บัญชามังกรเดือด - บทที่ 444 ผมไปกับคุณ
บัญชามังกรเดือด บทที่ 444 ผมไปกับคุณ
มองเห็นท่าทางที่ตื่นเต้นของหลิวชั่น เถียเจี้ยงทำหน้าขรึมอยู่มองไปทางฉินเทียนสอบถามความคิดเห็นแล้ว
คนซื่อสัตย์ที่จงรักภัคดีคนนี้ตีเหล็กมาครึ่งชีวิตแล้ว นับตั้งแต่เข้าร่วมองค์กรคำสาปสวรรค์ก็ทำการแข่งขันกับสัตว์ดุร้ายแต่ละชนิดทั้งวัน ตอนนี้ก็คือเปิดเผยความเป็นหมาป่าออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ขอแค่ฉินเทียนพยักหน้า ฝ่ามือหนึ่งของเถียเจี้ยงก็สามารถเอาชีวิตของหลิวชั่นได้
ฝ่ามือของเขาไม่ใช่ฝ่ามือเนื้อธรรมดานานแล้ว นั่นก็คือแพนเค้กเหล็กสองชิ้น
ฉินเทียนอดไม่ได้ยิ้มแล้ว“เถ้าแก่หลิว ในเมื่อคุณไม่กลัวตาย อย่างนั้นเพราะอะไรต้องเอาบริษัทขายให้กับตระกูลหม่า？”
“หรือพวกเขาข่มขู่คุณเหรอ？”
หลิวชั่นตาแดงแล้วกำหมัดไว้แน่น กัดฟันพูด“หม่าจินหลงหมอนั่นที่จิตใจเหี้ยมโหดเหมือนหมาป่าเอาลูกสาวของผมมาข่มขู่ผม！”
“ถ้าหากไม่ใช่เพราะลูกสาวของผม ผมก็คือเอาชีวิตนี้สู้ตายแล้วก็ต้องต่อสู้กับพวกเขาให้ถึงที่สุด！”
ที่แท้เป็นอย่างนี้
ฉินเทียนยืนขึ้นมาตบไหล่ของหลิวชั่นแล้ว พูด“เถ้าแก่หลิว อย่าตื่นเต้น”
“ผมเคยพูด ผมคือมาช่วยคุณผมไม่เพียงจะช่วยคุณเอาบริษัทกลับมา ยังจะรับรองความปลอดภัยของลูกสาวของคุณ”
“ตอนนี้ คุณยินยอมไปเจอหม่าจินหลงพร้อมกับผมไหม？”
หลิวชั่นตะลึงเล็กน้อย มองฉินเทียนอยู่อย่างสงสัย“คุณพูดจริง ๆ ？”
ฉินเทียนยิ้มพูด“ผมพูดแล้ว ให้โอกาสผมครั้งหนึ่งก็เท่ากับให้โอกาสคุณเองครั้งหนึ่ง”
“ถ้าผมทำได้สำเร็จล่ะ？”
หลิวชั่นลังเลแล้ว เขามองแววตาของฉินเทียนไม่ออก แต่กลับรู้สึกถึงพลังที่ลึกล้ำเหมือนทะเลใหญ่ชนิดหนึ่ง
เหมือนอยู่ต่อหน้าคนหนุ่มคนนี้ไม่มีเรื่องที่ทำไม่ได้
ท้ายที่สุดเขากัดฟันแล้ว พูด“ตกลง！”
“ผมไปกับคุณ！”
เวลาที่หม่าจินหลงนัดไว้คือตอนเย็นสองทุ่ม ตอนนี้เหลืออีกยี่สิบนาที
ฉินเทียนและหลิวชั่นขึ้นรถรีบมาถึงด้านนอกประตูวิลล่าที่หรูหราของหม่าจินหลงในเวลาหนึ่งทุ่มห้าสิบเก้านาทีแล้ว
สำนักงานใหญ่ของตระกูลหม่าที่เมืองจิ่นหู เป็นคฤหาสน์ไท่หู พื้นที่เกินกว่าสองร้อยหมู่
ตอนแรกถูกตระกูลหม่าใช้เงินก้อนใหญ่ซื้อมา สร้างวิลล่าหลายสิบหลังแล้ว
เจ้าบ้านแต่ละยุคในอดีตก็คืออยู่ใจกลางที่สุดแน่นอน ก็หลังนั้นที่ใหญ่ที่สุด วิลล่าเล็กรอบ ๆ เหล่านั้นเอาตามความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดและห่างไกล อีกทั้งแบ่งให้กับคนอื่น ๆ ในตระกูลที่มีการอุทิศต่อตระกูล
หม่าจินหลงคุณชายรองคนนี้มีตำแหน่งที่เหนือกว่าคนปกติ ที่คฤหาสน์ไท่หูเพลิดเพลินคนเดียวกับวิลล่าหลังหนึ่งที่มีพื้นที่เกินกว่าสามไร่
