บัญชามังกรเดือด - บทที่ 904 มังกรฟ้า งูเหลือมดิน
บัญชามังกรเดือด บทที่ 904 มังกรฟ้า งูเหลือมดิน
เมื่อเห็นฉินเทียนโมโห เกาชาวก็ดูเหมือนจะรู้ตัวว่าตัวเองทำเกินไป ตอนนี้ต้องขอร้องคนอื่น เขาจำต้องหัวเราะออกมา ซึ่งนับว่าเป็นการขอโทษที่ตัวเองวู่วาม
แต่เขายังคงไม่พอใจ
คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “แค่ยืนดูอยู่ตรงนี้ไม่มีหลักฐาน งั้นพวกเราลงไปเดินกันเถอะ”
“ไปตรวจค้นพื้นที่จริงแล้วค่อยว่ากัน”
เขาเดินนำลงจากสันเขา เดินพลางกัดฟันพูดว่า “ยังไงซะฉันก็มีลางสังหรณ์ว่า สุสานพระชายางูที่ฮุนโหวรักนั่นจะต้องอยู่ใต้สันเขาแน่นอน”
“พวกนายอย่ามาใช้ตรรกะปกติมาคาดเดา อย่าลืมสิว่าพระชายางูนั่นมาจากต่างแดน ไม่ใช่คนภาคกลาง”
“ไม่แน่ว่าประเพณีการฝังศพของต่างแดนอาจจะไม่เหมือนกัน ฮุนโหวอาจจะฝังศพตามกฎของต่างแดนก็ได้?”
“เดี๋ยวก่อน!”
ได้ฟังคำพูดของเกาชาว ใจของฉวนซานก็ขยับกะทันหัน อดที่จะโพล่งขึ้นมาไม่ได้
“มีอะไร?”
“เจออะไรรึเปล่า?” ฉินเทียนถามอย่างร้อนใจ
คนที่เหลือก็เลื่อนสายตามามองที่ใบหน้าของฉวนซาน
ฉวนซานร้องอุทานออกมา “คุณชายเกาเตือนฉันว่าพระชายางูคนนั้นมาจากต่างแดน”
“จู่ๆฉันก็นึกขึ้นได้ว่าในหนังสือโบราณเล่มหนึ่ง มีบันทึกเกี่ยวกับการฝังศพของต่างแดน”
“คืออะไร รีบพูดมา?”
“พูดถึงพระชายางูใช่ไหม?” เกาชาวถามอย่างตื่นเต้น
ฉวนซานสงบลงมองฉินเทียนอย่างขอความเห็น ความหมายนั่นคือจะให้พูดออกมาตามจริงไหม
ฉินเทียนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า ถ้าหากฉวนซานสามารถยืนยันสุสานพระชายางูได้ พวกเขาจะสามารถเคลื่อนไหวเองได้ ก็จะได้รู้สถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับสุสานฮุนโหวมากขึ้น
อีกอย่างถ้าเจอสุสานพระชายางูจริงๆก็ยังต้องการคนเหล่านี้ทำงานหยาบๆอยู่ ดังนั้นฉินเทียนรู้สึกว่าตอนนี้ไม่จำเป็นต้องปิดบัง
หลังจากได้คำแนะนำฉวนซานถึงจะพูดเสียงเบาว่า “ข้อความนั้นบันทึกไว้ว่า : มังกรฟ้า งูเหลือมดิน กลืนหยินสะสมหยาง ผู้รอดได้อยู่ชัยภูมิที่สิริมงคล ผู้ตายอยู่วิมาน”
เขาพูดอธิบายโดยไม่รอให้ทุกคนถามเสร็จ “มังกรฟ้า ฉันยังคิดไม่ออกว่าหมายความว่าอะไร แต่ถ้าเป็นงูเหลือมดิน สิ่งที่พูดไม่น่าจะใช่สันเขาตรงหน้า?”
“ทุกคนดู สันเขาตรงนี้เหมือนงูเหลือมไหม?”
เกาชาวรีบพูด “ข้างหลังล่ะ? กลืนหยินสะสมหยางหมายความว่ายังไง?”
