บัญชามังกรเดือด - บทที่ 894 เป็นหนี้ไม่คืน
บัญชามังกรเดือด บทที่ 894 เป็นหนี้ไม่คืน
ปลาไหลตกตะลึงมาก
เขายังไงก็คิดไม่ถึง ฉินเทียนก่อนหน้านี้ที่มองไปแล้วอ่อนโยนไม่มีพิษภัย คิดไม่ถึงลงมืออย่างโหดเหี้ยมอย่างนี้
มองเห็นความเย็นชาใต้ตาของฉินเทียนนั่นเหมือนสิ่งมีชีวิตใด ๆ ในสายตาของเขาต่างก็สามารถฆ่าได้ทุกเวลา ปลาไหลตัวสั่นแล้วในที่สุดคิดได้ว่าครั้งนี้ตัวเองเจอคนเก่งกว่าแล้ว
“ตกลง”
“นายปล่อยฉัน ฉันนี่ก็โทรหาพี่ใหญ่หู่จิง”
เขาพูดเสียงต่ำ
ฉินเทียนไม่กลัวว่าเขาจะหนีแน่นอน ถอยหลังก้าวหนึ่งนั่งบนเก้าอี้จุดบุหรี่มวนหนึ่งอีกครั้งแล้ว
เมื่อก่อนเขาคือสูบบุหรี่น้อยมาก แต่ช่วงนี้ในใจหงุดหงิดจริง ๆ
ด้านหนึ่งคบค้ากับคนมีความสามารถเหล่านี้รู้สึกว่าตลก อีกอย่างก็คือสภาพการณ์ของซูซูที่บ้านตั้งแต่ต้นจนจบเหมือนก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่งกดทับที่หัวใจ
ปลาไหลตั้งสติให้มั่นคงเล็กน้อยในที่สุดก็โทรติดเบอร์หนึ่งแล้ว
“ฮัลโหล พี่ใหญ่”
“ผมและพวกสหายถูกควบคุมแล้วที่ฐานของผม ฝ่ายตรงข้ามพูด……ต้องการให้คุณมอบหลิวเสี่ยวเป่าออกมา”
“พี่ใหญ่ ช่วยผมด้วย！”
“นายพูดอะไร？”
“พวกหมาบ้าอะไรกล้ามากำเริบเสิบสานในพื้นที่ของกู？ให้เขารออยู่ เดี๋ยวกูไปเอามันหั่นเป็นหมื่นชิ้นทันที！”
ในโทรศัพท์ส่งเสียงที่ฉุนเฉียวหนึ่งออกมาทันที
ถึงแม้ปลาไหลไม่ได้เปิดลำโพงแต่ก็สะท้อนดังก้องไปทั่วห้อง เห็นได้ว่าคนนี้เวลาปกติเป็นคนที่หยิ่งผยองไร้เหตุผลยังไง
“เด็กน้อย พี่ใหญ่หู่จิงเดี๋ยวก็ใกล้จะมาแล้ว พวกนายเป็นวิชาการต่อสู้ใช่ไหม？พูดตามตรง ในมือพี่ใหญ่หู่จิงมีแปดเซียนข้ามทะเล！”
“วิชาการต่อสู้เล็กน้อยนี้ของพวกนายเดิมทีไม่คุ้มค่าที่จะพูดถึง！”
“ไม่อยากตายจนน่าเกลียดมากไปปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ขอโทษนี่เป็นโอกาสสุดท้ายของพวกนายแล้ว！”
ได้รับเสียงประกาศสนับสนุนของพี่ใหญ่หู่จิง ปลาไหลก็เปลี่ยนเป็นโหดร้ายขึ้นมาอีก
ฉินเทียนยิ้มพูด“ในเมื่อเป็นอย่างนี้ พวกเราก็ไปต้อนรับพี่ใหญ่หู่จิงด้วยกันข้างนอกแล้วกัน”
ที่นี่เป็นชั้นสามก่อนหน้านี้กลัวฉินเทียนพวกเขาหนี ปลาไหลตั้งใจบอกแนะลูกน้องเอาประตูเหล็กใหญ่ล็อกตาย
คิดไม่ถึงกลับเอาพวกเขาทหารกองหนุนทิ้งไว้ด้านนอกขวางไว้ด้านนอกแล้ว
พอประตูเปิดกลุ่มคนหนึ่งก็บุกเข้ามาแล้ว
จินถังนำหน้าก่อน รับขึ้นไปทำอย่างที่พร้อมปัง
“พาไปด้วยทั้งหมด”
ฟังคำสั่งของฉินเทียนแล้วจินถังหาเชือกยาว ๆ มาเส้นหนึ่ง เอาคนเหล่านี้มัดมือทั้งสองไว้ด้านหลังเหมือนตั๊กแตนบนเชือกเส้นหนึ่งจูงออกไปแล้ว
