บัญชามังกรเดือด - บทที่ 171 กฎเวียนแห่งสัจธรรมฟ้า
บัญชามังกรเดือด บทที่ 171 กฎเวียนแห่งสัจธรรมฟ้า
“คุณเป็นใคร?”
“คุณเคยเจอฉันเหรอ？”มองพานหลงที่เดินเข้ามา ซูซูแววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ฝันร้ายของเธอได้ทำให้เธอวิตกกังวล มารที่อยู่ข้างในนั้นได้ปรากฎอยู่ตรงหน้าเธอ ไม่ นี้ไม่ใช่เรื่องจริง
ฆ่าให้ตายเธอก็ไม่อยากที่จะเชื่อ
ดังนั้นเธอจึงพยายามที่จะรักษาความสงบ แต่เธอควบคุมร่างกายไม่ได้ ค่อยๆถอยหลังทีละก้าว
ในขณะเดียวกัน ทั้งตัวของเธอสั่นเทา นั้นเป็นความกลัวที่ออกมาจากภายในใจ
ในเมื่อหนีไม่พ้นแล้ว มีเพียงแค่เผชิญหน้าเท่านั้น ฉินเทียนสวมกอดซูซูด้วยใจที่เจ็บปวด
ขณะนี้ เขาเพียงใช่ต้นแขนของที่แข็งแรงของตัวเอง ประคับประคองและปลอบใจให้เธอจนถึงที่สุด
พานหลงมาโดยมีการเตรียมการมาก่อน ไม่ปล่อยซูซูไปง่ายๆอย่างแน่นอน เขาเก็บไว้ในใจมานานขนาดนี้ ก็เพื่อที่จะเห็นท่าทางแบบนี้ของซูซู
เขาได้รับความพอใจเป็นอย่างมาก เพราะว่าเขารู้สึกถึงฝ่ามือควบคุมของพระเจ้า
ผู้หญิงคนนี้ แท้จริงแล้วก็ผ่านมากว่า 5 ปีแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นสวยและมีเสน่ห์มากขึ้นกว่าเดิม
นี่มันเรื่องอะไรกัน? เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ดึงดูดผู้คนที่อยู่ตรงนั้นทั้งหมดล้อมเข้ามา
“น้องสาวซูรู้สึกว่าหน้าฉันคุ้นมากหรือไม่?”ดูจากภายนอก พานหลงดูเป็นคนสุภาพเรียบร้อย มีรอยยิ้มที่อบอุ่น ดูเป็นคุณชายที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี
ดูเหมือนเขาพยายามที่จะรำลึกความหลังสักพัก แล้วพูดว่า : “ผมคิดออกแล้ว”
“เมื่อ 5 ปีที่แล้ว ผมไปดูงานที่หลงเจียง ได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง ตอนนี้พอคิดๆดูแล้ว เหมือนกับคุณซูซูมากเลยล่ะ”
“คุณซูซู คนคนนั้นคงไม่ใช่คุณใช่ไหม?”
มู่เฟยเฟยกอดแขนของพานหลง พูดด้วยรอยยิ้มที่เยือกเย็น : “คุณซู จริงๆแล้วเธอก็เคยเจออาหลงมาก่อนนะ”
“ผู้ชายอย่างอาหลงที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ในตอนนั้น เธอได้มีใจให้เขาหรือเปล่าล่ะ”
“พูด เธออ่อยเขาใช่ไหม!”
“ฉันไม่รู้!”
“อย่ามาถามฉัน!”
“ฉันไม่รู้!”
“ฉันไม่เคยเจอเขา!”
