บัญชามังกรเดือด - บทที่ 914 ช่วยผู้อื่นให้พ้นจากอันตราย
บัญชามังกรเดือด บทที่ 914 ช่วยผู้อื่นให้พ้นจากอันตราย
การต่อสู้เริ่มขึ้นอีกครั้ง
ครั้งนี้ ไม่ใช่เพียงแค่การโจมตีภาคพื้นดิน ที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือกลางอากาศ
ได้ยินเพียงเสียงปังปัง เสียงหึ่งหึ่งดังขึ้นจากบริเวณกำแพง ฉินเทียนคว้าโซ่เหล็กด้วยมือของเขา ร่างของเขาลอยอยู่ในอากาศ สู้กับงูเหลือมยักษ์อย่างไม่สามารถปลีกตัวออกมาได้
ก่อนหน้านี้เห็นเพียงหัวของงูเหลือม ขณะนี้จากระยะประชิด สามารถเห็นได้ว่าลำตัวของมันหนาราวกับลำต้นของต้นไม้ กำลังขดตัวอยู่บนกำแพงหิด ขนาดความยาวนั้นมากกว่าสิบเมตร
ทุกครั้งที่ศีรษะของงูตัวนั้นจู่โจมฉินเทียนอย่างดุร้าย จะนำพามาซึ่งกลิ่นอายแห่งการสังหาร
ฉินเทียนคว้าโซ่เหล็กไว้ด้วยมือข้างเดียว เขาพลิกตัวไปมาเพื่อหลบหลีกอย่างชำนาญ เขารู้ ถ้าหากว่าใช้เกล็ดมังกร ด้วยความเฉียบคมของเกล็ดมังกร เกรงว่าเพียงการเหวี่ยงออกไปแค่ครั้งเดียวก็สามารถบั่นศีรษะของงูได้
แต่ถ้าหากไม่ถึงวินาทีสุดท้าย เขาเองก็ไม่อยากทำเช่นนั้นเลยจริงๆ
งูตัวใหญ่ขนาดนี้สามารถเติบโตและอยู่มาได้จนทุกวันนี้ นั่นเป็นเรื่องแปลกประหลาดมากจริงๆ อีกอย่าง พวกเขาเองก็เป็นเพียงคนนอก งูก็ไม่ได้กระทำสิ่งใดผิด
ดังนั้นเขาหวังว่าจะปราบและทำให้งูใหญ่สงบลงได้ ให้เวลาพวกเขาจากไปจากที่นี่
“บูม!”
เขาเหวี่ยงขาออกไปข้างหนึ่ง เตะศีรษะด้านข้างของงู ศีรษะของงูขนาดใหญ่กระเด็นไปตามแรงเตะและกระแทกเข้ากับกำแพงหินอย่างรุนแรง
ใครจะล่วงรู้ หลังจากถูกโจมตีอย่างหนัก งูใหญ่ตัวนี้ก็ยิ่งดื้อรั้นและไม่ยอมลดละ
ขณะนั้นฉินเทียนไม่มีทางเลือกอื่น ทำได้เพียงแค่ใช้พลังทั้งหมดมาจัดการกับงูใหญ่
“ฆ่า!”
“ฆ่ามันเร็วเข้า!”
“ทางนี้ มีงูเลื้อยมาทางนี้แล้ว!”
