บัญชามังกรเดือด - บทที่ 591 ขอให้รักกันนานๆหลายร้อยปี
บัญชามังกรเดือด บทที่ 591 ขอให้รักกันนานๆหลายร้อยปี
เนี่ยชิงหลงหัวเราะเสียงดัง
“พี่ใหญ่จะเอาเหล้าสองหม้อนี้ไปให้เป็นของขวัญหรอ ลองไปถามทั้งห้องของเพื่อนชั้นสูงสิ ใครกันจะกล้ามาแข่ง！”
“พี่ใหญ่ ขอให้ท่านสนุกและมีความสุข ข้าน้อยขอตัวก่อนนะ”
เมื่อเย็นแล้ว ก็รีบไปขึ้นรถ ก่อนที่จะเรียกเหลยเป้าไปด้วยกัน
ฉินเทียน อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ก่อนที่จะมองเห็นเนี่ยชิงหลงเร่งรีบ ราวกับว่ากลุ่มมังกรกำลังได้เจอปัญหาอะไร ……
แต่ว่าในเมื่อเนี่ยชิงหลงเลือกที่จะไม่เอ่ยออกมา เขานั้นก็ไม่จำเป็นที่จะต้องถาม
หากจัดการไม่ได้จริงๆ เนี่ยชิงหลงก็จะมาหาเขาเอง
“ไปกันเถอะ กลับบ้านกัน”เขานั้นหันไปเอ่ยกลับหลินเซวี่ย แล้วเดินขึ้นรถจากไป
เมื่อมาถึงประตูทางด้านหน้าของอุทยานมังกร ฉินเทียนนั้นได้เรียกเหลิ่งเฟิงมาหา แล้วให้เขานั้นช่วยยกกระเป๋าหลังลงแล้วเอาเหล้าสามหม้อนั้น ส่งเข้าไปให้ยังสวนสัตว์ร้าย
เมื่อมองเห็นเหล้าทำสงคราม เหลิ่งเฟิงนั้นเหมือนสัตว์ร้ายที่หิวกระหายผี และด้วยสายตาเต็มไปด้วยสีเขียวสว่างพร้อมสีหน้าตาย ก่อนที่จะยักไว้ให้ทีมหมาป่าเดียวดายหม้อหนึ่ง เอาไว้ให้แค่หนึ่งหม้อ
“ภรรยา ข้ากลับมาแล้ว”
“วันนี้คุณได้กินข้าวดีๆบ้างหรือเปล่า？”
“ได้กินแอปเปิ้ล ที่ฉันนั้นได้ปอกเปลือกให้คุณไหม”
เมื่อกลับมาถึงคฤหาสน์ มองเห็นซูซูนั้นได้ใส่เสื้อผ้าทำเอง ที่นั่งอยู่บนโซฟาเพื่อดูข่าวสาร ฉินเทียนนั้นยิ้มแล้วเดินเข้ามา ก่อนที่จะค่อยๆโอบเอาเธอมาไว้ในอ้อมกอด
ซูซูจ้องเขาเขม็ง ก่อนที่จะเอ่ยอย่างไม่ค่อยพอใจ “ดูสารรูปคุณตอนนี้หน่อยสิ！”
“พูดกับคุณแล้วไม่ใช่หรอ ว่าฉันแค่เดือนกว่าๆ นอกจากความลำบากใจ กับคนอื่นๆ แล้วไม่มีอะไรแปลก คุณไม่ให้ฉันไปทำงาน ไม่ให้ฉันนั้นออกไปด้านนอกอีก”
“ฉันจะโดนปิดกั้นจนหายใจไม่ออกตายแล้วนะ！”
“หากรู้ตั้งแต่แรก ฉันน่าจะแอบออกไปด้านนอก ไม่ให้รู้ตัวกันไปเลย”
ฉินเทียนรีบเอ่ย “คุณอย่ามาพูดมั่วๆนะ！”
“วันมะรืนก็เป็นวันแต่งงานของจี้ชิงและหลิวชิงเหยาะ พวกเราไปที่นั่นด้วยกันดีไหม？”
