บัญชามังกรเดือด - บทที่ 654 เจ้าของแส้มังกรคนใหม่
บัญชามังกรเดือด บทที่ 654 เจ้าของแส้มังกรคนใหม่
เห็นเพียงแค่ป่าอันหนาวเหน็บเห็น มีดและปืนวางเรียงละลานตาเต็มไปหมด
วางเรียงทีละแถว ทีละแถว มองไปจนสุดลูกหูลูกตาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
เป็นไปตามคาด ที่แท้ฟาร์มเกษตรเหล่านั้น ด้านล่างถูกเจาะไว้เพื่อสร้างคลังอาวุธใต้ดินที่ไม่รู้ว่ากว้างใหญ่ไพศาลขนาดไหน
18 ศัสตราวุธ มีด ปืน กระบี่ ทวนวงเดือน ขวาน ขวานศึก ตะขอ สามง่าม แส้เหล็ก เหล็กท่อน ค้อน ดาบขอ หอกง่าม พลอง แหลนยาว กระบอง….มีครบทุกอย่าง
ด้านหน้าชั้นวางแต่ละอัน ล้วนแต่มีนักรบสวมชุดเกราะหน้าตาขึงขังยืนอยู่ ภายใต้แสงไฟสลัวๆ ทำให้คนรู้สึกเหมือนตกอยู่ในภวังค์ ราวกับได้เข้าไปอยู่ในอาณาจักรสมัยโบราณอันลึกลับ
เมื่อเห็นฉินเทียนมีท่าทีตกตะลึงเช่นนั้นแล้ว จูจูก็ดูภูมิใจมาก เธอพูดด้วยความเย่อหยิ่งว่า “เป็นยังไงหล่ะ ไม่ทำให้เธอผิดหวังใช่ไหม?”
“ฉันจะบอกเธอว่า ภายในมังกรซ่อนรูปมีทีมชำนาญเฉพาะด้าน พวกเขาส่วนใหญ่เป็นชาวบ้านที่ล้วนแต่เป็นช่างฝีมือตัวฉกาจเลยทีเดียว”
“อาวุธทั้งหมดที่นี่ ล้วนสร้างขึ้นจากฝีมือพวกเขาทั้งสิ้น รับประกันได้ว่า ไม่มีผลงานชิ้นไหนที่ไม่ผ่านฝีมือของพวกเขาแน่นอน”
ฉินเทียนพูดจากใจจริงว่า “ภูมิหลังของมังกรซ่อนรูป นั้น ไม่ธรรมดาจริงๆ”
“ภายใต้อำนาจของเทคโนโลยี ยุคที่เครื่องบินและปืนใหญ่ออกอาละวาด เขายังคงตั้งใจเก็บและขุดค้นสิ่งของที่บรรพบุรุษเหลือเอาไว้ ซึ่งจุดนี้ คู่ควรที่จะได้รับการเลื่อมใสจากฉัน”
จูจูพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ฉันรู้ว่าเธอดูถูกมังกรซ่อนรูปของพวกเรามาโดยตลอด”
“ตอนนี้ ได้รับความเลื่อมใสจากราชาเทพฉิน นี่ฉันควรจะเป็นตัวแทนของมังกรซ่อนรูปเพื่อแสดงถึงความประหลาดใจที่ได้รับคำชื่นชมนี้ด้วยไหม?”
ฉินเทียนหัวเราะและพูดว่า “ที่ไหนกันหล่ะมังกรซ่อนรูปของพวกเธอเก่งกาจจะตาย แม้แต่ฉันเองยังถูกควบคุมจนเหมือนตุ๊กตาเลย แบบนี้โอเคหรือยัง?”
จูจูหัวเราะและพูดว่า “เธอเนี่ยนะ อย่าใจแคบขนาดนี้เลย!”
