บัญชามังกรเดือด - บทที่ 756 มาส่ง
บัญชามังกรเดือด บทที่ 756 มาส่ง
“ไม่เอานะ！”
เมื่อต้องเผชิญกับซีคุนที่ดุร้ายราวกับหมาบ้าแล้ว หญิงสาวที่บอบบางราวกับนกน้อยนี้ ทันใดนั้นก็เท้าลื่นไหล สะบัดสะเอว และเต้นพลิ้วราวกับสายลม ก่อนที่จะหลุดออกจากแขนของ ซีคุน
หลังจากนั้น ก็ไปยืนไกล ถึงแม้ว่าใบหน้านั้นจะยังมีความหวาดกลัว แต่ว่าสายตาสวยคู่นั้น ก็ยากที่จะซ่อนรอยยิ้ม
ซีคุนตะลึงงัน ไฟในร่างกายนั้น ก่อนที่จะปัง แล้วทั้งหมดนั้นก็ได้ถูกจุดแล้ว
ยิ่งแบบนี้ที่มองเห็นแต่ว่าจับไม่ได้นั้น ยิ่งทำให้จิตใจของคนยากที่จะหักห้าม
เขานั้นที่หมกมุ่นมาตั้งแต่แรกนั้น ในดวงตานั้น ได้ปรากฏถึงแสงสีเขียวออกมา
“สาวน้อย อยากที่จะเล่นเกมกับพี่ชายใช่ไหมล่ะ？”
“ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวพี่จะเล่นด้วยกับเราก็แล้วกัน”
ก่อนที่จะกลืนน้ำลาย แล้วเขานั้นก็ปิดประตูพร้อมล็อกกลอน ก่อนที่จะยิ้มอีกครั้ง แล้วพุ่งไปที่หญิงสาว
หญิงสาวนั้นใช้เท้าลื่นไปราวกับเล่นสเกต เอวเล็กๆของเธอนั้น ราวกับสปริง ก่อนที่จะหัวเราะออกมา แล้วก็ไถลไปมาในห้องโถง
ซีคุนทุกครั้งที่เห็นสาวสวยนั้น แม้แต่มุมของเสื้อผ้านั้นก็ไม่อาจจะจับได้ ก่อนที่จะจ้องมองไปที่เธอที่ได้หลบหนี
หญิงสาวที่ได้แกล้งเขาเหมือนกับคนโง่อย่างงั้น หลังจากเล่นสักพัก ก่อนที่จะเริ่มเบื่อแล้ว
“พี่เทียน คุณเลวมากเลย โดนคนอื่นหยอกล้อแล้ว ก็ไม่เอ่ยสักคำ”
“หากคุณเป็นเช่นนี้ งั้นฉันจะโกรธแล้วล่ะ”เธอนั้นกล่าวด้วยรอยยิ้ม
อือ？
พี่เทียน？
ซีคุนนิ่งไปครู่หนึ่ง และแอบงุนงงเล็กน้อย หรือว่าในห้องนี้ ยังมีคนอื่นอีก？
ไม่สามารถที่จะสนใจอะไรได้มาก เพราะเลือกในตัวของเขานั้นได้เดือดพล่าน ยากที่จะอดกลั้นแล้ว
ก่อนที่การเอ่ยตะโกนในรอบนี้ อ้าแขนทั้งสองข้าง เพื่อที่จะจับเหยื่อเอาไว้
“ช่วยด้วย！”
หญิงสาวหัวเราะออกมา ก่อนที่จะลอยขึ้นไปบนอากาศ ราวกับเป็นนกนางอ่อน แล้วมองไปที่เงาสีดำตรงโซฟาไกลๆ
ที่โซฟานี้ ไม่รู้ว่าตอนเวลาไหน เมื่อหันไปมอง กลับกลายเป็นได้พลิกกลับด้านหนังหน้าออกไปทางด้านนอก
หลังจากซีคุนเดินเข้ามาภายในใจนั้นร้อนรน เพราะจิตใจนั้นไปอยู่บนร่างกายของหญิงสาว อีกทั้งจากแสงไฟที่สลัว ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สังเกตเห็นถึงฉากที่ย้อนแย้งในตอนนี้