“ได้ยินมาว่าเมืองเทียนหยางแห่งซื่อไห่นั้น มีสถานที่ที่น่าสนใจมากมายเลยนะ พวกเราไปที่นั่นก่อนหนึ่งวัน ผมจะพาคุณไปเดินเที่ยวเล่นเอง”
สีหน้าของซูซูเปล่งประกายมีความหวัง หลังจากที่ “โดนกัก”มาหลายวัย อยากที่จะออกไปพบเจอลมอะไรบ้างมาตั้งนานแล้ว
เธอคิดแล้ว ก่อนที่จะเอ่ยตอบ “คุณชายจี้และคุณหนูหลิว ทุกคนต่างก็เป็นคนที่มีฐานะ คุณคิดออกแล้วหรอว่าอยากจะให้ของอะไร？”
“ของทั่วๆไปนะ เกรงว่าจะเอาออกมาไม่ได้”
ฉินเทียนเอ่ยยิ้ม“ภรรยาคุณวางใจเถอะ ของขวัญที่ให้จี้ชิง ผมนั้นได้เตรียมไว้แล้ว ผมรับประกันเลย ว่าจะต้องเป็นของขวัญที่แพงและดีที่สุดเลยล่ะ”
“แม้กระทั่งหลิวชิงเหยา พวกคุณเรื่องผู้หญิงผมนั้นไม่ค่อยเข้าใจ ยังไงก็รบกวนให้คุณช่วยจัดเตรียมให้หน่อยนะ”
ซูซูพยักหน้าก่อนที่จะเอ่ย “เมื่อก่อนแม่เคยให้กำลังไข้มือกับฉัน มันทำมาจากหยกไขสมันของแกะ มันไม่เลวเลยนะ แต่ว่าฉันไม่ค่อยชอบใส่เครื่องประดับมากเท่าไหร่”
“วางไว้ก็วางไว้ งั้นเอามาให้ชิงเหยาดีกว่า ทางนู้นเขาเรียกคุณว่าพี่ชาย งั้นก็คือน้องสาวของฉัน ของขวัญชิ้นนี้นับว่ามีความหมายแล้วล่ะ”
“ดีครับ！”
“ภรรยานั้นวิเคราะห์คิดดีจริงๆเลย”ฉินเทียนยิ้มกริ่มก่อนที่จะจูบไปที่บนใบหน้ารูปไข่ของซูซู
ในตอนนี้เอง ในมือของหยางยู่หลันนั้นได้ถือกล่องเข้ามา
เมื่อมองเห็นดังนี้ ก็รีบเอามือเข้ามาปิดตา ก่อนที่จะเอ่ยอย่างเกินจริง “กลางวันแสกๆก็มาจูบกัน หน้าไม่อายจริงๆ！”
“ข้านั้นไม่เห็นอะไรเลยนะ พวกคุณทำต่อไปเถอะ！”
เมื่อเอ่ยแล้ว ก็หันหลังเดินจากไป
“แม่！”สีหน้าของซูซูแดงขึ้น ก่อนที่จะรีบผลักฉินเทียนออก แล้วเดินตามไป
“นี่ก็คือกำไลคู่นั้นใช่ไหม？”
“ฉันอยากจะหาอยู่ แต่ก็ถูกแม่เก็บมาให้แล้ว”
หยางยู่หลันเอยอย่างไม่พอใจ “เธอยังจะมีหน้ามาพูดอีก！”
“ทำของหายทั้งวัน แม้แต่ของตัวเองก็ไม่รู้ว่าวางเอาไว้ตรงไหนบ้าง！”
“เอาไปสิ หลังจากนี้อย่ามารบกวนฉันอีกล่ะ”
ซูซูยิ้มกริ้มก่อนที่จะจับมือของหยางยู่หลัน แล้วเอ่ยอ้อน “แต่ว่ายังไงสะแม่ก็ดีที่สุดย่ะ”
“แม่ ตอนดึกอยากกินปลาเปรี้ยว จำเอาไว้นะ ว่าต้องใส่น้ำส้มสายชูเยอะๆนะ”
