บัญชามังกรเดือด - บทที่ 719 โปรดสัตว์
บัญชามังกรเดือด บทที่ 719 โปรดสัตว์
“อย่านะคะ!”
“ใครก็ได้เข้ามาที คนไข้จะลวนลามผู้หญิงแล้ว!”
นางพยาบาลหลบหลีกด้วยรอยยิ้มน่ารัก ร่างกายปราดเปรียวเหมือนดังนกนางแอ่น ดูเหมือนจะล่อแหลมอันตราย แต่ก็สามารถหลุดพ้นจากการโถมตัวเข้าใส่อย่างบ้าคลั่งของหวังเหล่าหู่ได้อย่างปลอดภัยทุกครั้ง
ถึงแม้ว่าปากกำลังร้องขอความช่วยเหลือ แต่ใบหน้าที่ยิ้มแย้มดุจดอกไม้ เสียงที่ประจบเอาใจ มองไม่เห็นความหวาดกลัวเลยสักนิด กลับเหมือนเทพเซียนหญิงที่ยั่วเย้าตือโป๊ยก่ายในไซอิ๋วเสียมากกว่า
ยิ่งพวกเธอทำเช่นนี้ เลือดในร่างกายของหวังเหล่าหู่ภายใต้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ก็ยิ่งพลุ่งพล่านอย่างบ้าคลั่ง
เขาหอบหายใจหนัก ๆ อยู่ในลำคอ รู้สึกว่าภายในร่างกายนั้นเปี่ยมไปด้วยกำลังวังชา ราวกับว่าได้ย้อนกลับไปเป็นหนุ่มอีกครั้ง
“คืนนี้พวกเธอต้องเป็นคนของฉัน!”
“มาให้ฉันเชยชมพวกเธอเสียดี ๆ!”
“ฉันต้องการให้พวกเธอคลอดลูกชายมาให้ฉัน!”
ลูกชายตายไปแล้วหนึ่งคน ตอนนี้เขามองเห็นความหวังที่จะได้มีบุตรจากเรือนกายของนางพยาบาลต่อไปอีกครั้ง
พวกลูกน้องที่อยู่นอกประตูได้ยินเสียงเบา ๆ ต่างก็ผุดรอยยิ้มรู้ ๆ กันออกมา
“เฮียหู่ไม่ได้สนใจผู้หญิงมานานมากแล้ว คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะเอาเปรียบพยาบาลเล็กๆ สองคนนี้…”
“การตายของคุณชายโจมตีเขาอย่างรุนแรงเกินไป ระบายความโศกเศร้าในใจออกมาได้ก็ดีเหมือนกัน”
“ถ้าหากว่านางพยาบาลสองคนนั้นโชคดีได้ตั้งครรภ์สายเลือดของเฮียหู่นั่นถึงจะถือว่าดีนะ”
พวกเขาไปกองรวมกันอยู่ที่ประตูห้องอย่างไม่ได้นัดหมาย แนบหูแอบฟัง คิดถึงความงดงามของพยาบาลตัวน้อยก็กลืนน้ำลายอย่างบ้าคลั่งอย่างทนไม่ไหว
และในตอนนี้เอง บริเวณสุดขอบทางเดินไกล ๆ ประตูสองบานถูกผลักเปิด
คนหัวล้านตัวใหญ่คนหนึ่งเดินเข้ามา ในมือหิ้วถังออกซิเจนสองถัง
“แกเป็นผู้ช่วยพยาบาลของที่นี่หรือเปล่า? ฉันหมายถึงแกน่ะไออ้วน แกจะไม่รู้เรื่องรู้ราวเกินไปหรือเปล่า”
“กลางค่ำกลางคืน มาลากอะไรถังออกซิเจน”
“รีบไปเสีย อย่ามารบกวนอารมณ์สุนทรีย์ของเฮียหู่!”