แต่เขารังเกลียดไม่สะดวกที่จะอยู่กับทุกคน ดังนั้นอยู่ด้านนอกเพียงคนเดียวทั้งทุ่มเงินหลายสิบล้านซื้อวิลล่าหลังนี้แล้ว
ชื่อของวิลล่าคือ เมฆฝน
ความหมายแฝงคือเขาจินหลงตัวนี้สามารถสร้างคลื่นลมได้ เปลี่ยนแปลงเมฆฝน
“หลิวชั่นคุณทำไมก็มาแล้ว？”
หม่าจินหลงตะลึงแล้วเล็กน้อย ยิ้มอย่างเย็นชาพูด“หรือคือมาเร่งเงินแล้วใช่ไหม？”
“คุณวางใจ พวกเราตระกูลหม่าทำธุรกิจที่สำคัญที่สุดคือชื่อเสียงและความน่าเชื่อถือ เงินก้อนสุดท้ายเล็กน้อยนั่นที่ค้างคุณอยู่ รอวันจันทร์ธนาคารทำงานแล้วก็โอนให้คุณทันที”
“เถ้าแก่หลิว คุณน่าจะดีใจที่เจอผมแล้ว จ่ายเงินราคาที่สูงอย่างนี้เพื่อรับซื้อบริษัทของคุณทำให้คุณใช้ชีวิตที่อิสระเสรีในการเงินเร็ว ๆ ไง”
หลิวชั่นฮึอย่างแรงเสียงหนึ่งแล้ว สีหน้าเขียวคล้ำกัดฟันไม่พูด
หม่าจินหลงเห็นชัดว่าอาศัยวิธีการปล้นยึดบริษัทของเขามาแล้ว ตอนนี้ก็แกล้งเป็นคนดีอยู่ที่นี่อีก ไร้ยางอายมากแล้วจริง ๆ ！
ฉินเทียนยิ้มพูด“เถ้าแก่หลิวเป็นผมที่นัดมา”
“พอดีพวกเราต่างก็มีเรื่องนิดหน่อย ต้องการเจรจากับคุณชายหม่า”
สายตาของหม่าจินหลงนี่ถึงตกลงบนหน้าของฉินเทียนแล้ว
เขามองฉินเทียนอยู่อย่างเย็นชา ครึ่งนาทีเต็ม ๆ นี่ถึงยิ้มอย่างเย็นชา พูด“ฉินเทียน พูดตามตรงผมมีชีวิตโตอย่างนี้ไม่เคยเจอคนที่ยิ่งผยองอย่างนี้เหมือนคุณ”
“พูดมาเถอะ คุณเตรียมที่จะอธิบายยังไงกับผม”
เวินเหวินกับหม่าเทียนหมิงที่อยู่ด้านข้างในดวงตาต่างก็พ่นความโกรธบาง ๆ อยู่
หม่าเทียนหมิงกัดฟันพูด“แซ่ฉิน นายยังกล้าเจรจากับพี่หลง？ยังไม่รีบคุกเข่าลง！”
“นายคิดว่าที่พี่หลงนัดนายมาคือต้องการเจรจาเรื่องกับนายจริง ๆ เหรอ？”
“นายก็ไร้เดียงสามากไปแล้วจริง ๆ ！”
เวินเหวินก็กัดฟันพูด“ฉินเทียน ครั้งที่แล้วฉันประเมินนายต่ำไป ครั้งนี้ไม่ให้คุณชายพอใจ นายเดินออกจากสวนนี้ไม่ได้！”
“เหรอ？”ฉินเทียนยิ้มอย่างเย็นชามองหม่าจินหลงอยู่“ไม่รู้ว่าผมต้องทำยังไงถึงสามารถให้คุณชายหม่าพอใจได้”
“อันดับแรกเจอคุณชายหม่าแล้วนายต้องคุกเข่าพูด！”หวงเฟิงที่อยู่ด้านข้างพูดเสียงหนักแล้ว ก้าวข้ามมาก้าวหนึ่งแล้ว
พลังบนตัวทำให้หลิวชั่นอดไม่ได้ที่จะอุทานเสียงต่ำแล้ว
“เจอพี่เทียนแล้ว ฉันดูว่าที่ควรคุกเข่าคือพวกนาย！” เถียเจี้ยงที่มองไปแล้วดูเป็นคนซื่อสัตย์ก็ก้าวมาข้างหน้าเผชิญหน้ากับหวงเฟิงด้วยเสียงหนักทันที
หวงเฟิงยิ้มอย่างเย็นชาพูด“นายเป็นบอดี้การ์ดของฉินเทียนเหรอ？ไม่รู้ว่ามีคุณสมบัติพูดหรือเปล่า！”
พูดอยู่ทันใดนั้นเขาก็คำรามเสียงต่ำเสียงหนึ่ง ฝ่ามือพอพลิกพลังลมก็หันตีมาทางเถียเจี้ยง
เขาลงมือแล้ว！
ต้องการแสดงพลังของตัวเองให้ฉินเทียนดู！
