บัญชามังกรเดือด - บทที่ 261 ปลาหมักเหล้า
บัญชามังกรเดือด บทที่ 261 ปลาหมักเหล้า
เมื่อได้ยินฉีชุนตะโกนว่า“ทีมเสือดำ” คนที่อยู่ข้างๆ สีหน้าของหม่าหงเทาก็เคร่งขรึมไปเยอะ ในสายตาของเขา แสดงถึงความกังวล
ลังเลไปพักหนึ่ง ก่อนจะพูดเสียงต่ำว่า：“คุณฉิน ทีมเสือดำของตระกูลฉีรับมือยาก”
“ไปตอนนี้ ยังทันนะ”
ฉีชุนโกรธ พูดตะโกนเสียงดังว่า：“เหล่าหม่า นี่นายตั้งใจช่วยเขาเหรอ？”
“ตระกูลฉีของฉันเสียแรงที่เลี้ยงดูนาย！”
“นายรับเงินของฉัน ก็เป็นหมาของฉัน！”
“เรื่องที่นายหักหลังฉัน เดี๋ยวค่อยมาคิดบัญชีกัน！”
เมื่อคิดถึงเรื่องที่หม่าหงเทาช่วยฉินเทียน จากนั้นหลอกตัวเองเข้า ฉีชุนก็โกรธเป็นไฟ
เมื่อได้ฟังคำพูดนี้ สีหน้าของหม่าหงเทาก็เคร่งขรึม ในสายตาของเขาลุกเป็นไฟ จากนั้นก็ได้แต่กัดฟัน แล้วก็อดทนต่อไป
ราวกับว่า มีเรื่องอะไรที่ซ่อนเอาไว้ในใจ
“ไม่เป็นไร ก่อนหน้าที่คนของนายจะมา ฉันจะนั่งอยู่ที่นี่ ไม่ไปไหนทั้งนั้น”ฉันเทียนหัวเราะอย่างเย็นชา
บรรยากาศในตอนนี้ มีความแปลกเล็กน้อย
ทุกคนต่างก็มองฉินเทียนราวกับเป็นคนโง่คนหนี่ง
ต่างก็รอให้เถ้าแก่ของตระกูลฉีนำทีมเสือดำมาด้วยตัวเอง เพื่อมาทำลายฉินเทียน แก้แค้นในครั้งนี้
ขณะนั้นเอง ตระกูลฉี
ทีแรกเจ้าบ้านตระกูลฉี ฉีเหรินต้องไปรับแขกคนสำสัญ
เมื่อได้รับโทรศัพท์ของฉีชุน ทั้งโมโหและตกใจมาก
ใครกัน กล้ามาถึงในพื้นที่เมืองเจิ้ง บังอาจมาทำกับลูกชายของเขาฉีเหริน？
ฉีเหรินมีลูกชายอยู่สามคน ลูกชายคนโตเสียชีวิตแต่วัยเยาวน์ ลูกชายคนที่สองหลงใหลในการเรียน ไม่ชอบพวกพ่อค้า
มีเพียงลูกชายคนที่สาม ที่มีหัวทางการค้ามาก ได้ดั่งใจเขามากที่สุด
เขาจึงเป็นคนที่ถูกเลี้ยงดูมาเพื่อที่รับกิจการสืบทอดต่อไป
พ่อบ้านที่อยู่ด้านข้างจึงพูดเสียงต่ำว่า：“นายท่าน ตามที่ผมรู้มา ช่วงนี้นายน้อยสามอยู่ที่ชานเมืองเหนือ ทำโรงงานหนึ่งอยู่”
“ของที่ผลิตเป็นชีวเวชสำอางที่เอามาเลียนแบบ ไม่ใช่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอกนะ？”
ฉีเหรินพูดด้วยความโกรธ：“ในเมืองเจิ้ง ลูกชายฉีเหรินอย่างฉัน ไม่ว่าจะทำอะไร ก็ถูกต้องทั้งหมด！”
“อย่าว่าเขาผลิตผลิตภัณฑ์เลียนแบบเลย ไม่ว่าจะเป็นยาบ้า หากอยากจะมีคนมาร้ายเขา ก็ต้องถามความคิดฉีเหรินอย่างฉันก่อน！”
“เรียกเสือดำ！”
ไม่นาน ร่างกำยำ ผู้ชายที่มีใบหน้าดุร้าย เดินก้าวเท้าเข้ามา
“เสือดำ ตอนนี้มีคนจะมาทำร้ายลูกชายฉัน นายคิดว่าควรทำยังไง？”
เสือดำ พูดด้วยความโกรธ：“เมื่อมีคนอยากตาย งั้นผมจะส่งเขาไปสวรรค์！”
ฉีเหรินเสียงเย็น：“รีบเรียกลูกน้องของนาย เป้าหมายอยู่ที่โรงงานชานเมืองเหนือ！”
