บัญชามังกรเดือด - บทที่ 616 สุนัขของฉัน
บัญชามังกรเดือด บทที่ 616 สุนัขของฉัน
เมื่อเผชิญหน้ากับฉินเทียนด้วยท่าทางที่สงบเสงี่ยม หัวใจของโคตะคุงก็เต้นแรง
ถึงแม้จะพูดด้วยเหตุผล และเขาก็ไม่มีทางเชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ตาม แต่คนเราก็มักจะละโมบโลภมากอยู่เสมออยู่แล้ว
เขาอดคิดไม่ได้ หากมีโอกาสเป็นไปได้ล่ะ?
ถ้าเกิดว่าสามารถที่จะได้เงินหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์จริงๆ เขาก็คงไม่ต้องดิ้นรนอีกต่อไปแล้ว แล้วก็จะสามารถเป็นอย่างที่ฉินเทียนพูดมาได้ จะไปที่ใดก็ได้บนโลกใบนี้ แล้วใช้อีกครึ่งค่อนชีวิตที่เหลืออย่างสุขสบาย
“ถ้าหากกล้าหลอกลวงฉัน นายได้ตายอย่างอนาถมากแน่!”
“นี่คือบัตรอีเกิลของธนาคารข้ามชาติที่ใช้กันทั่วโลก หากว่านายสามารถทำได้ ห้องบอลรูมนี้ก็จะเป็นของนายทันที”
ท้ายที่สุดแล้ว เขาขบฟันตัวเอง แล้วทำท่าทางว่าอยากจะลองดูสักครั้ง และเขาหยิบบัตรธนาคารใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋า
ฉินเทียนไม่แม้แต่ที่จะดูด้วยซ้ำ เขาควักโทรศัพท์ออกมาถ่ายภาพเอาไว้ แล้วก็ได้แก้ไขตัวอักษรจีนลงไปแถวหนึ่ง จากนั้นก็ส่งไป
หลังจากนั้นเขาก็แสร้งยกโทรศัพท์ขึ้น แล้วหันไปยิ้มกับใบหน้าที่ดูตื่นตระหนกของฮันหลิง พลางกล่าวว่า “เดี๋ยวห้องบอลรูมแห่งนี้ก็จะเป็นของฉันแล้ว”
“อยากจะฉลองสักหน่อยไหม ดื่มกับฉันสักแก้วเป็นไง?”
เขาหยิบเอาแก้วไวน์แดงสองใบออกมาจากด้านข้าง แล้วส่งให้กับฮันหลิงใบหนึ่ง
เมื่อฮันหลิงเห็นว่าฉินเทียนยังสามารถที่จะยิ้มออกมาได้ แต่เธอนั้นเกือบที่จะร้องไห้อยู่แล้ว เธอกระซิบกระซาบว่า “ได้โปรดเถอะ อย่าสร้างปัญหาเลยได้ไหม!”
“หรือว่า พวกเราแจ้งตำรวจกันเถอะ”
“ไม่อย่างนั้นพวกเขากล้าฆ่านายจริงๆ แน่!”
ผู้คนโดยรอบ ต่างก็มองไปที่ฉินเทียนราวกับว่ามองคนโง่เง่าอย่างไรอย่างนั้น
ไอ้หมอนี่กำลังละเมออยู่อย่างนั้นเหรอ?
ดึกดื่นเที่ยงคืน โอนเงินหนึ่งร้อยล้านเหรียญสหรัฐภายในสามนาที จะบ้าไปแล้วหรือไง!
ฉินเทียนเลิกคิ้วขึ้น แล้วกล่าวว่า “พวกเรามาเดิมพันกันไหมล่ะ?”