สีหน้าของเถียเจี้ยงมืดมนแทบจะในเวลาเดียวกัน ฝ่ามือที่หยาบกระด้างก็ขึ้นไปรับแล้ว
เสียงตึ้งหนึ่ง ในอากาศส่งเสียงอื้อมาเหมือนตีกลองอย่างนั้น
สองฝ่ามือตัดกัน เถียเจี้ยงอดไม่ได้ที่จะถอยหลังก้าวหนึ่งแล้ว
หวงเฟิงตะลึงเล็กน้อยสำหรับพลังการต่อสู้ของเขา สู้กับคนซื่อสัตย์คนนี้เดิมทีหวังว่าฝ่ามือนี้แม้ว่าจะไม่ให้เถียเจี้ยงกระอักเลือด ก็จะทำให้ข้อมือของเขาหักอย่างแน่นอน
คิดไม่ถึงเหมือนอย่างเถียเจี้ยงคนที่ทำการเกษตรอย่างนี้ เพียงแค่ถอยหลังไปก้าวหนึ่งเอง
และหวงเฟิงคิดไม่ถึงฝ่ามือแอบรู้สึกเจ็บ
“น่าสนใจ เอาอีก！”
เขาคำรามเสียงหนึ่งยิ่งเพิ่มฝ่ามือที่ดุร้าย หันตีไปทางเถียเจี้ยง
เถียเจี้ยงชนปะทะอีกครั้งหนึ่งแล้ว ก็ถอยหลังก้าวหนึ่งอีก
หวงเฟิงแสดงความสามารถส่งฝ่ามือที่สามออกไปติด ๆ กัน เถียเจี้ยงถอยหลังติดกันสามก้าวแล้ว
“ฉันฆ่าแกก่อนแล้ว！”โมโหมากก็เตรียมที่จะเป็นฆาตกรต่อ
“ฉันคือมาเจรจาไม่ใช่มาทะเลาะ นายแยกเขี้ยวยิงฟันอีกฉันจะทำลายนายก่อน！” เสียงหนึ่งที่เย็นชาดังขึ้น
มองเห็นดวงตาของฉินเทียน หวงเฟิงอดไม่ได้ที่จะสั่นเล็กน้อย
เป็นไปได้ยังไง？
ฉินเทียนมองไปแล้วอายุยังน้อยสะอาดเรียบร้อยไร้พิษภัย จะสามารถให้กลิ่นไอการฆ่าที่แปลกประหลาดแก่เขาได้ยังไง？
เป็นความรู้สึกที่คิดไปเองแน่นอน！
เขากัดฟันแล้วก็อยากที่จะลงมือต่อฉินเทียน
“หวงเฟิงไม่รีบร้อน”หม่าจินหยู่ยิ้มพูด“ฉินเทียน บอดี้การ์ดที่คุณพามาคนนี้ดูเหมือนก็ไม่แรงนะ”
“เห็นชัดมากไม่ใช่คู่ต่อสู้ของลูกน้องผม”
“อย่างนั้นผมอยากรู้ คุณยังมีอะไรที่อาศัยได้อีก？”
ฉินเทียนยิ้มอย่างเย็นชาพูด“นี่ก็แค่คนขับรถของผมคนหนึ่งเท่านั้น”
“พวกคุณมีอะไรสามารถมุ่งมาที่ผมได้”
คนขับรถ？
ได้ยินคำพูดนี้หม่าจินหยู่และคนอื่น ๆ ทั้งหมดต่างก็ตะลึงแล้ว เมื่อกี้ถึงแม้เถียเจี้ยงไม่ใช่ศัตรูของหวงเฟิงแต่พวกเขามองออกนั่นก็เป็นปรมาจารย์อย่างเด็ดขาด
ปรมาจารย์อย่างนี้คิดไม่ถึงว่าฉินเทียนจะพูดว่าก็แค่คนขับรถคนหนึ่ง？
“ยังพูดเก่งจริง ๆ ”หม่าจินหลงคิดว่าฉินเทียนคือตั้งใจหาทางลงให้กับตัวเอง เขายิ้มอย่างเย็นชาพูด“ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ฉินเทียน ผมก็ให้โอกาสกับคุณหนึ่งครั้ง”
“เมื่อกี้คุณไม่ใช่ถามผม คุณต้องทำยังไงถึงสามารถให้ผมพอใจเหรอ？”
“ตอนนี้ผมไม่พูด จะให้คุณพูดเอง”
“คุณคิดว่า คุณต้องทำยังไงผมถึงจะพอใจ？”
“ถ้าหากทำให้ผมพอใจจริง ๆ แล้ว ผมไม่ถือสาปล่อยคุณไปครั้งหนึ่ง”
ตอนนี้เขาได้เล็งเป้าฉินเทียนไว้แล้ว หวงเฟิงลงมือแสดงความสามารถก็เท่ากับแสดงพลังของตัวเองให้ฉินเทียนดูแล้ว
ดังนั้นจู่ ๆ หม่าจินหยู่อยากเล่นกับฉินเทียนให้ดี ๆ ก็เหมือนแมวจับหนูอย่างนั้น