เขาขึ้นรถโรลส์-รอยซ์คันหนึ่ง นำเสือดำ และสมาชิกเสือดำอีกห้าสิบคน
มาอย่างรวดเร็ว มาด้วยความโกรธ เพื่อการสังหาร
ภายในรถ ฉินเทียนรู้สึกว่าบรรยากาศมีความตรึงเครียดเล็กน้อย เขารู้สึกได้ว่า ซูซูที่อยู่ข้างๆ รู้สึกเครียดอยู่ตลอดเวลา
เพื่อการผ่อนคลายบรรยากาศ เขาจึงจับมือซูซูไว้
พบว่ามือน้อยๆ นั้นเต็มไปด้วยเหงื่อ
ราวกับเขากำลังจับหยกสวยอยู่ เขาจับอย่างทะนุถนอมแล้วพูดว่า ：“หิวนิดหน่อย ที่รักหิวไหม？”
“หืม？”ใบหน้าเคร่งเครียดของซูซู ราวกับไม่เข้าใจว่าฉินเทียนกำลังพูดถึงอะไร
“ใกล้เที่ยงแล้ว พวกเราจะกินอะไรกันดี”
“กงลี่ ในเมืองเจิ้งมีอาหารอะไรโดดเด่นไหม？”
สีหน้ากงลี่เหมือนเห็นผี พูดแบบไม่ได้คิด：“ตอนนี้ นายยังมีอารมณ์กินอยู่อีกเหรอ？”
ฉินเทียนหัวเราะแล้วพูดว่า：“เป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่จะชื่นชมอาหาร ไม่ใช่ เป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่จะชื่นชมอาหารและเสื้อผ้า”
“ไม่กินมือหนึ่งหิวตายเลย”
“ทำไม เธอคงไม่ได้กลัวเสียเงินแล้วไม่อยากเลี้ยงหรอกนะ？”
กงลี่หัวเราะแล้วพูดว่า：“ในเมืองเจิ้งมีปลาหมักเหล้าของหอแปดสิ่งล้ำค่า（หอแปดสิ่งล้ำค่า）มีชื่อเสียงมากที่สุด”
“ถ้านายจัดการตระกูลฉีได้ กินเท่าไหร่ฉันเลี้ยงหมด！”
ฉินเทียนหัวเราะแล้วพูดว่า：“ได้ งั้นก็ตามนี้”
จากนั้น มองไปที่ซูซูหัวเราะแล้วพูดว่า：“ที่รัก อยากกินปลาอะไร เดี๋ยวพวกเราไปชิมกัน”
ซูซูที่เหนื่อยหน่าย ครุ่นคิดอยู่นานกว่าจะพูดว่า：“ปลาจะกินเมื่อไหร่ก็ได้ นายคิดก่อนไหมว่าจะจัดการแก้ปัญหายังไงดี”
ฉินเทียนพยักหน้าหากว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้วพูดว่า：“ที่รักพูดถูก”
“ตรงหน้าของฉันตอนนี้ สำคัญมากที่สุด นั่นก็คือปลาหมักเหล้าของหอแปดสิ่งล้ำค่า”
“กงลี่ ตามที่เธอพูด กิจการของพวกเขาคงจะดีมากแน่ๆ ？”
“ตอนนี้เหลืออีกหนึ่งชั่วโมง ถึงตอนนั้นไม่มีที่นั่งแล้ว？”
“เร็ว เธอรีบโทรศัพท์เร็ว จองห้องไว้”
กงลี่พูดแบบไม่ได้คิดว่า：“นายไม่ได้พูดจริงใช่ไหม？”
ทีแรกเธอคิดว่า เพราะว่าฉินเทียนเครียด จึงตั้งใจให้ผ่อนคลาย
เมื่อดูจากตอนนี้ เจ้าหมอนี้ เล่นจริงเหรอ？
ส่วนฉีชุนที่คุกเข่าอยู่ด้าน หม่าหงเทาที่อยู่ด้านข้าง ก็มีสีหน้ายากที่จะเข้าใจ
ฉินเทียนพูดด้วยสีหน้าปกติ：“แน่นอนว่าจริงอยู่แล้ว！”
“ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากเลี้ยงหรอกนะ？”
กงลี่เริ่มหงุดหงิด จากนั้นควักโทรศัพท์ออกมาหาเบอร์โทรศัพท์ของปลาหมักเหล้าของหอแปดสิ่งล้ำค่า พูดอย่างโกรธๆ ว่า：“ฉันจองห้องหนึ่ง！”
“เอาของที่ดีที่สุด！”
“รีบมาภายในหนึ่งชั่วโมง！”