“ถ้าหากันสามารถทำได้ เธอก็แค่บอกฉันมา ว่าไม่กี่ปีมานี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง”
“ครอบครัวของหูเฟยพ่ายแพ้ได้อย่างไร เพราะอะไรเธอถึงอยากอยู่ด้วยกันกับคนอย่างเจียวเหลียง”
เมื่อได้ยินฉินเทียนกล่าวถึงหูเฟยขึ้นมาอีกครั้ง ภายในแววตาของฮันหลิงก็ฉายแววแห่งความโศกเศร้าขึ้นมาอย่างหนัก เธอหันศีรษะกลับไป แล้วกัดฟันไม่ยอมพูดอะไรออกมา
เวลาผ่านไปราวกับสายน้ำ เพียงไม่นาน ก็ผ่านไปสองนาทีแล้ว
รอชมการแสดงที่ดีของผู้คน ที่เริ่มแสดงออกถึงความร้อนรน และมีอีกหลายคนกำลังหัวเราะอยู่
พวกผู้ชายบางคน เนื่องด้วยตัวตนของฉินเทียน ก็เริ่มที่จะโจมตีอาณาจักรมังกรกันแล้ว
พูดว่าคนของอาณาจักรมังกรก็เป็นเหมือนหมูเหมือนหมา ไม่เหมาะสมสำหรับบทบาททางสาธารณะเลยสักนิด
“เถ้าแก่ เชิญคุณออกคำสั่งมาได้เลย!”
“ฉันอยากจะคว้านไส้ของเขาออกมา!”
หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนั้น ดึงมีดสั้นออกมาเล่มหนึ่ง ราวกับอยากที่จะลองดู จึงเผยให้เห็นแววลางร้ายของนักฆ่าในแววตา
โคตะคุงก็ยืนยันได้แล้ว ว่าตัวเองถูกฉินเทียนเล่นเข้าให้แล้ว เขาพาลโกรธ และต้องการจะออกคำสั่ง ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา
เขารีบร้อนไปดู อดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้าง ภายในดวงตา ก็เต็มไปด้วยท่าทางที่ปีติยินดี
“หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์!”
“มีหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์จริงๆ!”
“ฮ่าๆๆ ฉันรวยแล้ว!”
“คุณฉิน ไม่สิ เถ้าแก่ฉิน!”
“ยินดีกับคุณด้วย ห้องบอลรูมแห่งนี้ นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไปมันเป็นของคุณแล้ว!”
“ทุกสิ่งทุกอย่างทั้งหมดนี้เป็นของคุณ!” เขารีบพุ่งไปอย่างตื่นเต้นดีใจ แล้วไปกอดฉินเทียน ทั้งหัวเราะทั้งกระโดดโลดเต้น
ฉินเทียนทำเหมือนกับกำลังมองตัวตลก เขาแค้นเสียงเย็นชาออกมา ร่างกายสั่นเล็กน้อย แล้วทำเป็นอากาศธาตุที่มองไม่เห็น จากนั้นจึงสลัดโคตะคุงออกไป
โคตะคุงชะงักงั้นไปครู่หนึ่ง แล้วมองไปเห็นสายตาที่เย็นชาของฉินเทียน จิตใจก็เริ่มสั่นไหว
ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่า ฉินเทียนไม่ได้เป็นเพียงแค่มหาเศรษฐีท่านหนึ่งเท่านั้น แต่ยังเป็นยอดฝีมือที่คาดเดาไม่ได้อีกด้วย
“เถ้าแก่ฉิน ต้องการให้ผมทำอะไรต่อไป ท่านสั่งมาได้ตามสบายเลยครับ” ความเหยียดหยามทั้งหมดหายวับไปกับตา เขาโค้งคำนับอย่างเคารพนบนอบเป็นอย่างยิ่ง
ผู้คนโดยรอบบริเวณ ต่างก็พากันตกตะลึงจนพูดไม่ออก!
หนึ่งร้อยล้าน ดอลลาร์!
นึกไม่ถึงเลยว่าภายในเวลาสั้นๆ เพียงแค่สามนาทีฉินเทียนจะสามารถทำได้!
ตอนนี้ ห้องบอลรูมแห่งนี้ เป็นของเขาแล้วจริงๆ อย่างนั้นเหรอ?
