บัญชามังกรเดือด - บทที่ 188 กล้าที่จะดูถูกฉันเหรอ
บัญชามังกรเดือด บทที่ 188 กล้าที่จะดูถูกฉันเหรอ
เมื่อถูกรายล้อมไปด้วยบอสใหญ่มากมาย แววตาของหวังเซิน ก็เต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ
เขารู้ว่า ถ้าเกิดว่าตัวเองทำอะไรผิดพลาดขึ้นา ผู้คนระดับสูงเหล่านี้ สามารถบีบอึของเขาออกจากตัวเขาได้
“แค่ก！”
เขาไอสงบสติอารมณ์ แล้วพูดอย่างสงบนิ่งว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันหวางจะยื่นมือเล็ก ๆ ออกมา ซึ่งถือได้ว่าเป็นกำลังใจของนายท่านและทุกคน ”
“ใครก็ได้ เอาของมา”
ผู้ช่วยสาว รีบหยิบกระเป๋าใบเล็ก ๆ ออกมาจากร่างกาย แล้วยื่นให้หวังเซินด้วยความเคารพ
“นี่คืองูเหรอ ? ” เห็นบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ในกระเป๋า ทุกคนล้วนมีอาการใจสั่นเล็กน้อย
ท้ายที่สุด คนส่วนใหญ่จะวิตกเล็กน้อย เมื่อเห็นบางอย่างที่คล้ายกับงู
หวังเซินดึงมีดเล็ก ๆ ออกมาแล้วพูดเสียงดัง “กรุณา เอากะละมังมา ”
“ฉันไปเอง ! ”จี้เฟิงรีบออกไปทันที และหยิบกะละมังล้างหน้าขนาดใหญ่มา
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เพราะเขาเป็นคนเชิญหวังเซินมา วันนี้ เขาจะโชว์หน้าของเขา
ไม่แน่ว่าเมื่ออาการป่วยของนายท่านหายดีแล้ว นายท่านอาจจะดีใจ จนยกหลิวหรูยู่ให้แต่งงานกัยเขา และในขณะเดียวกัน ก็ให้เขากลายเป็นทายาท
ถ้าเป็นแบบนั้น เขาก็มีทั้งความมั่งคั่งและเรื่องหมกมุ่นนะสิ！
เมื่อเห็นฉินเทียนอยู่ข้าง ๆ เขาก็เปลี่ยนความคิด และพูดเสียงดัง “ฉันลืมแนะนำคุณให้ทุกคนรู้จัก ”
“ผู้ชายคนนี้ชื่อฉินเทียน บอกว่าเป็นแพทย์ฝังเข็มอะไรนี่แหละ ที่สามารถช่วยให้คุณปู่มีอายุได้อีก 30 ปี”
“คุณฉิน ตอนนี้อยู่ต่อหน้าทุกคน คุณกล้าแข่งขันกับปรมาจารย์หวังไหม ？”
อะไรนะ ?
เมื่อทุกคนสังเกตเห็นฉินเทียน พวกเขาก็แสดงความไม่พอใจ
“แพทย์ฝังเข็มตัวน้อย ที่กล้าพูดว่าเขาจะเพิ่มวันเกิดนายท่านออกไปสามสิบปี และคุณฉิน คุณก็ไม่กลัวว่าจะพูดไร้สาระเหรอ ! ”
“เป็นหมอที่หลอกลวงสินะ ! ”
“แกกล้าหลอกลวงนายท่าน ฉันคิดว่าคุณคงจะเหนื่อยแล้วแหละ ! ”
หูปินที่อารมณ์รุนแรง กลอกตา และต้องการพาฉินเทียนออกไป
หลินหรูยู่รีบเข้าไปยืนข้างฉินเทียน แล้วพูดว่า “ลุงหูคุณฉินเป็นแขกที่ฉันเชิญมา”
หูปินรีบยิ้มและกล่าวว่า “เสี่ยวยู่ คุณเป็นคนมีค่ามาก ระวังอย่าให้ผู้ชายคนนี้หลอก”
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ คุณก็ถามเขา กล้าที่จะเปรียบเทียบกับปรมาจารย์หวังไหม ?”
