บัญชามังกรเดือด - บทที่ 608 หลบหนีจากความตาย
บัญชามังกรเดือด บทที่ 608 หลบหนีจากความตาย
“รนหาที่ตาย ! ”
เมื่อเห็นการกระทำของเจียวเหลียง งูเขียวหางไหม้ก็แสดงความเป็นศัตรูในดวงตา
เขาเข้ามาในทันที เอื้อมมือไปจับผมที่ไหม้เกรียม แล้วใช้แรง เหวี่ยงเขาปลิวไปทันที
“อ๊าค！”
ทันใดนั้นสูญเสียการควบคุมร่างกายของเขา เจียวเหลียงกรีดร้องออกมา เสียงดังโครมคราม เขาล้มลงบนก้อนหินในระยะไกล ตาเต็มประกายไปด้วยดาว และเขาก็มึนไปในทันที
บริวารทั้งสองคนมีปฏิกิริยาตอบสนอง และพูดด้วยความสยดสยอง “เจ้านี่ แกทำให้เกิดหายนะแล้ว ! ”
“แกรู้ไหมว่าคุณชายชุยของเราคือใคร ? พ่อของเขาคือเจ้าพ่อแห่งฮั่นจงของเรา”
“เรามาที่นี่ในครั้งนี้ เพื่อหารือเกี่ยวกับความร่วมมือที่สำคัญเกี่ยวกับทีมซานสุ่ยของพวกคุณ ! ”
“ทีมซานสุ่ยรู้ไหม ? ! ”
“เพียงโทรศัพท์สายเดียว ทีมซานสุ่ยก็สามารถกลืนกินพวกคุณได้แล้ว”
“ยังไม่รีบไปคุกเข่าขอโทษคุณชายชุยอีก！”
ทีมซานสุ่ย ? นั่นคือญี่ปุ่ญเป็นกลุ่มที่ทรงพลังมากอุตสาหกรรมหลักของเขาก็คือรถยนต์
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ งูเขียวหางไหม้มองไปที่ฉินเทียนอย่างสอบถาม
ฉินเทียนหัวเราะเยาะ
ทีมซานสุ่ยเหรอ ? เขาจะจำได้อย่างไร ดูเหมือนว่าไม่นานมานี้ ราชาหมูได้ส่งจดหมายขอคำแนะนำ
บอกว่ามันเกี่ยวกับการลงทุนให้กับทีมซานสุ่ย
ถ้าให้พูดตามเหตุผล เฮียหมูมีหน้าที่รับผิดชอบการดำเนินงานของวิหารเทพแต่เพียงผู้เดียวใน และภายใต้สถานการณ์ปกติ เขาไม่จำเป็นต้องขอคำแนะนำจากฉินเทียน
จำนวนเงินลงทุนในทีมซานสุ่ยถึงแม้ว่าไม่น้อย แต่ก็ยังไม่สามารถไปถึงจุดที่ทำให้ฉินเทียนตื่นตระหนกได้
หลังจากที่ฉินเทียนเห็นคำขอคำแนะนำ เนื่องจากในตอนนั้นเขายุ่งกับการแต่งงานของจี้ซิง เขาจึงโยนมันทิ้งไปอีกด้าน และเกือบจะลืมเรื่องนี้ไปเลย
ตอนนี้ ทันใดนั้นเขาก็คิดได้ว่า ถ้ามีโอกาส บางทีอาจจะสามารถไปพบเจอกับผู้รับผิดชอบทีมซานสุ่ยได้
เมื่อเห็นการแสดงออกของฉินเทียน งูเขียวหางไหม้ก็เข้าใจทันที ว่านั่นมันก็คือการยินยอมอย่างหนึ่ง
พวกเขาทั้งหมด เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ ฉินเทียนลงมือจัดการเองมันก็ไม่สะดวก และตอนนี้ งูเขียวหางไหม้แทบรอไม่ไหวแล้ว และต้องการจะจัดการพวกนี้ เพื่อระบายความโกรธแทนพี่ใหญ่
มันบังเอิญมากที่ในตอนนี้ เจียวเหลียงตอบสนองกลับมา เขาโกรธเกรี้ยวจนเสียสติ
“พวกแกยังมึนงงทำอะไรอยู่ รีบเข้าไปสิ! ”
“ฆ่าไอ้หมาตัวนี้ให้ฉันซะ！”
“อย่ากังวล ถ้ามีคนตายทีมซานสุ่ยจะช่วยเราจัดการ ! ”
หลังจากได้ยินคำพูดของเขา บอดี้การ์ดสูงใหญ่สองคน อาศัยพลังของผู้อื่น กำหมัดแน่น จะพุ่งเข้าหางูเขียวหางไหม้
ท่าทางนั้นดูเหมือนหมีสองตัวกระโจนเข้าใส่แกะ
