บัญชามังกรเดือด - บทที่ 926 มีอะไรค่อยพูดดีๆ
บัญชามังกรเดือด บทที่ 926 มีอะไรค่อยพูดดีๆ
ฉินเทียนเดิมที่ได้นั่งไขว่ห้าง และขาอีกด้านนั้นที่เหยียบอยู่บนไหล่ของอู่ข่าย และแค่ไม่กี่วินาทีต่อมานั้น ก่อนที่เขาจะเอนหลังลงอย่างเป็นธรรมชาติ เพื่อที่จะหลบจากกรงเล็บที่แหลมคมของอิงโส่ว
หลังจากนั้น ขาที่อยู่ด้านบนที่นั่งไขว่ห้าง ทันใดนั้นก็ได้ถีบออกไป
ในตอนนี้ร่างกายของอิงโส่วนั้น จะลอยแขวนไปบนอากาศด้านบนของฉินเทียน
ทั้งประตูใหญ่นั้นเปิดออก และไม่ได้เตรียมตัวป้องกันไว้ก่อน ฉินเทียนถีบหนึ่งทีทั้งที่หน้าและที่หน้าท้องของเขาด้วยความแม่นยำ
ราวกับว่าหน้าท้องนั้นเหมือนได้ถูกที่เขวี้ยงระเบิดในสมัยโบราณโจมตี ก่อนที่จะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ร่างกายนั้นเหมือนกับว่าวที่เชือกขาด และลอยออกไปไกล
และความเร็วนั้น เร็วกว่าตอนที่เขานั้นพุ่งเข้ามาหาสะอีก
อีกทั้งทิศทางที่เขาลอยปลิวไปนั้น คือทิศทางที่เซียวเจี้ยนจางนั้นยืนอยู่
ในตอนที่หัวหน้าใหญ่คนนั้นยังไม่ทันรู้สึกตัว เขาก็เห็นอิงโส่วที่ตอนนี้เหมือนได้โดนระเบิดเนื้อออกลอยมา ก่อนที่เขานั้นจะรีบหลบหนีอย่างรีบร้อน
แต่ที่น่าเสียดาย อิงโส่วนั้นเป็นแค่ตั๊กกะแตนตัวหนึ่ง เพราะนกขมิ้นตัวจริงนั้น ยังรอคอยอยู่ด้านหลัง
ในตอนที่ฉินเทียนได้ถีบอิงโส่วลอยออกไปในนั้น สองมือได้ตบเก้าอี้ ในขณะเดียวกัน เท้าของเขาก็ได้แตะไปที่หัวไหล่ของอู่ข่าย
พลั๊ว！
เสียงของเก้าอี้ที่แตกหัก อู่ข่ายที่นอนล้มลงกับพื้นและร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด และฉินเทียนก็ราวกับนกนั้นได้ลอยบินออกไป
ในทันทีหลังจากที่อิงโส่วมาถึงตรงหน้าของเซียวเจี้ยนจาง
เซียวเจี้ยนจางที่เพิ่งจะหลบจากอิงโส่วนั้น ยังไม่ทันได้ตั้งตัว รู้สึกเหมือนกับว่าตาตัวเองได้เบลอไปแล้ว
เพิ่งจะมองเห็นว่าฝั่งตรงข้ามอย่างฉินเทียนนั้นอยู่ตั้งไกล และมายืนอยู่ตรงหน้า อีกทั้งยังยิ้มให้ตนเองอีก
“ชิบหายล่ะ！”
เขาร้องอุทานตกใจออกมา ก่อนที่จะรู้สึกตัวและอยากจะดึงปืนออกมา
“อย่าขยับนะ”ฉินเทียนเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา และมือที่ว่องไว และเข้ามาบีบที่คอของเซียวเจี้ยนจางเอาไว้
ทันใดนั้นเซียวเจี้ยนจางนั้นก็แทบจะหายใจไม่ออก ก่อนที่จะตกใจจนร้องเสียงหลง “อย่าพลุ่นพล่านสิ！”