ด้านล่างนั้นเป็นภาพฉากที่ครึกครื้นอีกภาพหนึ่ง
เกาชาวซ่อนตัวอยู่ตรงกลางแท่นหิน ร้องตะโกนด้วยความหวาดกลัว ทั้งสามด้านของแท่นหินเจ้าปลาหมึกยักษ์ จินถังและฉวนซาน กำลังสังหารอย่างไม่หยุดหย่อน
แต่ทว่าไร้หนทาง งูนั้นมีจำนวนเยอะจนเกินไป
สังหารงูด้านหน้าหมด งูที่เลื้อยอยู่ด้านหลังก็เลื้อยเข้ามาอยู่ด้านหน้าอีก
ฝั่งตรงข้ามของแท่นหินนี้ บนแท่นหินอีกแท่นหนึ่ง ผู้ใต้บังคับบัญชาที่รอดชีวิตก็จับกลุ่มกันเช่นกัน พวกเขาพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อต้านทานการรุกรานของฝูงงู
แม้ว่าตอนนี้ชีวิตของพวกเขาจะไม่ได้ตกอยู่ภายใต้สถานการณ์อันตราย แต่เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์แล้ว เกรงว่าอีกไม่นานนักก็คงจะถูกงูนับหมื่นฉีกเลือดฉีกเนื้อแล้ว
ประตูทางออกนั้นก็ถูกปิดตายแล้ว
ภายในรังงูนี้มีขนาดพื้นที่จำกัด พละกำลังของพวกเขาเองก็มีจำกัด พวกเขาจะสามารถยืนหยัดต่อสู้กับงูที่มีจำนวนมากมายมหาศาลนี้ได้อีกนานเท่าไร?
ในเวลาอันรวดเร็ว พละกำลังของพวกเขาก็อ่อนแรงลง ท่าทางการต่อสู้ของทุกคนนั้นเชื่องช้าลงเรื่อยๆ
เมื่อเห็นเช่นนั้น ทุกอย่างกำลังจะตกอยู่ภายใต้หายนะตลอดกาล
“ฉินเทียน! ไม่ใช่ว่านายเก่งกาจมากหรือไง?”
“ไม่ใช่ว่านายเชี่ยวชาญเรื่องเส้นทางลับหรอกเหรอ? นายรีบหาทางออกเร็ว!”
“รีบพาฉันออกไป ฉันไม่อยากตาย ไม่อยากตายอยู่ในสถานที่แห่งนี้!”
ตั้งแต่เกิดมา นี่คือครั้งแรกที่รู้สึกว่าความตายนั้นอยู่ใกล้ตัว เกาชาวนั้นกำลังจะทรุดตัวลง
เขาร้องตะโกนอย่างน่าเวทนา
ฉินเทียนกัดฟันแน่น เผชิญหน้ากับดวงตาแดงก่ำของราชางู งูใหญ่ตัวนี้โหดเหี้ยมมากยิ่งขึ้น เขาเองก็ไร้หนทางเลือก
เขาเหยียดมือออกไปสัมผัสบริเวณเอว เตรียมการใช้เกล็ดมังกร
ในช่วงเวลาสำคัญนี้ ปัง ปัง
มีเสียงดังมาจากทางเข้าบริเวณทางเดินสุสานที่ถูกปิดกั้นด้วยก้อนหินขนาดใหญ่ ฉินเทียนรีบหันไปมองในทันใด เห็นเพียงว่าก้อนหินเหล่านั้นกำลังคลายตัว
“มีคนมาแล้ว!”
“มีคนมาช่วยพวกเราแล้ว! ทุกคนสู้!”
ขณะนี้ เจ้าปลาหมึกยักษ์เองก็ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวเช่นกัน ขาเหวี่ยงมีดอย่างตื่นเต้น เฉือนงูหลายตัวที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขา
เมื่อเห็นความหวัง ทุกคนต่างก็ฮึกเหิมและมีพลังมากยิ่งขึ้น ชั่วขณะนั้นฝูงงูถูกโจมตีจนต้องร่นถอย
“ราชางู วันนี้พวกเราได้ทำให้คุณขุ่นเคืองเข้าแล้ว”
“เรื่องราวดำเนินมาถึงตอนนี้ หวังว่าคุณจะวางมือและปล่อยพวกเราออกไป เช่นนี้ยังสามารถลดการสูญเสียของทั้งสองฝ่ายลงอีกด้วย”
ฉินเทียนนั้นไม่ได้สนใจว่าราชางูจะฟังเข้าใจหรือไม่ เขาเอ่ยด้วยท่าทีจริงใจเป็นอย่างมาก
ขณะที่หินก้อนใหญ่ที่ทางเข้าของสุสานถูกแงะออก แสงจากด้านนอกสาดส่องเข้ามา รวมถึงเสียงที่ดังสะท้อนของผู้คน
“เร็ว ใช้แรงอีกหน่อย!”