น่าเสียดายที่แกะตัวนี้ไม่ใช่แกะธรรมดา แต่เป็นหมาป่าในชุดแกะ
งูเขียวหางไหม้กระโดดข้ามไป ร่างกายเคลื่อนไหวไปมา หลบกำปั้นของบอดี้การ์ดทั้งสอง และในเวลาเดียวกัน เขาก็ปล่อยหมัดสองนัดเข้าที่เบ้าตาของชายทั้งสอง
ทั้งสองคนมีรอยคล้ำใต้ตาทันที และพวกเขาดูคล้ายหมีมากขึ้นไปอีก
ความดุร้ายของพวกเขาถูกกระตุ้น พวกเขาคำราม ดึงดาบรอบเอวของพวกเขาออกมา และฟันไปที่งูเขียวหางไหม้
เฉินเสี่ยวอี้ซึ่งกำลังดูการต่อสู้อยู่ข้าง ๆ ยิ้มกว้างขึ้นมาทันที เขารู้ว่างูเขียวหางไหม้นั้นทรงพลังมากเพียงใด
ตอนที่เขาถูกงูเขียวหางไหม้ตีเมื่อครู่ จนถึงตอนนี้อาการบวมและความเจ็บปวดบนใบหน้าของเขายังไม่หายไป
เขาไม่กล้าแก้แค้นงูเขียวหางไหม้ แต่ถ้าเขาไม่ได้ถูกทุบตีเพียงลำพัง หากมีเพื่อนอีกสักสองคน เขาก็คงจะมีความสุขเป็นอย่างมาก
งูเขียวหางไหม้ราวกับลมบ้าหมู อยู่ที่เดินหันกลับมา และคว้าข้อมือของบอดี้การ์ดทางด้านซ้าย
ผู้ชายคนนี้รู้สึกราวกับว่าข้อมือของเขาถูกโป๊กเกอร์คู่หนึ่งหนีบไว้ และเขาไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ จึงใช้มีดฟันเข้าที่เพื่อนของตัวเอง
มีดเหล็กทั้งสองสับเข้าด้วยกันดังโครมคราม คนทางขวาสะบัดมือออก และมีดเหล็กก็ตกลงพื้น
งูเขียวหางไหม้คว้ามีดเหล็กจากบอดี้การ์ดทางซ้าย ยกขาของขึ้นแล้วเตะพวกมันกลิ้งไปที่พื้น ถือมีดด้วยท่าทางอาฆาต เขาเดินไปหาเจียวเหลียงในระยะไกล
“ถ้ากล้าสร้างปัญหาที่นี่ ตาของพวกแกก็จะบอดเหมือนหมา ! ”
“ เจ้าพ่ออะไรกัน ข้าจะส่งเจ้าไปเจอพญายม ! ”
ดูเหมือนว่า กำลังจะฆ่าใครสักคน
“อย่า ! ”
“อย่าฆ่าฉัน ! ”
“ฉันไม่อยากได้เครื่องสำอางแล้ว”
“ล้วนเป็นเพราะนังผู้หญิงนั่น เป็นเธอที่เกลี้ยกล่อมให้ฉันซื้อให้ พวกแกไปหาเธอนู้น！”
“ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน！”
เจียวเหลียงตกใจมากจนวิญญาณของคนตายสั่นสะท้าน และคลานหนีด้วยความตกใจ
ด้วยความสิ้นหวัง เพื่อปกป้องตัวเอง เขาโยนความผิดให้กับฮันหลิง
งูเขียวหางไหม้รีบวิ่งไปเหยียบมือข้างหนึ่งของเขา และวางมีดเหล็กพาดไว้อยู่ที่คอของเขา
“ไว้ชีวิตด้วย ! ”ลมหายใจแห่งความตายเอาชนะเจียวเหลียง เขาอุจจาระและปัสสาวะตัวแข็งอยู่กับพื้นไม่กล้าขยับตัว
ด้านข้าง ผู้ติดตามทั้งสองก็ตกตะลึงเช่นกัน
พวกเขาเป็นพนักงานของตระกูลเจียวและคราวนี้พวกเขาได้ร่วมกับคุณชายเจียวเหลียงคนนั้น เพื่อหารือเกี่ยวกับความร่วมมือกับทีมซานสุ่ย หากนายน้อยประสบอุบัติเหตุ พวกเขาจะไม่สามารถอธิบาย ได้เมื่อพวกเขากลับไป
พวกเขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา มือสั่น อยากจะโทรศัทพ์ร้องขอความเมตตา
แต่เพราะกลัวเกินไป มือจึงสั่นและไม่สามารถแม้แต่จะโทรออกไปได้
ในขณะนี้ พวกงูทับทางก็ล้อมรอบเขาและเยาะเย้ย
“คุณผู้หญิงโปรดไว้ชีวิตด้วย! ”