ซูซูเหมือนคนที่ถูกหมานิสัยดุร้ายไล่ตามจนจนตรอก เหมือนกับนกน้อยที่ตกลงไปในน้ำอย่างไงอย่างนั้น ร่างกายที่ขดตัวอยู่สั่นเทา
ถ้าหากไม่ใช่ฉินเทียนกอดอย่างแนบแน่น เธอคงทรุดลงตรงนั้นจริงๆแล้ว
“คุณภรรยา ไม่ต้องกลัว มีผมอยู่”ฉินเทียนพูดปลอมอย่างเบาๆ
“ภรรยา?”พานหลงเลิกคิ้วขึ้น สายตาของเขาในที่สุดก็มองไปยังฉินเทียนแล้ว
ในเวลานี้ ไฟพิษในดวงตาของเขา ก็ยากที่จะควบคุมมันได้อีก
“เมื่อ 5 ปีที่แล้วฉันอยู่ที่สถานพักฟื้นของหลงเจียง โชคดีที่ได้รู้จักกับคุณซูซู ในตอนนั้น ผมยังถูกคุณซูซูทำให้ประหลาดใจ”
“หลังจากนั้นได้ยินมาว่า นึกไม่ถึงว่าตอนที่ช่วงฉลองเทศกาลใหญ่ เธอละทิ้งตระกูล หนีออกไปเจรจาสงบศึกกับพนักงานส่งอาหารคนหนึ่ง”
“พนักงานส่งอาหารคนนั้นเหมือนดอกฟ้ากับหมาวัด ในพริบตาก็กลายเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านของตระกูลที่ร่ำรวย”
“พนักงานส่งอาหารคนนั้น คงไม่ใช่คุณใช่ไหม”
“อาหลง ที่คุณพูดเป็นเรื่องจริง?”มู่เฟยเฟยอึ้งเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะหัวเราะลั่น
“คุณฉินคนนี้ ดูแล้วเป็นบุคคลที่มีความสามารถ ไม่คิดว่าจะเป็นคนแบบนี้”
“คุณกับภรรยาของคุณ หญิงเลวชายชั่ว คู่กันจริงๆ”
“นึกไม่ถึงเลยว่ายังอยากให้ฉันเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ให้ผลิตภัณฑ์ของคุณ คนอย่างพวกคุณจะสามารถทำผลิตภัณฑ์ออกมาดีได้ยังไง ฉันอีกนิดเดียวก็จะโดนพวกคุณหลอกแล้ว”
“ตอนนี้ฉันของประกาศ ขอยกเลิกสัญญากับซูยู่กรุ๊ป ขณะเดียวกันฉันก็ขอความร่วมมือทุกคน จะต้องขยี้ตาให้สว่าง อย่าได้ซื้อผลิตภัณฑ์ของผู้หญิงคนนี้”
“เพื่อป้องกันการถูกหลอกนะ!”
ได้ฟังคำพูดของมู่เฟยเฟย ที่ตรงนั้นก็เกิดเสียงเอะอะโวยวาย พวกเขาประนามซูซูและฉินเทียน
ไม่นานมานี้ พวกเขายังเป็นคู่ครอง เป็นตัวเอกที่ส่องสว่างไปทั่วทุกสารทิศ เพียงชั่วพริบตาเดียว กลับกลายเป็นหมาที่จมน้ำที่ถูกทุกคนโจมตี
ห่างออกไป หลิวชิงรู้เห็นทุกอย่างทั้งหมดนี้ ก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้ว
ครีมซูยู่มีวันนี้ได้ เธอได้ทุ่มเทกำลังกายและกำลังสมองไม่รู้เท่าไร ไม่คิดว่าทั้งหมดก็พังทลายลงมาแค่ในพริบตาเดียว
“มู่เฟยเฟย คุณอย่าโจมตีใส่ร้ายคนอื่นอย่างชั่วช้าสามานย์”
“ครีมซูยู่ผ่านการประเมินตรวจสอบจากแผนกที่เชี่ยวชาญ ยังได้รับเหรียญทองจากมหกรรมความงามนานาชาติ!”เธอตะโกนด้วยความตื่นเต้น
“เหรียญทองงานมหกรรม?”มู่เฟยเฟย พูดด้วยรอยยิ้มเยือกเย็น : “คุณซูซูน่าจะรู้ดีที่สุด คุณใช้อะไรแลกมันมาล่ะ?”
