บัญชามังกรเดือด - บทที่ 888 หู่จิง
บัญชามังกรเดือด บทที่ 888 หู่จิง
เผชิญหน้ากับสายตาที่จริงใจและกระตือรือร้นของผู้เฒ่าหลิว ฉินเทียนถาม“หู่จิงพี่ใหญ่คนนี้ ทำขอบเขตกิจกรรมอยู่ที่ไหน？”
“เมืองเอก！”ผู้เฒ่าหลิวรีบพูด“เมืองเอกเขตโซนพัฒนาอุตสาหกรรมไฮเทค”
“ว่ากันว่าเขาอยู่ที่นั่นทำตามอำเภอใช้อำนาจบาตรใหญ่ อาศัยอำนาจใช้วิธีหลอกลวงปิดหูปิดตาทุกคน”
“พวกคุณถึงเขตพัฒนาอุตสาหกรรมไฮเทคแล้วโทรเบอร์นี้ จะหาเขาเจอแน่นอน！”
“ชายชาตรีสองสามท่านช่วยลูกชายของผมด้วย！”
ฉินเทียนพยักหน้าพูด“วางใจเถอะ ไม่นานลูกชายของคุณก็กลับบ้านได้แล้ว”
“พวกเราไป”
เขาไม่พูดมากอีกหมุนตัวแล้วก็ไป
“เฮ้อ”ไป๋หลิงร้องตระโกนเสียงหนึ่งเหมือนมีคำพูดต้องการพูด จินถังที่อยู่ด้านข้างรีบจับแขนของหล่อนไว้แล้ว พูด“ศิษย์น้องเล็ก พวกเราฟังพี่เทียน”
“ไป”
จนถึงกระทั่งออกจากบ้านของผู้เฒ่าหลิวแล้วขึ้นรถ ไป๋หลิงสุดท้ายคืออดไม่ไหว พูด“เอ่อ พี่……เทียน เจ้าทองมีการค้นพบ”
“ถ้าหากเป็นอย่างที่คิดในบ้านของผู้เฒ่าหลิวมีของล้ำค่าอะไรแอบซ่อนอยู่อย่างแน่นอน”
“ไม่แน่ว่าก็คือขโมยออกมาจากในสุสานฮุนโหว”
ฉินเทียนมองฉวนซานอยู่“นายดูยังไง？”
ฉวนซานครุ่นคิดเล็กน้อย พูด“ผมก็รู้สึกตาแก่คนนี้ไม่ได้พูดความจริง เขาไม่ได้ซื่อสัตย์เหมือนภายนอกอย่างนั้นอย่างเด็ดขาด”
ไป๋หลิงเพื่อพิสูจน์ตัวเองแล้ว พูดอีกครั้ง“ของอันนั้นก็แอบซ่อนในพื้นดินของใต้เตียง ถึงแม้แอบซ่อนลึกแต่ปกปิดจมูกของเจ้าทองไม่ได้”
“เจ้าทองต่างก็บอกฉันแล้ว！”
เหมือนเห็นด้วยกับไป๋หลิง ลิงน้อยสีทองรีบส่งเสียงเจี๊ยก ๆ สองเสียงออกมา
ลิงนี้เดิมทีก็คือซุกซนมาก ติดตามไป๋หลิงเจ้านายที่กำเริบเสิบสานอย่างนี้ยิ่งไม่มีคนสามารถจัดการได้
ก่อนหน้านี้ในชนเผ่าก็คือทั้งรักทั้งเกลียดทั้งชนเผ่า คนรักไม่รู้จะทำยังไง
แต่ตอนมีฉินเทียนอยู่ตลอดทางมันกลับซื่อสัตย์อย่างผิดปกติ มองไปทางฉินเทียนเป็นครั้งคราวข้างในสองดวงตาไม่ปกปิดสีที่หวาดกลัวออกมาแม้แต่นิด
มันลืมฉากที่หลังเขาของสวนสัตว์ร้ายไม่ลง ถูกฝ่ามือหนึ่งของฉินเทียนเบา ๆ เอามันกระทั่งเจ้านายลอยสะท้านจากบนยอดไม้สูง
ไป๋หลิงอาจจะยังมีความสบาย ๆ ยังไงก็ได้เล็กน้อย แต่ลิงนี้รู้อย่างเด็ดขาดอะไรคือการดำรงอยู่อย่างต้องห้าม
จินถังเกาหัวแล้ว พูดอย่างเขินอายเล็กน้อย“ผมเป็นคนหยาบมองรายละเอียดอะไรไม่ออก”
“แต่พี่เทียน ผมคิดว่าที่ศิษย์น้องเล็กของผมพูดน่าจะถูก”
ฐานะของสองสามคนนี้ห่างไกลกับฉินเทียนมากมายแล้ว พี่ใหญ่ของพวกเขาถึงจะเป็นลูกน้องโดยตรงของฉินเทียน