ในตอนนี้ ได้ยินเสียงร้องช่วยเหลือของหญิงสาว ก่อนที่โซฟานั้นจะค่อยๆหันกลับมา
ที่ด้านบนนั้น กลับได้มีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอย่างสบายใจ เขานั้นได้เหยียดขาออก และมองมาด้วยสายตาที่ไม่เร่งรีบ
บนใบหน้าที่หล่อเหลานั้น ได้มีรอยยิ้มจางๆปรากฏ ก่อนที่สายตาพร้อมสายตาที่ไม่มีพิษมีภัย และดวงตาคู่นั้นที่ใสและมองเห็นได้อย่างชัดเจน แต่กลับมีความลึกราวกับท้องทะเล
อีกทั้งในความธรรมดานี้ ยังเผยให้เห็นถึงบารมีและลักษณะที่น่าเกรงขามของกษัตริย์
มองไปที่หญิงสาวที่กระโดดอยู่ตรงหน้าเข้ามาในอ้อมแขน เขานั้นอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
อยากที่จะเอื้อมมือผลักออกไป ก่อนที่จะพบว่า เขานั้นไม่มีแม้แต่มือ ในช่วงที่กำลังตกตะลึง ก่อนที่กลิ่นความหอมของร่างกาย ราวกับว่าเหมือนนกนางแอ่นที่กลับเข้าป่า ที่ได้เข้าบินมาอยู่ในอ้อมแขนของเขาเอง
ฉินเทียนนั้นหัวใจสั่น ก่อนที่จะรีบเอ่ย“ระวังนะ”
หญิงสาวนั้นกอดไปที่คอของเขา ก่อนที่จะหัวเราะออกมา ราวกับเธอนั้นได้เล่นเกมที่น่าสนใจ ก่อนที่ร่างกายที่บอบบางนั้นจะสั่น
เธอนั้นกอดคอของฉินเทียนแน่น ก่อนที่เอ่ยหยอกล้อ“คนเลว！”
“หากคุณยังไม่ยอมยื่นมือมาล่ะก็ ฉันนั้นก็จะถูกคนอื่นทำร้ายแล้วน่ะ ！”
“คุณนั้นจะไม่เสียใจบ้างหรือไงกัน！”
“คุณลองจับดูสิ ว่าใจของฉันตอนนี้นั้นเต้นแรงมากเลยนะ！”
ฉินเทียนนั้นรีบเอ่ยด้วยสีหน้าดำหม่น แล้วรีบ “อย่าเล่นได้แล้ว！”
หัวใจของหญิงสาวนั้น เหมือนได้ซ่อนเอาไว้ในหลังหุบเขาหิมะ จะไปจับเจอได้ยังไงกันล่ะ
หากเอ่ยต่อ อาจจะเป็น ถึงราชางูของวิหารเทพหนึ่งในสิบสองราชา จะมาโดนเจ้า ซีคุนคนแบบนี้ทำร้ายได้ยังไงกัน
ไม่ผิด หญิงสาวที่ขายดอกไม้นั้น ก็คือเหลิ่งหยุนนั่นเอง
ภายในห้องนั้น ได้มีกลิ่นบรรยากาศที่ค่อนข้างแปลก
เหลิ่งหยุนนั้นเกาะที่ฉินเทียนแล้วเอ่ยหยอกล้อ ไม่ไกลนั้น ซีคุนที่ไม่สามารถจับเหยื่อได้ สีหน้าของเขางุนงง ดวงตาที่เบิกกว้างเหมือนระฆัง
คืนนี้เขานั้นดื่มเหล้าไปเยอะ อีกทั้งโดยเหลิ่งหยุนสาวเช่นนี้หยอกล้อเขาอีกอีก ยิ่งทำให้สมองของเขานั้นเบลอยิ่งเข้าไปกันใหญ่ ในตอนนี้ ก็ยังไม่ค่อยรู้สึกตัวเท่าไหร่
หรือว่านั่นมันจะเป็นภาพลวงตากัน？
เขานั้นยิ้มๆ ก่อนที่จะเอ่ยยิ้มออกมา “ที่รักคนดี อย่าล้อเล่นได้แล้ว”
