บัญชามังกรเดือด - บทที่ 804 บุกเดี่ยว
บัญชามังกรเดือด บทที่ 804 บุกเดี่ยว
“ไอ้สารเลว ! ”
ด้านหลังฉินเทียน เมื่อเห็นว่าตี้หย่องกล้าที่จะโจมตีฉินเทียน เหลิ่งหยุน ก็คำรามด้วยความโกรธและต้องการที่จะโจมตีก่อน
“คุณอยู่ที่นี่ ฉันจัดการเอง !”
เสียงของฉินเทียน เย็นชาและหยุดเหลิ่งหยุนไว้
เหลิ่งหยุนถอนหายใจด้วยความโล่งอก หยุดการโจมตีทันที ถือมีดและดูการต่อสู้จากด้านข้าง
เมื่อเห็นสีหน้าของฉินเทียน แม้แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกใจสั่น
เธอรู้ว่า เมื่อฉินเทียนตัดสินใจลงมือเอง ความโกรธของเขาก็ถึงจุดเยือกแข็งแล้วเช่นกัน !
ในเวลานี้สิ่งที่เหลือไว้สำหรับคู่ต่อสู้คือความโหดร้าย น่าขันที่ความตายของตี้หย่องใกล้เข้ามาและเขายังไม่รู้
เขารู้สึกว่า การฆ่าฉินเทียน เขาก็จะสามารถทำประโยชน์ได้มากมาย
หรือก็คือ เสียสติไปแล้ว！
เผชิญหน้ากับมีดของตี้หย่องที่เฉือนด้วยพละกำลังทั้งหมดของเขา ฉินเทียนเดินตรงไปหาเขาโดยไม่หลบเลี่ยง
เมื่อเห็นมีดที่รุนแรงมาก มันตรงไปที่ประตู และในวินาทีต่อมา มันก็กำลังจะฟาดไปที่หน้าผาก ฉินเทียนเอียงศีรษะของเขาอย่างกะทันหัน และในขณะที่หลบใบมีด เขาก็ก้าวไปข้างหน้า และมาที่ด้านข้างของตี้หย่อง
ดูเหมือนเป็นการลงมือธรรมดา แต่กลับคว้าข้อมือของตี้หย่องด้วยความรวดเร็ว
ก่อนที่ตี้หย่องจะตอบสนอง เขารู้สึกว่ามีดอยู่ในมือของฉินเทียนแล้ว ด้วยการสัมผัสที่แผ่วเบา
ฉินเทียนไม่จำเป็นต้องมองด้วยซ้ำ เขาโบกมืออย่างสบาย ๆ และด้วยเสียงแหลม ๆ ใบมีดที่แหลมคมก็กรีดลึกลงบนต้นขาของตี้หย่อง
และเลือดสดก็พุ่งออกมาทันที
“อ๊าค! ”
ตี้หย่องกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด จนเกือบจะล้มลงกับพื้น
“พี่ครับ ผมได้รับบาดเจ็บ ! ”
“รีบมาช่วยฉันที ! ”เขาตะโกนด้วยความหวาดกลัวเป็นครั้งแรก
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในพริบตาตี้เม่ยและตี้เวยที่อยู่ข้างหลังต่างก็ล้วนตกตะลึง
“น้องสามระวัง ! ”
หลังจากได้สติกลับมาแล้วตี้เม่ยและตี้เวยก็เหวี่ยงมีดพร้อมกัน และพุ่งเข้าหาฉินเทียน
ตี้หย่องก็ยังโหดเหี้ยม เขาถูกมีดแทง ไม่เพียงแต่ไม่สะดุ้ง แต่ยังถูกกระตุ้นอย่างรุนแรง เขาหยิบมีดขึ้นมาจากพื้น และฟันที่ขาของฉินเทียน จากการโจมตีบนพื้น
ศัตรูอยู่ทั้งสามด้าน
ฉินเทียนไม่ตื่นตระหนกเลย
ดวงตาคู่นั้นของเขาแหลมคม และใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึม ระหว่างที่มีดลอยมา ก็ราวกับเมฆและสายน้ำไหล
มีดสามเล่มของพี่น้องตี้เม่ยทั้งสามบินขึ้นและลง อันตรายอย่างยิ่ง แต่ตั้งแต่ต้นจนจบมันกลับไม่แตะต้อง โดนเสื้อผ้าของฉินเทียนเลยตั้งแต่ต้นจนจบ
และฉินเทียน ทุกครั้งที่ลงมือดูเหมือนไม่ได้ตั้งใจ แต่เขาล้วนจะทิ้งรอยแผลเป็นที่มีความลึกต่างกันไว้บนร่างกายของสามพี่น้อง
ด้วยความแข็งแกร่งของฉินเทียน การฆ่าพวกเขานั้นง่ายเหมือนพาย เขาไม่ได้เลือกที่จะปลิดชีวิตพวกเขาในทันที แต่เขาต้องการที่จะจัดการกับพวกเขาด้วยวิธีของพวกเขาเอง
พวกเขาโจมตีหลิวยู่หมิงอย่างไร้ความปรานีด้วยมีดหลายเล่ม และตอนนี้ฉินเทียนก็ต้องการคืนมีดนั้นทีละเล่ม
