นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) - ตอนที่ 38 ซีซานอันแสนยุ่ง

ตอนที่ 38 ซีซานอันแสนยุ่ง

และในหลายๆวันต่อมา ชาวบ้านเสี้ยชุนก็ยุ่งราวกับผึ้งงาน

ฟู่เสี่ยวกวนก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ เขาเดินทางไปยังหลังภูเขาซีซาน หลังจากสำรวจพื้นที่บริเวณนั้นเรียบร้อยแล้ว เขาก็ได้เตรียมการบางอย่างขึ้นมา

เขาให้สร้างเพิงไม้เรียบง่ายขนาดใหญ่บริเวณพื้นที่โล่งสำหรับจัดเก็บหินปูนเทา สร้างที่พักอาศัยชั่วคราวบริเวณกลางภูเขา จัดการหาเวรยามสักสิบกว่าคนผลัดเปลี่ยนเฝ้าดู และให้จัดการปรับหน้าดินบริเวณริมแม่น้ำ ที่นี้ต่อไปจะใช้สำหรับสร้างโรงงานซีเมนต์

ทางเข้าสู่ภูเขานั้นเป็นเส้นทางเล็กแคบคดเคี้ยว ซึ่งทางเช่นนี้ไม่สามารถนำโม่หินขึ้นมาได้อย่างแน่นอน ดังนั้นจึงต้องสั่งการให้คนปรับปรุงถนนเสียหน่อย

เรื่องราวที่ฟู่เสี่ยวกวนทำ ณ ภูเขาซีซานนั้นได้แพร่กระจายไปทั่วหมู่บ้านเสี้ยชุน คล้ายกับก้อนหินขนาดใหญ่ตกลงไปสู่ทะเลสาบอันเงียบสงบ ทำให้เกิดระลอกคลื่นขนาดใหญ่เป็นเวลานาน

“ได้ยินมาว่าที่ซีซานรับจ้างเก็บถ่านหินได้ค่าตอบแทนวันละ 20 อีแปะ”

“ที่นั่นยังต้องการคนซ่อมแซมถนนและจะสร้างเรือนพักอาศัยชั่วคราวอีกด้วย วันละ 15 อีแปะ”

“ข้าจะบอกพวกเจ้าให้ ช่างอิฐถังกำลังต้องการผู้ก่ออิฐเตาเผา วันละ 20 อีแปะเช่นกัน”

“โจวเจิ้งเองก็ได้รับมอบหมายหน้าที่ให้สร้างกังหันลม คุณชายให้ค่าตอบแทนวันละ 25 อีแปะ ไม่เลวทีเดียว ”

“สิ่งนั้นต้องใช้ความรู้เฉพาะทาง เจ้ากับข้าจะทำได้หรือ？”

“เฮ้อ……ข้ามองดูแล้วเงินช่างหาได้ยากเข็ญยิ่งนัก คงทำได้แค่ให้ภรรยาของข้าและลูกสาวไปปลูกดอกไม้เท่านั้น”

“ข้าตั้งใจว่าจะจัดการงานที่ทำอยู่ในตอนนี้ให้เรียบร้อย วันพรุ่งนี้ข้าจะเดินทางไปที่ภูเขาซีซาน เพราะข้าสามารถซ่อมถนนหรือสร้างเรือนพักอาศัยได้”

“เจ้าอย่าลืมเรียกข้าล่ะ พวกเราจะเดินทางไปด้วยกัน”

“……”

นับวันยิ่งมีผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกันที่ภูเขาซีซาน แม้ว่าเครื่องไม้เครื่องมือจะเรียบง่ายไปสักเล็กน้อย แต่ผู้คนทั้งหลายช่างขยันขันแข็งมิได้เกียจคร้าน จึงทำให้งานดำเนินไปได้อย่างรวดเร็ว ฟู่เสี่ยวกวนคาดว่าอย่างมากสุดคงใช้เวลาไม่เกินหนึ่งเดือนก็สามารถสร้างโรงปูนได้สำเร็จ