ฉวนซานพูดเสียงเบา “ตามหลักฮวงจุ้ย มังกรฟ้าบินอยู่บนสวรรค์ชั้นฟ้า สามารถเรียกลมฝน ดูมีบารมีอำนาจราวกับเทพเจ้าแห่งสงครามเป็นหยาง”
“งูเหลือมดิน แอบซ่อนตัวอยู่ในดินที่สงบ กลืนกินแก่นของดวงจันทร์ คือหยิน”
“พูดเช่นนี้งั้นมังกรฟ้าก็เหมาะกับผู้ชาย งูเหลือมดินก็หมายถึงผู้หญิง”
“แต่เต๋านั้นไร้รูปร่าง แบ่งออกเป็นหยินและหยาง มอบหมายให้หนึ่งคนก็จะมีอาการขาดหยินขาดหยางได้เหมือนกัน ดังนั้นทั้งสองอย่างจำเป็นต้องเสริมซึ่งกันและกัน”
“มีเหตุผล–”
ไป๋หลิงฟังก็พูดอย่างร้อนใจ “ตามที่บันทึกนี้เขียนไว้ มีความเป็นไปได้ว่าพระชายางูจะถูกฝังไว้ในงูเหลือมดินแห่งนี้”
“เพียงแต่สันเขาใหญ่ขนาดนี้ จะถูกฝังไว้ที่ไหนกันแน่ แล้วจะหาทางเข้ายังไง กลับเป็นคำถามที่ยาก”
“มีแล้ว–”
จู่ๆเขาก็ร้องขึ้นมา แล้ววิ่งกระโดดไปถึงยอดเขาเมื่อกี้อีกครั้ง มองจากข้างบนไปข้างล่างไกลๆถึงสันเขารูปร่างคดเคี้ยวที่ยาวสิบลี้
“งูยาว 7 นิ้ว”
“ถ้าหากฉันเดาไม่ผิด โลงศพของพระชายางูน่าจะอยู่ในที่ดิน 7 นิ้ว”
“วัดความยาวของปลายสันเขานี้ ก็จะสามารถคำนวณตำแหน่ง 7 นิ้วออกมาได้”
“เปิดที่ 7 นิ้วแล้วก็จะพบโลงศพ”
เกาชาวหัวเราะอย่างตื่นเต้นและพูดว่า “ไอ้หนู มีความสามารถนี่!”
“7 นิ้ว!”
“เร็วเข้า วัดสันเขา หา 7 นิ้ว!”
เขารีบสั่งลูกน้องในทีมหลายสิบคนอย่างกระตือรือร้น
สมาชิกในทีมเหล่านั้นรีบแกะเชือกเส้นใหญ่ที่ไหล่ กำลังจะวัดความยาวของสันเขารูปงูทั้งหมด
ใครจะคิดว่าฉวนซานส่ายหัวแล้วพูดเย้ยว่า “คุณชายเกา คุณคิดง่ายเกินไป”
“นี่คือหินที่ตากแดดลมฝนผุกร่อนมานับพันปี ไม่รู้ว่าหนาแค่ไหน ต่อให้เจอตำแหน่งขนาด 7 นิ้ว คุณจะทำลายมันได้อย่างไร?”
“พึ่งระเบิดเหรอ?”
“สุดท้ายบางทีภูเขาอาจถูกระเบิด แต่โลงศพที่อยู่ข้างในก็จะถูกไฟคลอกทำลายด้วยเช่นกัน”
เกาชาวอึ้งอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “แล้วนายคิดว่าต้องทำอย่างไร?”
“หรือนายจะหาทางเข้าเจอ?”
ฉวนซานพูด “ลองดู ทุกคนตามฉันมา!”
เขาเดินนำไปที่สันเขาด้วยความตื่นเต้น
ทั้งสันเขามีรูปร่างเหมือนมังกรและงูเหลือม ตำแหน่งที่พวกเขายืนอยู่นั้นคล้ายกับหัวของงู มีหินแข็งอยู่ทุกหนแห่ง ไม่มีโพรงให้เข้าไปได้
ฉวนซานนำทุกคนไปตามสันเขาไปส่วนหางของ “งู”
หรือว่าเขากำลังมองหาช่องทางขับถ่ายของงู? งูมีสองปาก ทางเข้าหนึ่ง ทางออกหนึ่ง
ในเมื่อทางเข้าไม่สามารถเข้าได้ ดังนั้นไม่แน่ว่าทางออกอาจจะเป็นทางเข้าของพวกเขา
ทุกคนตื่นเต้นมากที่มีเป้าหมายเร็วขนาดนี้ พวกเขาเดินตามหลังฉวนซานพลางสังเกตภูมิประเทศอย่างละเอียด
เมื่อภูมิประเทศลดต่ำลงเรื่อยๆจนมาถึงหุบเขาแห่งหนึ่ง ซึ่งนี่น่าจะเป็นหางของ “งูใหญ่”
หุบเขาหินทรงประหลาดตะปุ่มตะป่ำปกคลุมไปด้วยพืชพรรณเขียวชอุ่มจนหาทางเข้าไม่เจอ
“ทุกคนหาอย่างละเอียด”
“ฉันเดาว่าที่นี่ต้องมีรูถ้ำ”
ทันทีที่ฉวนซานพูดจบ ไก่ตัวผู้บนไหล่ที่เงียบมาโดยตลอดก็ส่งเสียงร้องแล้วบินไปที่ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ห่างไปไกล
“มีอะไรบางอย่าง!”