ฉินเทียนยิ้มแล้วกล่าวกับเฉินเสี่ยวอี้ว่า “ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป อำนาจในการจัดการทั้งหมดของห้องบอลรูมนี้ส่งมอบให้นายแล้วกัน”
“วันนี้ดึกไปหน่อย พรุ่งนี้ นายค่อยไปดำเนินการตามขั้นตอนที่เกี่ยวข้องกับไอ้หมอนี่”
คว้านไส้ตัวเอง แล้วเขาก็เผยรอยยิ้มที่เหี้ยมโหดออกมา
“ตอนนี้ นายเป็นสุนัขของฉันแล้ว”
หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยังไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับมาจากความประหลาดใจ
“โง่เง่า——”
เขาคิดโกรธแค้นไปตามสัญชาตญาณ
“แม่แกสิโง่!”ฉินเทียนคำรามออกมาด้วยความเดือดดาล แล้วปล่อยหมัดออกไปหมัดหนึ่ง ต่อยไปที่ปากของผู้ชายคนนี้
“อ๊าก!” ท่ามกลางเสียงร้องตะโกน ร่างที่หนักร้อยกว่าจินบินลอยตรงออกไป แล้วกระแทกลงบนโต๊ะตัวหนึ่งอย่างรุนแรง
“อ๊าก…ไอ้คนโง่…เง่า…” ผู้ชายคนนั้นเป็นเหมือนกับคนบ้า เขาร้องตะโกนเสียงดังดังสนั่น
เขากรีดร้องไปด้วย กระอักเลือดไปด้วย
ภายในเลือดนั้น มีฟันรวมอยู่ด้วยกี่ซีกก็ไม่อาจรู้ได้
ฉินเทียนถูกกำปั้นของตัวเอง แล้วกล่าวอย่างเย้ยหยันว่า “ข้าตีสุนัขของตัวเอง คงไม่ผิดกฎหมายหรอกนะ”
“เฉินเสี่ยวอี้ คนเหล่านี้ฉันส่งมอบมันให้กับนาย สั่งสอนให้ฉันหน่อย”
“ถ้าสามารถเอามาใช้ได้ก็ใช้ หากไม่สามารถใช้งานได้ ก็ไล่มันออกไปให้หมด!”
“ผมรับผิดชอบเองครับ!”
เฉินเสี่ยวอี้ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น
“ตอนนี้ฉันเป็นเถ้าแก่ของที่นี่แล้ว และพวกแกทั้งหมดก็เป็นสุนัขของฉัน!”
“ยังไม่รับไสหัวมานี่อีก มาเจอเถ้าแก่อย่างข้าหน่อยสิ”
“ไม่ใช่สิ ฉันเป็นเพียงแค่ผู้แทนเถ้าแก่เท่านั้น เถ้าแก่ที่แท้จริงก็คือพี่เทียน!”
“ยังไม่รีบมาให้ทักทายพี่เทียนอีก!”
ต้องรู้ว่า รูปแบบธุรกิจของญี่ปุ่นนั้นมีความเข้มงวดเป็นอย่างมาก การที่คนเหล่านี้สามารถที่จะเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่นี่ได้ และการจะมีรายได้ที่มั่นคงพอที่จะจุนเจือครอบครัวได้นั้น ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายดายเอาเสียเลย
ยิ่งไปกว่านั้น แค่ฉินเทียนลงมือก็ได้ร้อยล้านเหรียญสหรัฐ เจ้านายที่ใจกว้างขนาดนี้ หลังจากนี้ถ้าพวกเขาทำได้ดี ไม่แน่ว่าอาจจะได้รับรายได้ที่มากกว่านี้อีกก็เป็นได้
“มาทักทายเถ้าแก่เร็วเข้า!”
“เถ้าแก่สวัสดีครับ!”
“ฝากเนื้อฝากตัวกับเถ้าแก่ด้วยครับ!”
