บัญชามังกรเดือด - บทที่ 799 ไก่ขันตอนกลางดึก
บัญชามังกรเดือด บทที่ 799 ไก่ขันตอนกลางดึก
อืม ?
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของคนหลายคน เหลิ่งหยุนตกตะลึงไปชั่วขณะ เมื่อได้สติกลับมา เขาก็หน้าแดงเช่นกัน
ที่เรียกว่าเปลื้องผ้าแล้วโยนลงทะเล ก็ยังเป็นตอนที่อยู่ต่างประเทศ เกาะมลายู เหลิ่งหยุนนำทีมงูของเธอไปพบกับเถียหนิงซวง และทีมองค์กรคำสาปสวรรค์ของพวกเขาเป็นครั้งแรก
ในเวลานั้นผู้หญิงหลายคนที่เย่อหยิ่งและจองหองพอ ๆ กันได้มาพบกัน และไม่มีใครยอมรับอีกฝ่าย เหลิ่งหยุนเอาแต่ใจ และต้องการสอนบทเรียนให้กับองค์กรคำสาปสวรรค์
ในเวลานั้น สมาชิกขององค์กรคำสาปสวรรค์ยังไม่ผ่านช่วงมือใหม่ ดังนั้นฉินเทียนดึงพวกเขามา เพื่อให้พวกเขามีโอกาสฝึกฝน
ดังนั้น จึงไม่สามารถทนต่อการรังแกผู้มาใหม่ได้ ในเวลานั้นเลยพูดคำรุนแรงกับเหลิ่งหยุน
ถ้าเธอเอาแต่วิ่งเล่นอีก เชื่อหรือไม่ฉันจะเปลื้องผ้าเธอแล้วโยนเธอลงทะเล ?
ในเวลานั้นเหลิ่งหยุนรู้สึกหวาดกลัว เธอรู้ว่าฉินเทียนจะทำในสิ่งที่เขาพูด เมื่อคิดว่าจะต้องแก้ผ้าล่อนจ้อนต่อหน้าคนมากมาย เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ?
ตั้งแต่นั้นมา เธอก็ใช้ประโยคนี้ เป็นคำสาปแช่งของฉินเทียนที่ใช้กับเธอ
นอกจากนี้ยังเคยชินกับความกล้าหาญและไร้การควบคุม ดังนั้นจึงพูดออกมาแบบสบาย ๆ
หลังจากเห็นปฏิกิริยาของคนหลายคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากได้ยินคำพูดของหูรั่วหลัน ถูกถอดเสื้อผ้ากี่ครั้ง ? เธอถึงรู้ว่าพูดผิดแล้ว
“แค่ก……”
“อะไรกัน พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว ! ”
“ฉันหมายความว่า พวกคุณไม่เข้าใจพี่ใหญ่ อย่ามองรอยยิ้มปกติของเขา ใครก็ตามที่กล้าขัดคำสั่งเขา เขาจะไม่ยอมให้อภัยอย่างแน่นอน ! ”
“ยังไงก็ตามฉันไม่กล้า ! ”
เธอหน้าแดงและเถียง
พี่น้องชาวหูแลกเปลี่ยนสายตาที่แปลว่า “ฉันเข้าใจแล้ว” หูเฟยกระแอม ตบหน้าอกแล้วพูดว่า “คุณเหลิ่ง เราไม่พูดถึงเรื่องเปลื้องผ้ากัน ……”
“คุณไม่ต้องกังวล คุณสามารถติดต่อราชามังกรและราชาเสือ ให้พวกเขาเตรียมกำลังคนไว้”
“ถ้าเสี่ยวเทียนตำหนิขึ้นมา ฉันจะรับไว้เอง! ”
“จะพูดยังไงดี ฉันก็เป็นพี่ชายของเขาเหมือนกัน ! ”
“ยังมีฉัน ! หานหลิงรีบพูด : “ฉันเองก็ถือว่าเป็นพี่สะใภ้ของเขา”
“คุณเหลิ่ง ตอนนี้ความปลอดภัยของเสี่ยวเทียนเป็นสิ่งสำคัญมาก คุณรีบเรียกกำลังเสริมได้ ถ้าเขาตำหนิ ฉันกับหูเฟยจะรับไว้เอง”
เมื่อเห็นเหลิ่งหยุนลังเล หานหลิงก็พูดอีกครั้ง “พวกคุณเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา แต่ฉันไม่ใช่”
“เขาก็แค่ตำหนิอะเฟยและคุณ แต่เขาจะไม่ทำอะไรกับฉันที่เป็นพี่สะใภ้หรอกใช่ไหม ? ”
“ตกลง ! ” นี่สุดเหลิ่งหยุนก็กัดฟันและพยักหน้า
เธอเปิดโทรศัพท์และส่งข้อความถึงเนี่ยชิงหลงและเซียวโผหู่อย่างรวดเร็วตามลำดับ
เนื้อหานั้นง่ายมาก “พรุ่งนี้นอกเมืองฉิน พี่ใหญ่กำลังมีปัญหา และต้องการความช่วยเหลือจากพวกคุณ”
ทั้งคู่ตอบในไม่กี่วินาที “ราชินีงูโปรดวางใจ ทุกอย่างจะไม่มีอะไรผิดพลาด”
สิ่งนี้ทำให้เหลิ่งหยุนสับสนเล็กน้อย ราวกับว่าสองคนนี้รู้เรื่องที่นี่มานานแล้ว และกำลังรอสายของเธออยู่
ยิ่งกว่านั้น แม้แต่เนื้อหาของคำตอบก็ยังเหมือนกันทุกคำไม่ขาดเลย
