บัญชามังกรเดือด - บทที่ 854 ลาก่อน
บัญชามังกรเดือด บทที่ 854 ลาก่อน
ฉินเปียวนั้นได้เอ่ยเกี่ยวกับของใช้ของแม่ของฉินเทียน ทันใดนั้นก็เพื่อที่จะเบี่ยงเบนความสนใจของเขา ก่อนที่จะโจมตีกะทันหัน
เมื่อมาถึงเวลานี้เขา เขานั้นยังจะมีเวลาคิดถึงความทรยศนี้อีก！
รู้สึกเพียงแค่ว่าเหมือนลมแรงกำลังพุ่งเข้ามา ฉินเทียนนั้นตกใจ ราวกับว่าสัญชาตญาณ เขานั้นรีบสูดลมหายใจขึ้น แล้วก็ยืนขึ้นทันทีสูงในทันที
และความยาวนี้ก็ประมาณสามเมตรได้ และสูงกว่าหัวของฉินเปียวสะอีก
“ได้！”
ฉินเปียวนั้นเต็มไปด้วยความโกรธ ก่อนที่จะคำรามออกมา เขานั้นเงยหน้า และส่งหมัดอันทรงพลังออกไป และชกเข้าไปหาฉินเทียนที่ยังอยู่ในอากาศ
ฉินเทียนที่ยังลอยฟ้า ก็คือเวลาไม่กี่วินาที เขานั้นไม่สามารถที่จะไม่ลงมา แล้วเช่นนี้ เขานั้นก็จะต้องตกลงบนหัวของฉินเปียว
และจากพละกำลังของฉินเปียวแล้ว เพียงแค่ชกฉินเทียนจนไปกระแทกกันหินก้อนใหญ่ งั้นฉินเทียนก็ไม่สามารถที่จะหลบได้ จึงอาจจะทำให้ตกลงไปในเหวลึกที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นนี้ได้
ฝั่งตรงข้ามนั้นยังยิ้มและเรียกตนเองว่าพี่ชาย มาดื่มเหล้าด้วยกัน แต่ว่าในตอนนี้กับลงมือ นี่มันช่างร้ายกาจจริงๆ อีกทั้งยังไม่มีความเกรงใจไว้หน้ากันบ้างเลย ！
การต่อสู้ระหว่างพี่น้อง คือการต่อสู้เพื่อการอยู่ต่อหรือตายไป！
มองไปแล้ว ฉินเทียนนั้นอันตรายมากจริงๆ ในช่วงเวลาที่อันตรายนี้ เขานั้นได้สูดลมหายใจลึกๆ ก่อนที่ร่างกายของเขาที่อยู่บนฟ้านั้น จะลองยกสูงขึ้นไปอีกสองเมตร
อีกทั้ง ในส่วนของหัวนั้นยังอยู่ด้านบนส่วนด้านเท้านั้นอยู่ด้านล่าง แต่ทันใดนั้นหัวของเขาก็ได้ตกลงมา
งั้นเช่นนี้ มันก็จะกลายเป็นหัวของเขานั้นจะชนกับหัวของฉินเปียวแล้ว
ก่อนที่หมักอันทรงพลังนั้น จะไปชกเข้ากับกำลังของฉินเปียว
ตุ๊บ！
ทั้งสองหมดชนเข้ากัน ฉินเทียนใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้เอง ได้พลิกตัวกลับขึ้นไปยืนบนก่อนหินนั้นอย่างมั่นคง
ทั้งหมดนี้ มันเกิดขึ้นในทันที ฉินเทียนนั้นได้ใช้อากาศนี้ในการแก้ปัญหา เปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาส สามารถเอ่ยได้เลยว่า ไม่ว่าจะพลังทักษะขนาดไหน เรื่องความสามารถทักษะในการตอบสนองเหมืองการตอบสนองทางใจ เป็นการตอบสนองจับคู่ที่เข้ากันมาก！
