บัญชามังกรเดือด - บทที่ 647 จินหมิงช่าน
บัญชามังกรเดือด บทที่ 647 จินหมิงช่าน
เอกสารม้วนสีเหลืองนี้ ดูไปแล้วเก่ามาก สิ่งนี้ก็แสดงให้เห็นว่า นี่คือเอกสารที่แท้จริงในตอนนั้น และโมริโอ ชิชิมะ ยังไม่ทันได้ทำของปลอมเพื่อมาหลอกผู้คน
ภายใต้ความสนใจของทุกคน ฉินเทียนเปิดมันอย่างช้า ๆ
ต้องบอกว่า เทพลักซ่อนทำงานในด้านนี้ ละเอียดพิถีพิถันเป็นอย่างมาก เอกสารอัดแน่นไปด้วยความลับ และเหตุการณ์ทั้งหมดถูกบันทึกไว้อย่างละเอียด
กระบวนการทั่วไป คล้ายกับที่ฉินเทียนเคยได้ยินมาก่อน ไม่มีอะไรมากไปกว่าเทพลักซ่อนได้รับรายงานว่า มีคนคลั่งไคล้ก่ออาชญากรรม พวกเขาจึงส่งคนไปจับกุม
ฝ่ายตรงข้ามต่อต้านและสังหารสมาชิกของเทพลักซ่อน อย่างบ้าคลั่ง ในที่สุดยอดฝีมือเทพลักซ่อนหลายคนก็ร่วมกันฆ่าเขาอย่างไม่มีทางเลือก
ถัดลงมา ยังมีรูปถ่ายของเหยื่อในที่เกิดเหตุ และคำให้การของผู้เห็นเหตุการณ์หลายคน
ดูเหมือนว่าคดีฆาตกรรมจะเป็นจริง เหนือภาพคือมีสวนเล็ก ๆ และในสวนนั้นมีศพของสามีภรรยาสูงวัยนอนอยู่
ภายในห้อง เด็กสาวผมกระเซิง เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง นั่งอยู่ตรงมุมห้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
ผิวขาวบนร่างกาย ทิ้งรอยเลือดไว้ ดูราวกับว่าถูกสัตว์ป่ากัด
เมื่อเห็นท่าทางเคร่งขรึมของฉินเทียน โมริโอ ชิชิมะที่อยู่ข้าง ๆ เขาจึงอธิบายด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ในปีนั้น เมื่อเราได้รับรายงาน และส่งคนไปจับกุมฆาตกร เราไม่รู้ว่าเขาคือจินหู่แห่งมังกรซ่อนรูป ”
“เทพลักซ่อนปฏิบัติตามกฎ ในประเด็นนี้ ฉันเชื่อว่า เราไม่ได้ทำอะไรผิด ! ”
ฉินเทียนไม่ได้พูดอะไร เขาอ่านเอกสารอย่างละเอียดอีกครั้ง และเห็นย่อหน้าสุดท้าย ซึ่งบันทึกเหตุการณ์สังหารหมู่
“อันธพาลนั้นบ้าคลั่ง ดวงตาแดงก่ำ และเสียสติ เมื่อสมาชิกในทีมของเราหลายคนได้รับบาดเจ็บ ตามข้อบังคับขององค์กร ทีมบังคับใช้กฎหมาย ใช้ปืนสุ่มยิงพวกเขาจนเสียชีวิต ”
บันทึกเขียนด้วยตัวอักษรของญี่ปุ่น ฉินเทียนกังวลว่าตัวเองอาจแปลความหมายผิดพลาด ดังนั้นเขาจึงตั้งใจโทรเรียกเหลิ่งหยุน ให้เธอมายืนยัน
หลังจากที่เหลิ่งหยุนมองดูแล้ว ก็ยืนยันว่าถูกต้อง
ฉินเทียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดูเหมือนว่าจินหู่ถูกยิงตายด้วยปืนแบบสุ่ม ช่างอนาถเสียจริง !