หูเฟยและหานหลิง ไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้
เมื่อนึกถึงความแข็งแกร่งของเนี่ยชิงหลงและเซียวโผหู่ ตราบใดที่พวกเขาลงมือ พวกเขาจะปลอดภัยแน่นอน
เรื่องนี้ได้รับการแก้ไขอย่างสมบูรณ์ และสองสามีภรรยาทั้งสองก็เดินจับมือกันอย่างมีความสุข
หูรั่วหลันลังเลอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “พี่หยุน ราชาเสือและราชามังกร จะส่งกองกำลังมาที่นี่จริง ๆ หรือ ?”
“พวกเขาจะไม่ถูกกำจัดไม่ให้ลงมือ เหมือนในมังกรซ่อนรูปใช่ไหม ?”
“คงจะไม่ ……”เหลิ่งหยุนตอบอย่างเหม่อลอย เธอรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “รั่วหลัน คุณไปนอนก่อนเถอะ ฉันจะไปคุยกับพี่ใหญ่”
หูรั่วหลันอยากจะพูดว่า ฉันจะอยู่กับคุณ แต่เมื่อคิดว่ามันดึกขนาดนี้แล้ว ฉินเทียนน่าจะหลับไปแล้ว ในตอนกลางคืน ผู้ชายและผู้หญิงแตกต่างกัน และมันไม่ค่อยสะดวก
เมื่อนึกถึงสิ่งที่เหลิ่งหยุนพูดโดยไม่ได้ตั้งใจเกี่ยวกับฉินเทียน ที่เปลื้องผ้าเปลือยเธอ เธอหน้าแดงและพูดว่า “งั้นฉันจะรอคุณที่นี่”
“พี่หยุน ไม่ว่าคนอื่นจะทำอะไร พรุ่งนี้คุณจะต้องไปกับพี่เทียน ดังนั้นควรพักผ่อนโดยเร็ว เพื่อสะสมพลังงาน”
“ฉันรู้แล้ว” เหลิงหยุนพูดอย่างสบาย ๆ รีบออกจากห้องอย่างรวดเร็ว และเดินไปยังที่ที่ฉินเทียนอาศัยอยู่
เมื่อพวกเขามาถึงห้องของฉินเทียน มันมืดและเงียบ
หลายคนนอนไม่หลับเพราะความปลอดภัยของเขา แต่ฉินเทียนเองก็ไม่ได้ถูกรบกวน
เหลิ่งหยุนยกมือขึ้นเพื่อเคาะประตู แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อนึกถึงหูรั่วหลันและคนอื่น ๆ ที่สงสัยว่าฉินเทียนถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก ทันใดนั้นก็รู้สึกหน้าแดงและหัวใจเต้นแรง
เธอถอนหายใจ ปล่อยให้ลมเย็นยามค่ำคืนพัดมากระทบแก้มของเธอ หลังจากนั้นไม่นานก็สงบลงและเคาะประตูเบา ๆ
“เข้ามา” เสียงทุ้มเข้ม ดังก้องขึ้นมาในห้อง
เหลิ่งหยุนผลักประตูเปิดออก โดยจงใจเปิดประตูเพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัย
หันไปรอบ ๆ ภายในห้องนอน ฉินเทียนนั่งไขว่ห้างอยู่บนเตียงในห้องสวีท ภายใต้แสงจันทร์ระยิบระยับ ใบหน้าเย็นชาและสง่างาม
“ดึกขนาดนี้แล้ว มีเรื่องอะไรเหรอ? ”เมื่อเห็นเหลิ่งหยุน เขาก็ถามด้วยรอยยิ้ม
เปลือกตาของเหลิ่งหยุน กระตุก ลดศีรษะลงและพูดอย่ารวดเร็ว “หูเฟยและหานหลิงกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของคุณ ดังนั้นจึงมาหาฉัน และให้ฉันหาวิธี”
“ด้วยความสิ้นหวัง ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากส่งข้อความถึงชิงหลงและโผหู่ พวกเขาบอกว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาด”
ขณะที่พูด เธอก็กลัวการตำหนิของฉินเทียน เธอพูดอย่างกระตือรือร้น “ฉันรู้ คุณไม่ต้องการให้คนอื่น เข้ามามีส่วนร่วมในข้อพิพาทในครอบครัว โดยเฉพาะคนที่มีภูมิหลังทางการเช่น เนี่ยชิงหลงและเซียวโผหู่ แต่ว่า______”
ฉินเทียนยิ้มขัดจังหวะเธอ
“คุณคิดว่าเนี่ยชิงหลงและเซียวโผหู่ไม่รู้เหรอ ? พวกเขาติดต่อฉันมาก่อนหน้านี้แล้ว”
เหลิ่งหยุนตกตะลึงไปชั่วครู่ จากนั้นพูดอย่างตื่นเต้น “ดังนั้น คุณได้วางแผนไว้ให้พวกเขาเรียบร้อยแล้วใช่ไหม ?”
