บัญชามังกรเดือด - บทที่ 668 คำตัดสินของเกล็ดมังกร
บัญชามังกรเดือด บทที่ 668 คำตัดสินของเกล็ดมังกร
“ลุงช่วยฉันด้วย!”
“เร็วเข้า รีบฆ่าไอ้หมอนี่ให้ตายซะ!” เมื่อมองเห็นชายหนุ่มวัยกลางคนที่อยู่ตรงกลาง เจียงฮั่นก็ตะโกนออกมาอย่างโหดเหี้ยม
“หัวหน้าใหญ่ช่วยฉันด้วย!”
“ฆ่าเขาซะ!”
“ถึงกลับกล้ามายุ่งกับคนของมังกรซ่อนรูปของพวกเรา จะต้องให้เขาตายโดยที่ไม่มีที่ฝังศพ!” กลุ่มคนเหล่านั้นที่ถูกมัดเอาไว้ ต่างก็ร้องตะโกนออกมาด้วยดวงตาแดงก่ำ
ชายวัยกลางคนที่เป็นผู้นำ ดวงตาดูมืดมน ขมับปูดโปนขึ้นมา เพียงแค่มองออกไปก็รู้ว่าเป็นยอดฝีมือ
เป็นผู้รับผิดชอบของที่นี้ หัวหน้าใหญ่เจียงชง
เมื่อมองเห็นภาพที่อยู่เบื้องหน้า ดวงตาของเขาก็ลุกโชนขึ้นด้วยเปลวเพลิงแห่งความโกรธ ไม่จำต้องพูดออกมา ลูกสมุนหลายคนที่ติดตามเขาเข้ามานั้น รีบพุ่งเข้ามาแล้วล้อมรอบฉินเทียนและคนอื่นๆ เอาไว้
ปืนที่อยู่ในมือ เล็งไปที่พวกเขา
เจียงชงจ้องเขม็งไปยังฉินเทียน ยิ้มเย้ยหยันแล้วพูดออกมา “ฉันก็นึกว่าใคร ถึงได้กล้าหาญเทียมฟ้าแบบนี้ ที่แท้ก็เป็นผู้นำฉินนี่เอง”
ฉินเทียนเองก็ดูออก ว่าคนผู้นี้ในวันนั้นที่แท่นเซวียนหยวน ติดตามร่วมเดินทางไปกับจูจู
เขายิ้มเย็นพูดออกมา “หัวหน้าใหญ่เจียง นายรู้ความผิดแล้วหรือไม่?”
เจียงชงยิ้มออกมาด้วยความโกรธ
“ฉินเทียน ฉันเรียกว่าผู้นำคำหนึ่ง คุณก็คิดถือเอาตัวเองเป็นจริงเป็นจังไปแล้วหรือ?”
“ฉันจะบอกคุณให้ ตำแหน่งผู้นำของคุณนั้น ใช้เรียกต่อหน้าคนอื่นได้ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้ามังกรซ่อนรูปของพวกเรา เป็นเพียงแค่ผายลมเท่านั้น”
“ฉันไม่สนใจว่าทำไมคุณถึงทำแบบนี้ ตอนนี้ ฉันจะให้โอกาสคุณอีกครั้งหนึ่ง คุกเข่าลงซะ ห้ามขัดขืน”
“บางที ฉันอาจจะไว้ชีวิตคุณก็ได้”
“คุกเข่าลง!” เมื่อได้ยินคำของเจียงชง สมาชิกกลุ่มทั้งหลายก็พร้อมใจกันส่งเสียงคำรามโกรธออกมา”
ตอนนี้ ไม่ว่าจะเป็นจำนวนคนหรืออาวุธ พวกเขาล้วนแต่ได้เปรียบกว่า และควบคุมสถานการณ์เอาไว้
หม่าหงเทาและเหลยเป้าสีหน้าดูมืดมน มองไปยังฉินเทียนด้วยความเป็นกังวล
“ฉินเทียน มีอะไรก็พูดกันดีๆ” หลิวหรูยู่ตกใจจนใบหน้าซีดขาว
ฉินเทียนมองไปยังเจียงชง ยิ้มเย็นแล้วพูดออกมา “ในฐานะที่เป็นผู้รับผิดชอบของพื้นที่นี้ ปล่อยปละละเลยให้ลูกน้องทำเรื่องไม่ถูกต้อง หัวหน้าใหญ่เจียง ครั้งนี้ นายคงไม่อาจที่จะปัดความรับผิดชอบได้แล้ว”
“จะบอกอะไรนายให้ เจ้าหมอนี่ วันนี้ฉันจะต้องฆ่าทิ้ง”
“นายมาดูนี่ นี่คืออะไร?”