พวกเขาเผชิญหน้าต่อฉินเทียนมีความจำกัดมาก คำหนึ่งก็ราชาเทพ ฉินเทียนเพื่อสะดวกในการทำเรื่องก็ให้พวกเขาเรียกว่า“พี่เทียน”
อีกอย่างเขาก็ไม่ใช่คนที่อาศัยฐานะกดขี่ลูกน้องชนิดนั้น ทุกคนต่างก็เป็นคนหนุ่มสาวเรียกชื่อตามสบายเล็กน้อยแต่กลับยิ่งรู้สึกสบายกว่า
ถึงแม้เป็นอย่างนี้ ตอนที่จินถังเรียก“พี่เทียน”นั้นยังคงหน้าแดงใจเต้นเล็กน้อย
เหมือนล่วงเกินเทพเจ้าอะไรแล้วอย่างนั้น
ฟังคำพูดของพวกเขาสองสามคนแล้ว ฉินเทียนพยักหน้าพูด“ฉันก็มองออกแล้ว”
“ผู้เฒ่าหลิวเป็นผู้ที่รักและชื่นชอบฮวงจุ้ยคนหนึ่ง ตกเข้าไปในสุสานฝังศพไม่มีทางที่จะอดทนไว้อะไรก็ไม่ทำ”
“ถ้าหากอยู่ในการคาดคิด เขาน่าจะแอบซ่อนวัตถุโบราณหลายชิ้นแล้วเรื่องชนิดนี้เขาจะไม่พูดออกมาแน่นอน”
“แต่นี่ก็ไม่สำคัญแล้ว ตอนนี้ที่สำคัญคือตามหาหลิวเสี่ยวเป่าลูกชายของเขาให้เจอ”
“หลังออกจากเส้นทางสุสาน ผู้เฒ่าหลิวได้รับบาดเจ็บนอนโรงพยาบาล”
แจ้งเจ้าหน้าที่เรื่องเหล่านี้ต่างก็เป็นหลิวเสี่ยวเป่าที่จัดการ เขาแจ้งเจ้าหน้าที่อะไร？ตรงกลางนี้เกิดเรื่องอะไรแล้ว？”
“หาเขาเจอก็สามารถเข้าใกล้ความจริงแล้ว”
หลิวเสี่ยวเป่าถึงเป็นกุญแจสำคัญ！
สองสามคนทำอย่างไม่หยุดนิ่ง ขับรถมุ่งหน้าเข้าไปที่เมืองเอก
หัวค่ำพวกเขามาถึงเมืองเอกแล้วลงมาจากปากทางด่วนของเขตพัฒนาอุตสาหกรรมไฮเทคเลยโดยตรง เดินไปข้างหน้าสองสามกิโลก็มองเห็นเขตเมืองที่เต็มไปด้วยแสงไฟที่สว่างไสว
“พี่เทียน จะโทรหาหู่จิงอะไรนั่นหรือเปล่า？” ดวงตาของฉวนซานเปล่งประกายมองไปแล้วมีความตื่นเต้นเล็กน้อย
ตอนนี้พวกเขาสองสามคนได้ปรับตัวอยู่ร่วมกันเข้ากับฉินเทียนได้แล้ว พบว่าภายนอกฉินเทียนน่าเกรงขามที่จริงเข้าถึงง่ายมาก
พวกเขาไม่ถูกจำกัดอีกและเริ่มเข้าร่วมภาระกิจ ตื่นเต้นขึ้นมา
เข้าร่วมภาระกิจผจญภัยตามหาสมบัติกับพี่ใหญ่ คิดแล้วก็น่าตื่นเต้นนะ
“ฉันมาโทรเองแล้วกัน！”
“ขอแค่เอาหู่จิงอะไรคนนั้นหลอกออกมา พวกเราเอาให้อยู่หมัดอย่างไม่รอช้า ไม่เชื่อฟังก็เฆี่ยนตี！”
“ไม่เชื่อเขาจะไม่มอบหลิวเสี่ยวเป่าคนนั้นออกมา” ต้องการทำภาระกิจให้สำเร็จมีใจกระตือรือร้นที่จะลอง
ท่าทางที่ตื่นเต้นเหมือนได้คิดออกว่าต้องไปทรมานพี่ใหญ่หู่จิงคนนั้นยังไงแล้ว
ฉินเทียนครุ่นคิดเล็กน้อย พูด“โทรเถอะ”
“คุณก็พูด พวกเราเป็นเพื่อนของผู้เฒ่าหลิวได้รับการไว้วานจากผู้เฒ่าหลิวมาชำระหนี้ให้กับหลิวเสี่ยวเป่า”
“ขอแค่สามารถรับรองว่าจะมอบหลิวเสี่ยวเป่าออกมา เงื่อนไขที่พวกเขาเสนอมาพวกเราต่างก็ทำให้พึงพอใจทั้งหมด”
ไป๋หลิงตะลึงเล็กน้อย“คุณต้องการให้เงินพวกเขาจริง ๆ ？”
“หนึ่งล้านนะ คุณพกเงินมากอย่างนั้นแล้วเหรอ？”
ฉินเทียนพูดจาง ๆ “คุณสนใจเพียงแค่ไปทำตามที่ผมพูดก็พอแล้ว”
