บัญชามังกรเดือด - บทที่ 938 ค่อนข้างป่าเถื่อน
บัญชามังกรเดือด บทที่ 938 ค่อนข้างป่าเถื่อน
“คุณฉิน ท่านไม่รู้______”
เกาเหมิ่งแนะนำอย่างกระตือรือร้น“เกาะตงไห่ ของเรา อันที่จริงประกอบด้วยเกาะสามเกาะ”
“อันที่ใหญ่ที่สุดตรงกลาง แน่นอนว่าคือกองบัญชาการใหญ่ หลังจากถูกซื้อมา มันถูกตั้งชื่อตามนามสกุลของหวาง และเรียกว่าเกาะหวัง”
“ที่นั่นยังเป็นที่ที่ผู้นำเกาะอาศัยอยู่ และยังเป็นผู้นำสูงสุดของกลุ่มตงไห่ทั้งหมด”
“นอกจากนั้น ทางซ้ายขวาของเกาะหวังยังมีเกาะเล็ก ๆ อีกสองเกาะ ซึ่งอยู่ห่างออกไปประมาณสิบไมล์ทะเล”
“เกาะทั้งสองนี้ ดูไปแล้วก็มีลักษณะคล้ายไหล่ซ้ายและขวาของเกาะหวังดังนั้นจึงเรียกว่าเกาะไหล่ซ้ายและเกาะไหล่ขวา”
“นั่นคือที่ที่ราชาคนที่สองอาศัยอยู่”
“ที่เรากำลังจะไปคือเกาะไหล่ขวา ราชาเปี้ยนของเรา อันที่จริงก็คือราชาโย่วเจียนๆ”
“จริงเหรอ ? ”เป็นครั้งแรกที่ฉินเทียนสนใจอย่างมากที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับโครงสร้างของตงไห่
ต้องบอกว่า เมื่อพิจารณาจากตระกูลใหญ่หลาย ๆ ตระกูลแล้ว ในแง่ของที่ตั้งทางภูมิศาสตร์แล้ว ตงไห่ตระกูลหวังอาจกล่าวได้ว่าเจริญรุ่งเรือง
พวกเขาซื้อเกาะเล็ก ๆ สามเกาะที่ห่างไกลจากชายฝั่งนั้น ราวกับเป็นเพียงเทพนิยาย
“ได้ยินมาว่าตงไห่ของเรา ไม่ใช่ว่านายท่านอีกคนเหรอ มีชื่อเสียงมากเลย”
“เขาไม่มีเกาะเป็นของตัวเองเหรอ ?”ฉินเทียนแสร้งทำเป็นถามอย่างสบาย ๆ
“คุณหมายถึงจินยีโหวใช่ไหม” เกาเหมิ่งจิบไวน์ใหญ่และเปิดใจของเขา
“จินยีโหวอาศัยอยู่กองบัญชาการใหญ่ ก็คือเกาะหวัง”
“ตามที่คุณพูด ตั้งแต่ผู้นำเกาะของเราเกิดเสียชีวิตอย่างไม่คาดฝัน ทิ้งลูกสาว และลูกชายไว้ ”
“ลูกสาวเป็นลูกสาวที่ดี แต่ก็ค่อนข้างดุร้าย ลูกชายเป็นลูกชายที่ดี แต่น่าเสียดายที่ไม่ใช่ลูกของตัวเอง”
“ดังนั้นหลายปีมานี้ ตำแหน่งผู้นำเกาะยังว่างอยู่ อันที่จริงผู้นำที่แท้จริงของตงไห่ก็คือจินยีโหว”
