บัญชามังกรเดือด - บทที่ 809 ผู้สูงส่ง
บัญชามังกรเดือด บทที่ 809 ผู้สูงส่ง
เมื่อต้องเผชิญกับผู้จัดการที่มีสีหน้าขมวดคิ้ว อะฝูเอ่ยอย่างเย็นชา “ไม่ได้เอ่ยเอาไว้แล้วหรอ ว่าพวกเรามาตั้งฐานทัพก่อน”
“รอให้พวกเราได้จัดการที่พักให้เสร็จก่อน คุณชายของพวกเราถึงจะมาไง——ไปเรียกคนของพวกคุณ ให้เร่งมือหน่อยเถอะ”
หลังจาก ก็ได้หยิบเช็กหนึ่งแสนออกมา “นี่ก็คือทิปของแก”
“ในรอบนี้คุณชายของพวกเราอยากจะพักที่นี่กี่วัน หากทำให้เขาพอใจล่ะก็ อาจจะได้รางวัลใหญ่เลยนะ！”
หนึ่งแสน！
แค่หยิบขึ้นมา ก็ให้ทิปแล้ว อีกทั้งจำนวนเงินขนาดนี้ นี่มันเท่ากับเงินเดือนทั้งสามเดือนของเขาเลยนะ
ผู้จัดการดีใจมากก่อนที่จะก้มหัวลง แล้วยิ่งทำความเคารพยิ่งขึ้นไปใหญ่
ตอนนี้ เขารู้สึกว่าพ่อบ้านที่อยู่ตรงหน้านี้ คือความหวังเดียวของเขาแล้ว
ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงคุณชายที่อยู่เบื้องหลัง
เมืองเฮยหลงได้มีแขกคนสำคัญมาแล้ว ภายในใจของเขาอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง
เร็วๆ ที่ห้องด้านบนสุดก็ได้ทำความสะอาดจนเสร็จ แล้วก็ได้ไล่แขกออกไปหลายห้อง จากการเจรจาแล้ว แขกต่างๆต่างก็ยอมที่จะลงมาพักทีอีกชั้นหนึ่ง
ผู้จัดการเชิญให้อะฝูไปดู หลังจากแล้ว ยิ่งทำให้เขาเบิกตากว้าง
เพียงแค่เห็นอะฝูสะบัดมือ รถโรลส์รอยซ์สิบกว่าคันก็เปิดประตู ก่อนที่แม่บ้าน พ่อครัว ช่างแต่งหน้า และช่างตัดผมจะลงมา ……
มีแม้กระทั่งหญิงสาวแม่บ้านที่ใส่ชุดสีขาวบริสุทธิ์ ที่ได้จูงสุนัขล่าเนื้ออย่างระมัดระวังลงมา
“คุณชายของพวกเราไม่ค่อยคุ้นชินกับการทานอาหารด้านนอก พอออกมาด้านนอก ก็พกอะไรมาเองตลอด”
“ตอนนี้แกก็รู้ ว่าทำไมฉันถึงต้องจองทั้งชั้นแล้วล่ะ？ส่วนห้องเหล่านี้ อยากจะพักก็ตามสบายเลย”
อะฝูไอกระแอม ก่อนที่จะยืนเอว ราวกับว่าเป็นคุณชายที่ร่ำรวย ก่อนที่จะเดินนำพาเข้าไปด้านใน
ด้านหลังของเขา คนรับใช้เหล่านี้ก็ได้เดินตามไป ด้วยความเคารพและแต่ละคนก็เคร่งขรึม
ผู้จัดการนิ่งไปอยู่ครึ่งวัน ภายในใจคิด คนที่จะมาใช่ผู้สูงส่งไหมนะ？