หยางยู่หลันเอ่ยอย่างไม่พอใจ “ ไปอ้อนสามีเธอนู่น กับแม่มันใช้ไม่ได้หรอกนะ”
เมื่อเอยแล้ว เธอก็บีบหน้าของซูซู ก่อนที่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “อยากกินของเปรี้ยวถูกแล้ว เปรี้ยวเด็กชายเผ็ดเด็กหญิง”
“เจ้านั้นก็ยืนทำตัวงอไปมานี่แหละ แม่จะไปเตรียมก่อน！”
หลังจากที่หยางยู่หลันจากไป สีหน้าซูซูก็จ้องไปที่ฉินเทียน ก่อนที่จะกัดฟัน “คุณนี่นับวันนับว่าไม่เอาไหนแล้วนะ！”
“หลังจากนี้ในตอนเช้านั้น ไม่อนุญาตให้กอดจูบนะ！”
ฉินเทียน อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเสียงดัง
“แต่ว่าภรรยา ผมหวังว่าจะเป็นลูกสาวนะ จะได้สวยเหมือนคุณไง แบบนี้ผมก็เหมือนได้มีเด็กสาวน้อยสวยๆแล้วไง”
ซูซูเบะปากใส่ก่อนที่จะเอ่ย “งั้นคุณไปคุยกับแม่ของฉันสิ”
ฉินเทียน：“……”
วันที่สอง
ไม่ง่ายเลยที่จะออกมาด้านนอก อีกทั้งยังไกลบ้านอีก รวมถึงต้องเข้าร่วมงานแต่งงานที่เป็นพิธีการใหญ่อีก ซูซูนั้นตื่นเต้นมาก
เธอนั้นได้แต่งหน้ามาอย่างตั้งใจ สีหน้าธรรมชาติ เพราะด้วยความที่จะเป็นแม่ได้พุ่งออกมา เลยมองไปแล้ว ยิ่งทำให้คนนั้นดูสวยสง่าเปล่งปลั่งออกมา
จนฉินเทียนนั้นได้เอ่ย คุณภรรยา คุณทำเช่นนี้จะตัดหน้าเจ้าสาวเอาสะนะ
เกรงว่าเมื่อถึงเวลา ตนเองนั้นจะดูแลซูซูไม่ได้ ดังนั้นฉินเทียนเลยได้เรียกเถี่ยหนิงชวงและหม่าหงเทามาด้วย
และได้ขับรถแรงโอวเอร์คันแรกที่ซูซูได้ซื้อมา เมื่อออกไปจากเมืองหลงแล้ว มุ่งหน้าขับไปทาง
ทั้งเมืองเทียนหยางตอนนี้เต็มไปด้วยสีสันมากมาย และก็ได้ตกแต่งปกคลุมไปด้วยความสุขสันต์
เป็นงานแต่งงานของคุณชายแห่งตระกูลจี้ อีกทั้งยังได้แต่งงานกับลูกสาวของราชาแห่งเป่ยเจียง
ไม่เพียงเท่านั้น เจ้าสาวนั้นยังเป็นลูกสาวบุญธรรมของนายท่านจ้าวแห่งเมืองหยุนชวน
สามารถพูดได้ว่าเป็นการแต่งงานแบบถูกประเพณี มีการผสมผสานที่แข็งแกร่ง หากมองไปที่ทั้งเจ็ดเมืองทางใต้ เกรงว่าจะไม่สามารถหางานแต่งที่มีขนาดงานแบบนี้ได้อีก
ผู้คนต่างก็ตื่นเต้น แค่คิดก็พอจะทราบ
ส่วนพี่ใหญ่คนอื่นๆต่างก็มากันหมดแล้ว
ฉินเทียนพาซูซูมา ก่อนที่จะไปที่โรงแรมที่ที่ได้จองไว้ล่วงหน้าแล้ว ที่บริการโดยเฉพาะ