“มีอะไรก็ค่อยพูดกันดีๆ！”
เขานั้นยกสองมือ และทำท่ายอมจำนวน ในตอนนี้ ภายในใจของเขานั้นเต้นรัว และยากที่จะเต้นเร็วไปกว่านี้แล้วจริงๆ
และมีความรู้สึกน่ากลัวชนิดหนึ่งบอกกับเขา ว่าชายหนุ่มที่อยู่ด้านหน้านั้น กล้าที่จะบีบคอหอยของเขาให้หักไปส่ะ
จนกระทั่งในตอนนี้ ผู้คนต่างๆค่อยรู้สึกตัวอีกที ภายใต้ความน่ากลัวพวกสมาชิกที่มากับเซียวเจี้ยนจาง ต่างก็ชักปืนออกมา
“รีบปล่อยท่านหัวหน้านะ มิฉะนั้นจะฆ่าเจ้าแน่！”
“เร็วเข้า！”เข้านั้นเอ่ยตะโกนเสียงดังออกมา
“ยิง！”
“พวกเจ้ารีบยิงสิวะ ฆ่ามันส่ะ！”ส่วนอิงโส่วนั้นล้มลงบนพื้น ก่อนที่จะได้พ่นเลือกสดออกมา และรู้สึกว่าเหมือนกระดูกอวัยวะนั้นแทบจะแหลกหมดแล้ว
เพียงแค่ พวกสมาชิกของเผ่ามังกรซ่อนรูปไม่ฟังเขา ท่านหัวหน้าใหญ่นั้นอยู่ในมือของฝั่งตรงข้ามนะ！
“เจ้าอยากให้เขานั้นยิงปืนเหรอ？”ฉินเทียนหันไปถามเซียวเจี้ยนจางด้วยรอยยิ้ม
เซียวเจี้ยนจางนั้นที่พยายามกลั้นความหน้าแดง ก่อนที่จะกัดฟันเอ่ย “ทุกคนรีบวางปืนส่ะ！”
ส่วนสมาชิกที่อยู่รอบๆนั้น ต่างก็วางปืนลงอย่างไม่เต็มใจ
“เจ้ารู้ไหม ว่าเจ้ากำลังทำอะไรอยู่？”
“ยังไม่รีบปล่อยข้าอีก！”เซียวเจี้ยนจางยังอยากที่จะเขย่าความน่าเกรงขามกับท่านหัวหน้าใหญ่
“หัวหน้าใหญ่อย่ารีบไปสิ”
“ในเมื่อมีลิขิตให้พบเจอกันแล้ว งั้นพวกเราก็มาคุยกันดีๆเถอะ”ฉินเทียนนั้นตบเบาๆไปที่หน้าของเซียวเจี้ยนจาง ก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิบกระบอกปืนคาบศิลาที่เอวเขา แล้วยิงออกไปบนฟ้าหนึ่งนัด
“อย่านะ！”
เสียงระเบิดที่รุนแรงสนั่นแก้วหู เซียวเจี้ยนจางนั้นยังคิดว่าฉินเทียนยิงตัวเองสะอีก ก่อนที่จะตกใจจนหลับตาปี๋ จนวิญญาณเกือบจะออกจากร่าง
ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงผู้คนที่อยู่ด้านรอบข้าง ต่างก็เอามือขึ้นมาจับหัวกันหมด
“ที่แท้แกก็กลัวตายเหมือนกันหรอ”ฉินเทียนเอ่ยด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา “กลัวตายก็ดีแล้ว”
“หากกลัวตาย งั้นพวกเราก็มาคุยกันดีๆเถอะ”
เขามองไปที่เกาเหมิ่ง และเอ่ยถามด้วยเสียงหัวเราะ “ท่านนายพลเกาไปเอาเก้าอี้มาให้หน่อยได้ไหม”
“ยืนนาน มันจะเมื่อยนะ”
อือ？
เมื่อมาถึงตอนนี้ เกาเหมิ่งนั้นยังคงสับสนไม่หาย ฉินเทียนนั้นมีความกล้าหาญมาก และมากกว่าที่เขานั้นนึกคิดเอาไว้สะอีก