“ฉันรู้ว่า การเดินทางไปญี่ปุ่นทำให้เธอลำบาก นี้ก็ถือว่าชดเชยให้แล้วไม่ใช่หรือ!”
“จำไว้ว่า สิบนาทีเท่านั้น โอกาสมีเพียงรอบเดียว และเธอเลือกได้ครั้งเดียวเท่านั้นนะ”
“เริ่มนับเวลาแล้ว รีบเข้าไปเถอะ ฉันจะรอเธออยู่ตรงนี้”
ฉินเทียนตะลึงงันอยู่ครู่หนึ่ง “เธอไม่เข้าไปกับฉันหรือ?”
อาวุธมากมายขนาดนี้กับเวลาเพียงสิบนาที มันยากมากเลยกับการเลือกสิ่งที่ดีที่สุด
เขายังคงคิดที่จะขอให้จูจูเข้าไปด้วยกันและบอกข้อมูลภายในกับเขาต่ออีกสักหน่อย
จูจูยิ้มอย่างมีเลศนัย “นี้คือทางที่เธอเลือก ฉันเข้าไปวุ่นวายไม่ได้หรอก”
“แต่ว่า——” เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เอนตัวเข้าไป เขย่งปลายเท้าและกระซิบข้างหูฉินเทียนว่า “บางครั้งก็ไม่ต้องสนใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้ามากนักหรอก”
“บางที สิ่งที่ไม่น่ามองที่สุด อาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดก็ได้นะ”
ท่าทีนี้ดูคลุมเครือมาก ฉินเทียนได้กลิ่นน้ำหอมหวานๆ จากตัวของเขา หูก็ถูกลมหายใจของเธอเป่าจนรู้สึกจั๊กจี้ไปหมด
เขากลืนน้ำลายลงคอ และพูดน้ำเสียงแห้งๆ ว่า “โอเค ขอบคุณนะ”
เขาเกรงว่าจะเกิดความเข้าใจผิดอะไรกันขึ้น เลยรีบหันหลังและเดินไปยังคลังเก็บอาวุธที่อยู่ด้านหลังกำแพงขนาดใหญ่นั้น
เขาเข้าใจความหมายของจูจูที่จริงแล้วเธอกำลังบอกเขาอยู่ว่า อาวุธที่ดีที่สุดจะวางอยู่ตรงที่ไม่น่าสนใจที่สุด
ดังนั้น มีดดาบที่อยู่เบื้องหน้านี้ แม้ว่าล้วนแต่เป็นของดีทั้งนั้น แต่เขาก็ไม่หยุดดูนานจนเกินไป
คลังใต้ดินนั้นใหญ่โตมาก เขาเดินชมอย่างรวดเร็วหนึ่งรอบ แต่ก็ไม่พบอาวุธที่ทำให้เขารู้สึกเตะตาเตะใจได้เลยสักชิ้น
เวลาผ่านไป เหลือเพียงสามนาทีแล้วเท่านั้น
อันที่ไม่น่ามอง ถึงจะเป็นอันที่ดีที่สุด….เขาบ่นพึมพำในใจ เดินสอดส่องไปทั่วทุกมุมกำแพง
ทันใดนั้น ด้านหลังของแถวปืนยาวแถวหนึ่ง ก็พบว่ามีสิ่งของสีดำทมิฬอันหนึ่งปรากฏขึ้นมา
นั้นก็คือมีดสันโค้งเล่มหนึ่ง ความยาวราวราวประมาณหนึ่งฟุต สีดำทมิฬ และดูเหมือนว่าจะเป็นของที่มีตำหนิ