ขณะที่พูดออกมานั้น เขาก็นำดาบโค้งเล่มนั้นออกมา
“ดาบเล่มนี้ รู้จักหรือไม่?”
เจียงชงตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนที่สีหน้าจะเปลี่ยนไป
“นี้คือ เกล็ดมังกร?”
“เกล็ดมังกรของมังกรซ่อนรูป ไปอยู่ในมือคุณได้อย่างไร?!”
ฉินเทียนตะคอกเสียงเย็น ลุกยืนขึ้นมา มือถือเกล็ดมังกรเอาไว้ ยกขึ้นกลางอากาศ ก่อนจะพูดเสียงดัง “แส้มังกรอยู่ที่นี้ พวกนายยังไม่ยอมคุกเข่าลงอีกอย่างนั้นหรือ!”
แส้มังกร!
ฉินเทียนกลับคือ แส้มังกร!
เจียงชงตัวสั่นอย่างแรง สีหน้าเปลี่ยนไป เขาไม่อยากจะเชื่อเลย แต่ว่า เกล็ดมังกรไม่อาจปลอมแปลงได้
เพราะว่า เมื่อมีสมาชิกเข้ามาในมังกรซ่อนรูปแต่ละครั้ง บทเรียนที่ต้องรับในครั้งแรกนั้น ก็คือการเฝ้าดูเกล็ดมังกร
และสมาชิกแต่ละคนของมังกรซ่อนรูป จะต้องจดจำดาบเกล็ดมังกรนี้ได้ แต่จริงๆ แล้วคือให้พวกเขาจดจำกฎเกณฑ์ของมังกรซ่อนรูปเอาไว้
มังกรมีเกล็ด เมื่อสัมผัสเข้าจะต้องตาย หากว่าฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ ก็จะต้องถูกลงโทษจากเกล็ดมังกร
และเจ้าของเกล็ดมังกรนั้น ก็คือแส้มังกร
เกล็ดมังกร!
ที่แห่งนั้น สมาชิกของมังกรซ่อนรูปทั้งหลาย ต่างก็พากันอึ้งตะลึง
พวกเขาพากันมองหน้ากันไปมา และมีบางส่วนที่วางปืนลงโดยที่ไม่รู้ตัว
สายตาของฉินเทียนจับจ้องไปยังเจียงชง ยิ้มเย็นแล้วพูดออกมา “นายกล้าที่จะต่อต้านเกล็ดมังกรอย่างนั้นหรือ?”
เจียงชงสีหน้าเขียวคล้ำ กัดฟันแล้วคุกเข่าลงอย่างไม่เต็มใจ ก้มศีรษะต่ำพูดออกมา “มังกรซ่อนรูปทางตอนใต้ของเมืองจิ่นหู หัวหน้าใหญ่เจียงชงคารวะแส้มังกร”
“คารวะแส้มังกร!”
ในขณะเดียวกัน สมาชิกทั้งหลายก็คุกเข่าลงด้วยความหวาดกลัว ก่อนจะตะโกนออกมาเสียงดัง
เมื่อมองเห็นฉากนี้แล้ว หม่าหงเทา เหลยเป้าและคนอื่นๆ ต่างก็เผยความยินดีออกมา ไม่น่าแปลกที่พี่เทียนถึงได้หยิ่งผยองเช่นนี้ ที่แท้เขาก็กลายเป็นแส้มังกรนี้เอง
เป็นนายท่านที่คอยกำกับดูแลมังกรซ่อนรูปโดยเฉพาะ!