แม่เอ่ย ได้สิ ฉันจะต้องรีบไปรายงานเถ้าแก่เดี๋ยวนี้
เขาได้รีบแอบไปด้านข้างแล้วโทรศัพท์
ผู้สูงส่ง？เมื่อได้ยินผู้จัดการรายงานแล้ว จิตใจที่สงบของเถ้าแก่โรงแรมก็ได้ตื่นเต้นขึ้น
เขามีนามว่าหยางจินซุ่ย เป็นแค่คนที่จบแค่ประถม แต่ว่าอาศัยจากการทำเหมือง แล้วรวบรวมทองมาได้หนึ่งถัง
หลังจากที่มีเงินแล้ว สิ่งที่เขาต้องการตลอดเลยก็คือ การมีตัวตนที่ร่ำรวยเป็นเศรษฐี
ตอนนี้ถึงเขาจะไม่ได้ทำเหมือง แต่ว่ามาทำธุรกิจโรงแรมแล้ว ในเมืองเฮยหลง ก็นับว่าเป็นโรงแรมชั้นนำในพื้นที่แล้ว
แต่ว่าเขาทราบดี ว่าคนรอบฉันงและสังคมพวกนี้ ผิวเผินเคารพเขา แต่ว่าภายในกระดูกต่างก็ไม่ชอบเขากันทั้ง
เพราะว่าเขาไม่ได้มาการศึกษาอะไร แต่ก็ได้เป็นถึงเถ้าแก่เหมืองมอง
ตอนนี้ มีผู้สูงส่งมาเข้าพักที่โรงแรม นี่นับว่าเป็นโอกาสที่ดี หากเขาสามารถที่จะสร้างความสัมพันธ์เอาไว้ได้ อาจจะสามารถที่จะเปลี่ยนแปลงตัวตน แล้วได้ไปเข้าร่วมอยู่ด้วยกับสังคมของพวกชนชั้นสูง？
ดังนั้น เขาจึงไปเรียกหยางเสี่ยวซงลูกชายของเขามา ก่อนที่พ่อลูกจะเริ่มวางแผนการ
ส่วนหยางเสี่ยวซงเดิมทีแล้วก็คนที่ไม่เอาไหน วันๆเอาแต่สร้างเรื่องสร้างปัญหา เขาในเมื่อก่อน เมื่อมองเห็นความสวยงามของเหลิ่งหยุน ก็รีบเข้าไปจีบหยอกล้อทันที
ไม่คิดเลยว่า เขาจะถูกเหลิ่งหยุนแทงเข้าที่ที่มือด้วยตะเกียบ ก่อนที่เขาจะส่งคนไปฆ่าเหลิ่งหยุน แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ได้ถูกหมาป่าหอนทำร้าย ก่อนที่จะโดยจัดการไปส่ะ
ในเรื่อง นับว่าเป็นเรื่องใหญ่ที่กระทบต่อจิตใจของ หยางเสี่ยวซงมาก เขารู้จักเกี่ยวกับปรมาจารย์ ดังเขาเลยทำตัวดีอยู่พักหนึ่ง
แต่ว่า ภายในใจก็ได้วางแผนมาตลอด คิดอยากที่จะล้างแค้น
แต่ว่าที่ไม่ได้ครอบครองก็ดีที่สุดแล้ว เขาจึงได้ชอบฝันถึงเหลิ่งหยุนอยู่บ่อยๆ
หากเขาสามารถที่จะเอาหญิงสาวมาได้ อยากที่จะค่อยๆรับรู้ถึงร่างกาย มันจะมีรสชาติยังไงนะ？
นั่นถึงจะหมายถึงว่าไม่ได้เกิดมามีชีวิตทิ้งไปฟรีๆ ！
ตระกูลหยางอยู่ที่เมืองเฮยหลง ถึงแม้ว่าจะมีเงิน แต่ว่าก็ไม่ได้นับว่าเข้าขั้นเศรษฐี ดังหยางเสี่ยวซงเลยไม่สามารถที่จะหาปรมาจารย์เก่งๆมาได้