ด้านข้าง ลูกน้องสองคนรีบเดินเข้าไป ระหว่างที่หัวเราะเยาะเย้ยและด่าสาดเสียเทเสียก็ยื่นมือออกไปหมายจะผลักคนอ้วน
ใบหน้าของคนอ้วนหัวล้านเต็มไปด้วยความเมตตาสงสาร ดูแล้วเหมือนพระศรีอริยเมตไตรยที่อ่อนโยน เพียงแต่ในตอนที่กำลังยิ้มนั้น กล้ามเนื้อได้ดึงรอยแผลเป็นจากมีดที่เหมือนกับตะขาบรอยนั้นให้ขยับ ดูแล้วดูดุร้ายอยู่บ้าง
“อามิตาพุทธ”
“ได้ยินมาว่าวันนี้ที่นี่จะมีคนตาย ท่านเมตตา จึงมาช่วยเหลือให้ถึงที่สุด”
ว่าแล้วมือทั้งสองของเขาก็กวัดแกว่ง ถังออกซิเจนสองถังใหญ่ในมือก็แกว่งไปที่หัวของชายหนุ่มสองคนที่กำลังเดินเข้ามา
ตุบ! ตุบ!
ลูกน้องทั้งสองของหวังเหล่าหู่ยังไม่ทันรู้ตัวเลยสักนิด ระหว่างที่ศีรษะถูกทุบจนแตก ท่ามกลางเสียงกรีดร้องอย่างน่าเวทนา พวกเขาก็ถูกซัดจนปลิวไปและตกลงมาบนพื้น ทันใดนั้นศีรษะก็แตกกระจาย ตายแบบที่ไม่อาจจะตายได้อีก
ทุกคนตื่นตระหนกมาก!
ซื่อต้าจินกังรีบร้อนหันกลับไป พอมองเห็นฆาตกรก็เอ่ยขึ้นด้วยความตกตะลึงว่า “เจ้าอ้วนหมีเล่อ?”
“แกไม่ใช่บูชาอู่ของตระกูลหยางหรอกหรือ? แกคิดจะทำอะไร?”
“ยังชัดเจนไม่พออีกหรือ? ฉันทำตามคำสั่งของเจ้าบ้านหยางมาโปรดสัตว์พวกแก”
ท่ามกลางเสียงหัวเราะอันน่าขยะแขยงของเจ้าอ้วนหมีเล่อ พลังของเขาปะทุขึ้นมาอย่างฉับพลัน มือทั้งสองข้างกำลังหิ้วถังออกซิเจน ถังเหล็กที่หนักห้าสิบกว่ากิโลกรัมเอาไว้ พลางเดินเข้ามา
ดูแล้วเหมือนกับหลู่จือเซินพระสงฆ์คลั่งอย่างไรอย่างนั้น
“รีบขวางเขาเอาไว้!”
“เขาจะลอบฆ่าเฮียหู่!”
“ฆ่ามัน!”
ซื่อต้าจินกังตื่นตระหนก ท่ามกลางเสียงร้อง พวกเขาก็นำลูกน้องสิบกว่าคนในทางเดินนั้นกวัดแกว่งมีดยาวโถมเข้าไป
แต่กลับไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง
เจ้าอ้วนหมีเล่อกล้าหาญเกินไป เขาที่มีพลังเหนือมนุษย์มาโดยกำเนิดในตอนนี้ได้กวัดแกว่งถังออกซิเจนสองถังที่แต่ละถังหนักกว่าห้าสิบกิโลกรัมและยาวเมตรกว่า ๆ เป็นสัตว์ป่าดุร้ายที่หลุดออกจากกรงจริง ๆ
ยิ่งรวมไปถึงพื้นที่คับแคบของทางเดิน การกวัดแกว่งถังสองถังของเขาก็ครอบครองพื้นที่ว่างไปทั้งหมด
พวกของซื่อต้าจินกังไม่มีแม้แต่พื้นที่จะให้หลบ
เหมือนกับรถปราบดินจริง ๆ บริเวณที่ต้องผ่านไปล้วนรกระเกะระกะ พวกคนที่ถูกถังตีเข้าเหล่านั้นแทบจะสมองแตกกระจายกันทั้งหมด
ป่าเถื่อนเกินไปแล้ว!