“หลายปีมานี้ตำแหน่งเจ้าของเกาะจึงว่างลง ผู้นำที่แท้จริงของทะเลตะวันออกของเราคือ จินอี้โหว “
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เกาเหมิ่งรู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อยและพูดกระซิบว่า“ราชาเปี้ยนของเราและจินยีโหว ไม่เคยเกี่ยวข้องกัน”
“ดังนั้นการซื้อขายของเราในครั้งนี้ ทางที่ดีอย่าไปพบเขา มิฉะนั้นไม่แน่ว่ามันจะยุ่งยากแล้ว”
“โชคดีที่เขาอาศัยอยู่บนเกาะหวังซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเกาะเปี้ยน เขาเองก็จะไม่มีวันริเริ่มที่จะไปเกาะเปี้ยนดังนั้นมันก็น่าจะไม่เจอ”
ฉินเทียนยิ้และพูกว่า“เป็นแบบนี้นี่เอง”
“ถ้าอย่างนั้นก็อย่าเจอกันเลยดีกว่า ขอบคุณนายพลเกาสำหรับคำแนะนำของคุณ หลังจากดำเนินการเสร็จสิ้น ฉันจะจ่ายเงินให้คุณเพิ่มขึ้นอีกสิบเปอร์เซ็นต์ของจำนวนเงินที่ทำธุรกรรม เป็นค่าธรรมเนียมการช่วยเหลือ”
เกาเหมิ่งหน้าแดงและพูดว่า“คุณฉินคุณหมายความว่าอย่างไร ? คุณดูถูกฉันเหรอ ? ”
“ฉันแค่เคารพคุณบุคคลอันเป็นที่เคารพรัก อายุยังน้อย แต่กลับเป็นปรมาจารย์！”
“คุณคิดว่าฉันทำเพื่อเงินเหรอ ?
ผู้ชายคนนี้มีนิสัยที่แท้จริงเท่าไรกัน เมื่อวานร่วมมือกับรากษสทั้งห้า และยังถูกฉินเทียนบดขยี้จนตายอีก
หากไม่ใเหมยควนจากงมังกรซ่อนรูปยิงออกมาทันที พวกเขาคงพ่ายแพ้ไปแล้ว
ดังนั้น สำหรับฉินเทียน เขาชื่นชมจากก้นบึ้งของหัวใจ
ฉินเทียนยิ้มและพูดว่า “ขอบคุณ นายพลเกาฉันดื่มอวยพรให้คุณ ”
“ต่อไปเมื่อมาทางใต้แล้ว ถ้าต้องการความช่วยเหลืออะไร ก็ให้รับแจ้งชื่อคุณฉินของฉัน”
จากนั้นเกาเหมิ่งก็มีความสุขขึ้นมา
ฉวนซานอดไม่ได้ที่จะพูดว่า“นายพลเกาคุณบอกว่าลูกสาวของผู้นำเกาะเป็นคนดุร้าย ? ”
“ฉันรู้สึกว่า หญิงสาวของพวกคุณที่นี่ น่าจะอ่อนโยนและสง่างามไม่ใช่เหรอ ? ยิ่งกว่านั้นคุณหนูใหญ่ตงไห่กรุ๊ปของพวกคุณ”
“จะป่าเถื่อนได้ยังไง ?”