เวลานี้นักพนันเหล่านั้นที่อยู่ชั้นสองก่อนหน้านี้ ต่างก็ถูกไล่กระจัดกระจายกันไปแล้ว
มาถึงในสวนลาน สมุนที่ยืนยามเหล่านั้นที่อยู่ด้านนอกสวนลานยังไม่รู้เกิดเรื่องอะไรแล้ว
พวกเขาบุกขึ้นมาถูกวางคว่ำในพริบตาเหมือนเดิม
ฉินเทียนให้ฉวนซานเปิดไฟใหญ่ในสวนลาน ฉวนซานเจอเวลาที่เหมาะสมความคิดว่องไวรีบย้ายเก้าอี้ใหญ่ตัวหนึ่งอีก
ก็อย่างนี้ ฉินเทียนนั่งตรงกลาง จินถัง ฉวนซานและไป๋หลิงยืนด้านหลัง
ด้านหน้าใช้ปลาไหลเป็นศูนย์กลาง เรียงกันเป็นแถวคุกเข่าเต็ม ๆ สามสิบกว่าคน
คนเหล่านี้ทั้งหมดต่างก็หน้าบวมจมูกเขียวร้องไห้ก็ไม่กล้าร้อง โวยวายก็ไม่กล้าโวยวายแต่ในดวงตาเต็มไปด้วยความไม่ยินยอมและความโกรธที่รุนแรงของการรอแก้แค้นอีก มองไปแล้วตลกมาก
ฉากพูดได้ว่าสั่นสะเทือนมากแล้ว
แม้กระทั่งสุนัขต่อสู้ที่ดุร้ายข้างกำแพงเหล่านั้นเหมือนต่างก็คิดได้คืนนี้จะมีเรื่องเกิดขึ้นที่ผิดปกติ กระดิกหางอย่างเชื่อฟังอยู่ไม่กล้าออกเสียง
นักพนันที่ติดหนี้สองสามคนนั้นในกรงตกตะลึง ยิ่งกัดฟันไม่พูด
ตีหนึ่ง
แสงไฟในสวนลานสว่างไสว แต่รอบ ๆ ทั้งหมดต่างก็ดื่มด่ำในความมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุด
ฉินเทียนสูบบุหรี่เงียบ ๆ รออยู่อย่างเงียบ ๆ
หลังเกือบ ๆ ครึ่งชั่วโมงด้านนอกประตูส่งเสียงคำรามของเครื่องยนต์มาแล้ว แสงไฟส่องไม่รู้มีรถเท่าไหร่ขับมาแล้วอย่างบ้าคลั่ง
ได้รับผลกระทบนี้ หมาต่อสู้และสุนัขพันธุ์หมาป่าเหล่านั้นเปลี่ยนเป็นกระสับกระส่ายขึ้นมาอีกครั้ง
“มาแล้ว！พี่ใหญ่หู่จิงมาแล้ว！”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ แซ่ฉิน นายก็รอ”
ปลาไหลร้องเสียงดังอย่างตื่นเต้น เขาอยากพูดนายก็รอตายเถอะ
ไป๋หลิงที่อยู่ด้านข้างกระโดดไปอย่างไร้เสียงตบเขาฝ่ามือหนึ่งแล้ว
อย่าดูว่าไป๋หลิงเด็กผู้หญิงอายุน้อย แรงบนฝ่ามือมากจริง ๆ ฝ่ามือนี้ตบจนปลาไหลเวียนหัวตาลาย นานมากถึงได้มีปฏิกิริยามา
“หุบปากเหม็นของนายอย่างเชื่อฟัง ไม่งั้นเอาลิ้นของนายหั่นลงมาให้หมากิน！”
ปลาไหลโกรธเหมือนไฟเผา！
เขากัดฟันอยู่แอบตัดสินใจ เดี๋ยวจะต้องจัดการผู้หญิงคนนี้ให้ดี ๆ แน่นอน！
ตามเสียงเครื่องยนต์ที่ยิ่งเข้าใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ เสียงตึ้งหนึ่งประตูใหญ่สองบานถูกชนเปิดออก รถคาดิลแลคคันหนึ่งที่ผ่านการปรับแต่งมาหัวรถต่างก็เพิ่มการป้องกันแล้ว พุ่งเข้ามาเลยทันที
ด้านหลังเป็นรถธุรกิจสองคัน
ประตูรถเปิดออก ฟิ้วคนกลุ่มใหญ่แห่ออกมา
คนหนึ่งตรงกลางรูปร่างใหญ่ ไขมันทั้งตัวมีสามร้อยกว่าโลได้
จากลำคอถึงบนหน้าดำมืดสนิทเป็นบริเวณ มองออกอย่างไม่ชัดจนคิดไม่ถึงเป็นรอยสักของหัวปลาวาฬเพชฌฆาตตัวหนึ่ง