สิ่งก่อสร้างนี้เขาไม่สามารถสร้างออกมาได้อย่างประณีต เนื่องจากขาดแคลนเครื่องจักรและอุปกรณ์ที่ทันสมัยอย่างในชีวิตก่อน ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องการคือสามารถทำมันออกมาให้ใช้ได้เป็นพอ ส่วนผลลัพธ์ที่ได้ แน่นอนว่ามาตรฐานไม่อาจเปรียบเทียบกับชีวิตที่แล้วได้ ขั้นตอนในการสร้างมีผิดมีถูก ขอเพียงแค่ลงมือทำและปรับปรุงข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นให้ดีกว่าแต่ก่อน ก็คงจะดีขึ้นเรื่อย ๆ

จงอย่าเพิกเฉยต่อภูมิปัญญาของพวกเขาเชียว แม้นจะอ่านหนังสือไม่ออก แต่พวกเขาก็มีประสบการณ์มากมายที่ได้รับจากการใช้ชีวิต

ฟู่เสี่ยวกวนมิได้เป็นผู้รู้ในทุกเรื่อง สิ่งเหล่านี้ไม่ตรงตามตำราที่เขาร่ำเรียนมา แม้แต่การสังหารที่เขาฝึกฝนมาอย่างดีนั้น บัดนี้ก็คล้ายกับลืมไปเสียหมดแล้ว

ดังนั้นวิธีที่ฟู่เสี่ยวกวนใช้ปฏิบัติคือการร่างโครงสร้าง จากนั้นก็ให้พวกเขาไปทดลองทำกันเอาเอง ส่วนตัวเขาก็พยายามรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น หากมีความคิดที่ดีเป็นประโยชน์ก็จะได้รับรางวัล อย่างไรเสียเงินทองที่เรือนก็มีมากจนนับไม่ถ้วน หยิบมาใช้จ่ายในส่วนนี้บ้างบางส่วนก็ไม่มีผลกระทบอันใด เขาช่างใจกว้างยิ่งนัก

ฟู่ต้ากวนมองเห็นเงินในบ้านไหลสู่เรือนซีซานราวกับสายน้ำ ในใจเขากลับมิได้เกิดความขุ่นเคืองแต่อย่างใด อีกทั้งยังดีใจเสียอีก เพราะเหตุใดกันเล่า？คงเป็นเพราะเงินเหล่านี้ยังไม่มากเท่ากับปีก่อน ๆ ที่ฟู่เสี่ยวกวนนำไปใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่าย

ก่อนหน้านี้เขาใช้เงินทองราวกับโยนลงแม่น้ำและจมหายลงไปในพริบตา แต่บัดนี้เงินทองที่ใช้จ่ายออกไปกลับกลายเป็นสิ่งของที่จับต้องได้

นอกจากนี้เขายังได้รับรายงานจากเรือนซีซานเช่นเดียวกัน แม้จะไม่เข้าใจว่าบุตรชายกำลังทำการอันใดอยู่ แต่เขารู้สึกได้อย่างน่าอัศจรรย์ว่าบุตรชายของเขากำลังทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่นัก

ก่อนหน้านี้ฉีซื่อเคยเอ่ยปากบ่นเล็กน้อย แต่กลับถูกฟู่ต้ากวนต่อว่าเสียจนไม่กล้าปริปากเอ่ยอันใดออกมาอีก ท้องของนางโตขึ้นทุกวัน สิ่งที่นางควรทำในตอนนี้คือพักผ่อนให้มาก รอวันที่ลูกน้อยออกมาลืมตาดูโลกว่าจะเป็นหญิงหรือชาย

เหตุการณ์ดำเนินไปเช่นนี้กว่าครึ่งเดือน

ดินเหนียวจัดเตรียมเรียบร้อยแล้ว อยู่ที่บริเวณทะเลสาบหมู่บ้านจิ้งหู

เป็นหญิงสาวนามว่าตู้เสี่ยวเจวียนค้นพบสถานที่นี้ นับว่าเป็นโชคดีของนางไม่น้อย

แม่นางตู้พาน้องชายไปจับปลาที่ทะเลสาบ น้องชายจอมซนเล่นน้ำโดยไม่ระวังจึงทำให้ลื่นไถล ตู้เสี่ยวเจวียนเห็นดังนั้นจึงรีบคว้ามือของน้องชายขึ้นมา ก่อนจะพบว่ามือของเขาเต็มไปด้วยโคลนที่เป็นดินเหนียวสีแดง