“ที่ไหนจะมีพี่เทียนล่ะ มาเร็วๆ ผมต่างหากที่จะเป็นพี่ชายที่แสนดีของคุณ”
เขานั้นได้อ้าแขนเอาไว้ ก่อนที่อยากจะพยายามจับเหลิ่งหยุนเอาไว้
“ของน่าขยะแขยง！”สีหน้าของเหลิ่งหยุนเปลี่ยนไป ก่อนที่จะหยิบไวน์แดงข้างๆ ราวกับสายลม แล้วก็ออกจากอ้อมกอดของฉินเทียน แล้วพุ่งไปหาที่ซีคุนเพื่อทักทาย
ซีคุนนั้นที่ยังไม่ได้สติ เพล้งหัวของเขาที่ได้โดนขวดไวน์ปาลงไป เขานั้นร้องออกมาอย่า.โหยหวน ก่อนที่จะเอามือจับหัว แล้วล้มลงไปบนพื้น
ไม่เอ่ยก็ไม่ได้ เหลิ่งหยุนนั้นลงมือได้โหดเหี้ยมจริงๆ！
ขวดเหล้านี้นั้น เดิมทีนั้นก็แข็งอยู่มากแล้ว อีกทั้งบวกกับในขวดที่ได้บรรจุเหล้าเอาไว้เต็มขวด เมื่อหยิบขึ้นมา นั้นเหมือนราวกับแท่งเหล็ก
เหลิ่งหยุนนั้นที่ได้ทำขวดเหล้าไวน์แตก เลือดไวน์แดงนั้นได้เหมือนราวกับเลือดสด ที่เต็มไปทั่วพื้นไปหมด
สามารถจินตนาการได้เลยว่า ต่อไปแล้วจะโหดเหี้ยมแค่ไหน ！
ซีคุนหัวแตกเต็มไปด้วยเลือดที่ไหล ในรอบนี้ ในที่สุดเขานั้นก็ตื่นคืนสติ
“คุณนั้นเป็นคนอะไรกัน？อยากรนหาที่ตายหรือไงว่ะ！”
“จะเชื่อไหมว่าเดี๋ยวฉันจะฆ่าพวกคุณให้ตายเดี๋ยวนี้เลย！”
“คุณรู้ไหมว่าผมเป็นใครกัน？”
“ช่วยด้วยๆ！”
หลังจากนั้น บอดี้การ์ดที่อยู่ด้านลานนอกนั้น หลังจากที่ได้รับคำสั่งจากซีคุน พวกเขานั้นต่างก็ไปหลบในที่ไกลๆกันหมด
พวกเขานั้นรู้ดี ว่าการที่คุณชายนั้นพาหญิงสาวกลับมานั้น อยากที่จะเล่นด้วยอย่างดุเดือด ไม่ชอบที่จะมีคนรบกวน
ดังนั้น ไม่มีใครที่ได้ยินตอบรับ
ฉินเทียนนั้นได้โน้มตัวไปด้านหน้า มองไปที่ซีคุน ก่อนจะเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “พรรคพวก ไม่รู้จักข้าจริงๆหรอ？”
ซีคุนนิ่งชั่วครู่หนึ่ง ก่อนที่จะมองเห็นฉินเทียนอย่างชัดเจน ก่อนที่สีหน้าจะเปลี่ยนไป！
“ฉินเทียน！”
“แกคือฉินเทียน！”
ฉินเทียนเอ่ยยิ้ม“ยินดีกับเจ้าด้วยนะ ตอบถูกแล้วล่ะ”
“เป็นยังไงล่ะ หลายปีมานี้คิดไม่ถึงว่าจะต้องมาเจอกันด้วยสถานการณ์เช่นนี้ใช่ไหม？”
เพราะเมื่อก่อนตระกูลฉินนั้น ฉินเทียนนั้นก็ยังเป็นน้าหลานกัน หลังจากที่ได้รับการกดขี่ แม้แต่คนรับใช้ในระดับที่สามและคนอื่นๆนั้น แค่ไม่พอใจ ก็เอ่ยไม่กี่คำเพื่อทำให้เขากลัวได้
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเจ้าซีคุนนั้นที่เป็นทายาทรุ่นหลังอย่างหนึ่งในห้ากษัตริย์
