บัญชามังกรเดือด - บทที่ 930 ดื่มเหล้าให้สนุก
บัญชามังกรเดือด บทที่ 930 ดื่มเหล้าให้สนุก
“ท่านหมายความว่ายังไงกัน？”
สำหรับคำพูดของฉินเทียนนั้น ฉวนซานได้ยินก็ร้อนรนขึ้นมาทันที แล้วเอ่ยด้วยความตื่นเต้น “พี่เทียน พี่มองพวกเราต่ำไปแล้วหรอ？”
“อะไรที่เรียกว่าความกลัว？อย่าลืมสิ พวกเรานั้นเป็นส่วนหนึ่งของวิหารเทพเลยนะ”
“จะอยู่กับพี่เทียน ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ จะสู้ไม่ถอยเป็นแน่！”
“พี่อยากที่จะถีบพวกเรากลับไป พวกเราคงจะไม่มีหน้ากลับไปที่สำนักแล้วล่ะ พวกเราจะฆ่าตัวตายต่อหน้าที่เดี๋ยวนี้เลย！”
ไป๋หลิงสีหน้าที่นิ่งเงียบ และสาวน้อยในตอนนี้ มองไปแล้วดูแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก
เธอนั้นกัดฟัน ก่อนที่จะเอ่ย“ถ้าหากพี่ไล่พวกเราไป พวกเรานั้นจะตายต่อหน้าพี่เลย”
จินถังที่ไม่ได้เอ่ยอะไร สีหน้าแดงก่ำ ก่อนที่จะเอ่ย “ข้าก็เหมือนกัน”
เมื่อมองเห็นพวกเขานั้นทั้งตื่นเต้นและน้อยใจแบบนี้ ฉินเทียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ และรู้สึกว่าเขานั้น จะประเมินพวกนี้ต่ำไปสะหน่อยแล้ว
ส่วนจะเอ่ยอีกด้านก็คือ เขานั้นได้บอกพวกนั้น ว่าหากกลัวก็สามารถที่จะกลับไปได้ เพราะในบางทีแล้ว นี่เหมือนเป็นการทำร้ายพวกเขาเลย
“ดี งั้นข้าเอ่ยผิดไปแล้วล่ะ”
“ใกล้จะถึงโรงแรมแล้ว ข้าจะเลี้ยงอาหารพวกเจ้ามือใหญ่ก็แล้วกัน มาดื่มกันสักสองแก้ว เป็นยังไงบ้าง？”
เขาเอ่ยยิ้มๆ
“จริงหรอ？”
ฉวนซานก้าวขาใหญ่ๆเข้ามา ก่อนที่จะเอ่ยด้วยความตื่นเต้น “พี่เทียนเลี้ยง นี่มันช่างยอดเยี่ยมจริงๆเลย！”
“การได้รับความดูแลเช่นนี้ เกรงว่าพวกคนอื่นๆที่อยู่ที่วิหารเทพนั้น จะไม่มีแบบนี้น่ะสิ”
“พวกเรานั้นโชคดีจริงๆเลย！เมื่อมองกลับไปแล้ว สามารถเอาไว้พูดโม้ได้ทั้งชีวิตเลยนะเนี่ย！”
ไป๋หลิงเอ่ยยิ้มๆ“งั้นพวกเรารอให้ท้องว่างก่อน แล้วค่อยไปกินเยอะๆไปเลย”
“ได้ยินมาว่าที่นี่มีเหล้าบ๊วยดองไม่เลวเลยนะ ข้าก็อยากที่จะดื่มด้วย！”
“ใช่แล้ว ยังมีเจ้าทอง สกิลการกินเหล้าของเขาดีมากเลย”
ส่วนลิงขนทองที่ได้ยินเหมือนเจ้าของที่เรียกชื่อตน ก็ได้ร้องออกมา และจับไปที่หูและใบหน้า จนทำให้ ฉวนซานนั้นตกใจ จนไก่ที่อยู่บนไหล่ร้องเสียงที่ตกใจออกมา
