดัง
ซูฉิงหรี่ตาและมองตรงไปที่ถังรั่วอิง
เมื่อเผชิญหน้ากับการจ้องมองของซูฉิง ถังรั่วอิงก็เงยหน้าขึ้นและปล่อยเสียงหัวเราะที่รุนแรงออกมา “ซูฉิง ฉันฝังระเบิดไว้ที่นี่แล้ว แค่ฉันกดปุ่มบนมือ วัตถุระเบิดจะระเบิดทันที แกก็จะต้องตายที่นี่อย่างแน่นอน!”
การแสดงออกของทุกคนในที่เกิดเหตุเปลี่ยนไปทันที ราวกับว่าพวกเขาไม่ได้คาดคิดไว้ว่าถังรั่วอิงจะทำสิ่งที่น่ากลัวเช่นนี้ได้
“บ้าไปแล้ว” ซูฉิงกระซิบเบา ๆ
“เป็นยังไงละซูฉิง ครั้งนี้ ฉันชนะ! ฉันชนะแล้ว!” ถังรั่วอิงหัวเราะดังลั่น
“ต่อให้ฉันตาย ฉันก็จะฝังเธอไว้กับฉัน ซูฉิง แกทำร้ายฉันมามาก ตอนนี้ถึงตาฉันเอาคืนบ้างแล้ว!”
ถังรั่วอิงรู้สึกเกลียดมากขึ้นๆ เมื่อเธอคิดถึงวันที่เธออยู่ในคุก
หูของซูฉิงรู้สึกเจ็บจากเสียงของถังรั่วอิงและคิ้วของเธอก็ขมวดทันที
อย่างไรก็ตาม การแสดงออกดังกล่าวเป็นความกลัวที่อยู่ในดวงตาของถังรั่วอิง เธอยิ้มและสะบัดข้อมือได้อย่างอิสระ
“แต่ ถ้าแกคุกเข่าลงขอความเมตตาตอนนี้ หรือทำให้ฉันกับฮ่อหยุนเฉิงได้หมั้นหมายกัน บางทีฉันอาจจะปล่อยแกไป”
ขณะที่พูดอยู่ ถังรั่วอิงก็มองไปที่ฮ่อหยุนเฉิงอย่างหมกมุ่นเล็กน้อย แต่ดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงก็มักจะตกไปอยู่ที่ใบหน้าของซูฉิง ความอ่อนโยนดังกล่าวทำให้ถังรั่วอิงเกือบจะกรีดร้องด้วยความหึงหวง
“ซู…”
ถังรั่วอิงหันหัวของเธอและต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอไม่คิดว่าซูฉิงจะเดินไปข้างหน้าเธออย่างกะทันหัน เธอยกมือขึ้นแล้วตบลง
การตบที่เฉียบคมทำให้ทุกคนในที่นั้นตกตะลึง มีเพียงฮ่อหยุนเฉิงเท่านั้นที่โค้งมุมปากของเขาอย่างเงียบ ๆ
“หุบปากซะ” ซูฉิงเหยียบส้นสูงแล้วมองถังรั่วอิงอย่างเย็นชา
“แกกล้าตบฉัน! ซูฉิง แกกล้าตบฉัน!” ถังรั่วอิง โต้ตอบ จากนั้นเธอก็ตัวสั่นด้วยความโกรธ และชี้ไปที่ซูฉิงพรางตะโกนว่า
“ไปตายซะ! ไปตายซะ! ซูฉิง นังคนสารเลว!”
ขณะที่เธอพูดอย่างนั้น ใบหน้าของถังรั่วอิงก็บิดเบี้ยว และเธอก็กดปุ่มบนรีโมทควบคุมนั้น
เหลียงเฉิงหนิงตกใจและเรียกให้ทุกคนระวัง