ตู้เสี่ยวเจวียนให้น้องชายนั่งผึ่งแดดอยู่ชั่วครู่ ดินนั้นจึงค่อย ๆ แห้งลง เมื่อนางนำมาจับดูก็พบว่ามีลักษณะเหนียวนุ่ม นางจึงนึกถึงคำที่เล่าสู่กันมาจากซีซาน ไม่ทราบว่าสิ่งนี้จะเป็นสิ่งที่คุณชายตามหา หรือสามารถทำประโยชน์แก่คุณชายได้หรือไม่ อย่างไรเสียเจ้าสิ่งนี้ก็มีสีแดงและเหนียวตรงตามลักษณะที่ได้ยินมา ดังนั้นนางจึงแบกน้องชายมายังเรือนซีซาน เมื่อฟู่เสี่ยวกวนเห็นเข้าก็มั่นใจว่าสิ่งนี้ก็คือดินเหนียวที่เขาต้องการ

สำหรับเงินรางวัลที่ตู้เสี่ยวเจวียนได้รับนั้นคือเงินจำนวน 50 ตำลึง เงินจำนวนมากมายเพียงนี้ทำให้ตู้เสี่ยวเจวียนตาลายเสียจนแทบเป็นลม ท้ายสุดจึงต้องให้ผู้เป็นบิดาของนางเดินทางมารับ

บิดาของตู้เสี่ยวเจวียนมีอาชีพตกปลา เขามีพื้นที่เพาะปลูกอีก 10 หมู่ สมาชิกในบ้านยังมีมารดาที่แก่ชราและภรรยาที่ป่วยรักษาไม่หายมาหลายปี ครอบครัวเขาอยู่กันอย่างลำเค็ญ นอกเหนือจากตู้ซิ่งแล้วก็ไม่มีผู้ใดสามารถทำงานได้

ก่อนหน้านี้เขาเองก็ได้เดินทางมายังซีซานและรับเมล็ดพันธุ์กลับไปเป็นจำนวนมาก เนื่องจากภรรยาของเขาไม่สามารถทำงานใช้แรงได้ รอจนดอกไม้เหล่านี้โตขึ้นและได้ผลผลิตที่ดี ก็สามารถนำไปขายที่ซีซานแลกเป็นเงินได้

คาดไม่ถึงว่าที่ใต้ทะเลสาบจิ้งหูนั้นจะมีดินเหนียวอยู่ หรืออาจจะมีคนรู้ว่ามี แต่กลับไม่รู้ว่าสิ่งนี้คือสิ่งที่คุณชายต้องการ

นี่คือโชคชะตา ชีวิตของตระกูลตู้ได้เปลี่ยนไปเนื่องจากโชคชะตานี้

พวกเขาไม่เพียงแต่ได้รับเงินรางวัล 50 ตำลึง อีกทั้งฟู่เสี่ยวกวนได้มอบหมายหน้าที่ขุดดินเหนียวนี้แก่ตู้ซิ่งด้วย

“ข้าไม่สนใจว่าเจ้าจะใช้วิธีการใดในการขุดมันขึ้นมา แม้ว่าจะดูดน้ำในทะเลสาบนั้นจนแห้งก็ย่อมได้ เพียงแต่เจ้าต้องนำดินเหนียวที่อยู่ข้างใต้นั้นออกมาให้ได้แล้วส่งไปยังเรือนซีซาน ต้องการกำลังคนเท่าใด รถม้าเท่าใดหรือเงินเท่าใด เจ้าจงไปบอกกับผู้ดูแลจาง ส่วนเรื่องพื้นที่เพาะปลูก 10 หมู่ของเจ้านั้น จงไปจ้างวานผู้อื่นมาเก็บเกี่ยว ค่าใช้จ่ายนั้นข้าจะเป็นผู้รับผิดชอบให้เอง จงตั้งมั่นในการนำดินเหนียวนี้ขึ้นมาให้ได้”

