บัญชามังกรเดือด - บทที่ 853 การต่อสู้ของพี่น้อง
บัญชามังกรเดือด บทที่ 853 การต่อสู้ของพี่น้อง
เมื่อได้ยินฉินเปียวนั้นอธิบาย แล้วเห็นเขาตื่นเต้นเช่นนี้ บอกตามความจริง ฉินเทียนนั้นยังตะลึงไปชั่วครู่หนึ่งเลยทีเดียว
ในสมองของเขานั้น อดไม่ได้ที่จะปรากฏภาพขึ้นมาภาพหนึ่ง
สถานที่ที่รกร้างและหนาวเย็น ผู้คนที่อ่อนแอ ต่อสู้กับฟ้า ต่อสู้กับดิน และต่อสู้กับสัตว์ร้ายต่างๆ
หลังจากที่ได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ความโกรธจะเป็นความเข้มแข็ง ก่อนที่จะหาวิธีเจอที่จะทำให้ตนเองนั้นแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม
หลังจากนั้น ก็เหมือนเป็นการต่อสู้ที่แท้จริงของลูกผู้ชายแล้วล่ะ
ทำลายท้องฟ้า！
ทำลายพื้นดิน！
และกำจัดพวกศัตรูที่อาฆาตพยาบาททั้งหมด
นี่ถึงจะเป็นเรื่องที่ผู้ชายนั้นควรจะทำ！
โชคดี ที่เขานั้นไม่ได้โง่จนขาดสติ
ภายใต้การจ้องมองจากสายตาของฉินเปียว เขานั้นเอ่ยด้วยความเย็น“เอ่ยอะไรถึงการเปิดโลกใหม่ จุดประสงค์ของพวกเจ้านั้น เป็นความประสงค์ที่เห็นแก่ตัวเอง อยากที่จะเปลี่ยนโลก แค่ตอบสนองความต้องการของตนเองที่ไม่อาจบอกใครได้”
“ขอโทษนะ ข้าคิดว่า โลกที่เห็นนี้ ถึงแม้จะไม่สมบูรณ์แบบ แต่ว่า ก็ทำให้คนนั้นคิดถึงได้”
“ดังนั้น ข้านั้นจะไม่ฟังคำพูดคิดเห็นของเจ้า และเดินตามทางที่ไม่มีเส้นทางย้อนกลับกับเจ้าหรอก”
“ใช่แล้ว คือทางที่ไม่มีวันหวนกลับ”
“ฉินเปียวฟังข้าแนะนำสักประโยคหนึ่งนะ อย่าไปสนใจจนงมงาย มากับข้า พวกเราร่วมมือกัน แล้วเอาพวกเนื้องอกนี้ออกไปส่ะ ช่วยเหลือโลกนี้ กำจัดภัยอันตรายที่ซ่อนอยู่ให้หมดส่ะ”
“นี่คือสิ่งที่ถูกต้องที่สุด ถึงจะเป็นเส้นทางที่สะอาด เพียงแค่เจ้านั้นยินยอม ข้านั้นก็พร้อมที่จะรับภาระหน้าที่พี่ชายของเจ้า”
“จะช่วยเหลือเจ้าอย่างไม่สงสัยอะไรเลย！”
“เป็นยังไงบ้าง？”
เมื่อมองไปที่ฉินเทียนแล้ว ในความรู้สึกลึกๆของฉินเปียวนั้น ในชั่วขณะหนึ่ง เขานั้นก็หวั่นไหวไปชั่วขณะหนึ่ง เหมือนน้องชายแท้ๆ ที่ได้รับความใส่ใจจากครอบครัวและพี่น้องของตนเอง
แต่ว่า หลังจากนั้น เขานั้นก็ส่ายหน้า
“พี่ชาย อย่าไร้เดียงสาไปนักเลย”