ไม่เพียงแต่เหล่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเท่านั้น ทั้งเหล่านางระบำ เกอิชา ที่อยู่ภายใต้บังคับบัญชาของมาม่าซังและหัวหน้าคนงาน ทั้งหมดนั้นต่างก็กล่าวทักทายไปยังฉินเทียนอย่างตื่นเต้นระคนดีใจมาก
ฉินเทียนโบกมือรับ “ตั้งแต่เดือนหน้า เงินเดือนของทุกคนจะเพิ่มขึ้นอีกสิบเปอร์เซ็นต์”
“ขอเพียงแค่พวกคุณตั้งใจทำให้ดี จากนี้ไปทุกปีจะเพิ่มขึ้นให้เรื่อยๆ”
“นอกจากนี้ ทุกคนมากินดื่มกันอย่างสนุกสนานเถอะ เพื่อเป็นการฉลองที่ฉันพึ่งจะซื้อห้องบอลรูมนี้ วันนี้เครื่องดื่มทั้งหมด ดื่มฟรี!”
โอ้โห!
ผู้คนเริ่มคึกคักขึ้นมาแล้ว!
“ขอบคุณมากครับเถ้าแก่ฉิน!”
“เถ้าแก่ฉินผู้ยิ่งใหญ่!”
“ผู้ใหญ่ของอาณาจักรมังกร!”
ท่ามกลางเสียงโห่ร้อง ฉินเทียนก็มองไปที่เจียวเหลียงและคัตสึมูระ โยตะ
“ตอนนี้ พวกนายมีอะไรที่อยากจะพูดกับฉันอีกไหม?”
เจียวเหลียงและคัตสึมูระ โยตะ ต่างก็พากันตกตะลึง
เจียวเหลียงพูดติดอ่างว่า “ฉินเทียน คิดไม่ถึงเลยว่านายที่ถูกตระกูลฉินขับไล่ จะใช้ทรัพยากรของตระกูลฉินอย่างคาดไม่ถึงอย่างนี้…”
“นายใช้ทรัพยากรของตระกูลฉินไปกับเรื่องส่วนตัว ตระกูลฉินไม่ปล่อยนายไปแน่!”
“แกจะกำเริบเสิบสานได้ไม่นานหรอก!”
ภายในความคิดของเขา เหตุผลที่ฉินเทียนสามารถร่ำรวยได้อย่างนี้ จะต้องใช้ทรัพยากรของตระกูลฉินอย่างแน่นอน
แล้วก็มีเพียงแค่ตระกูลฉินเท่านั้น ที่ดึกดื่นเที่ยงคืนเช่นนี้สามารถที่จะโอนเงินหนื่งร้อยล้านเหรียญสหรัฐภายในสามนาทีได้
คัตสึมูระ โยตะตะโกนก้องออกมาด้วยความเดือดดาล “ฉันไม่สนใจว่าแกจะเป็น ฉันจะบอกอะไรแกให้นะ ที่นี่คือญี่ปุ่น!”
“และซานสุ่ยกรุ๊ปของพวกฉัน ถึงตระกูลฉินจะมีมากเท่าไรก็เทียบไม่ติด!”
“ฉินเทียน นายล่วงเกินฉัน ครั้งนี้นายตายแน่!”
ฉินเทียนยิ้มเยาะแล้วกล่าวว่า “จริงเหรอ?”
“แล้วถ้าหากฉันซื้อซานสุ่ยกรุ๊ปของพวกนายล่ะ?”
“แกบ้าไปแล้วเหรอ!”
“ฉันคนนี้มันเป็นคนบ้าน่ะสิ!”
“แกรอความตายซะเถอะ ฉันและซานสุ่ยกรุ๊ป ไม่มีทางปล่อยแกไปแน่!” คัตสึมูระ โยตะก่นด่ายกใหญ่
ซื้อซานสุ่ยกรุ๊ปอย่างนั้นเหรอ? ไม่ใช่เพียงแค่คัตสึมูระ โยตะ แต่ทุกคนที่เหลือ ต่างก็รู้สึกเหลือเชื่อเช่นกัน
ทุ่มเงินหนึ่งร้อยล้านเหรียญสหรัฐซื้อห้องบอลรูม ถึงแม้ว่าจะดูร่ำรวยเพียงพอแล้ว แต่ทว่า เพียงแค่ห้องบอลรูมห้องหนึ่ง จะไปเปรียบเทียบกับซานสุ่ยกรุ๊ปได้อย่างไรกัน?
ขนหน้าแข้งไม่ล่วงก็เป็นไปไม่ได้แล้ว!