“เพิ่มแรงอีก งัดหินก้อนนี้ออกไป!”
“คุณชาย คุณอยู่ด้านในหรือไม่?”
“พวกเรามาช่วยแล้วนะครับคุณชาย!”
“ฉันอยู่ที่นี่!” เมื่อได้ยินเสียง เกาชาวส่งเสียงตะโกนอย่างตื่นเต้น เขาฟังออก คนที่มานั้นคือคนของตระกูลเกา
อือ?
ฉินเทียนกลับขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้ ก่อนที่จะเข้ามาภายในทางเดินสุสาน เขาได้ส่งข้อความไปยังมังกรซ่อนรูปตะวันออก
เดิมทีคิดว่าคนที่มานั้นคือคนของมังกรซ่อนรูปตะวันออก เหตุใดกลับกลายเป็นคนของตระกูลเกาไปได้?
ความรู้สึกลางสังหรณ์ที่ไม่ดีครอบงำจิตใจของเขาอีกครั้ง
“ราชางู จะต้องต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายเลยใช่หรือไม่?” จ้องเขม็งไปยังราชางูที่อยู่ไม่ไกล ฉินเทียนกล่าวอีกครั้ง น้ำเสียงและสีหน้าของเขานั้นเย็นยะเยือกอย่างไม่อาจควบคุมได้
เมื่อสัมผัสได้ถึงไอสังหารของฉินเทียน ราชางูชะงักงันอย่างเห็นได้ชัด แต่ทว่าวินาทีถัดมา งูใหญ่กลับโกรธเกรี้ยวขึ้นมาอีกครั้ง
ราวกับว่าได้รับการกระตุ้นจากอะไรบางอย่าง พ่นลมหายใจและขู่ฟ่อฟ่อเสียงดังลั่น
หลังจากได้ยินเสียง งูและลูกงูที่อยู่ด้านล่างก็เลิกโจมตีผู้คนภายในสุสาน แต่ทว่าแบ่งแยกเป็นฝูง ฝูงหนึ่งเลื้อยไปยังช่องว่างระหว่างก้อนหินขนาดใหญ่หน้าประตูสุสาน
ฉินเทียนนั้นได้สติ รีบตะโกนเสียงดังลั่น “ระวัง มีงู!”
ฝูงงูเลื้อยออกไปตามรอยแยกของก้อนหิน
วินาทีนั้นเสียงร้องตื่นตระหนกดังมาจากด้านนอก
เห็นได้อย่างชัดเจน คนที่มาช่วยเหลือที่อยู่ด้านนอกนั้นถูกฝูงงูโจมตีแล้ว
แต่ทว่าอย่างไรก็ตาม พวกเขาเป็นกองกำลังทหารใหม่ที่แข็งกล้าและมีอุปกรณ์ครบครัน มีคนเอาเครื่องพ่นไฟออกมา เปลวไฟโหมไปมา ทำให้งูกระจัดกระจายและหนีไปทั่วทุกทิศทาง
ฉินเทียนทอดถอนหายใจอย่างโล่งอก มองราชางูและเอ่ย “ยอมรับความพ่ายแพ้เสียเถอะ”
“หนีไปเสียตอนนี้ รักษาชีวิตไว้”
ราชางูถอนตัวออกไปอย่างเชื่องช้า ขณะที่ฉินเทียนคิดว่ามันกำลังจะร่นถอยออกไปแล้ว ท่ามกลางความมืด ลำตัวของมันผละออกจากกำแพงหินและพุ่งตรงมาทางเขา
ฉิบหาย!