“เรายินดีชดใช้ ! ”
“เท่าไรก็ได้ ! ” ผู้ดูแลสองคนรีบโยนโทรศัพท์ทิ้ง คุกเข่าลงกับพื้น และก้มศีรษะทำความเคารพ
ฮันหลิงไม่คิดว่าสิ่งต่าง ๆ จะพัฒนาไปถึงจุดนั้น เธอเองก็ตกตะลึงเช่นกัน
เธอหน้าแดง และขอร้องให้งูเขียวหางไหม้และคนอื่น ๆ ไว้ชีวิตพวกเขา
งูเขียวหางไหม้มองไปที่ฉินเทียนอย่างอ้อนวอนอีกครั้ง
ตราบเท่าที่ฉินเทียนพยักหน้า เขาก็จะปล่อยให้เลือดของเจียวเหลียงกระเซ็นตรงจุดนั้น กล้าที่จะยั่วยุและดูถูกพี่เทียน ความตายเป็นของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับพวกเขาแล้ว
เมื่อเห็นฮันหลิงขอร้องแทนเจียวเหลียงอย่างใจจดใจจ่อ ทันใดนั้นฉินเทียนก็มีความรู้สึกสิ้นหวัง
หูเฟยเป็นเพียงแสงแห่งความอบอุ่นและความสดใสในวัยเยาว์ที่อดกลั้นและโดดเดี่ยวของเขา ความสัมพันธ์ที่เหมือนหนุ่มหล่อสาวสวยระหว่างหูเฟย และฮันหลิง ทำให้เขามีความหวังในชีวิตอีกครั้ง
แต่บัดนี้ความเจิดจรัสของเทพบุตรคู่นี้กลับแตกเป็นเสี่ยง ๆ ในหัวใจของเขา
ราวกับว่าการดับตะเกียงได้พรากความอบอุ่นครั้งสุดท้ายในวัยเยาว์ของเขาไป
“เอาชุดเครื่องสำอางนั่นให้เธอเถอะ”
เขามองไปที่ฮันหลิง ลังเลอยู่ครู่หนึ่งและยังคงกัดฟันพูด “ถ้าหูเฟยยังอยู่ ฉันเชื่อว่า ตราบใดที่มันเป็นสิ่งที่คุณชอบ เขาจะต่อสู้อย่างสุดความสามารถเพื่อชิงมาให้คุณ”
“ฉันหวังว่าคุณจะดูแลตัวเองได้ ”
หลังจากพูดจบ เขาก็ทนไม่ได้จริง ๆ เขาพาเฉินเสี่ยวอี้หันหลังแล้วเดินจากไป
ฮันหลิงตกตะลึง
เธอมองไปที่ผู้หญิงในชุดกิโมโน และมอบชุดเครื่องสำอางล้ำค่านั้นให้กับมือตัวเอง รู้สึกเหมือนอยู่ในความฝัน
ทำไมล่ะ ?
คนเหล่านี้ ฟังคำพูดของฉินเทียน ? ยิ่งกว่านั้น ราวกับว่าทำตามคำสั่ง !
เขาไม่ได้ทำให้เจ้านายที่นี่ขุ่นเคือง และเพิ่งโดนไล่ออกมาเหรอ ?
เธอมองไปที่ด้านหลังของฉินเทียนที่จากไปอย่างเด็ดเดี่ยว และทันใดนั้นก็รู้สึกว่า ด้านหลังนั้นสง่างามมาก
ดูเหมือนว่าจะมีพลังที่สามารถยึดท้องฟ้าทั้งหมดไว้ได้
คิดถึงสิ่งที่ฉินเทียนพูดกับตัวเองก่อนจากไป และสายตาที่ใช้มองตัวเอง นางทนไม่ได้อีกต่อไป ร้องไห้อย่างขมขื่น ปิดปากและหันหลังวิ่งหนีไป
เธอรู้ว่า ฉินเทียนเข้าใจตัวเองผิดไปแล้ว คิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงหยาบคายที่ละทิ้งพี่ชายเขา และปีนขึ้นไปบนกิ่งไม้สูงอีกอัน
แต่ความขมขื่นในใจเธอ จะบอกกับใครได้ล่ะ ?
เจียวเหลียงและคนอื่น ๆ ก็ล้วนตกตะลึงเช่นกัน
นี่คือการได้ชีวิตคืนมาจากลูกน้องของฉินเทียนงั้นเหรอ ?
ทำไมคนเหล่านี้ถึงได้เชื่อฟังฉินเทียนมากขนาดนั้น ?
เจียวเหลียงรู้สึกว่าที่นี่ต้องมีบางอย่างผิดปกติ อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้อีกแล้ว
หลังจากรอดตายมาได้ในที่สุด พวกเขาก็ลุกขึ้นและวิ่งหนีด้วยความตื่นตระหนก