ฉวนซานรีบเฉียดเข้าไป ทันทีที่เขาเข้ามาใกล้ก็มีเสียงคำรามของสัตว์ร้ายในพุ่มไม้ เสือดาวตัวหนึ่งก็พุ่งออกมาราวกับลูกธนูที่แหลมคม
ฉวนซานไม่ทันตั้งตัว อุทานด้วยความตกใจแล้วรีบหลบ
เสือดาวพุ่งโจมตีอากาศว่างเปล่า เมื่อเห็นว่าข้างนอกมีคนมากมายจึงตระหนกอย่างเห็นได้ชัด มันหันหลังกลับ วิ่งไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ
“ทำกูตกใจแล้วคิดจะหนีเหรอ?”
เกาชาวส่งเสียงอย่างเย็นชา คว้าปืนจากสมาชิกในทีมข้างๆ ยิงรัวไปที่เสือดาวหลายนัด
กระสุนโดนบริเวณหัวอย่างน้อยสองนัด เสือดาวกระโดดขึ้นชนหินอย่างแรง มันร้องครวญครางสองสามครั้ง เลือดไหลไม่หยุดจนตาย
ไป๋หลิงอดที่จะพูดอย่างโกรธเคืองไม่ได้ “คุณทำอะไร?”
“มันอยู่ที่นี่ดีๆ พวกเราต่างหากที่ไปรบกวนมัน”
“มันไม่ได้ทำร้ายเรา ทำไมต้องฆ่ามัน!”
เกาชาวเลิกคิ้ว แสยะปากพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ทำไม นายปวดใจรึไง? ระวังคนรักให้ดี”
“คุณ–”
ไป๋หลิงจะพูดอะไรบางอย่าง แต่จู่ๆลิงขนทองในอ้อมแขนก็ส่งเสียงร้องเจี๊ยกๆออกมา
“เจ้าทอง เจออะไร?” เธอรีบถามอย่างร้อนใจ
ลิงขนทองดูตระหนกมากมันกระโดดออกจากอ้อมแขนของไป๋หลิงพุ่งไปยังพุ่มไม้ที่เสือดาวกระโดดออกมาเมื่อกี้ราวกับลูกธนูสีทอง
หลังจากที่พลิกเถาวัลย์ มันก็กระโดดออกมาอีกครั้ง ไต่ตามลำต้นแล้วกระโดดไปที่กิ่งไม้อย่างว่องไว
ในปากกลับกัดงูสีแดงขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือ ยาวประมาณหนึ่งเมตร
ร่างของงูที่ถูกกัดตัวนั้นยังคงพันรอบตัวลิงขนทองแน่น พยายามใช้แรงเฮือกสุดท้ายรัดคอลิงขนทองให้ตาย
“เจ้าทอง แกจะกินดีงูอีกเหรอ?”
“ถึงงูตัวนี้จะตัวเล็ก แต่สายพันธุ์แปลกดี ดีมันจะต้องอร่อยแน่ๆ”
“กินเถอะ”
ไป๋หลิงที่เพิ่งเสียใจมากที่เมื่อกี้เห็นเสือดาวถูกฆ่า ตอนนี้เธอเหมือนแม่แก่ๆผู้เปี่ยมด้วยความรักความเมตตาที่กำลังเฝ้าดูลูกชายสุดที่รักกินอาหาร
ลิงขนทองจัดการอย่างคล่องแคล่ว หลังจากฆ่างูแดงตายแล้ว มันขยับแก้มเขี้ยวอยู่บนกิ่งไม้อย่างว่องไว
“ไม่สิ” ฉวนซานขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ที่นี่คือที่ที่เสือดาวอยู่ จะมีงูได้ยังไง?”
“งูกับเสือดาวไม่น่าจะอยู่ร่วมกันได้สิถึงจะถูก”
เขาพูดพลางเดินไปที่พุ่มไม้ช้าๆ