ฉวนซานขมวดคิ้ว ก่อนที่อดไม่ได้ที่เอ่ยถาม “น้องสาวไป๋หลิง เจ้านั้นจะดูแลลิงของเจ้าหน่อยไม่ได้หรอ？”
“สักทีเถอะ ซนจริงๆเลย ชอบทำให้อาจงนั้นตกใจอยู่เรื่อย”
“หากเอ่ยอีกลิงที่ดีที่ไหน จะมาดื่มเหล้าบ๊วยดอง！”
ไป๋หลิงรีบเอ่ยออกมา แล้วเบะปาก “เจ้ากล้าว่าเจ้าทองหรอ？”
“เป็นเพราะไก่ของเจ้าขี้ขลาดต่างหาก อย่ามาโทษคนอื่นนะ ลิงดื่มเหล้าแล้วมันทำไมกัน？ไม่ได้เอาไก่เจ้าไปทำเหล้าสะหน่อย！”
“เจ้า——”ฉวนซานปกติแล้วก็ชอบที่จะเถียงกัน แต่ในตอนนี้นั้นโดนสวนจนไม่รู้ว่าจะเอ่ยยังไงดีเลย
ส่วนจินถังที่ซื่อ เอ่ยด้วยสีหน้าสีแดง “ศิษย์น้อง ลิงเจ้าทองของเจ้านั้นซนจริงๆนะ อีกทั้งตอนที่ข้าอาบน้ำก็ชอบมาขโมยเสื้อผ้าข้าอีก”
“อือ！”ฉวนซานหัวเราะออกมาเสียงดัง แล้วเอ่ยด้วยความพอใจ “ได้ยินแล้วใช่ไหม？นี่ต่างก็เป็นพรรคพวกเพื่อนพ้องนะ ข้าไม่ได้ว่าสะหน่อย”
“คิดไม่ถึงเลยว่า ลิงตัวนี้ไม่เพียงแต่จะชอบดื่มเหล้า อีกทั้งยังชอบขโมยอีกต่างหาก”
ไป๋หลิงสีหน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง ก่อนที่จะเอ่ยอย่างไม่ค่อยพอใจ“นั่นเพราะข้าให้ไปขโมยเองแหละ！”
“เพราะข้าไม่อยากให้เจ้านั้นตามติดข้า！”
คิดถึงวันนั้นที่จินถังนั้นโดนขังอยู่ในห้องอาบน้ำ ดึกแล้วไม่มีคนอีก อดไม่ได้จึงปีนออกมานอกหน้าต่าง ตกลงมา แล้วไป๋หลิงก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเสียงดัง
จากความโกรธนั้นก็เปลี่ยนกลายเป็นความคึกคักแทน
เร็วๆนั้น ก็ได้มาถึงโรงแรมหนึ่ง
โรงแรมมีชื่อว่าไห่เทียนเซิ่ง อยู่ติดริมทะเล ที่เหมือนกับเรือใบที่พร้อมจะแล่นออกไปกับสายลม และนี่คือโรงแรมที่ดีที่สุดเลยก็ว่าได้
เลยเลือกที่นี่ ฉินเทียนนั้นมีแค่สองเหตุผล
อันดับแรก ห่างจากปลายทางไม่ไกล พรุ่งนี้ตอนเช้า ไม่ต้องเสียเวลา ก็สามารถที่จะไปรอเกาเหมิ่งที่ท่าเรือก่อนได้
บทที่สอง เขานั้นรู้สึกจริงๆว่าฉวนซาน ไป๋หลิงและจินถังพวกคนหนุ่มสาวพวกนี้นั้น ต่างก็ไม่ง่ายเลยจริงๆ
เป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากมาก ขึ้นๆลง ตอนนี้ มี เห็ดหลินจือเลือดเป็นจุดหมายแล้ว เป็นช่วงเวลาที่สบายสุดๆ