นรกบนดิน!
เจ้าอ้วนหมีเล่อดูแล้วกลับยิ่งฮึกเหิม เจ้าหมอนี่ดูภายนอกเหมือนท่าน แต่ในใจกลับเป็นปีศาจที่มีชีวิตอยู่
“เด็กน้อย พวกแกยังจะต่อต้านอยู่ไหม?”
“ยอมแพ้เสียดี ๆ แล้วฉันจะยอมให้ศพของพวกแกสมบูรณ์” มองซื่อต้าจินกังแล้วเขาก็ผุดรอยยิ้มปีศาจออกมาอีกครั้ง
ซื่อต้าจินกังอกสั่นขวัญแขวน คิดไม่ถึงเลยว่าเพียงชั่วพริบตา ลูกน้องที่มีตั้งมากมายขนาดนั้นจะตายไปภายใต้เงื้อมมือของฝ่ายตรงข้ามกันหมด
เจ้าอ้วนหมีเล่อเป็นถึงบูชาอู่ของตระกูลหยาง ตระกูลอันดับหนึ่ง ว่ากันว่าศักยภาพของเขานั้นจัดอยู่ในสามอันดับแรกของรายชื่อมือสังหารซีเป่ย สมคำร่ำลือจริง ๆ!
พวกเขารู้ว่าตนเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ ท่ามกลางเสียงกรีดร้อง คนที่ชนห้องผู้ป่วยจนพังก็พุ่งเข้ามา
ภายในห้อง หวังเหล่าหู่ยังคงตกอยู่ภายใต้การกระตุ้นของแอลกอฮอล์และหญิงงาม ดวงตาแดงก่ำ ไม่รู้สถานการณ์ด้านนอกเลยสักนิด
“สาวสวย พวกเธอหนีไม่พ้นหรอก”
“ปรนนิบัติเฮียหู่เสียดี ๆ เฮียหู่จะให้พวกเธอได้มีอนาคตที่ดี”
กลืนน้ำลายลงไปหนึ่งอึกแล้วเขาก็เตรียมจะพุ่งเข้าไปอีกครั้ง
“เฮียหู่ระวัง!”
“มีนักฆ่า!” ซื่อต้าจินกังกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว
หวังเหล่าหู่ตะลึงไปพักหนึ่ง ตอนนี้จึงได้สติขึ้นมาบ้าง จากนั้นเขาก็มองเห็นเจ้าอ้วนหมีเล่อที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือด ใบหน้ามีรอยยิ้มน่าขยะแขยง หิ้วถังออกซิเจนสองถังเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ
ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจได้ในทันที
“หยางต้าวส่งแกมาใช่ไหม?”
“ดีนี่เจ้าหยางต้าว กูอุตส่าห์เห็นมันเป็นพันธมิตร มันกลับคิดจะฆ่าปิดปากกู!”
เจ้าอ้วนหมีเล่อแสยะยิ้ม “เจ้าบ้านหยางบอกว่า หลายปีมานี้ ปากของคุณยังถือว่าปิดสนิทดี”
“เพียงแต่ว่า อีกไม่กี่วันก็เป็นวันเลือกตั้งประธานหอการค้าฮั่นจงแล้ว ในเวลานั้นไม่อาจจะมีข้อผิดพลาดใด ๆ ได้”
“ดังนั้นเพื่อป้องกันการเกิดเหตุไม่คาดฝัน ก็ให้คุณปิดปากตลอดไปเลยดีกว่า”
หวังเหล่าหู่เอ่ยด้วยความโมโห “ฆ่าฉันแล้ว ลูกน้องสามพันคนของฉันไม่มีทางยินยอมแน่!”
“พวกเขาจะก่อเรื่อง หยางต้าวเองก็จะจัดการอย่างยุติธรรมไม่ได้!”