หม่าเฟิงและไป๋เสี่ยวจิ้งพากันอึ้งตะลึง
อะไรกัน นี่พวกเขาถึงกับปะทะเข้ากับเงื้อมมือของนายท่านหรือนี่?
“ไม่มีทางเป็นไปได้!”
“เขาจะต้องเป็นตัวปลอม!”
“เจียงชง รีบช่วยข้าเร็ว! อย่าลืมนะ พ่อบุญธรรมของข้าคือซีจุนเชียวนะ!”
“หากว่าข้ามาเกิดเรื่องในท้องที่ของเจ้าแล้ว หากว่าพ่อบุญธรรมของข้ากล่าวโทษลงมา พวกแกจะต้องแบกรับถึงผลที่ตามมาเอง!” เมื่อมีการตอบสนองกลับ ไป๋เสี่ยวจิ้งก็ตะโกนออกมาเสียงดัง
เจียงชงกัดฟันพูดออกมา “ขอถามแส้มังกร เตรียมที่จะจัดการกับไป๋เสี่ยวจิ้งอย่างไรดี?”
“พ่อบุญธรรมของเขาคือซีจุนไป๋เลี่ยนเชียวนะ”
“ไป๋เลี่ยนเป็นถึงลูกศิษย์ของผู้อาวุโสใหญ่ในสมาพันธ์ผู้อาวุโส ดังนั้น ขอให้แส้มังกรช่วยเมตตา ปล่อยเขาไปเถอะ”
“ปล่อยเขาไป? นายพูดออกมาง่ายดายเช่นนี้เชียว?”
ฉินเทียนยิ้มเย็นพูดออกมา “หากว่าที่เขาบังคับเป็นภรรยาหรือว่าลูกสาวของนาย นายจะยังพูดแบบนี้อยู่หรือไม่?”
เจียงเฟิงกัดฟันเงียบเสียง
“ทุกคนฟังฉันให้ดี!”
ฉินเทียนตะโกนออกมาเสียงดัง “นักโทษไป๋เสี่ยวจิ้งบังคับขืนใจผู้หญิง เหล่าทวยเทพขุ่นเคือง กฎสวรรค์ยากที่จะละเว้น ตัวข้าแส้มังกรของใช้กฎของมังกรซ่อนรูปและคำตัดสินของเกล็ดมังกร”
“เพื่อเตือนใจผู้อื่น!”
ขณะที่พูดออกมานั้น เกล็ดมังกรที่สามารถตัดเหล็กลงได้ราวกับดินโคลน สว่างวาบขึ้น และก็กำลังจะสังหารไปยังไป๋เสี่ยวจิ้ง
“ช้าก่อน!” เจียงชงคิดอะไรขึ้นมาได้ รีบร้อนตะโกนเสียงดังออกมา
เขาเอ่ยออกมาอย่างเร่งรีบ “แส้มังกรลงโทษตามกฎ ไม่อะไรที่ผิด แต่ว่า ที่นี้อย่างไรแล้วก็คือมังกรซ่อนรูปทางตอนใต้”
“ได้โปรดให้ข้าได้รายงานไปยังหนานจุนเสียก่อน!”