ในขณะนั้น ใบหน้าซูซูซีดเผือก ความคิดสับสน ไม่สามารถคิดพิจารณาและพูดได้อย่างปกติ เธอทำได้เพียงจับเสื้อของฉินเทียนแน่นๆ ด้วยตัวสั่นเทา
หลิวชิงอยากที่จะรีบออกไป แต่ถูกหลินเซวี่ยรั้งไว้
ผิดคาดอย่างมาก หลินเซวี่ยผู้ที่รับผิดชอบคุ้มกันส่วนตัวของซูซู นึกไม่ถึงว่าในตอนนี้ยังไม่มีความเคลื่อนไหว
เธอพูดกับหลิวชิงด้วยน้ำเสียงที่หนักอึ้ง : “คุณผู้ชายจะจัดการเอง”
ประโยคเดียว เผยให้เห็นความไว้วางใจที่มีต่อฉินเทียน
“แซ่ฉิน ทำไมคุณถึงไม่พูดแล้วล่ะ”
“ถ้าเกิดคุณกลัวขึ้นมาแล้ว งั้นบัญชีเลือดที่ติดค้างพวกเราตระกูลพาน ควรจะต้องชดใช้แล้วใช่ไหม!”พานหลงกัดฟันพูด ดวงตาทั้งสองข้างแดงกล่ำ
ในที่สุดก็พูดจุดประสงค์ที่แท้จริงออกมาสักที
ที่เขามาก็เพื่อต้องการทำให้ซูซูอับอาย ในเวลาเดียวกันต้องชำระแค้นกับฉินเทียน เลือดต้องล้างด้วยเลือด!
สีหน้าของฉินเทียน นิ่งสงบมาโดยตลอด เขาถามพร้อมมองไปยังพานหลง : “ผมมีเพียงคำถามเดียว เมื่อ 5 ปีก่อนทำไมคุณถึงได้เจอกับภรรยาผม”
พานหลงหัวเราะลั่น แล้วเอ่ย : “แซ่ฉิน ผมจะทำให้คุณตาสว่าง”
“เมื่อ 5 ปีที่แล้ว ผมตั้งใจไปหลงเจียง สะสางปัญหาศัตรูหัวใจนี้แทนน้องสาวของผม”
“คุณซู ผมทำได้ดีเลยใช่ไหม รสชาติของการนั่งรถเข็น 5 ปีเป็นอย่างไรละ?”
“ปีศาจ….ปีศาจ…..เขาคือปีศาจ…..พาฉันออกไป รีบพาฉันออกไป….”ซูซูพูดพึมพำ ขดตัวอยู่ข้างๆฉินเทียน
ฉินเทียนพยักหน้า จนถึงตอนนี้ ได้คลี่คลายปัญหาที่ค้างคาภายในใจได้ในที่สุด
ในเวลานั้นพานเหม่ยเออร์ต้องแต่งกับเซวเหริน พานหลงในฐานะที่เป็นพี่ แกะรอยได้ว่าเซวเหรินเคยชอบซูซู
ดังนั้น ซูซูคือศัตรูหัวใจของพานเหม่ยเออร์ อาจมาขัดขวางความสุขของพานเหม่ยเออร์ได้
ดังนั้น พานหลงจึงไปเจียงหลงด้วยตัวเอง ต้องการที่จะทำลายซูซู แน่นอนเขาทำมันได้สำเร็จแล้ว
ถ้าหากไม่มีฉินเทียนกลับมา ซูซูในตอนนี้ยังคงสติล่องลอยนั่งอยู่บนรถเข็น
เพียงแค่เป็นกฎเวียนแห่งสัจธรรมฟ้า
ฉินเทียนโอบกอดซูซูอย่างแนบแน่น พูดด้วยใจที่เจ็บปวด : “คุณภรรยา ไม่ต้องกลัว”
“วันนี้ผมจะทำให้ปีศาจตนนี้หายไปจากโลกใบนี้ตลอดกาลต่อหน้าของเธอ”
“เธอดูดีๆนะ หลังจากนี้ไม่ต้องกลัวแล้ว”
นี้เป็นวิธีคลี่คลายปัญหาที่ฉินเทียนคิดไว้ นั้นก็คือทำให้ปีศาจที่อยู่ในใจของซูซูปรากฏออกมา ค่อยทำลายให้พินาศย่อยยับต่อหน้าเธอ
มีเพียงวิธีนี้ ซูซูถึงจะปลดปล่อยปีศาจที่อยู่ภายในใจออกมาได้
ใครจะคิดว่า ในตอนที่ฉินเทียนเตรียมตัวลงมือ ซูซูร้องอุทานขึ้นมาทันที เธอไม่รู้ว่าเอาแรงมากมายขนาดนี้มาจากไหน ผลักฉินเทียนออกไปอย่างคาดไม่ถึง
“ปีศาจ!”