ตอนนี้ ได้มีคนมีหน้ามีตาเข้ามา เขาคิดออกในทันที ว่าอยากจะยืมใช้พลังอำนาจ เพื่อจะได้เอามาล้างแค้น
“พ่อ พ่อเคยบอกมาก่อนไม่ใช่หรอ ว่าผมไม่เอาไหน？”
“ตอนนี้ลูกได้ตัดสินใจ อยากที่จะเปลี่ยนแปลง แล้วทำสิ่งที่ถูกต้องสักที”
“ผู้สูงส่งได้เข้ามาพักที่โรงแรมของเขา นี่เหมือนพระเจ้าได้ให้โอกาสพวกเราเลยนะ พวกเราจะพลาดไม่ได้
“พ่อไม่เหมาะที่จะออกเสนอหน้าไปเลย ปล่อยให้ลูกจัดการเถอะ”
“คนหนุ่มต่างก็มีเรื่องให้พูดระหว่างกัน ผมจะไปเจอคุณชายด้วยตนเอง ผมรับประกันเลยว่าจะปรนนิบัติจนพวกเขามีความสุขสุดๆ”
“เมื่อถึงเวลา พวกเราตระกูลหยางก็จะได้กลายเป็นเผ่าผีแล้ว ！”
หยางจินซุ่ยเอ่ยด้วยความพอใจ“เสี่ยวซง ในที่สุดแกก็ได้ทำเรื่องที่ทำให้พ่อดีใจสักทีนะ”
“เอาล่ะ ไปจัดการเถอะ！”
“ไปพบเจอคุณชายคนนั้น จะต้องดูแลเป็นอย่างดี ฉันจะให้งบแกไปห้าล้าน หากไม่พอล่ะก็ แกไปเอาจากที่บัญชี！”
“เพียงแค่ที่จะสามารถทำความรู้จักกับผู้สูงส่งได้ งบเท่าไหร่ก็ได้หมด！”
“รับทราบ！”
“ฝากไว้กับผมนี่แหละ！”
หยางเสี่ยวซงจากไปด้วยความตื่นเต้น พร้อมกับการแบกภาระอันรุ่งโรจน์ รีบวิ่งออกไปจากโรงแรม
เร็วๆ ก็ได้มาถึงที่โรงแรม
เขาได้มาฟังเรื่องที่ ผู้จัดการอธิบายอีกรอบหนึ่ง อีกทั้งยังมั่นใจอีกว่า ได้พบเจอคนใหญ่คนโตแล้วล่ะ
หลังจากที่ได้จัดการจัดเก็บเสร็จแล้ว แล้วมายังด้านบน เขาได้ค่อยๆเคาะประตูห้องคุณชายอย่างระมัดระวัง
หลังจากที่ได้ยินเขาเอ่ยถึงตัวตนแล้วตนเองแล้ว พ่อบ้านอะฝูก็เย็นชาขึ้นมา
“คุณชายของพวกเราออกไปเที่ยวเล่นแล้ว เดิมทีแล้วเรื่องนี้เป็น พวกคุณอย่าคิดที่จะมาใช้โอกาสนี้สร้างอะไรขึ้นมาล่ะ”
“ฉันจะบอกอะไรพวกคุณนะ หากทำให้คุณชายของพวกเราไม่พอใจล่ะก็ เตรียมตัวที่จะปิดโรงแรมทิ้งได้เลย！”
หยางเสี่ยวซงหวาดกลัวก็ไม่เกรง ก่อนที่จะรีบเดินออกมา เขาอยากที่จะไปเดิมพัน อยากที่จะทำความรู้จัก ไม่ได้มีความหมายอ่นแต่อย่างใด
ก่อนที่เขาจะได้หยิบเช็กจำนวนเงินหนึ่งล้านออกมา แล้วยื่นให้อะฝู ขอให้เขาช่วยเปิดทางให้หน่อย แล้วถึงเวลาก็แนะนำให้หน่อยด้วย