มองไปแล้วก็คือองค์กรลับบางกลุ่มของญี่ปุ่นอย่างนั้น
ที่ข้างซ้ายขวาของเขาสองข้างมีผู้หญิงมีผู้ชายสูงต่ำอ้วนผอม ในมือถืออาวุธที่แตกต่างกันอยู่ทั้งหมดแปดคน
ก็เป็นหู่จิงที่วางอำนาจบาตรใหญ่ของเขตพื้นที่นี้ อีกทั้งลูกน้องแปดคนของเขาที่ต่อสู้เก่งที่สุดให้ชื่อเรียกที่ไพเราะว่าแปดเซียนข้ามทะเล
“พี่ใหญ่ช่วยผมด้วย！”
ในที่สุดปลาไหลมองเห็นพ่อแท้ ๆ แล้ว ร้องตระโกนอย่างตื่นเต้นแล้วเสียงหนึ่ง ก็เตรียมที่จะลุกขึ้นพุ่งไป
“อย่าขยับ”
ฉินเทียนจู่ ๆ ยกเท้าเอาปลาไหลเหยียบใต้เท้า มองไปแล้วเป็นเท้าที่เบาสบายมากสำหรับปลาไหลแล้วกลับเหมือนเขาไท่ซานกดทับยอดหัว
เขาใบหน้าแดงในพริบตา กัดฟันเบียดสองสามคำออกมาจากในร่องฟัน“พี่ใหญ่ ช่วยผมด้วย”
ฉินเทียนไม่พูด ยิ้มอย่างเย็นชามองหู่จิงอยู่
นับจากหู่จิงพอเข้ามาดวงตาคู่หนึ่งก็กระจายกลิ่นไอแห่งความชั่วร้ายอยู่ ก็จ้องมองฉินเทียนอย่างนิ่ง ๆ
เวลานี้มุมตาของเขากระตุกเล็กน้อย ถึงเอ่ยปากอย่างเย็นชา“พวกนายสรุปแล้วเป็นใคร？”
“รู้ผลเสียที่ทำอย่างนี้ไหม？”
ฉินเทียนสูบบุหรี่เฮือกหนึ่ง พูดจาง ๆ “ก่อนหน้านี้ในโทรศัพท์ไม่ใช่บอกคุณแล้วเหรอ？พวกเราคือมาไถ่ตัวคนหลิวเสี่ยวเป่า ”
“พวกเราเอาความจริงใจมาคิดไม่ถึงคุณพี่ใหญ่หู่จิง คิดไม่ดี เรียกลูกน้องหลอกลวงพวกเรา”
“ตอนนี้เป็นไง ลูกน้องของคุณแพ้แล้วติดค้างเงินพวกเราสองล้าน”
“ผมฉินชั่วชีวิตนี้ก็เกลียดคนที่ติดหนี้ไม่คืนที่สุด”
“อยากให้ผมปล่อยคนก็ได้เอาหลิวเสี่ยวเป่ามอบให้ผม ชดเชยหนึ่งล้านที่ขาดไปอีกเรื่องนี้ก็ถือว่าผ่านไปแล้ว”
ครั้งนี้ไม่ได้รอหู่จิงพูด แปดเซียนที่อยู่สองข้างซ้ายขวาของเขา โกรธจนจมูกเบี้ยวแล้ว
ตาแก่หนึ่งในนั้นขาข้างหนึ่งไม่ดีค้ำไม้เท้าเหล็กอยู่ ยังตาบอดข้างหนึ่งแล้วเหยียบขึ้นมาก้าวหนึ่ง พูดอย่างโมโห“สารเลว！”
“นายเป็นใคร？คิดไม่ถึงกล้ากำเริบเสิบสานในพื้นที่ของพวกเรา！”
“ให้โอกาสสุดท้ายกับนาย ปล่อยคนของพวกเราแล้วเอาค่าชดเชยออกมาสิบล้านอีกทั้งคุกเข่าบนพื้น ฟังการตัดสินลงโทษ！”
“ไม่งั้นตาของกูจำได้ ไม้ค้ำเหล็กในมือจำไม่ได้！”
พูดอยู่เพื่อสร้างบารมีแล้วเขาเอาไม้ค้ำเหล็กสะบัดทิ้งขึ้นไปบนก้อนหินเขียวใหญ่ที่อยู่ด้านข้างอย่างรุนแรง
ตึ้ง！
หินที่แข็งแรงทนทานเป็นเสียงแตกร้าวตอบกลับ แตกกลายเป็นหลายก้อนแล้ว
“ดี！”
“เถี่ยก๋วยเซียนสุดยอด！”
“หนุ่มหน้าใส นายยังไม่ยอมศิโรราบอย่างเชื่อฟังเหรอ？”
“เป็นเด็กดี ไม่แน่ว่านางฟ้าจะรักษาชีวิตของนายไว้ได้นะ”
หญิงแก่ที่บนหน้าต่างก็ทาแป้งยังหนากว่าผนังกำแพง ยังเสแสร้งทิ้งสายตาที่หยาดเยิ้มของความรักระหว่างชายหญิงหนึ่งให้แก่ฉินเทียนแล้ว