“อย่ามาแตะต้องตัวฉัน”
เธอเหมือนสติแตกไปแล้ว รีบเดินออกไปข้างนอก
“ซูซู!”
“ท่านประธาน!” หลินเซวี่ยและหลิวชิงที่อยู่ใกล้ประตูทางออก ไม่รีรอรีบตามเธอออกไป
ฉินเทียนจ้องมองพานหลง ในสายตาเป็นเครื่องมือสังหารขนาดใหญ่ : “ไปบอกปรมาจารย์ทั้งหมดของตระกูลพานให้มารวมตัวกัน ให้พวกมันมาปกป้องนายให้ไว้ดี!”
“เพราะว่าคืนนี้ ฉันจะฆ่านายด้วยตัวของฉันเอง”
พูดจบ เขาก็ตามออกไป
พานหลงไม่ได้ให้บอดี้การ์ดมา เพราะว่าเขารู้ว่าปาร์ตี้ค็อกเทลงานรวมตัวกันแบบนี้ ฉินเทียนไม่สามารถลงมือกับเขาได้
เขากัดฟันพูด : “แซ่ฉิน ผมรอคุณอยู่ที่คฤหาสน์หลงกง ถ้าแน่จริง ก็มาสิ!”
“ไป!”เขาพามู่เฟยเฟยเดินออกไปด้วยความหยิ่งยโส
“ซูซู รีบเปิดประตู!”
“ซูซู คุณโอเคไหม? คุณเปิดประตูได้ไหม?”ฉินเทียนเคาะประตูอย่างเร่งรีบ
ประตูเปิดออกแล้ว หลินเซวี่ยพูดด้วยเสียงเบาๆ : “คุณผู้ชาย คุณนายอารมณ์ไม่ค่อยดี ไม่อยากพบใคร เอาอย่างนี้ คุณรออีกสักหน่อยเถอะ ให้เวลาเธอหน่อย”
“คุณวางใจ มีฉันกับประธานหลิวอยู่เป็นเพื่อนไม่เป็นไรหรอก”
ฉินเทียนพยักหน้า : “หลินเซวี่ย ฝากคุณด้วยนะ”
เขาเดินถอยหลังออกมา พูดเสียงดัง : “เหลิ่งเฟิงฟังคำสั่ง”
“ครับ!”
“นายพาคนมาเฝ้ายามที่นี่ ใครหน้าไหนคิดจะเข้ามาในห้องนี้ ทำการฆ่าให้หมด!”
“รับรองทำภารกิจนี้อย่างสมบูรณ์”
ฉินเทียนหันกลับ เดินก้าวเท้าออกไปยาวๆ คนเดียว
ขณะนี้ เขากลายเป็นคนที่ความมือครอบงำ เป็นปีศาจที่ถอดร่าง