จากที่ได้แนะนำมา โรงแรมนี้ไม่เพียงแต่คุณภาพดีเท่านั้น แต่ว่ารสชาติอาหารการกินนั้นก็สุดยอดไปเลย
ในค่ำคืนนี้ ฉินเทียนนั้นเตรียมพร้อมที่จะดื่มกับทุกคน เพื่อวันพรุ่งนี้
เมื่อมาถึงหน้าเค้าเตอร์ ฉินเทียนนั้นได้จองไปสี่ห้องนอน อีกทั้งยังเป็นห้องพิเศษทั้งนั้น และเป็นห้องติดวิวทะเลที่ดีที่สุดอีกด้วย
ไป๋หลิงพวกเขานั้นในตอนที่อยู่สำนัก ถึงแม้ว่าจะไม่มีความกังวลเรื่องอาหารการกิน แต่ว่าไม่ว่าจะเป็นสำนักระกาหรือสำนักวานร ต่างก็มีข้อบังคับที่เข้มงวดมาก
ดังนั้นพวกเขานั้นไม่เคยมีประสบการณ์ที่หรูหรากับสถานที่พวกนี้มาก่อน
ต่างก็เป็นการเปิดโลกครั้งใหญ่ ก่อนที่พวกเขานั้นจะตะโกนแล้วตามนายใหญ่ไป นี่มันช่างโชคดีจริงๆ
เมื่อมาถึงที่ห้อง ฉินเทียนได้ทำการอาบน้ำ และเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ ก่อนที่จะโทรศัพท์และวิดีโอคอลหาซูซู
หลายวันมานี้ เขานั้นไม่ได้ติดต่อหาซูซูเลย ไม่ใช่เพราะเขาไม่อยาก แต่ว่าเมื่อคิดถึงซูซู เขานั้นเจ็บปวดหัวใจเหมือนถูกมีดแทง
เมื่อก่อนในตอนที่เห็ดหลินจือเลือดยังไม่ได้มีโครงสร้างอะไร เขานั้นไม่รู้จริงๆว่าจะไปเจอหน้ากับซูซูได้ยังไง
อย่ามองว่าถึงแม้ผิวเผินเขานั้นจะนิ่งสงบราวกับเมฆ แต่ว่าใครจะรู้ว่าภายในใจนั้นทนทุกข์ทรมานมากแค่ไหน
ตอนนี้ ได้มีโครงสร้างของเห็ดหลินจือเลือดแล้ว เขาอยากที่จะเอาข่าวดีนี้ ไปบอกกับซูซู
เมื่อเสียงรับโทรศัพท์ เมื่อต้องเผชิญกับแสงไปที่สลัว สีหน้าของซูซูนั้นไม่ค่อยชัดเท่าไหร่
ฉินเทียนนั้นรีบเอ่ย “ที่รัก ตอนนี้รู้สึกเป็นยังไงบ้าง？”
“ตอนนี้ก็ดึกแล้วน่า เธอน่าจะนอนแล้วนะ？ทานอาหารแล้วหรือยัง？”
ซูซูหัวเราะ น้ำเสียงนั้นสงบนิ่งและนุ่มนวล
“ทานแล้วล่ะ แม่ฉันทำซูปไก่ให้ อีกทั้งยังใส่ยาหนอน รากโสม อีกทั้งยังมี เห็นหลินจืออีกนะ ฉันนั้นกินไปตั้งสองถ้วยใหญ่เลยล่ะ”
“วางใจเถอะ ฉันนั้นสบายมาก”
“ลูกชายของคุณก็สบายดี”
และยิ้มอย่างไม่มีแรง รวมถึงน้ำเสียงที่สงบนิ่ง ที่เผยออกมาถึงพละกำลังที่เข้มแข็ง
ฉินเทียนนั้นทันใดนั้นก็น้ำตาไหล เลือกในตัวของเขานั้นร้อนรุ่ม แต่ก็ไม่สามารถที่จะแสดงออกมาได้นัก
“ผมรู้แล้วล่ะว่าเห็ดหลินจือเลือดนั้นอยู่ที่ไหน คุณวางใจเถอะ เร็วๆนี้ ผมก็จะกลับไปแล้ว”