ฉินเทียนยิ้มเยาะพูดออกมา “ตกลง ฉันจะรอหนานจุนของพวกนาย”
เจียงชงถอนหายใจออกมา รีบโทรศัพท์ไปหาจูจู เขารู้สึกว่า ด้วยสถานะของจูจูแล้ว ฉินเทียนคงจะไม่สนใจไม่ได้
อีกทั้ง ครั้งที่แล้ว จูจูยังนำคนของมังกรซ่อนรูปทางตอนใต้ขับไล่จินอีโหวออกไปจากเกาะราชาทะเลตะวันออก นับได้ว่าช่วยเหลือฉินเทียนเอาไว้ครั้งใหญ่
และอีกอย่าง หากว่าฉินเทียนฆ่าไป๋เสี่ยวจิ้งไปจริงๆ ในเมื่อจูจูเองก็อยู่ด้วย เขาก็ไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบใด
ต่อไปหากว่าซีจุนไป๋เลี่ยนกล่าวโทษลงมา ก็ไม่อาจถือโทษเขาได้
“หนานจุนของพวกเราบอกว่า เธอมีเรื่องจะเข้ามา”
“สิบนาที” เมื่อวางสายลง เขาถึงได้ถือว่าโล่งใจลงได้จริงๆ
ฉินเทียนยิ้มเย็นพูดออกมา “เช่นนั้นฉันก็รอเธอสิบนาที”
ณ ที่แห่งนั้น ทุกคนต่างก็มองหน้ากันไปมา และเฝ้ารอคอยด้วยความไม่สงบใจ
และก็เป็นอีกห้านาที ด้านนอกของประตูใหญ่ มีเสียงรถยนต์ดังขึ้น ใบหน้าเย็นชาของจูจู เดินเข้ามาพร้อมกับเซี่ยวหยาง
เมื่อเห็นว่าเธอมาถึงอย่างรวดเร็ว ฉินเทียนก็เกิดความรู้สึกหนึ่งขึ้นมา หญิงสาวผู้นี้รู้เรื่องราวที่นี้มานานแล้ว และก็รอค่อยอยู่ใกล้ๆ?
“คารวะหนานจุน!”
“หนานจุน มองมายังฉินเทียนที่มือถือเกล็ดมังกรเอาไว้ และเรียกตนเองว่าเกล็ดมังกร ต้องการที่จะสังหารไป๋เสี่ยวจิ้ง!” เจียงชงรีบร้อนรายงานออกมา
“เกิดอะไรขึ้น?” จูจูกวาดสายตามองออกไปอย่างเย็นชา ก่อนจะเอ่ยถามออกมาอย่างเคร่งขรึม
หม่าเฟิงไม่กล้าที่จะปิดบัง นำเรื่องไป๋เสี่ยวจิ้งให้เขาไปจับตัวหลิวหรูยู่มาเป็นตัวประกันเล่าออกมา
“สารเลว!” จูจูกรุ่นโกรธ และก่นด่าออกมา
เมื่อด่าจนเพียงพอแล้ว ถึงได้หันไปมองฉินเทียน ฝืนยิ้มแล้วเอ่ย “ถึงแม้ว่าไป๋เสี่ยวจิ้งจะสมควรตาย แต่อย่างไรแล้วเขาก็เป็นถึงบุตรบุญธรรมของซีจุนและซีจุนไป๋เลี่ยน ยังเป็นลูกศิษย์ของผู้อาวุโสใหญ่ สถานะค่อนข้างพิเศษ”
“ได้โปรดขอให้แส้มังกรเห็นแก่หน้าข้า ปล่อยเขาไปสักครั้งเถอะ”
ขณะที่เอ่ยออกมา ก็กะพริบตาออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว
สีหน้าของฉินเทียนยิ่งดูเคร่งขรึมลงไปอีก เขารู้ดีว่าจูจูเพียงแต่จงใจที่จะร้องขอความเมตตาจากเขาต่อหน้าของทุกคน
แต่จริงๆ แล้ว ก็ยังคงหวังให้เขาฆ่าไป๋เสี่ยวจิ้งเสีย
ดังนั้นการร้องขอความเมตตานี้ ก็เพื่อให้ทุกคนได้เห็นว่า เธอจูจูได้ทำอย่างเต็มที่แล้ว และก็ถือว่ามีคำอธิบายมอบให้แก่ไป๋เลี่ยนได้แล้ว
ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้โง่! สามารถรับตำแหน่งหนานจุนได้ ย่อมต้องมีวิธีการอยู่บ้าง
ฉินเทียนส่ายศีรษะออกมา ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น “องค์ชายทำผิดกฎหมาย ยังได้รับโทษเช่นเดียวกับคนทั่วไป แล้วนับประสาอะไรกับคนที่เป็นเพียงแค่ลูกบุญธรรม”
“ที่เธอพูดถึงความสัมพันธ์ก็ไม่มีประโยชน์ใด วันนี้ เขาจะต้องตาย!”
ขณะที่พูดออกมา เกล็ดมังกรก็ค่อยๆ ถูกยกขึ้น