เสียงกรีดร้องดังลั่นไปทั่วทางเดิน
ไม่นานพี่น้องสามคนที่หยิ่งผยองและควบคุมชีวิตและความตายของคนอื่น ล้วนอยู่ในสภาพยุ่งเหยิงและเต็มไปด้วยเลือด
ในหมู่พวกเขา ตี้หย่องได้รับบาดเจ็บหนักที่สุด และบนร่างกายก็ถูกแทงอย่างน้อย 20 ครั้ง
เขาเดินโซซัดโซเซ เพียงแค่อาศัยพละกำลังเฮือกสุดท้ายยเพื่อไม่ให้เขาล้มลง
อย่างไรก็ตาม น้ำเสียงนี้ก็หายไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน เขาตระหนักว่าวันนี้เขาอาจไม่สามารถออกจากอาคารนี้ได้แล้ว
“พี่ใหญ่และพี่รอง ฉันจะรั้งเขาไว้ พวกคุณรีบไป ! ”
“ถ้ายังไม่ไปมันจะสายไปแล้วนะ！”
“กลับไป รวบรวมเหล่าพี่น้อง มาแก้แค้นให้น้องชาย！”
เขาเลือดออกและร้องตะโกนออกมา
“น้องสาม ถ้าจะไปก็ต้องไปด้วยกัน ! ”
ด้วยดวงตาสีแดงของ ตี้เวยเขากัดฟันเชือดเฉือน แต่เมื่อฉินเทียนหันกลับมา เขาก็ฟันเข้าที่ด้านหลัง
ท่ามกลางเสียงกรีดร้อง ชายคนนั้นล้มลงกับพื้นโดยตรง
“ไป ! ”
“พี่ใหญ่รีบไป ! ”
ในที่สุดเขาก็ตระหนักถึงความน่าหวาดกลัวของฉินเทียน และกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว
ต้องบอกว่า พี่น้องสามคนนี้รักกันมาก ช่วงเวลาแห่งความเป็นและความตาย ทุกคนล้วนต้องการให้ผู้อื่นไปก่อนเพื่อรักษาชีวิตของตัวเอง
ในเวลานี้ เสียงตะโกนดังมาจากสุดทางเดิน
“เหล่าพี่น้องมังกรซ่อนรูป เดี๋ยวก่อน！”
“พวกเรามาแล้ว ! ”
“เร็วเข้า อย่าปล่อยให้ฆาตกรหนีไปได้！”
ไม่รู้ว่ากองกำลังเสริมของมังกรซ่อนรูปมาเท่าไหร่แล้ว
ตี้เม่ยกัดฟัน และพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “น้องรองและน้องสาม ฉันจะต้องล้างแค้นให้พวกคุณ ! ”
เมื่อพูดจบ ก็หยิบมีดแล้ววิ่งไปที่ปลายอีกด้านของทางเดิน
“หยุดนะ ! ” เหลิ่งหยุนกำลังจะตามไล่ไป
ฉินเทียนพูดเบา ๆ “ปล่อยเขาไป คุณตามไปข้างหลัง และจะต้องหาที่ซ่อนของพวกมันให้เจอ”
เหลิ่งหยุนชะงักไปครู่หนึ่ง และเข้าใจเจตนาของฉินเทียนทันที
ฉินเทียน ปล่อยให้คนคนหนึ่งไปโดยตั้งใจ เพื่อติดตามเบาะแสและค้นหาที่ซ่อนของพวกเขา
คนพวกนี้ก่ออาชญากรรม แค่ฆ่าพวกมันให้ตายไปนั้น มันง่ายเกินไปสำหรับพวกมัน
การแก้แค้นของฉินเทียน ก็ทวีคูณขึ้นเสมอ！
เขาต้องการค้นหาที่ซ่อนของฝ่ายตรงข้ามและถอนรากถอนโคนให้หมด !
ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่สามารถบรรเทาความเกลียดชังในใจได้
สำหรับสองคนที่เหลือ ตี้เวยและตี้หย่อง ก็ถือได้ว่าเป็นวิธีแก้ปัญหาชั่วคราวสำหรับความเกลียดชังในใจของพวกเขา
ด้วยความตื่นตระหนกตี้เม่ยพุ่งชนหน้าต่างสุดทางเดินแล้วกระโดดลง
และเหลิ่งหยุนก็ไล่ตามเขาไปราวกับผี
“ยู่หมิง！”
“ฟื้นสิ ! ”
ฉินชวนนำทีมมาเสริมมาด้วยตัวเอง เมื่อเห็นสถานการณ์ที่น่าเศร้าตรงทางเดิน สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก และหลิวยู่หมิง ก็ค่อย ๆ ตื่นขึ้นมาภายใต้เสียงร้องเรียก
อย่างไรก็ตาม เขาได้เดินผ่านประตูนรกไปแล้ว และเขาเหลือเพียงแค่ลมหายใจสุดท้ายเท่านั้น
“คุณฉิน คุณมาแล้วดีจังเลย…… ผู้ใต้บังคับบัญชาคนนี้กลับมาหาคุณแล้ว ”
หลังจากพูดจบ เขาก็จากไปด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
ดวงตาของฉินชวนคู่นั้นเป็นสีแดงเลือด !