ไป๋หลิงเบ้ปากแล้วนี่ยังคงเป็นครั้งแรกที่มีคนออกคำสั่งกับหล่อน แต่น้ำเสียงของฉินเทียนถึงแม้เรียบง่ายหล่อนถามตัวเองไม่มีความกล้าที่จะโต้แย้ง
ไอแคร๊กเสียงหนึ่งก็โทรหาเบอร์โทรศัพท์นั้นบนกระดาษโน๊ตที่ผู้เฒ่าหลิวให้มา
เสียงน่ารักออดอ้อนก็ยกเลิกความระแวดระวังของฝ่ายตรงข้ามแล้วในทันที
“สาวน้อย เธออยู่ที่ไหน？”
“คุณรอนะ！พี่ชายไปเจอเธอเดี๋ยวนี้！”
โทรศัพท์กั้นอยู่ต่างก็สามารถรับรู้ถึงความตื่นเต้นของฝ่ายตรงข้ามได้ นั่นก็เป็นกลุ่มหมาป่าอย่างสิ้นเชิงได้ยินเสียงร้องของลูกแกะแล้ว
ที่ฉินเทียนให้ไป๋หลิงโทรศัพท์ความตั้งใจก็คืออย่างนี้
ตอนนี้หลิวเสี่ยวเป่าเป็นเบาะแสเดียว เขากลัวพอไม่ระวังแวกหญ้าให้งูตื่น
สองสามคนรอสักพักที่ข้างทาง ไม่นานไฟรถที่อยู่ไกล ๆ ก็กระพริบแสงรถถ้วยทองคันหนึ่งส่งเสียงดังพุ่งเข้ามาแล้ว
ไฟรถแทงตาจนลืมตาไม่ขึ้น
“ระวัง”จินถังพูดประโยคหนึ่งแล้วอย่างคิดได้ ขวางด้านหน้าของไป๋หลิงแล้วในดวงตาทั้งสองมองเห็นความห่วงใยและความรักความเอ็นดู
ดูแล้วทูตถือดาบพิทักษ์คนนี้ยังตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่จริง ๆ
รถถ้วยทองจอดลงที่ด้านหน้า ประตูรถเปิดออกผู้ชายท่าทางสบาย ๆ สองสามคนกระโดดลงมา
หัวหน้าคนหนึ่งใส่ต่างหูบนคอสักปลาไหลตัวหนึ่ง กวาดตามองเล็กน้อยมองเห็นไป๋หลิงที่อยู่ด้านหลังจินถังมองเข้าใจทันที
“น้องสาว ก็เป็นเธอที่โทร ต้องการไถ่ตัวหลิวเสี่ยวเป่าเหรอ？”
“เอาเงินมาเท่าไหร่ ให้พี่ชายดูหน่อย？”
เขายิ้มยิงฟันเดินมาแล้ว เดิมทีก็มองข้ามฉินเทียนจินถัง และฉวนซานผู้ชายสามคนที่อยู่ด้านข้างแล้ว
จินถังเหยียบขึ้นมาข้างหน้าก้าวหนึ่งทันที ขวางด้านหน้าปลาไหลแล้วพูดอย่างเย็นชา “อยากได้เงินก็ไม่มีปัญหาแต่ให้พวกเรามองเห็นหลิวเสี่ยวเป่าก่อน”
“ไม่งั้น ไม่ต้องพูดกัน！”
ปลาไหลกระดกคิ้วแล้วนี่ถึงสังเกตุจินถังอีกทั้งฉินเทียนและฉวนซานที่อยู่ด้านข้าง
ตอนที่มองเห็นฉวนซานใส่เสื้อป่านรองเท้าผ้า คิดไม่ถึงมีไก่ตัวผู้ตัวหนึ่งยืนอยู่บนไหล่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงดังฮ่า ๆ
“สหาย นายคือเป็นไก่？”
“พอดีเลยพวกสหายยังไม่ได้กินข้าว เอาไก่ตัวนี้ของนายมาตุ๋นแล้ว ต้องการเงินเท่าไหร่？”
พวกกลุ่มคนที่อยู่ด้านหลังก็หัวเราะเสียงดังตาม คนหนึ่งในนั้นพูด“พี่ปลาไหลยังมีลิงขนทอง”
“กินสมองลิงเป็น ๆ อีก”
ปลาไหลมองไป๋หลิงอยู่ พูดยิ้มกว้าง“ฉันว่าต่างก็ไม่สู้กินสาวน้อยเป็น ๆ ”
พูดอยู่ทำท่าทางที่น่ากลัวแยกเขี้ยวยิงฟันต่อไป๋หลิงแล้ว
พวกคนเหล่านี้อันธพาลไม่เห็นหัวใคร เดิมทีก็ไม่ได้เอาฉินเทียนพวกเขาอยู่ในสายตา