เปลี่ยนเป็นคนอื่นนั้น อาจจะมีการลังเลเล็กน้อย อาจจะโดนหมัดของฉินเปียวนั้นชกจนร่วงตกเหลวลึกไปแล้ว
ภายในตาของฉินเปียวนั้นเปล่งประกาย และเผยให้เห็นถึงสายตาที่ชื่นชมพอใจออกมา
“ไม่แปลกใจเลยที่เป็นเจ้าสำนักวิหารเทพ และเป็นผู้สืบทอดของพญายม！”
“ตอนนี้ ข้านั้นที่ตัวตนเป็นถึงสิบแปดเทพสังหาร กำลังขอท้าเจ้า！”
เสียงเอ่ยคำราม เขานั้นเหมือนกับวัวที่กำลังดีด ก่อนที่จะกำหมัดแน่น แล้วพุ่งเข้ามาหาทางฉินเทียน
ไม่ได้มีการเคลื่อนไหวได้ๆ ก่อนที่จะชกเข้ามาหนึ่งหมัด
ความจริงแล้ว เมื่อมาถึงฉินเทียนที่อยู่ในดินแดนเช่นนี้ และพวกกลยุทธ์เสียงร้องอะไรพวกนี้นั้น ไม่ได้สำคัญอีกต่อไปแล้ว
และการต่อสู้ที่ดังเดิมนั้นเลยก็คือ อาศัยการต่อสู้โดยใช่ความเร็ว ！
อาศัยพละกำลัง！
สีหน้าของฉินเทียนเคร่งขรึม ที่เขานั้นต้องเผชิญในตอนนี้ ไม่ใช่น้องชายของเขา แต่ว่าเป็นนกฮูกตัวใหญ่ของวิหารเทพสังหารนั่นก็คือสิบแปดเทพสังหาร
วิหารเทพสังหารนั้นอยากที่จะต้องการโค่นล้มโลกใบนี้ เขานั้นก็จะไม่ทน เอ่ยได้ว่า ทั้งสองคนนั้นต่างก็ได้เป็นฝ่ายตรงข้ามกันอย่างแน่นอน ！
ดังนั้น เขานั้นจะต้องใช้พละกำลังทั้งหมด และไม่ไว้หน้าทั้งนั้น！
ถ้าหากว่าฉินเปียวนั้นไม่สำนึกเสียใจและถอย ถ้างั้น เขานั้นก็จะต้องจำเป็นที่จะต้องฆ่า！
ดวงตาของเขาเปล่งประกาย เขานั้นขยับแล้ว
เร็วดุจสายฟ้า หมัดที่รุนแรงเช่นกัน ที่ได้ชกเข้ากับหมักของฉินเปียว
ตุ๊บ！
ในรอบนี้ ทั้งสองพี่น้องนั้นนับว่าเป็นครั้งแรกที่มาต่อสู้กันอย่างแท้จริงแล้ว
เมื่อหมัดทั้งสองเข้าชนกัน จนทำให้เกิดพลังลม และอากาศที่ด้านข้างนั้น ราวกับว่าได้เหมือนเกิดพายุขึ้นรอบๆ
ร่างกายของฉินเปียวนั้นสั่นคลอนไปมา ก่อนที่จะถอนออกมาครึ่งก้าว
“ได้！”
“มาอีกสิ！”
ดวงตาของเขานั้นเปลี่ยนเป็นสีแดง เหมือนม้าที่ได้ยินเสียงกองเชียร์ และได้กลิ่นเลือดสดของสัตว์ร้าย ที่ทำให้ตอนนี้เปลี่ยนไปเป็นตื่นเต้นเข้าไปอีก
ตุ๊บ！
ตุ๊บตุ๊บ！
ตุ๊บตุ๊บ！
ค่ำคืนที่มืดมิด และหน้าผาที่สูงชัน ！
ทั้งสองพี่น้องก็แบบนี้ หมักต่อหมัด เนื้อต่อเนื้อ และได้แสดงออกถึงการต่อสู้ของทั้งสองคน
ไม่รู้ว่าชกกันไปกี่หมัดแล้ว ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ หมัดของทั้งสองคนนั้นต่างก็ร้าว และเต็มไปด้วยเลือด
แต่ว่า พวกเขานั้นเหมือนจะไม่ได้ยอมถอยแต่อย่างใด และทั้งหมดนี้ ยิ่งต่อสู้ยิ่งกล้าหาญ！