“พวกเรานั้นต่างก็ไม่ใช่เด็กน้อยกันแล้วนะ พี่ควรจะรู้ ทางเดินที่เลือกเองนั้น มีเพียงตนเองเท่านั้นที่เดินต่อไปได้”
“ข้านั้นเปลี่ยนแปลงเจ้าไม่ได้ ก็เหมือนที่ข้านั้นเปลี่ยนแปลงเจ้าไม่ได้เหมือนกัน
ฉินเทียนนิ่งไปครู่หนึ่ง
ผ่านไปเนิ่นนาน ก่อนที่จะเอ่ยเสียงเบา “คำถามสุดท้าย พวกเจ้าวิหารเทพสังหาร แผนการต่อไปคืออะไรกัน？”
“พวกเจ้านั้นอยากที่จะเปลี่ยนโลก แล้วเริ่มต้นโลกใบใหม่ นี่เป็นโครงการที่ใหญ่มาก จะต้องค่อยเป็นค่อยไปนะ”
“บอกข้ามาสิ ว่าแผนการต่อไปของพวกเจ้านั้นคืออะไร？”
ฉินเปียวลังเล มองไปแล้ว เหมือนคำถามนี้ค่อนข้างยากที่จะตอบออกไป
เขานั้นเหมือนกำลังคิดอยากที่จะต่อสู้
ท้ายที่สุดแล้ว เขานั้นจะสะบัดมือแล้วเอ่ย “ข้านั้นก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ ข้านั้นบอกได้แค่สี่คำ ‘แผนการสุนัขป่า’”
“แผนการสุนัขป่า？”ฉินเทียนนั้นแสดงออกทางสีหน้า
“ใช่แล้วล่ะ”ฉินเปียวเอ่ยเสียงเบา “เจ้ารู้จักสุนัขป่าไหมล่ะ？สภาพร่างกายของพวกมันแล้ว ดูเหมือนจะไม่ค่อยแข็งแรงกันเท่าไหร่”
“แต่ว่า หากพวกมันรวมตัวกันเมื่อไหร่ คู่ต่อสู้ทั้งหมดนั้น ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้อีกต่อไปแล้วล่ะ”
“อีกทั้งพวกเรานั้น ได้มีสุนัขป่าจำนวนมาก เพียงแต่ช่วงเวลาโอกาสมาถึง องค์กรจะเรียกพวกเขา พวกเขานั้นจะต้องมากันอย่างกระตือรือร้นแน่นอน ”
“——ส่วนเรื่องอื่นๆไม่ต้องถามหรอก ที่ข้าสามารถจะบอกได้ ก็มีเพียงเท่านี้แหละ
“ในความจริงแล้ว ถึงแม้ว่าข้านั้นจะเป็นหนึ่งในสิบแปดเทพสังหาร แต่ข้านั้นก็คือเทพสังหารที่อายุน้อยที่สุด และก็ไม่ได้รับหน้าที่อะไรในองค์กรด้วย”
“ดังนั้น ข้าจึงรู้เพียงเท่านี้แหละ”
“อย่างอื่นไม่ต้องเอ่ย เจ้านั้นที่ได้คุมฐานทัพหมาป่าหอน หลายปีมานี้ ที่ได้ผลิตยาพวกหมาป่าหอน ได้ส่งไปที่ไหนแล้วล่ะ？”
“ทุกคนนั้นต่างก็มียางั้นหรอ？”ฉินเทียนรีบเอ่ยถาม
ฉินเปียวส่ายนิ้วมือแล้วเอ่ย“คำถามเพิ่มมานี้ ข้านั้นสามารถที่จะปฏิเสธที่จะตอบ”
“แต่ว่าข้าสามารถบอกพี่ได้เลยว่า พวกเรานั้นถึงจะมองแล้วไม่มีอยู่ แต่ว่านี่คือเหตุผลที่พวกเรานั้นมีอยู่กันทุกที่เลยล่ะ”