นี่คือวิธีที่ฟู่เสี่ยวกวนใช้ในการดำเนินงาน ไม่อ้อมค้อมและเด็ดขาด แต่กลับได้ผลลัพธ์ที่ดียิ่งอย่างน่าอัศจรรย์

มีช่องทางการทำมาหากินอีกทั้งยังหาได้ง่ายดายนัก ใครเล่าจะไม่อยากทำ

ตู้ซิ่งไม่ได้ทำให้น้ำในทะเลสาบนั้นแห้งเหือด เขาใช้วิธีการสร้างเขื่อนล้อม เรื่องนี้ฟู่เสี่ยวกวนให้เขาเป็นคนจัดการ หลังจากฟู่เสี่ยวกวนได้รับรู้ถึงวิธีการของเขาก็ไม่ได้ซักถามอันใดมากมาย เพียงแต่รู้สึกชื่นชมในภูมิปัญญาเสียมากกว่า

……

……

ค่ำคืนดำเนินมากว่าครึ่ง อากาศยังคงเยือกเย็น ฟู่เสี่ยวกวนนั่งอยู่ที่หน้าโต๊ะเขียนหนังสือบนชั้นสองของเรือน ครุ่นคิดเรื่องต่าง ๆ นานา

ในมือของเขาถือถ่านอยู่ในมือแท่งหนึ่ง เป็นปากกาที่ทำจากแท่งถ่าน เขาเหลามันอยู่นานทีเดียว เนื่องจากเขาต้องการร่างโครงร่างสิ่งก่อสร้างต่าง ๆ แต่พู่กันไม่สามารถตอบสนองความต้องการของเขาได้ ดังนั้นเขาจึงใช้แท่งถ่านแทนปากกา

ข้างตู้หนังสือมีกระดาษที่ร่างโครงไว้เรียบร้อยแล้ว มีทั้งวิธีการสร้างสบู่ น้ำหอม สุรา อีกทั้งวิธีการทำกระดาษและโครงสร้างตึกสามชั้นอีกด้วย

บัดนี้เขาต้องการวาดศูนย์การวิจัยและพัฒนาอาวุธปืน นี่คือเป้าหมายสูงสุดของเขาในปัจจุบัน อีกทั้งหัวข้อใจกลางของการวิจัยนี้เน้นไปที่อาวุธปืนเสียส่วนมาก

แต่ทว่าเขาต้องการอุปกรณ์ที่ใช้ในการวิจัยนั่นก็คือวัสดุเคมี อีกทั้งเครื่องมือที่มีความแม่นยำต่าง ๆ สิ่งเหล่านี้สร้างความลำบากใจแก่เขายิ่งนัก เนื่องจากเขายังคิดไม่ออกว่าควรจะเริ่มจากจุดใด

ซูม่อเองก็นั่งอยู่ในห้องหนังสือเช่นกัน เขากำลังมองดูบรรดาโครงร่างเหล่านั้น แม้รูปภาพจะถูกวาดออกมาอย่างไม่น่ามองนัก แต่ก็มีอัตราส่วนที่ได้มาตรฐานยิ่งนัก นั่นหมายความว่าแม้ช่างก่อสร้างจะอ่านหนังสือไม่ออก แต่ก็สามารถมองดูภาพนี้และสร้างสิ่งก่อสร้างขึ้นมาตามแบบฉบับได้นั่นเอง

ซูม่อมองไปยังด้านหลังของฟู่เสี่ยวกวนที่นั่งอยู่ ภายในใจของเขาคิดว่าเหตุใดชายผู้นี้ช่างรอบรู้ และทำทุกอย่างได้อย่างสมบูรณ์แบบเช่นนี้กัน？

เขาหยิบหนังสือออกมาจากเสื้อแล้วโยนไปที่ฟู่เสี่ยวกวน จากนั้นเขาจึงหันหลังจากไป

คัมภีร์ทะยานบันไดเมฆา！