ทั้งสองคนนั้นต่อสู้กันจนดวงตาเปลี่ยนเป็นสีแดง！
กัดฟัน และเกลียดมากจนอยากที่ฝั่งตรงข้ามนั้นเป็นพี่น้องที่พ่อเดียวกันต่อคนละแม่นั้นหายออกไปส่ะ！
ไม่รู้ว่าเวลาไหน ในอากาศนั้นได้เกิดฝนตก
หยดน้ำฝนที่เย็นยะเยือก ที่ไม่สามารถดับที่จพเลือดร้อนภายในกายได้ อีกทั้งยังทำให้การต่อสู้นั้นยิ่งตื่นเต้นและกระตุ้นพวกเขานั้นยิ่งขึ้นไปอีก
พลั๊ว！
ฉินเทียนนั้นชกจนดวงตามีสีแดง จากการหายใจที่สม่ำเสมอพอต่อร่างกาย แล้วยื่นกำหมัดเข้าไป แต่ละหมัดอย่างบ้าคลั่ง！
สภาพอากาศที่อยู่รอบข้างนั้นเหมือนได้ถูกดูดเข้ามา แล้วได้มาพันเอาไว้บนกำปั้นของฉินเทียน อากาศรอบๆตัวของเขานั้น ได้โดนดูดมาจนกลายเป็นสุญญากาศ
และหยดน้ำฝนพวกนั้นทำได้นั้นระเหิดหายไป และกลายเป็นไปควันสีขาว
“ทำได้ไม่เลวเลยนะ！”
สีหน้าของฉินเปียวเคร่งขรึม ทันใดนั้นก็ได้เอ่ยตะโกนเสียงดังออกมา เขานั้นทั้งตัวมองไปแล้ว เหมือนตัวจะพองขึ้นมากเลยทีเดียว
พลังภายในแห่งวิหารเทพสังหาร！
วิหารเทพสังหารนั้นมีอยู่จริง และนี่คือสิ่งที่สำคัญ เป็นชนิดที่ว่าจะสามารถทำให้ไปกระตุ้นเลือดในร่างกายมาได้วิธีนั้นก็พลังภายใน
พลังภายในนี้ ไม่ใช่ใครก็จะสามารถฝึกฝนจนสำเร็จได้ ดังนั้น พวกเขานั้นเลยได้ทำการผลิตหมาป่าหอนยาชนิดนี้ออกมา เพื่อมาแทนประสิทธิภาพของพลังภายใน
แต่ว่าผลของการใช้ยาหมาป่าหอน ผลข้างเคียงนั้น แค่คิดก็พอจะทราบ
ดังนั้นพวกสมาชิกที่ใช้ยาหมาป่าหอน นั้นก็เป็นได้เพียงแค่ส่วนเล็กๆของวิหารเทพสังหารที่ได้ถูกกำหนดเอาไว้ แต่สามารถที่จะผลิตได้จำนวนมาก ดังนั้นเลยพร้อมที่จะเสียสละเวลาไหนก็ได้
แต่ว่าฉินเปียวในตอนนี้ เขานั้นถึงจะเป็นใจแกนสำคัญที่จะสามารถใช้พลังภายในของวิหารเทพสังหารได้
หมัดของเขานั้นค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดง ก่อนที่จะห่อด้วยสีแดง แล้วหมัดนั้นก็ได้พุ่งเข้าไปหาฉินเทียน ที่กำปั้นนั้นกำลังถูกหมอกควันสีขาวนั้นปกคลุมอยู่
อ๊าก！
ภายในความมืดมิด ทันใดนั้นก็ได้มีแสงฟ้าแลบฟาดประกายออกมา
เหมือนกับงูอนาคอนด้า ที่ได้ฉีกท้องฟ้าในยามมืดมิดออก แล้วค่อยๆเปล่งแสงอยู่บนก้อนหินที่หน้าผา ที่ทั้งสองพี่น้องนั้นกำลังต่อสู้กันอยู่
วินาทีต่อมา
ตุ๊บ！
กำหมัดของทั้งสองคนนั้น ได้ชนกันอีก
ในรอบนี้ ทั้งรอบคนนั้นไม่ได้แยกในทันใด แต่ว่าหมัดของทั้งสองคนนั้นเหมือนกับได้ติดกันไปแล้ว