“แส้มังกร ครั้งนี้คุณจะต้องไม่หยุดพวกเราไม่ให้ลงมืออีกแล้ว！”
“การแก้แค้นของมังกรซ่อนรูป ฉันต้องการล้างแค้นให้ตัวเอง ! ”เขากัดฟันและพูดกับฉินเทียน
ฉินเทียนฆ่าตี้เวยและตี้หย่องด้วยการแทงครั้งสุดท้าย และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “ฉันได้ส่งเหลิ่งหยุนไปไล่ตามพวกมันแล้ว ”
“ถ้าหาที่ซ่อนของพวกมันเจอแล้ว ครั้งนี้ ฉันจะให้คุณลงมือ！”
“คำไหนคำนั้น ! ”ดวงตาของฉินชวนกำลังจะระเบิดออกมา
ทุกคนทำความสะอาดที่เกิดเหตุ เรียกผู้เชี่ยวชาญมาและเปิดประตูรักษาความปลอดภัย
ข้างใน สมาชิกในทีมของหลิวยู่หมิงที่หลบหนีโดยบังเอิญเหล่านั้นเช่นเดียวกับองค์กรคำสาปสวรรค์ ต่างเต็มไปด้วยความเศร้าโศกและความขุ่นเคือง เมื่อพวกเขาเห็นสถานการณ์ที่น่าเศร้าภายนอก
ดวงตาของ ถงชวน เถียปี้ เป็นสีแดง และเขาสาบานกับพระเจ้าว่า เขาจะต้องจับฆาตกรและฆ่าฟันพวกมันทั้งหมด !
ให้คนอื่นเพียงเพื่อเพราะปกป้องพวกเขาถึงตายจากไป สมาชิกทุกคนของคำสาปสวรรค์ ล้วนหม่สามารถยอมรับได้
“ที่นี่ยังปลอดภัยไม่พอ ฉินชวน คุณจัดเตรียมคน พาทุกคนกลับไปพักฟื้นที่ที่สำนักงานใหญ่ของพวกคุณ”
“ให้พวกเขาชาร์ทพลัง และรอฟังข่าวจากฉัน！”
ตั้งแต่ต้นจนจบสีหน้าของฉินเทียนเคร่งขรึมและน่ากลัว
หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็หันศีรษะและจากไป
คราวนี้ เขาไม่ได้กลับไปที่คฤหาสน์หูอีกแล้ว แต่เขากลับขับรถของมังกรซ่อนรูปคันหนึ่ง และขับตรงออกจากเมืองไป
ปลายทางก็คือ เมืองฉิน !
เดิมทีเขาวางแผนที่จะบินไปที่นั่นพร้อมกับเหลิ่งหยุนหลังพระอาทิตย์ขึ้น
แต่เรื่องที่เกิดขึ้น ทำให้เขาโกรธอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน !
ฉินเปียว !
ผู้ชายคนนี้อยู่ในภูเขาแห้งแล้งอันยิ่งใหญ่ เพิ่งแพ้การแข่งขันไป คิดไม่ถึงเลยว่า ตอนกลางคืนเขาจะส่งนักฆ่าไปเพื่อพยายามฆ่าเหล่าพี่น้องคำสาปสวรรค์
ยิ่งกว่านั้น ยังลงมือได้แบบบ้าคลั่งถึงเพียงนี้ !
ถ้าเขาไม่ได้รับหมายเรียกจากพี่น้องสำนักระกาได้ทันเวลา และถ้าเขามาช้าไปหนึ่งก้าว เขาไม่กล้าคิดถึงผลตามมา มันจะโหดร้ายถึงเพียงไหน！
ความโกรธ！
เกลียด !
ความโกรธที่พลุ่งพล่าน ทำให้ดวงตาของเขาแดงก่ำ
เขาเหยียบคันเร่งโดยไม่รู้ตัว และรถ SUV ก็คำรามในความมืด
เมืองฉิน !
ครั้งหนึ่งเขาพ่ายแพ้และออกจากสถานที่อันน่าเศร้านี้
ครั้งนี้ เขากลับมาเพียงลำพัง และสาบานว่าจะฝ่าความมืดอันไร้ขอบเขตนี้ไปให้ได้ !