ฉินเทียนอดไม่ได้ที่จะสบถ คาดไม่ถึงเลยว่าราชางูตัวนี้จะกระหายเลือดมากถึงเพียงนี้ รู้อยู่แก่ใจว่าอย่างไรก็ไม่สามารถเอาชนะได้ แต่ก็ยังยอมสู้จนตัวตาย
ภายใต้สถานการณ์ร้อนรน เขารีบเตะขาออกไป กระแทกร่างขนาดใหญ่ของงูเหลือมจนลอยละลิ่วไปกลางอากาศ
ร่างของราชางูกระแทกเข้ากับกำแพง กลิ้งไปจนสิ้นสุดระยะทางและทรุดลงกับพื้น
งูใหญ่ชูคอขึ้นอย่างเชื่องช้า เลื้อยอย่างเอื่อยเฉื่อย เลื้อยจนมาถึงโลงศพแขวนที่ตกลงมาจากกลางอากาศ
ลำตัวยาวกว่าสิบเมตรโอบรัดรอบโลงศพ ราวกับกำลังปกป้องสิ่งที่สำคัญที่สุดของตนอย่างสุดชีวิต
ภาพเหตุการณ์แปลกประหลาดนี้ ประจักษ์ต่อสายตาของทุกคน
“สมบัติ！”
“พี่เทียน สมบัติอยู่ภายในโลงศพ!”
“เจ้าทองบอกฉัน!” ด้านบนของแท่นหิน ไป๋หลิงกำลังตะโกนอย่างตื่นเต้น
ฉินเทียนถอนหายใจ กระโดดออกมาจากความว่างเปล่า ขณะนี้ฝูงงูต่างล่าถอย ผู้คนที่รอดชีวิตต่างทอดถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ฉินเทียน รีบฆ่างูยักษ์ตัวนี้เร็วเข้าเถอะ!”
“ฆ่ามัน พวกเราจะได้รับสมบัติแล้ว” ดวงตาของเกาชาวเปล่งประกายอย่างตื่นเต้น
“ฉันจัดการเอง!” เจ้าปลาหมึกยักษ์ถือมีดเอาไว้ในมือและอาสา พุ่งไปข้างหน้าอย่างอดไม่ได้
“หยุด!” ฉินเทียนเอ่ยอย่างเยือกเย็น “ไม่มีคำสั่งจากฉัน วันนี้ไม่ว่าใครก็ตามจะไม่สามารถทำร้ายงูตัวนี้ได้”
เจ้าปลาหมึกยักษ์เอ่ยเย้ยหยันทันใด “นายคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้กล้าออกคำสั่งฉัน!”
“เชื่อไหมว่าฉัน—-”
ฉินเทียนง้างฝ่ามือขึ้น เพียะ!
ด้วยการตบในครั้งนี้สามารถเรียกสติของเจ้าปลาหมึกยักษ์ได้อีกครั้ง จากนั้นเขาตระหนักได้ว่าคนอย่างฉินเทียนนั้นไม่ใช่บุคคลที่ควรจะไปยั่วยุโทสะ
“ฉินเทียน หมายความว่าอะไร?”
“หรือว่านายต้องการจะครอบครองแต่เพียงผู้เดียวงั้นเหรอ?” ดวงตาของเกาชาวแดงก่ำและเอ่ยอย่างไม่ยินยอม
ขณะนี้เสียงโครมครามดังขึ้น หินก้อนใหญ่บริเวณปากทางเข้า ท้ายที่สุดก็ถูกใครบางคนงัดออกไปได้
เส้นทางเดินของสุสานนั้นมืดมิด เปิดช่องบริเวณทางออก อากาศถ่ายเท แสงสาดส่องเข้ามาในทันใด
“คุณชาย พวกเรามาแล้ว!”
“คุณชายไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?”
จากน้ำเสียง ชายชุดดำประมาณเจ็ดถึงแปดคนกระโดดเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ภายในมือของเขาถือมีดเล่มยาว นัยน์ตาส่องสว่าง
เพียงมองแวบแรก นั่นคือยอดฝีมือที่ผ่านการทดสอบการประลอง