อะฝูรับเช็คมาด้วยความไม่เต็มใจ ก่อนที่จะตอบรับอย่างไม่เต็มใจ เมื่อถึงเวลาจะให้คุณชายมาเจอกับหยางเสี่ยวซง บ้าง
แต่ว่าคำสั่งก็คือ ห้ามสร้างปัญหาทั้ง ！
ท้ายที่สุดแล้ว หยางเสี่ยวซงได้เอ่ยขอถามเกี่ยวกับตัวตนของ“คุณชาย” ก่อนที่อะฝูจะเอ่ยไปสองสามคำ “หากไม่ได้รับการยินยอมจากคุณชาย พวกเราไม่มีใครกล้าที่จะไปประกาศบอกถึงตัวตนของเขาหรอกครับ”
“แกมีนามว่าคุณชายหลงใช่ไหม”
คุณชายหลง？
หยางเสี่ยวซงตื่นเต้นจบเกือบจะคุกเข่าลงไปแล้ว
เขารอคอยอย่างใจจดใจจ่อ ในที่สุด ก็ถึงวันเวลา หยางเสี่ยวซงได้รับรายงานจากอะฝู ว่าคุณชายหลังจากครึ่งชั่วโมงเครื่องบินก็จะมาถึงแล้ว
จะมาลงจอดบนลานฮาที่ด้านบนสุด
หยางเสี่ยวซงรีบออกคำสั่งให้ไปจัดการจัดเก็บลานฮอด้านบน ให้จัดการทำความสะอาด ภายในใจก็เต็มไปด้วยความดีใจ อีกทั้งยังให้คนยกเอาดอกไม้สดขึ้นไป แล้วจัดไปต้อนรับที่ด้านบน
เขาได้พาผู้จัดการไป และด้านหลังของพ่อบ้าน ก็ได้รอคอยด้วยความเคารพ
เวลาผ่านไป และในทันใด ผู้จัดการก็ได้เอ่ยออกมา “มาแล้ว！”
“เครื่องบินส่วนตัวนั้นเป็นของคุณชายหลงใช่ไหม？”
เห็นเพียงแค่เฮลิคอปเตอร์หนึ่งลำ ที่ค่อยๆบินอยู่ท่ามกลางแสงแดด และบินเข้ามาด้วยความรวดเร็ว
“คือคุณชาย！”
“เตรียมให้พร้อมในการต้อนรับนะ！”
อะฝูเอ่ยคำนึ่ง ก่อนที่จะก้มตัวแล้วก้มหัว
ส่วนหยางเสี่ยวซงกับผู้จัดการ ก็รีบเรียนรู้ทำตามอะฝูทันที ก้มหลังก้มหัว
พวกเขาก็ได้แสดงความเคารพและแสดงออกด้วยสีหน้าที่เคารพ
พื้นที่ที่ด้านบนกว้างใหญ่ ก่อนที่เฮลิคอปเตอร์จะร่อนลงมา
ก่อนที่ประตูเครื่องบินจะเปิดออก ก่อนที่จะได้มีชายสองคนกระโดดลงมา พวกเขาเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ และสายตาที่เต็มไปด้วยความสดใส
กวาดสายตามองไป ทำให้คนรู้สึกถึงความกดดันสุด
“พ่อบ้าน จัดการเสร็จแล้วใช่ไหม？”ส่วนที่จะมีเสียงเข้มๆออกมาชายคนหนึ่ง
“จัดการเสร็จแล้วครับ！”
“เชิญคุณชายลงมาเถอะครับ！”อะฝูรีบเอ่ยตอบพร้อมกับการก้มตัว
บอดี้การ์ดก็พยักหน้า ก่อนที่สายตาจะจ้องมองไปที่ หยางเสี่ยวซงและผู้จัดการ ก่อนที่จะเอ่ยอย่างเคร่งขรึม “พวกเขาคือใคร？”