เมื่อรู้สึกว่าตัวเองพบกุญแจไขปัญหาแล้ว ฉินเทียนจึงโทรหาสมาชิกที่เกษียณแล้วของเทพลักซ่อน ซึ่งเข้าร่วมในการตามล่าในตอนนั้นมา และถามพวกเขาอย่างระมัดระวัง
สมาชิกหลายคนในทีมประทับใจที่ลึกซึ้งมาก และชี้เป็นเอกฉันท์ว่า อันธพาลนั้นบ้าคลั่ง และดุร้ายมาก ราวกับดูเหมือนจะเสียสติไป
พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากร่วมกันยิง เมื่อเกลี้ยกล่อมให้ยอมจำนนหลายครั้งก็ไม่เป็นผล
“จินหู่จะเสียสติไปได้อย่างไร หรือว่า……” เมื่อนึกถึงบางสิ่ง เหลิ่งหยุนมองไปที่ฉินเทียนด้วยความหวาดกลัว
ฉินเทียนพยักหน้าและพูดเสียงเบาว่า “พิษ! ”
“ถ้าการเดาของฉันถูกต้อง จินหู่เสียสติเพราะถูกเขาวางยา หรือบางอย่างเช่นยาหลอนประสาทที่ทำให้คนเสียสติ ”
“จุดประสงค์ของการวางยาพิษ คือการทำให้เขาคลั่งไคล้และกระทำการทารุณ จากนั้น ยือมือของ เทพลักซ่อนฆ่าเขา ด้วยวิธีนี้ เสื้อผ้าจึงไร้รอยต่อและไม่มีใครสามารถพลิกคดีได้”
เหลิ่งหยุนพูดอย่างเคร่งขรึม “แล้วจะหาคนวางยาคนนี้ได้อย่างไร ?”
ฉินเทียนมองไปทางทะยูด้วยรอยยิ้ม “ฉันได้ยินมาว่า การประชมแลกเปลี่ยน เป็นการแลกเปลี่ยนภายในระหว่างพวกคุณนินจา และคนภายนอกแทบจะไม่ค่อยได้รับเชิญให้เข้าร่วม ”
“แล้วทำไมการประชุมเมื่อ 20 ปีก่อนในครั้งนั้น พวกคุณถึงเชิญคณะตัวแทนของอาณาจักรมังกรเข้าร่วมล่ะ ?”
“ทำไมคุณถึงเชิญคณะผู้แทนจากอาณาจักรมังกรเข้าร่วมการประชุมเมื่อ ยี่สิบ ปีก่อน ? “
“ตอนนี้ฉันสงสัยว่า เป็นความสนใจของใครกัน ?”
“หลังจากคณะตัวแทนของอาณาจักรมังกรมาแล้ว พวกเขาจะได้พบกับใคร และใครให้การต้อนรับ ? ”
ทะยูขมวดคิ้วและยิ้มอย่างขมขื่น “เวลามันผ่านมานานมากแล้วนะ”
“เมื่อ 20 ปีที่แล้ว ฉันยังไม่ใช่ทะยู ทะยูในตอนนั้น เสียชีวิตไปเมื่อสามปีที่แล้ว นอกจากนี้ยังมีคนชราหลายคนที่เป็นประธานในการประชุมในปีนั้น และพวกเขาก็ล้วนเสียชีวิตไปหมดแล้ว”
“ต้องการตรวจสอบอย่างละเอียด ราชาเทพ ได้โปรดให้เวลาฉันสักหน่อยเถอะ ”
ฉินเทียนขมวดคิ้ว
เขารู้สึกว่า ตัวเองพบกุญแจไขปัญหาแล้ว อย่างไรก็ตาม เช่นเดียวกับปัญหาสุดท้ายที่คลุมเครือและไม่ชัดเจน แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเจาะทะลุผ่าน
หรือว่า จะต้องใช้เวลาไปตรวจสอบจริง ๆ ?
เขาไม่มีเวลาและไม่มีอารมณ์ที่จะรออีกต่อไปแล้ว
และในขณะนี้ ภายในกลุ่มผู้คน ทันใดนั้นก็เกิดเสียงแปลก ๆ ดังขึ้น
“เป็นอี้เหอ”
เสียงนี้ ทำให้ทุกคนล้วนประหลาดใจ
“ใคร ? ”
“ลุกออกมา！”
“เมื่อ 20 ปีก่อน ฉันเป็นเพียงเล็ก ๆ ขององค์กรอี้เหอ ฉันจะต้อนรับคณะผู้แทนจากต่างประเทศได้อย่างไร ! ”
บนเวที อี้เหอดูตื่นตระหนก
อย่างไรก็ตาม ตรงนี้มีนินจาเยอะเกินไป ผู้พูดจงใจเปลี่ยนเสียงของเขา และทุกคนไม่มีใครหาผู้พูดเจอ
อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว
ทุกคนเพ่งสายตาไปที่อี้เหอ
ทะยูพูดอย่างเคร่งขรึม “ผู้นำอี้เหอ ชื่อเดิมของคุณคือจิ่วเหลียง ถ้าฉันจำไม่ผิด เป็นเพราะว่าเมื่อ 20ปีที่แล้วคุณคว้าแชมป์ในการประชุมแลกเปลี่ยน ถึงได้รับตำแหน่งผู้สืบทอดอี้เหอมา”