ที่อาศัยตำแหน่งราชาซีเตี้ยนของพวกเขานั้น ซีคุนที่อยู่ในตระกูลฉินนั้นตำแหน่งสูงมาก เมื่อตอนหนุ่มๆ มักจะไปอยู่ที่ จวนฉิน
เขานั้นเหมือนกับฉินเปียว ทั้งสองคนนั้นได้ร่วมมือกัน ก็คือบุคคลที่น่าเกลียดสองคน ที่เป็นขาวและดำ ส่วนคนสัตว์เล็กน้อยรวมถึงคนรับใช้นับไม่ถ้วนนั้นต่างก็ต้องโดนวางยาพิษ จนนับจำนวนไม่ถ้วน
ซีคุนและฉินเปียวนั้นมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ดังนั้นตามธรรมชาติ ฉินเทียนเลยได้กลายเป็นเป้าหมายของพวกเขา
ในตอนที่ฉินเทียนนั้นทนต่ออยู่ในตระกูลไม่ไหว แล้วได้ไปเรียนต่อที่ฮั่นจงเพียงลำพัง กล่าวได้ว่า ซีคุนนั้นก็มีส่วนช่วยเป็นอย่างมาก
ฉินเทียนในตอนนั้น แค่อยากที่จะจากบ้านเกิดไป แล้วไปใช้ชีวิตคนเดียวเงียบๆ
เขายังจำได้ ในตอนที่ได้จากบ้านในตอนนั้น ซีคุนได้พาคนกลุ่มใหญ่ เอ่ยว่ามาส่ง แต่จริงๆแล้วคือมาเยาะเย้ย
เขานั้นที่เป็นหมาของตระกูลฉิน ที่เหมือนกับเจ้าของ เอาคุณชายของตระกูลฉินนั้น ขับไล่ออกไปเหมือนสุนัข ไล่ออกจากตระกูล
อีกทั้งยังประกาศอีกทั้ง ทั้งชีวิตนี้หากเขานั้นได้กลับเข้ามาเหยียบที่เมืองฉินแม้แต่ก้าวเดียว เขานั้นจะเตะขาของฉินเทียนจนหักอย่างแน่นอน！
พวกนี้เอง นั้นต่างก็เป็นเรื่องที่ผ่านมาหลายปีแล้ว ส่วน ซีคุนและฉินเปียวนั้นในวันนี้ก็โตกันหมดแล้ว
ฉินเปียวนั้นรวมตำแหน่งของตระกูลฉินแล้ว ด้วยหัวใจที่มีแต่ความทะเยอทะยาน ซีคุนที่เป็นลูกชายคนโตนั้น ก็ยิ่งหยิ่งผยองทะนงตัวขึ้นไปอีก
หากเอ่ยแล้ว ลูกชายคนโตของเขานั้นก็คือราชาซีเตี้ยน ！
เมืองซินเฉิง นั้นได้กลายเป็นพื้นที่ของพวกเขาพ่อลูก ในที่นี่ ซีคุนนั้นสามารถที่จะข่มขู่ กระทำการใดๆก็ได้
เขานั้นคิดไม่ถึงเลยว่า ในวันเกิดที่ยี่สิบแปดของตนเองนั้น ได้พบกับนางฟ้า อยากที่จะมีค่ำคืนที่ยากที่จะลืมเลือน กลับต้องเป็นวันที่จะต้องมาเจอกับศัตรู ที่ได้โผล่มาตรงหน้า
“เจ้าเข้ามาได้ยังไงกัน？”
“ไอ้ชาติหมาเอ้ย แกคิดอยากที่จะทำอะไร？”
หลังจากที่คืนสติ ซีคุนนั้นก็ได้เอ่ยตะโกนออกมาด้วยดวงตาที่มีสีแดง
เมื่อมาถึงตอนนี้ เขานั้นยังคิดอย่างดื้อรั้น ว่าฉินเทียนนั้นยังเป็นคนที่ยังจะสามารถรังแกได้
ดวงตาของฉินเทียนนั้นลอยไปมา ก่อนที่จะค่อยๆเอ่ยคำออกมาไม่กี่คำ“มึงมีชีวิตอยู่นานพอแล้ว”
“วันนี้ที่กูมานั้น ก็เพื่อจะส่งมึงไปยังไงล่ะ”