สีหน้าของฉินเทียนไม่เปลี่ยน เขาพูดเยาะเย้ย “ฉันมาเพื่อรักษา ไม่ได้มาเล่นกลอุบาย ”
“เจ้าเด็กนี่ แกกล้าที่จะดูถูกฉันเหรอ ? “หวังเซินพูดอย่างโกรธเคือง : “ลืมตาขึ้นอันต่ำต้อยซะ ตอนนี้จะให้แกได้เห็น พลังวิเศษของฉัน ! ”
“คุณชายจี้ เอากะละมังมา”
จี้เฟิงเองก็กลัวงูเล็กน้อย เพื่อที่จะดูหมิ่นฉินเทียน เขายัดกะละมังไว้ในมือของฉินเทียน และเขาพูดเยาะเย้ย “เจ้าหนุ่ม ถือมัน！”
“ค่อย ๆ มอบมันให้กับปรมาจารย์หวัง ”
ฉินเทียนไม่ปฏิเสธ เขาต้องการดูว่า หวังเซินคนนี้ จะใช้กลอุบายอะไรได้บ้าง
เมื่อเห็นหวังเซินจับมือ แล้วเทงูสีดำตัวเล็กถูกเทออกมาจากกระเป๋า
ลงไปในกะละมัง เลื้อยอย่างรวดเร็ว เขายังฟู่ขู่ออกมาไม่หยุด
ทุกคนต่างตกตะลึง และถอยห่างออกไปโดยไม่รู้ตัว หลิวหรูยู่อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ฉินเทียนระวัง ! ”
เมื่อเห็นว่าเธอห่วงใยฉินเทียนจากก้นบึ้งของหัวใจ ดวงตาที่หึงหวงของจี้เฟิงก็เปลี่ยนเป็นสีแดง
เขากัดฟันและพูดว่า “คุณฉิน ถือกะละมังดี ๆ นะ ! ”
“ปรมาจารย์หวังโปรดแสดงพลังเหนือธรรมชาติของคุณ ! ”
หวังเซินตะโกนเสียงดัง คว้างูสีดำตัวน้อยไว้ในมือข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งใช้มีด กำลังมองหาสถานที่ แล้วฟันลงไปอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้น งูสีดำตัวเล็กก็ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน และเมื่อถูกหั่น เนื้อและเลือดก็กระจาย ดูแล้วมันโหดร้ายมาก
ทุกคนตกตะลึง หูปินอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “นี้สามารถเชื่อมต่อได้จริงหรือ ? ”
“หลังจากเชื่อมต่อแล้ว ยังจะสามารถมีชีวิตอยู่ไหม ? ”
หวังเซินเยาะเย้ย “แน่นอนว่าคนอื่นไม่สามารถทำได้！”
“แต่ฉันคือหวังเซิน ”
“พูดตามตรง กังฟูของฉัน คือการได้ชีวประวัติที่แท้จริงของหมออัจฉริยะเปียนเชวี่ย ”
พี่หรงอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “เปียนเชวี่ยตายมาหลายพันปีแล้วไม่ใช่หรือ ? คุณได้รับชีวประวัติที่แท้จริงมาได้อย่างไร ? ”
หวังเซินกล่าวอย่างเคร่งขรึม “เรื่องนี้พูดแล้วยาว จากการนอนหลับของฉัน ฉันฝันถึงอาจารย์ ”
“เขาบอกว่าฉันมีรากเหง้าของปัญญา เป็นผู้สืบทอดที่เขาตามหามาแสนนาน ”
“ท่านอาจารย์อยู่ในความฝันของฉัน ได้สอนเก้าเก้าเต๋าแก่ฉัน ”
“และกล่าวว่า หลังจากที่ฉันสะสมพรในโลกมากพอแล้ว มาช่วยฉันและเข้าสู่ชั้นเรียนขั้นเซียน”
ผู้ช่วยหญิงสาวสองคนคุกเข่า และกล่าวด้วยความคารวะว่า “เราสาบานว่าจะตามอาจารย์ไปจนตาย ”
“เมื่ออาจารย์ขึ้นไป โปรดประทานพรแห่งชีวิตนิรันดร์แก่เราด้วย”
เมื่อเห็นแบบนี้ ทุกคนก็ตกตะลึงเล็กน้อย
เห็นได้ชัดว่าไร้สาระ แต่สิ่งที่หวังเซินพูดนั้นจริงจัง และดูเหมือนว่ามันเกิดขึ้นจริง ๆ
หลินหรูยู่ตอบสนองและอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ปรมาจารย์หวัง รีบใช้พลังเหนือธรรมชาติของ เชื่อมงูกลับเข้าหากันเถอะ”
“คุณดูสิเลือดมันออกมามากขนาดนั้น มันคงจะเจ็บปวดมาก ”
หวังเซินพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณหลิวเป็นคนจิตใจดี จะต้องได้รับข่าวดี ”
“ไม่ต้องห่วง จะเริ่มแล้ว ”