เขานั้นไม่รู้ ว่าฉินเทียนนั้นสรุปแล้วอยากที่จะทำอะไรกันแน่
แต่ว่าที่เขารู้นั้น ตอนนี้ เซียวเจี้ยนจางนั้นได้เป็นตัวประกัน และเขานั้นก็ไม่กล้าที่จะทำกบฏต่อฉินเทียน
เขานั้นสะบัดมือ ก่อนที่ลูกน้องทั้งสองคนนั้นจะได้รีบยกเก้าอี้กันเข้ามา
ฉินเทียนนั้นได้ลงนั่งไปที่เก้าอี้อีกครั้ง และใช้ปืนคาบศิลาบังคับ และออกคำสั่งให้เซียวเจี้ยนจางคุกเข่าลงตรงหน้า
หลังจากนั้น หันไปเอ่ยกับไป๋หลิงและฉวนซาน“พวกเจ้า เอาปืนคาบศิลาของพวกสมาชิกเผ่ามังกรซ่อนรูปนั้นออกมาให้หมด”
“พวกผู้พิทักษ์มังกร พี่ใหญ่ของพวกเจ้านั้นคุกเข่าให้ข้าแล้ว พวกเจ้ายังจะยืนทำอะไรกัน？”
“ตรงนี้ยังมีที่เหลือ พวกเจ้ามาคุกเข่าตรงนี้สิ”
เมื่อพี่ใหญ่นั่นกลายเป็นตัวประกันไปแล้ว นั่งคุกเข่า แล้วพวกสมาชิกที่เหลือนั้น ใครจะยังไม่กล้าฟังอีก？ เมื่อต่างก็หันหน้ามามองแล้ว ต่างก็ทิ้งปืนดาบศิลาออก และนั่งคุกเข่าลงที่ด้านหลังของเซียวเจี้ยนจาง
ฉินเทียนนั้นได้สั่งให้ไป๋หลิงและฉวนซานเข้าไปเก็บปืนดาบศิลา และใครไม่ยอมฟัง กล้าที่จะต่อต้าน จะต้องโดนยิงตายในทันที
ตอนนี้ ไป๋หลิงและฉวนซาน ต่างก็ลืมความหวาดกลัวไปแล้ว พวกเขานั้นโดนฉินเทียนให้ทำเรื่องเช่นนี้นั้น ต่างก็ตื่นเต้นได้รับการกระตุ้นไม่อยากไม่อยากทำ
ส่วนท่านหัวหน้าของเผ่ามังกรซ่อนรูปนั้นถูกจับเป็นตัวประกัน ！
นี่มันจะช่างน่าตื่นเต้นเกินไปแล้ว！
สนุกสุดๆไปเลย！
“คุกเข่าให้ข้าให้หมดส่ะ！”
“ใครไม่ยอมฟัง ข้าจะยิงปังปังมันส่ะ！”ฉวนซานที่อวดพละกำลังของเขา ก่อนที่จะยิงปืนขึ้นฟ้าไปไม่กี่นัด
ถึงแม้ว่ามือนั้นจะสั่นจนมือแทบชา แต่เขาก็ยังรู้สึกว่าเจ้าของเล่นชิ้นนี้นั้นช่างมีประโยชน์สะจริงๆ
ก่อนที่จะแอบคิดเงียบๆ ว่ารอให้ถึงเวลาที่แอบหลบนี้แล้ว จะขโมยของพวกนี้ไม่กี่ด้ามไว้เป็นอาวุธ
เกาเหมิ่งกัดฟันก่อนที่จะเอ่ย “คุณฉิน ข้าเห็นของจริงเอาส่ะแล้วล่ะ กล้าที่จะจับท่านหัวหน้าเผ่ามังกรซ่อนรูป อีกทั้งงยังออกคำสั่งให้คุกเข่าอีก ท่านนี่มันสุดยอดจริงๆ”
“ตอนนี้ข้ายอมรับว่าแพ้แล้ว ข้านั้นสามารถที่จะพาท่านนั้นที่เกาะ เพื่อที่จะไปเข้าพบกับราชาเปี้ยน”
“รีบปล่อยท่านหัวหน้าใหญ่เซียว และสมาชิกพี่น้องคนอื่นๆของเผ่ามังกรซ่อนรูปส่ะ”