เจ้าอ้วนหมีเล่อยิ้มแล้วพูดว่า “วางใจเถอะ ต่อให้ลูกน้องสามพันคนนั่นจะก่อเรื่อง ก็ตามมาไม่ถึงตัวเจ้าบ้านหยางหรอกครับ”
“พอเช้าวันพรุ่งนี้ คุณก็จะได้ครอบครองพื้นที่พาดหัวข่าวของทุก ๆ สื่อ สาเหตุการตายคือ เกิดจากถังออกซิเจนระเบิด ก่อให้เกิดเพลิงไหม้”
“คุณกับลูกน้องพวกนี้ของคุณก็จะถูกเผาจนไม่เหลือแม้แต่กระดูก”
“ต่อให้มีคนสงสัย ก็จะไปสงสัยที่ฉินเทียนกับเถียโถว มาไม่ถึงตัวเจ้าบ้านหยางหรอก คุณว่าจริงไหมล่ะ?”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ!”
ท่ามกลางเสียงหัวเราะเสียงดังนั่น เขาก็กระตุกมือของเขาอย่างกะทันหัน ภายใต้พลังที่เหนือมนุษย์ของเขา ถังออกซิเจนที่น้ำหนักมากกว่าห้าสิบกิโลกรัมถังหนึ่งก็ทุบไปทางหวังเหล่าหู่เหมือนกับกระสุนปืนใหญ่ด้วยความรวดเร็วราวกับสายฟ้าแลบ
หวังเหล่าหู่กระวนกระวายใจ ร้องเฮือกด้วยความตกใจ แล้วรีบหลบในทันใด
แต่ทว่าก็ยังโดนทุบเข้าที่ขาทั้งสองข้าง ทันใดนั้นกระดูกที่ขาก็หัก ล้มลงไปอยู่กับพื้น
“เร็ว ฆ่าเขาเสีย!” เขาคำรามอย่างสิ้นหวัง
อย่างไรก็ตาม เรื่องราวได้กลายเป็นการตัดสินใจครั้งสุดท้ายแล้ว พลังในการต่อสู้ของเจ้าอ้วนหมีเล่อบ้าคลั่งมาก ซื่อต้าจินกังที่อยู่ด้านข้างยังมาไม่ทันจะถึงด้านหน้าก็ถูกเขาแกว่งถังออกซิเจนซัดจนปลิวออกไป
ตอนนี้เขาได้ควบคุมสถานการณ์ไว้โดยสมบูรณ์แล้ว
จากนั้นก็ล้วงเอาหินเหล็กไฟออกมาก้อนหนึ่ง
“เฮียหู่ ตอนนี้ของเพียงแค่ผมโยนหินออกไปให้ทะลุเข้าไปในถังออกซิเจนก็จะทำให้ระเบิดแล้ว”
“จากนั้นพอออกซิเจนรั่วไหลออกมา ก็ทำให้เกิดไฟไหม้ ไม่น่าแปลกใจ ชั้นนี้ทั้งชั้นก็จะถูกเผาไปทั้งหมด”
“คุณว่านี่เป็นแผนการฆ่าคนที่สมบูรณ์แบบมากแผนหนึ่งเลยใช่หรือเปล่าล่ะ?”
มองดูรอยยิ้มแปลกประหลาดบนใบหน้าของเจ้าอ้วนหมีเล่อแล้ว หวังเหล่าหู่ก็คล้ายกับมองเห็นเพลิงโลกันตร์ เขาเอ่ยด้วยความหวาดกลัวว่า “ไอ้บ้า พวกแกมันเป็นคนบ้ากันไปหมด!”
“เมื่อสามปีก่อนพวกแกสร้างสถานการณ์ไฟไหม้ขึ้นมา ฆ่าทั้งตระกูลหู นึกไม่ถึงว่าตอนนี้จะใช้ลูกไม้เดิม ๆ…”
พอได้ยินคำว่า “ทั้งตระกูลหู” หนึ่งในนางพยาบาลสองคนที่ดูท่าทางหวาดกลัวที่หลบอยู่ตรงมุมกำแพงมาโดยตลอดร่างกายสั่นสะท้านอย่างรุนแรง
ในดวงตาของเธอมีเปลวไฟแห่งความแค้นลุกขึ้นมาทันที