เขาดึงผ้าชิ้นหนึ่งจากด้านข้าง คลุมไว้เหนืออ่างล้างหน้า เขาพูดกับฉินเทียนว่า “หนุ่มน้อย จะต้องถือกะละมังให้ดีนะ ! ”
“อีกเดี๋ยวเมื่อฉันปล่อยพลังแล้ว อย่าตื่นตระหนก มิฉะนั้นมันจะทำร้ายคุณโดยไม่ตั้งใจ ฉันไม่รับผิดชอบนะ ”
ฉินเทียนพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่เป็นไร ปรมาจารย์หวังรีบปล่อยพลังเถอะครับ”
หวังเซินส่งเสียง หันไปทางด้านบนกะละมัง แล้วพ่นลมออกไป
จากนั้นก็มีคำพูดอยู่ในปากของเขา และมือข้างหนึ่งก็แกว่งไปมาในอากาศ ราวกับว่าเขากำลังยืมพละกำลัง
เกิดเหตุประหลาดขึ้น
แขนของเขาทั้งแขน ก็มีควันสีขาวลอยออกมา
“อาจารย์ทำสำเร็จแล้ว ! ”
“พวกคุณยังไม่รีบก้มลงไหว้อีก ! ”ผู้ช่วยหญิงสองคนคุกเข่าลงบนพื้น ด้วยท่าทางตื่นเต้น พวกเขาประสานมือและอธิษฐาน
ดวงตาของทุกคนเบิกกว้าง อยากเห็นว่าหวังเซินฟื้นฟูงูที่ถูกตัดได้อย่างไร
แม้แต่นายท่านอานกั๋ว ก็อดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเหยียดคอมอง
เห็นเพียงหวังเซินวางมือของเขาลงไปในกะละมัง ผ่านมุมของผ้า คลำอยู่ครู่หนึ่ง และตะโกนเสียงดัง “เรียบร้อย ! ”
เขาเปิดผ้าออก และงูสีดำตัวเล็ก ๆ ที่ถูกตัดเป็นสองชิ้น ก็ถูกนำกลับมาเชื่อมรวมกันแล้ว
ดูไปแล้ว ก็เหมือนก่อนหน้านี้ทุกอย่าง แม้แต่การเชื่อมต่อก็มองไม่ออก
ทุกคนล้วนอ้าปากกว้าง
หลิวหรูยู่อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ปรมาจารย์หวัง มันมีชีวิตแล้วจริงเหรอ ? ”
“ทำไมถึงไม่เคลื่อนไหวล่ะ ? ”
หวังเซินยิ้มและพูดว่า “คุณหนูไม่ต้องห่วง”
“พลังชีวิตของงูตัวนี้ได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง จำเป็นต้องพักผ่อน และฉันจะให้พลังแก่มันอีกครั้ง”
พูดแบบนั้น เมื่อเผชิญหน้ากับงูสีดำตัวเล็ก ๆ เขาก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ อีกครั้ง
หลังจากนั้น ปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้น
งูดำตัวน้อย ขยับไปมาสองสามครั้ง ถึงว่าไม่มีชีวิตชีวาเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็เห็นได้ชัดว่า มีชีวิตแล้ว
“เยี่ยม！”
“เยี่ยมมาก ！”
“ปรมาจารย์หวังช่างมหัศจรรย์จริง ๆ ! ”จี้เฟิงนำปรบมืออย่างตื่นเต้น
กลุ่มคนที่เหลือถอนหายใจ และมองหน้ากัน ทุกคนก็ล้วนตกใจเป็นอย่างมาก
พวกเขาต่างปรบมือ
หวังเซินเก็บงูดำตัวเล็กลงในกระเป๋าอย่างรวดเร็ว และพูดด้วยความพึงพอใจว่า ดังนั้น “ฉันไม่ค่อยได้ใช้พลังเวทมนต์แบบนี้ เพราะถ้าเปิดเผยความลับ ก็จะเป็นการทำร้ายสวรรค์”
“วันนี้ก็เป็นเพราะท่านทั้งหลาย ฉันถึงให้พวกคุณได้เปิดหูเปิดตา”
จี้เจินพูดอย่างตื่นเต้น “ปรมาจารย์หวัง ตอนนี้สามารถรักษาอาการป่วยให้นายท่านได้แล้วใช่ไหม ?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของทุกคนก็เต็มไปด้วยความปรารถนา
งูที่หวังเซินตัดเป็นสองส่วน ล้วนฟื้นคืนชีพได้ เช่นนั้นการรักษาความเจ็บป่วยของนายท่าน ก็เป็นเรื่องง่ายไม่ใช่เหรอ?
เดิมทีคิดว่ากำลังจะตาย แต่ตอนนี้กลับเห็นความหวังอีกครั้ง อานกั๋วเองก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย
“ท้ายที่สุด ถ้าหากสามารถมีชีวิตอยู่ได้ ก็ไม่มีใครอยากตาย
“ปรมาจารย์หวัง ต้องการให้ฉันร่วมมืออย่างไร ก็บอกมาเถอะ ” เขาพูดด้วยรอยยิ้ม