“รอให้เวลาและโอกาสนั้นมาถึง และรอรับสัญญาณ ทั้งเมืองอาณาจักรมังกรนั้น จะต้องกลายเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยนักรบหมาป่าหอน ！”
มองออกเลย ว่าภายในใจของเขานั้นภูมิใจและพอใจมากขนาดไหน ราวกับว่าได้มองเห็นช่วงเวลาที่รุ่งโรจน์แล้ว
ฉินเทียนนั้นได้หวั่นไหวอีก
หากเมื่อวันนั้นต้องมาถึงจริงๆ โลกที่เห็นนี้นั้น จะต้องเป็นจุดจบของโลกแน่！
เขานั้นเหมือนกับเข้าใจแล้ว ว่าทำไมวิหารเทพสังหารนั้นถึงได้เริ่มมีตัวตนขึ้นมาเมื่อยี่สิบปีก่อน อาจารย์ของเขานั้นเคยถูกจับเป็นเข้าไปฝึกซ้อม
แต่ว่าในระหว่างช่วงเวลานี้เอง วิหารเทพสังหารนั้นเหมือนจะไม่ได้มีข่าวอะไรออกมา
นั่นก็เพราะว่า วิหารเทพสังหารนั้นคอยทำเรื่องอย่างลับๆมาตลอดๆ พวกเขานั้นได้กำลังวางโครงสร้างรากฐานขนาดใหญ่
นั่นก็คือ ให้พวกสาวกของวิหารเทพสังหารนั้น กระจายไปทั่วอาณาจักรมังกร
คนพวกนี้นั้นต่างก็ติดการใช้ยาหมาป่าหอน ปกติมองไปแล้วนั้น จะไม่ต่างอะไรจากคนทั่วไป แต่ว่าเมื่อมาถึงตอนที่รวบรวมองค์กรแล้ว ก็จะเหมือนลิเหลียงในเมื่อก่อน ก็จะเหมือนหยางต้าวในฮั่นจง ที่ได้เผยใบหน้าที่แท้จริงออกมา
เมื่อถึงเวลา จะต้องมีภาพสถานที่น่ากลัวขนาดไหนรออยู่กันนะ？
นี่มัน ไม่กล้าแม้แต่จะคิด！
หมาป่าหอน คือสัญลักษณ์และจุดเด่นของคนพวกนี้
ฉินเทียนเอ่ยถามอย่างตื่นเต้น“อย่างอื่นข้าไม่สนใจหรอก แต่หลายปีมานี้ ที่เจ้านั้นได้ทำหมาป่าหอนออกมานั้น เอาไปขายให้ใครกันหมดแล้วล่ะ？”
“บอกข้ามาสิ！”
เมื่อเอ่ยมาถึงตอนนี้ เขานั้นจึงทำได้แค่อธิบายเท่าที่อธิบายได้
ถ้าหากว่ากำจัดเจ้าฉินเปียวเจ้าหมากเกมตัวนี้ของวิหารเทพสังหารไป งั้นก็เหมือนขาดการชนะไปแล้วส่วนหนึ่ง
ฉินเปียวลุกขึ้นยืน ก่อนที่จะยิ้มแล้วเอ่ย “พี่ชายอ่ะ บอกแล้วไง ว่านี่คือคำถามที่เพิ่มเติม”
“อยากจะรู้ใช่ไหมล่ะ？ไม่น้อยไปกว่ากันหรอก”
“นี่คือเหตุผลที่พวกเราพี่น้องมาพบเจอกันวันนี้ จุดประสงค์สุดท้ายเลยไง ในเมื่อข้าไม่สามารถที่จะพูดโน้มน้าวพี่ได้ ข้าก็จะไม่เอ่ยต่อ งั้นพวกเราพี่น้องในตอนนี้ งั้นก็ใช้พละกำลังใจการเจรจาเถอะ”
“วันนี้ พวกเรานั้นจะต้องมีใครคนใดคนหนึ่งนั้นตายอยู่ที่นี่ มิฉะนั้น หลังจากวันนี้เป็นต้นไป จะต้องเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งแน่นอน”