การแสดงออกของทั้งสองคนนั้นเหมือนตัวแข็งไปหมด และภายในดวงตาจองพวกเขานั้นก็เต็มไปด้วยความอาฆาตพยาบาท
กึ๊ก กึ๊ก……
ภายในอากาศ ได้มีเสียงส่งเบาๆออกมา และเสียงนั้นยิ่งดึงขึ้นเรื่อยๆ
และรับรู้ได้ถึงแรงสั่นสะเทือนใต้ฝีเท้า ฉินเทียนทันใดนั้นก็ได้รู้สึกตัว ก่อนที่จะเอ่ยร้องเสียง “แย่แล้ว！”
“ฉินเปียว รีบหนีเร็ว！”
เมื่อเอ่ยแล้ว เขานั้นก็รีบกระโดดออกมาบนก้อนหินไกลๆ
บนหินก่อนนนี้นั้น นั่นก็คือเขาอิงจุ่ย เหมือนกับกิ่งไม้ ที่ยื่นออกมาตรงหน้าผา ในสถานที่นี้นั้น ก็เพราะเหตุนี้ถึงได้มีชื่อนี้
เพราะว่ามองไปแล้ว เหมือนกับปากของนกอินทรี
แต่ว่าตอนนี้ หลังจากที่ทั้งสองคนนั้นได้ต่อสู้กัน แรงพละกำลังที่มากมาย เลยทำให้ก้อนหินที่อยู่ใต้เท้านั้นกลับแตกแยกออกจากกัน！
ทั้งหมดนี้ เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ฉินเทียนนั้นในตอนที่กำลังจดจ่อกับการต่อสู้กับฉินเปียว
เขาพบว่าอาการไม่ดีแล้ว ในตอนแรกนั้นเขานั้นรีบแยกออกมาจากการต่อสู้จากพละกำลังของฉินเปียว พยายามกระโดดออกมา แต่ว่า ระยะหว่างของก้อนหินนั้นที่ยังมีช่องระยะห่างอยู่อีกนิดหน่อยฆ
ภายใต้สายตา เขานั้นจะต้องตกลงไปพร้อมกับก้อนหินในเหวลึกนี้
และฉินเปียวที่กระโดดในเวลาเดียวกัน ก็ตามเข้ามาใกล้ๆ
ทั้งสองคนนั้นต่างก็ลอยอยู่ที่หน้าผา ด้านหลังนั้นฉินเปียวที่ได้เอ่ยตะโกน ก่อนจะกระแทกฝ่ามือมาพร้อมกับโจมตีฉินเทียนจากทางด้านหลัง
ฉินเทียนที่รู้สึกถึงลมที่พัดเข้ามาอย่างแรง อดไม่ได้ที่จะโกรธแค้น ในเวลานี้แล้ว ฉินเปียวนั้นยังอยากที่จะเข้ามาโจมตีกลับอีก ไม่อยากมีชีวิตหรือยังไงกัน ！
ไม่รอให้เขานั้นรู้สึกตัว ฉินเปียวเอ่ยเสียงดัง “พี่ชาย ลาก่อนนะ！”
เดิมทีระยะห่างของหินภูเขาตรงหน้าที่มีระยะห่างไปอีกครึ่งเมตรของฉินเทียน จากแรงของฉินเปียว เขานั้นสำเร็จที่จะกระโดดขึ้นไปได้
แต่ว่าฉินเปียวที่อยู่ด้านหลัง แต่ด้วยแรงที่เขานั้นใช้ผลักออกไป เร็วๆนั้นเขานั้นก็ได้ตกลงไปในเหวที่ลึกจนไม่เห็นก้นนั้นเอง
“ฉินเปียว！”
ฉินเทียนเรียกชื่อเขา และรู้ได้ว่าในช่วงเวลาที่สำคัญนี้ ฉินเปียวนั้นกลับเสียสละเพื่อตนเอง เพื่อช่วยชีวิตเขา เขานั้นซึ้งใจเป็นอย่างมาก อยากที่จะคว้าจับมือเขาเอาไว้ แต่ว่าก็สายเกินไปแล้ว
ในแวบสุดท้าย เขานั้นยังเห็นฉินเปียวที่ยิ้มแปลกๆมาให้เขา