จากนั้น ก็มองฉินเทียนแบบโกรธ
ฉินเทียนหัวเราะแล้วพูด：“แบบนี้ถึงจะถูกต้อง”
เขายกมือขึ้นเพื่อดูนาฬิกา นาฬิกา เรือนนี้เป็นซูซูช่วยให้เขามีหน้าซื้อโอเมก้าให้ตอนที่ฉู่โจวครั้งที่แล้ว
ถึงแม้ว่ามันจะดีมาก แต่ตามสถานะของเขาแล้ว มันไม่ค่อยเข้ากันเท่าไหร่
แต่ว่าเขาใส่มันเป็นเหมือนของล้ำค่ามาตลอด
“ตอนนี้ผ่านไปสิบกว่านาทีแล้ว ฉันว่า ทำไมพ่อของนายยังไม่พาทีมเสีอดำมาช่วยนายอีก？”
“หรือว่า นายจะไม่ใช่ลูกแท้ๆ กันนะ？”เขาพูดอย่างไม่พอใจ
เช่นนั้นฉัน……
ฉีชุนโกรธจนแทบจะกระอักเลือด
อยากจะต่อว่าด่าทอ แต่พอได้ยินเสียงที่มาจากนอกดโรงงาน ก็ได้ยินเสียงรถยนต์เข้ามา
ไม่รู้ว่ามีรถมากันกี่คัน ที่พุ่งเข้ามา
“เจ้าบ้านมาแล้ว！”
“เจ้าบ้านพาทีมเสือดำมาแล้ว！”
เมื่อเห็นรถโรลส์-รอยซ์ทะเบียนหมายเลข 8 ด้านหลังตามมาด้วยเบนซ์หลายคัน ส่วนพวกนักเลงที่ถูกฉินเทียนตีจนน่วม ต่างก็ตื่นเต้น
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า！”
“พ่อฉันมาแล้ว！”
“คนแซ่ฉิน เตรียมตัวตายได้เลย！”ฉีชุนกระตือรือร้น จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนออกไปต้อนรับ
“อย่าขยับ”ฉินเทียนใช้มือกด มีดม้งเล่มยาว กดฉีชุนไม่ให้ลุกขึ้นยืน
หน้าของเขามืด กัดฟันแล้วพูดว่า：“นายถึงเวลาตายแล้ว！”
รถโรลส์-รอยซ์จอดที่ด้านนนอก จกานั้นก็มีชายอายุห้าสิบกว่า เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า ในพื้นที่ของเมืองเจิ้ง ใครมันบังอาจกล้าแตะต้องลูกชายของฉีเหริน！”
“ไม่อยากรอดชีวิตไปเหรอ！”
ด้านหลัง เสือดำได้นำสมาชิกทีมมาอีกห้าสิบคนที่บุกเข้ามา
พวกเขาตัวเตี้ย สายตาเต็มไปด้วยความกระหายในการสังหาร มองดูก็รู้ว่าผ่านการฝึกซ้อมมาอย่างเชี่ยวชาญ
ซึ่งแข็งแกร่งมากว่าคนที่หม่าหงเทาพามาเยอะมาก
“พ่อ ช่วยผมด้วย！”
“เจ้าปีศาจนี่ ไม่ได้เพียงแค่ตีมือผมให้บาดเจ็บ แต่ยังแทงจนมือผมทะลุด้วย！”ฉีชุนที่คุกเข่าบนพื้น ก็ตะโกนเสียงดังออกมา
เมื่อเห็นฉากตรงหน้า ฉีเหรินก็อึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นพูดด้วยโทสะว่า
เขามองฉินเทียน กัดฟันแล้วพูดว่า：“ว่ามา นายเป็นใคร”
“ต้องการอะไรกันแน่？”
ขณะนั้นเอง เสื้อดำสะบัดมือ สมาชิกทีมห้าสิบคนก็พุ่งเข้ามา จากนั้นก็ล้อมฉินเทียนและคนอื่นๆ ไว้
กงลี่และซูซูหน้าซีด
ขณะนั้น พวกเธอทำได้แค่ยืนด้านหลังของฉินเทียน
ฉินเทียนหัวเราะอย่างเย็นชา มองไปทางฉีเหริน
“ก่อนหน้าที่จะตอบคำถามคุณ ผมอยากรู้ว่า ตระกูลฉีของคุณ เป็นตระกูลแรกในเมืองเจิ้งไหม？”
“ในเมืองเจิ้ง ยังมีตระกูลไหนที่ใหญ่กว่าของพวกคุณไหม คนที่เจ๋งกว่าพวกคุณน่ะ？”
“ถ้าหากมี โทรศัพท์เรียกมา”