“มาสิ มาสู้กับข้าสักรอบ！”
“ฆ่าข้าสิ พวกหมากรุกพวกนั้น ก็จะกลายเป็นหมากรุกที่ตายไปตลอดกาล！”
ฉินเปียวลุกขึ้นยืน！
ในตอนนี้ ท้องฟ้าสีแดงไกลๆนั้น ในที่สุดนั้นก็ตกลงไปยังทะเลหมอกที่ไร้ขอบเขต
ระหว่างโลกและสวรรค์ รังสีนั้นจะหายไปจากด้านหลัง ที่ด้านบนสุดนั้น ลมที่บ้าคลั่งและเสียงร้องนั้น จะต้องเปลี่ยนแปลกไปเป็นหนาวเย็นอย่างแน่นอน
ดังนั้นทั้งหมดนี้ ได้ถูกความมืดนั้นเข้ามาปกคลุมเอาไว้แล้ว
สิ่งที่ยังสะท้อนเปล่งประกายออกมาตั้ง จะมีก็เพียงดวงตาทั้งสองคู่
คือดวงตาของฉินเทียนและฉินเปียว มองไปแล้วเหมือนโคมไฟสองอัน เป็นแสงไฟที่มอดไหม้ และเป็นความศรัทธาภายในใจที่จะไม่สั่นคลอนแต่อย่างใด
คนหนึ่งคือโลกแห่งความเป็นจริง
อีกคนหนึ่งคือโค่นล้มโลกแห่งความเป็นจริงส่ะ เพื่อสร้างอีกด้านขึ้นมาก็คือโลกที่ไม่มีตัวตน
ฉินเทียนนั้นเมื่อดื่มเหล้าคำสุดท้ายหมดนั้น ก็ค่อยๆลุกขึ้นยืน
แสดงลมที่หนาวเย็นของภูเขานั้น ยังไม่เท่าความหนาวเห็นแห่งไอในความแค้นบนร่างกายของพวก！
“เจ้าเตรียมพร้อมแล้วหรือยัง？หากลงมือแล้ว ข้าก็จะไม่ไว้หน้าแล้วนะ”ดวงตาของฉินเปียวนั้นกะพริบประกาย เหมือนกับใบมีดที่แหลมคม
ฉินเทียนพยักหน้า“ถ้าหากว่าเจ้านั้นไม่อยากที่จะเอ่ยออก งั้นหมากพวกนั้น ข้านั้นก็จะไม่ไว้หน้าเหมือนกัน”
“เพื่อหมากรุกพวกนั้น เพื่อนที่จะได้กลายเป็นหมากที่ตายไปตลอดกาล ข้านั้นจะพยายามใช้แรงทั้งหมดของข้า เพื่อฆ่าเจ้าส่ะ”
ฉินเปียวเอ่ยหัวเราะ“หากจะต้องตายด้วยน้ำมือพี่ชายของตนเองนั้น ข้าก็ตายได้นะ”
“ใช่แล้ว สุดท้ายแล้วจะมาส่งข่าวให้เจ้าหนึ่งข่าว เจ้าอยากรู้สิ่งของที่ป้าใหญ่ทิ้งไว้อยู่ไหนไม่ใช่หรอ？”
“หลังจากที่เจ้านั้นได้ออกมาจากวังตะวันออก ของพวกนั้นได้ถูกคนหนึ่งเก็บไปแล้ว จนวันนี้ ได้ถูกวางไว้ที่วัดเต๋า ——”
วัดเต๋า？
ฉินเทียนชะงักไปครู่หนึ่ง และเขานั้นไม่รอให้เขาถาม คิดไม่ถึงเลยว่า ในเวลานี้ ฉินเปียวนั้นจะแอบโจมตีเขา
“ตายส่ะเถอะ！”
เสียงคำรามตะโกนออกมา ฉินเปียวทันใดนั้นก็บ้าราวกับสัตว์ร้าย และบ้าจนอาละวาด พุ่งเข้ามาพร้อมทั้งเป่าลม พุ่งไปทางฉินเทียน