“มิฉะนั้น หากว่าเจ้านั้นทำร้ายคนของพวกเรานั้น ผลลัพธ์นั้น เจ้าน่าจะรู้ดีนะ”
ฉินเทียนหัวเราะเอ่ย“นายพลเกา ไม่รีบสิ”
“ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว งั้นข้าจะจัดการเรื่องภายในสักหน่อยเล็กน้อย มันก็เกี่ยวกับเจ้าไม่มากเท่าไหร่ เจ้านั้นก็รอดูอยู่ข้างๆก็แล้วกัน”
เรื่องภายใน？
ฉินเทียนและเผ่ามังกรซ่อนรูป มีเรื่องอะไรภายใน ผู้คนนั้นต่างก็ไม่เข้าใจ
เซียวเจี้ยนจางสีหน้าเปลี่ยนเป็นสีซีด ก่อนที่จะกัดฟันเอ่ย “เอ่ยสิ เจ้านั้นอยากที่จะทำอะไรกัน！”
ฉินเทียนนั้นเอ่ยเบาๆ “กดโทรศัพท์ส่ะ เรียกพี่ใหญ่ของพวกเจ้านั้นมาพบข้าส่ะ”
“ไม่ว่าเขาอยู่ที่ไหน ภายในครึ่งชั่วโมง จะต้องมาอยู่ตรงหน้าช้า มิฉะนั้นล่ะก็——”
เขาเอ่ยเสียงดัง“ไป๋หลิงฉวนซาน ดูเวลาดีๆล่ะ”
“หลังจากนี้ครึ่งชั่วโมง ถ้าหากว่าหัวหน้าของมังกรซ่อนรูปตะวันออกนั้นยังไม่มา งั้นพวกเจ้านั้นรีบยิงปืนได้เลย แล้วจัดการยิงปังปังเจ้าพวกบ้าห่านี่ทิ้งส่ะ！”
“รับคำสั่งครับ！”ไป๋หลิงและฉวนซาน ต่างก็เอ่ยขานรับอย่างตื่นเต้น
“เจ้านั้นอยากที่จะเจอกับท่านหัวหน้าหรอ？”เซียวเจี้ยนจางอ้าปากถาม ด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ
คือหัวหน้าแห่งเผ่ามังกรซ่อนรูป เขานั้นควบคุมเอาไว้ ตัวตนจะต้องสูงส่งแน่
ฉินเทียนไอเจ้าคนบ้านี้ หลังจากที่ได้ก่ออาชญากรรมไว้แล้ว ยังไม่รีบหนีไปอีก อีกทั้งยังอยากจะพบกับหัวหน้าของแดนตะวันออกสะอีก ？
เขานั้นบ้าไปแล้วหรือเปล่า？
“ตอนนี้เริ่มจับเวลาได้เลย”
“เวลามีจำกัด รักษาดีล่ะ”หลังจากที่เห็นเซียวเจี้ยนจางเอ่ยมาแล้ว ฉินเทียนนั้นก็ยิ้มเอ่ยออกมา
เซียวเจี้ยนจางทันใดนั้นก็แอบตัวสั่นเล็กน้อย
ฉินเทียนหัวเราะ อีกทั้งยังเงยหน้ามองแสงอาทิตย์แล้วยิ้ม คนนั้นจิตใจดีไม่ทำร้ายคนอื่น แต่ว่านั้นเซียวเจี้ยนจางรู้สึกว่า ตนเองนั้นโดนจ้องมองด้วยสายตาแห่งความตาย
รอยยิ้มแห่งความตาย！
และเหมือนความรู้สึกที่กำลังบอกเขา ถ้าหากหลังจากนี้ครึ่งชั่วโมง ตงจุน（หัวหน้ามังกรซ่อนรูปตะวันออก）นั้นยังไม่มา งั้นพวกเขาและพวกสมาชิกพวกพ้องนี้ วันนี้จะต้องตายที่นี่อย่างแน่นอน
ฉินเทียนไอเจ้าบ้านี่ เขานั้นกล้าที่จะมาแย่งปืนจริงๆ ！
“ข้าจะโทร！”
“ข้าจะโทรเดี๋ยวนี้！”เซียวเจี้ยนจางนั้นตัวสั่น ก่อนที่จะรู้สึกตัว แล้วรีบโทรหาเบอร์โทรศัพท์ลึกลับหนึ่งเบอร์