“คุณ คุณจงใจไม่พูดอะไร เพื่อให้ทุกคนกังวลเกี่ยวกับคุณโดยเปล่าประโยชน์ ! ”
ฉินเทียนพูดด้วยรอยยิ้ม “ฉันจะไม่ปล่อยให้พวกเขาเข้าไปยุ่ง แต่ไม่ต้องกังวล คำว่าทุกอย่างจะความปลอดภัย เป็นคำที่ฉันบอกพวกเขาเอง”
“พรุ่งนี้จะไม่มีอุบัติเหตุอะไรทั้งนั้น”
“คุณตามฉันไป ก็แค่มาขับรถให้ฉันก็เท่านั้น”
หลิงหยุนอ้าปากกว้างด้วยความประหลาดใจ “คุณแน่ใจได้อย่างไร ? ”
“ฉินเปียวผู้ชายคนนั้นเป็นคนจิตใจไม่ดี และยังมีหลายคนในตระกูลฉินของพวกคุณ ที่เคยวางแผนจะจัดการกับคุณมาก่อน”
“ตอนนี้ คุณกลับมายังบ้านแล้ว คำสาปสวรรค์ก็จะถูกปิดการใช้งาน คุณแน่ใจเหรอว่า พวกเขาจะพลาดโอกาสที่ดีแบบนี้ในการจัดการคุณ ?”
ฉินเทียนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นข้างนอกก็มีเสียงไก่ขันดังขึ้นในตอนกลางคืน
ไก่ขันตอนกลางคืนเป็นเรื่องปกติ ถ้าเป็นคนธรรมดาได้ยินเรื่องนี้ก็คงจะไม่แปลกใจ
แต่ฉินเทียน อดไมได้ที่จะใจสั่น
ภายในคฤหาสน์นี้ ไม่ได้เลี้ยงไก่ เสียงนี้มาจากนอกคฤหาสน์
และในบริเวณบ้านที่ลึกเช่นนี้ เสียงไก่ขันชนิดใด จะเดินทางได้ไกลถึงเพียงนี้ ?
ไก่ขันอีกครั้ง แปลว่ามีภัยร้ายเกิดขึ้น และเห็นได้ชัดว่ามีกฎเกณฑ์ของมัน
ในเวลานี้ เหลิ่งหยุนก็สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ และเธอพูดด่วยความประหลาดใจ “คนจากสำนักระกา ? ”
“คงไม่ใช่ว่ายายระกากลับมาแล้วหรอกนะ ?”
ฉินเทียนขมวดคิ้ว และพูดด้วยเสียงกระซิบ “ภายใต้สถานการณ์ปกติ ยายระกาจะไม่ออกจากสำนัก แต่เสียงนี้ เป็นเสียงสัญญาณของสำนักระกาจริง ๆ
“หรือว่าเป็นพี่น้องจากสำนักระกา มีเรื่องอะไรมาหาฉันหรือเปล่า ?”
“เหลิ่งหยุน คุณออกไปดูหน่อยสิ”
“ค่ะ ! ”เหลิ่งหยุนไม่กล้าที่จะชักช้า และรีบตอบตกลง เธอหันหลังกลับและออกจากห้อง ตรงไปที่ห้อง และในตอนกลางคืน เหมือนนกนางแอ่นดำตัวหนึ่ง บินไปทางด้านหลังคฤหาสน์ซึ่งเป็นป่าเล็ก ๆ บนเนินเขาอย่างรวดเร็ว
ในไม่ช้า เธอก็ตั้งรกรากอยู่บนภูเขาชิงสือ เมื่อมองมายังป่าข้างหน้าเขา กระซิบว่า “นั่นใช่เหล่าพี่น้องจากสำนักระกาหรือเปล่า ?”
“ราชาเทพมีคำสั่ง มีเรื่องอะไร ก็รีบออกมาพบกัน！”