อานกั๋ว หลินหลง จ้าวเทียนเผิง เจี่ยงเส้า เฉินเถิงและคนอื่นๆ ต่างก็มากันแล้ว
เมื่อมองเห็นฉินเทียน เขานั้นก็ได้เข้าไปต้อนรับอย่างยินดี ก่อนที่จะเรียกทักทายทีละคน
สำหรับซูซู เขานั้นเคารพและเรียกว่านายหญิง เอ่ยจนซูซูนั้นแทบจะทำตัวไม่ถูก
เพราะว่าคนพวกนี้ไม่เพียงแต่อายุมากกว่าเธอแล้ว แต่ละคนนั้นตัวตนและทรัพย์สินนั้น ต่างก็มากกว่าเอล้นเหลือ
สามารถเอ่ยได้เลยว่า ในตอนที่เธอยังเป็นเด็กนั้น คนพวกนี้นั้นก็ได้เป็นคนใหญ่คนโตกันแล้ว มีชื่อเสียงลือล่องไปไกลมาก
ในตอนนั้นซูซูเกรงว่าแค่ฝันก็นึกไม่ถึงคือ มีวันหนึ่ง คนพวกนี้นั้นจะต้องมาต้องรับทำความเคารพคนอย่างเธอ
ทั้งหมดนี้ เป็นเพราะผู้ชายที่อยู่ด้านข้างของเธอ มอบให้เธอเป็นนายหญิง ที่เป็นสถานะอันสูงส่งยิ่งนัก！
หลินหลงเอยด้วยรอยยิ้ม “เพราะว่าที่นี่นั่นห่างจากเมืองเป่ยไกลมาก เพื่อความสะดวก ดังนั้นผมเลยพาเหยาเหยามาที่นี่ด้วย พรุ่งนี้ขบวนรถของ ตระกูลจี้ ก็ให้มารับเธอที่นี่”
“เธอนั้นอยู่บนตึก ฉินเทียน เธอกับซูซูก็สามารถไปดูเขาได้นะ”
เธอนั้นยังได้จับมือของซูซู ก่อนที่จะเอ่ยอย่างสุภาพ “ น้องสาวของคุณชิงเหยานั้นถึงแม้ปกติแล้วจะเสียงดังเอะอ่ะ แค่ว่าก็ยังกลัวการแต่งงานนะ”
“ซูซู พวกคุณเป็นสาวกันหมดแล้ว หากมีเรื่องอะไร ฉันสามารถพูดแทนคุณป้าได้นะ”
ซูซูรีบเอ่ยตอบกลับ “คุณป้าวางใจเถอะค่ะ”
“ฉันนั้นก็ชอบน้องสาวคนนี้ค่ะ！”
ฉินเทียนที่พาซูซู ไปยังด้านบน ไปยังห้องของเจ้าสาว
“พี่ชาย！”เมื่อเห็นเขา หลิวชิงเหยานั้นก็ต้อนรับอย่างตื่นเต้น ดีใจแล้วเอ่ย “ฉันคิดว่าพี่จะไม่มาแล้วนะ！”
“พี่สะใภ้ คุณสวยจริงๆนะ！”
“นี่จะมาแย่งซีนฉันใช่ไหมเนี่ย？”
ฉินเทียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
ซูซูรียเอ่ยโบกมือใส่หลิวชิงเหยา แล้วเอ่ยยิ้ม “คุณต่างหากที่เป็นจุดเด่นที่สุด”
“พี่สะใภ้เมื่อวานนั้นเป็นสีเหลืองนะ จะเหมือนคุณได้ยังไง ที่ยังสาวขนาดนี้ ที่จะเหมือนดอกไม้แกะห่อออกมาวางรอไว้ล่ะ
“ชิงเหยา สร้อยข้อมือนี้พี่ให้เธอ นับว่าเป็นสินน้ำใจจากพี่สะใภ้ ขอให้เจ้าและคุณชายจี้มีความสุขในวันแต่งงานนะ อยู่ด้วยกันร้อยปีอยู่ดีตลอดนะ”
“ห้ามไม่เอานะ！”