ฝักดาบเป็นหนังฉลามธรรมดา สภาพดูโทรมอยู่บ้างแล้วเหมือนกัน
เมื่อเทียบกับอาวุธที่มีแสงอันเจิดจ้ารอบๆ นั้น มันไม่คุ้มค่ากับการเอ่ยขึ้นมาเลยด้วยซ้ำ
คนปกติทั่วๆ ไป ก็คงไม่มีใครสังเกตเห็นมันอย่างแน่นอน
ไม่รู้ว่าทำไม ฉินเทียนแค่มองแวบแรก ก็รู้สึกถูกชะตากับมันมาก
เขายื่นมือออกไปหยิบมีดเล่มนั้น ข้อมือของเขาก็รู้สึกหน่วงๆ ขึ้นมาทันที คิดไม่ถึงว่า มีดสันโค้งที่หน้าตาอัปลักษณ์นี้ มันจะหนักอึ้งอย่างคาดไม่ถึง
ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้หล่อมาจากเหล็กธรรมดาทั่วๆ ไป
เมื่อดึงมีดออกจากฝัก ตัวดาบสีดำทมิฬนั้น จู่ๆ ก็มีแสงกะพริบขึ้นมา
เมื่อมองผ่านแสงสลัวๆ เข้าไป บนตัวดาบสีดำนั้นมีอักษรสองคำสลักไว้บนนั้นว่า “เกล็ดมังกร”
เกล็ดมังกร？
ใจของฉินเทียนเต้นระรัว รู้สึกว่าเขาหาของดีเจอแล้ว
เพื่อเป็นการทดสอบ เขาหยิบมีดเหล็กอันที่อยู่ข้างๆ ชั้นวางขึ้นมาหนึ่งด้าม เขากัดฟันและเอามีดสับลงไปที่มีดอีกด้ามหนึ่ง
เมื่อมีดเหล็กกระทบกับมีดสันโค้ง เสียงดังชิ้งง ฉินเทียนตกตะลึงไปชั่วขณะ!
มีดเหล็กนั้น ถูกตัดขาดออกจากกันทันที
ด้วยความสงสัยว่าเป็นเรื่องบังเอิญ ฉินเทียนเลยหยิบอาวุธที่อยู่ข้างๆ อีกสองสามอันขึ้นมาลองอีกครั้ง
ผลที่ได้ก็คือ ไม่ว่าอาวุธนั้นจะคมมากแค่ไหน เพียงแค่ได้สัมผัสกับดาบสันโค้งเท่านั้น มันก็จะถูกตัดออกเป็นสองท่อนราวกับเต้าหู้อย่างไรอย่างนั้นเลย
ในชั่วพริบตา บนพื้นนั้นก็เต็มไปด้วยอาวุธที่ถูกตัดออกเป็นสองท่อน จนกระทั่งผู้คุมที่ยืนคุ้มกันอยู่ข้างๆ ใช้สายตาแปลกๆ มองมาที่เขา ราวกับเขาเป็นคนโง่
อยากจะพูดอะไรออกมา แต่เพราะกฎเกณฑ์บางอย่างก็ทำให้พูดออกมาไม่ได้ มันดูน่าขบขันมากเลย
ฉินเทียนเหมือนจะไม่สนใจอะไรพวกนี้แล้ว เขาดีใจมากอย่างคาดไม่ถึง ราวกับได้สมบัติอันล้ำค่า!
ดาบสันโค้งเล่มนี้ เป็นอาวุธเทพที่ตัดเหล็กให้เละเป็นโคลนได้อย่างง่ายดาย!
เขาโบกมันไปมาอยู่สองสามรอบ ไม่ว่าจะน้ำหนักหรือขนาด ก็รู้สึกเหมาะมือเสียเหลือเกิน มันช่างมีความสุขอย่างอธิบายไม่ถูกเลยจริงๆ!
อันนี้เลยแหละ!
ของที่ดีที่สุด มักจะซ่อนอยู่ในที่ที่ไม่น่าสนใจที่สุดจริงๆ แหละ!
ฉินเทียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงดังด้วยความภูมิใจ
ประจวบกับตอนนี้ เวลาก็หมดลงแล้ว สิบนาทีแห่งการเลือกสรร ดำเนินมาจนจบแล้ว
ฉินเทียนจับตัวอักษร” เกล็ดมังกร” บนดาบสันโค้ง และเดินออกไปข้างนอกด้วยความดีใจ
“เกล็ดมังกร？เธอเลือก เกล็ดมังกรจริงๆ หรือ？”
“มันดีมากจริงๆ นะ!”
ก่อนหน้านี้ จูจูเห็นดาบสันโค้งในมือของฉินเทียนจากที่ไกลๆ ในห้องหินลับแห่งนั้น ท่าทีของเขาเหมือนกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่ยืนปรบมือ หัวเราะและกระโดดด้วยความตื่นเต้น
เมื่อเห็นทีท่าของจูจูแล้ว ฉินเทียนยิ่งรู้สึกว่า ตัวเขาเลือกถูกต้องแล้วในครั้งนี้
นักรบคนหนึ่ง ได้รับอาวุธที่เหมาะมือชิ้นหนึ่ง ก็เหมือนกับคนที่ชื่นชอบการผจญภัย แล้วได้รับรถออฟโรดที่อยากได้อย่างไงอย่างนั้น
เวลานี้ ฉินเทียนเองก็ตื่นเต้นไม่หยุดเหมือนกัน
“รีบไปกันเถอะ!”
จูจูไม่รอให้เขาอธิบาย ดึงมือของฉินเทียนกลับขึ้นไปด้านบน และมุ่งตรงไปที่ลานก่อนหน้านั้น
เฒ่าหัวมังกรยังคงนั่งจิบชาอยู่ใต้ต้นพุทธาสองต้นนั้น เมื่อเห็นฉินเทียนเดินเข้ามาด้วยความดีใจพร้อมกับ “เกล็ดมังกร” ในมือแล้ว สีหน้าของเขาก็ดูเคร่งขรึมขึ้นมาทันที
ราวกับว่า ถูกคนอื่นแย่งเอาของรักของหวงของตนไป
“ในห้องลับแห่งนั้น มีของดีดีตั้งมากมาย เธอแน่ใจหรือว่าจะเลือกมีดสันโค้งธรรมดาๆ ดาบนี้?”
“เอาอย่างนี้แล้วกัน แค่เธอบอกว่าเสียดาย ฉันจะละเว้นให้ และจะให้โอกาสเธอได้เลือกอีกหนึ่งครั้ง” เฒ่าหัวมังกรใบหน้าเคร่งเครียด และพูดด้วยสีหน้ารู้สึกเสียดาย
เมื่อเห็นท่าทีของเขา ฉินเทียนก็รีบพูดกลับไปว่า “เธอเป็นถึง เฒ่าหัวมังกร คงไม่ได้รู้สึกเสียดายหรอกใช่ไหม?”
“ตอนนี้ ฉันตกหลุมรักดาบเล่มนี้เข้าให้แล้วหล่ะ!”
เฒ่าหัวมังกรถอนใจและพูดว่า “ไม่เสียดายแน่นะ?”
ฉินเทียนตอบเสียงดังว่า “ไม่มีทางเสียดายแน่นอน!”
ทันใดนั้นในแววตาของ เฒ่าหัวมังกร ก็ปรากฏความเจ้าเล่ห์วาบขึ้นมา เขาถอนหายใจด้วยความเสียดายอย่างมาก และพูดอย่างจำใจว่า “มันเป็นโชคชะตาจริงๆ สินะ!”
“ตามกฎของมังกรซ่อนรูปแล้ว มีดเกล็ดมังกรที่เขาถืออยู่ นั่นคือแส้มังกรของมังกรซ่อนรูปนั่นเอง ”
“ถ้างั้นตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป เธอคือเจ้าของคนใหม่ของแส้มังกรนี้”
“เจ้าหนุ่มน้อย ทำหน้าที่ให้ดีหล่ะ ฉันมั่นใจในตัวเธอนะ”