“ตอนนี้มีผมอยู่ ผมจะต้องปกป้องคุณทั้งแม่และลูกอย่างแน่นอน”
ก่อนที่จะคุยไม่กี่ประโยค ฉินเทียนนั้นกลัวว่าซูซูนั้นจะเหนื่อย ก่อนที่จะตัดสายไป
ในตอนนี้ ประตูห้องก็ต้องขึ้น และได้มีเสียงของไป๋หลิงดังออกมา
“พี่เทียน เสร็จหรือยัง？”
“พวกเรานั้นอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว รอที่จะไปกินอาหารชุดใหญ่อยู่นะ！”
ฉินเทียนนั้นรีบเดินออกมา และมองเห็นทั้งสามคนที่ใส่เสื้อผ้ากันใหม่แล้ว จิตใจของเขานั้นก็ตื่นเต้นกระปรี้กระเปร่า ก่อนที่จะเอ่ย “ไป ไอที่ห้องอาหารกัน！”
“ข้านั้นไปถามพนักงานบริการมาแล้ว พวกเขานั้นมีอาหารเลิศรสมากมาย อีกทั้งยังมีเหล้าบ๊วยดองอีกด้วย”
ในห้องโถงอาหารนั้นมีชั้นหนึ่งและชั้นสอง มีนามว่าหลงกง
เพราะว่าติดทะเล และการก่อนสร้างของโรงแรมนั้น ใช้กระจกล้อมรอบเพื่อสร้างความสวยงาม และสามารถที่ชมเชยชมวิวทะเลได้
ทานอาหารไป และมองดูน้ำทะเลชมปลาหลากหลายชนิด นี่เหมือนเป็นการเปิดโลกเอาสะจริงๆ
และได้มานั่งในสถานที่เช่นนี้ หากถึงแม้จะกินแต่หมานโถวก็สามารถที่จะชื่นชมความงามได้สบาย ยิ่งกว่านั้นยังมีเชฟที่ทำอาหารเลิศรสมากมายอีกด้วย
อีกกว่านั้นไปอีกก็คือ ยังมีเหล้าอีก
ฉินเทียนนั้นได้เอาเหล้าบ๊วยดอกหนึ่งจอกให้กัน ไป๋หลิงและลิงขนทอง ส่วนเขาและฉวนซาน、จินถัง ต่างก็ชอบที่จะกินเหล้าขาว
ทุกคนนั้นต่างก็มีความสุข กันเป็นอย่างมาก
เมื่อเอ่ยถึงเรื่องที่ประสบพบเจอกันเรื่องหลุมฝังศพของสนามงู โดนเฉพาะงูทั้งสองตัวใหญ่ อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา
ในตอนที่กำลังมีความสุขนั้น ก่อนที่จะมีพนักงานหนุ่มใส่ชุดบริกร นั้นได้รีบเดินเข้ามา
“คุณฉินใช่ไหมครับ？ขออภัยนะครับ ขอรบกวนหน่อย”
“คือแบบนี้ครั้ง พวกท่านเพิ่งจะเปิดห้องสูทติดทะเลสี่ห้องใช่ไหมครับ？จริงๆแล้ว นั่นก็คือห้องที่ดีที่สุดของพวกเราครับ”
ฉินเทียนเอ่ยถามขมวดคิ้ว“แล้วมีปัญหาอะไรหรือ？”
พนักงานบริกรเอ่ยอย่างลำบากใจ“ท่านมองว่า ท่านสามารถที่จะเปลี่ยนห้องได้ไหมครับ？”
“วางใจครับ พวกเรานั้นจะหาห้องอื่นๆ จัดการให้พวกคุณ เพื่อเป็นการขอโทษ โรงแรมของพวกเรานั้นจะให้ราคาพิเศษกับท่านครับ”