“คุณมีส่วนเกี่ยวข้องกับคณะผู้แทนของอาณาจักรมังกรหรือไม่ ? ”
“คุณทำอะไรลงไป ยังไม่พูดความจริงออกมาอีก ! ”
หลังจากได้ยินการตำหนิอย่างรุนแรงของทะยู ร่องรอยของความกลัวปรากฏขึ้นในดวงตาของอี้เหอ
เขากัดฟันและต้องการโต้เถียง
ในขณะนี้ หญิงวัยกลางคนคนหนึ่ง เดินออกมาจากด้านหลังของเขา
เดิมทีเธอสวมผ้าคลุมหน้า แต่ตอนนี้เธอค่อย ๆ ถอดผ้าคลุมหน้าออก ร่างที่สง่างามและใบหน้าที่เรียวสวยสะดุดตา ทำให้สายตาของผู้คนเป็นประกาย
สิ่งสำคัญคือดวงตาของเธอลึกมาก ราวกับหลุมลึกที่ซ่อนความลับไว้
“ที่รัก? คุณจะทำอะไร ? ”
“รีบกลับมา！” เมื่อเห็นหญิงสาว อี้เหอชะงักไปครู่หนึ่ง
ผู้หญิงคนนี้ เป็นภรรยารองที่เขาแต่งงานหลังจากภรรยาเดิมของเขาเสียชีวิต มักจะมองว่าเป็นสมบัติ และรักมาก
เขาไม่ต้องการให้ภรรยาของเขาปรากฏตัว และแบ่งปันความงามของเธอให้กับผู้อื่น
ในการประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้ เขาพาเธอมาพักผ่อนตามคำร้องขอของภรรยาที่รักของเขา แต่ก็ขอให้เธอสวมผ้าคลุมหน้าไว้
ไม่คิดเลยว่า ภรรยาที่ปกติมักจะขี้อายและชอบเก็บตัวซึ่งมักจะอยู่บ้าน ลุกขึ้นยืนในที่สาธารณะ
ผู้หญิงคนนั้นไม่สนใจอี้เหอ แต่ตรงไปหาเหลิ่งหยุนและพูดด้วยรอยยิ้ม “เด็กเอ๋ย เมื่อเห็นความสำเร็จของเจ้าในวันนี้ น้องสาวของฉันที่อยู่บนสวรรค์ ก็คงจะดีใจมาก ”
สีหน้าของเหลิ่งหยุนเปลี่ยนไปอย่างมาก
“คุณเป็นใคร ? ”
“น้องสาวที่คุณกล่าวถึงคือใคร ? เป็นแม่ของฉันเหรอ ? คุณรู้จักแม่ของฉันเหรอ ? ”
ฉินเทียนก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ในขณะนี้ ทันใดนั้นก็มีเสียงตื่นเต้นดังขึ้นในหูของเขา
“ท่านราชา เธอคือซากุรางิ ! ”
ฉินเทียนสามารถฟังออกว่า เป็นเสียงของคาเมดะ คนที่กล่าวหาอี้เหอในกลุ่มคนเมื่อครู่นี้ ก็น่าจะเป็นเขา
เมื่อถอนหายใจด้วยความโล่งอก ฉินเทียนรู้สึกว่าความจริงของเรื่องนี้จะถูกเปิดเผยในไม่ช้า
ซากุรางิที่หายตัวไป กลับเข้าร่วมองค์กรอี้เหอ และกลายเป็นภรรยาของอี้เหอ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอต้องรู้อะไรบางอย่าง ดังนั้นเธอจึงปลอมตัวเข้าไปสืบสวน
ตอนนี้ เหตุผลที่เธอลุกขึ้นมาคงต้องเป็นเพราะหาหลักฐานสำคัญเจอแล้ว
“เสี่ยวหยุน เธอกับแม่ของคุณเป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน ถ้าว่าตามด้วยความอาวุโสแล้ว คุณควรจะเรียกเธอว่าป้า”
“เธอลืมไปแล้วเหรอ มหาลัยโทยามะ ? ”
หลังจากที่เหลิ่งหยุนได้ยิน ก็ประหลาดใจอีกครั้ง
“ซากุรางิ ? ”
“คุณเป็นคนเขียนจดหมายลับนั่นเหรอ ?”
ซากุรางิพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม “คดีเก่าที่ถูกฝังไว้มานานกว่า 20 ปี ตอนนี้ ได้เวลาเป็นเผยความจริงให้โลกได้รู้แล้ว”
“เหตุการณ์นั้น ตั้งแต่เริ่ม มันก็เป็นกับดักที่ออกแบบมาอย่างดี ”
ขณะที่พูด เธอหันหน้าไปมองอี้เหอแล้วพูดว่า “คุณว่าใช่ไหม ?จินหมิงช่าน ”