“ป่าเถื่อนกว่าน้องหลิงอีกเหรอ ? ”
“คุณหาที่ตายเหรอ！” ไป๋หลิงพองแก้มทันทีและจ้องมองเขา“กลับมาพูดว่าฉันป่าเถื่อน ? ”
“ฉันป่าเถื่อนที่ไหนกัน ? เชื่อไหมว่า ฉันจะถีบคุณลงทะเลไปเป็นอาหารปลา！”
ฉวนซานรีบยิ้มและร้องขอความเมตตา
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า！”
“ไม่ต้องพูดถึง คุณหนูใหญ่ของพวกเราเลย อารมณ์ค่อนข้างใกล้เคียงกับเด็กน้อยเลย”
“พวกคุณไม่รู้ ปีนี้เธอเพิ่งอายุ 20 ปี แต่ทั้งตงไห่ก็ทุกข์ทรมานกับเธอแล้ว！”
“ขึ้น ๆ ลง ๆ เมื่อพูดถึงคุณหนูใหญ่ ไม่มีอันไหนที่ไม่ปวดหัว”
“เธอน่ะ เกือบพลิกตงไห่ให้คว่ำแล้ว！”
“จริงเหรอ ? ”ฉินเทียนอดไม่ได้ที่จะมีความสุขและพูดว่า : “คุณหนูใหญ่ ไม่ว่าจะดุร้ายแค่ไหนเธอจะไปไหนได้”
“ฟังสิ่งที่คุณพูด มันเหมือนกับมันเหมือนนักฆ่าเลย”
เกาเหมิ่งรู้ตื่นเต้น
“แม้ว่าจะไม่ใช่นักฆ่า แต่ก็เกือบจะเหมือนกัน คุณฉิน ฉันจะบอกคุณเรื่องหนึ่ง คุณก็จะรู้สถานการณ์แล้ว”
“ปีที่แล้ว วันเกิดครบรอบ 28 ปีของอนุภรรยาราชาเปี้ยนของเรา______”
“อนุภรรยา？” ไป๋หลิงเบิกตากว้างทันที “ราชาเปี้ยนอายุเท่าไหร่ ทำไมเขายังแต่งงานกับอนุภรรยา？”
เกาเหมิ่งหน้าแดงและพูดว่า “เหล่าหวังปีนี้อายุ 80 ปี แต่อนุภรรยาคนนี้ ถูกขอเมื่อ 10 ปีก่อน”
“10 ปีก่อน อนุภรรยายังเป็นสาวรับใช้ของเขา และตั้งท้องลูกโดยบังเอิญ แม่มีหน้ามีตาเพราะศักดิ์ของลูก ดังนั้นเลยกลายเป็นคนสูงศักดิ์”
“10 ปีก่อน ? ” ไป๋หลิงพูดอย่างโกรธเคือง“อนุภรรยาคนนั้นปีที่แล้วเพิ่งอายุ 28 ปี แต่เมื่อ 10 ปีก่อนเธอกลับตั้งท้องลูกของราชาเปี้ยน กล่าวอีกนัยหนึ่ง เมื่อราชาเปี้ยนอายุได้ 70 ปี เขาพาสาวใช้อายุ 18 ปี______”
เธอหน้าแดงอย่างโกรธจัด แต่กลับพูดอะไรไม่ออกแล้ว
เกาเหมิ่งกระแอม และพูดพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ ว่า “ราชาเปี้ยนยังไม่แก่”
“นอกจากนี้ อายุ 70แล้วยังไงล่ะ ไม่ว่าผู้ชายจะอายุเท่าไหร่ พวกเขาล้วนชอบผู้หญิงอายุ 18 ปีเหมือนกันหมด……”
ฉินเทียนยิ้มและพูดว่า“เข้าประเด็นกันเถอะ！”
“เกิดอะไรขึ้นกับวันเกิดของเมื่อปีที่แล้ว ? ”
เกาเหมิ่งรีบยิ้มและพูดว่า“ตงไห่กรุ๊ปทั้งหมด ล้วนรู้ว่าราชาเปี้ยนรักอนุภรรยาคนนี้มาก เขาจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้เธอเป็นพิเศษและทุกคนก็ล้วนมอบของขวัญให้มากมาย”
“แม้แต่จินยีโหวและราชาจั่วเจียนแม้ว่าพวกเขาจะไม่ปรากฏตัว แต่ก็ยังส่งของขวัญมาให้”
“พวกคุณลองเดา คุณหนูใหญ่ของพวกเราส่งอะไรมา ?”
“อะไร ? ” แม้แต่จินถังที่ซื่อสัตย์ก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยขึ้นมา
เกาเหมิ่งหน้าแดงและพูดว่า “ฉันบอกคุณแล้ว คุณห้ามพูดอะไรต่อหน้าราชาเปี้ยน！”
“คุณหนูใหญ่ให้ต้นบอนไซที่ใต้ต้นมีลูกแพร์เต็มไปด้วยดอกไม้สีขาวและต้นมาลัสที่มีดอกสีแดง”
“ต้นแพร์ ต้นมาลัส? ช่างเป็นการผสมผสานที่แปลกประหลาด ”
“อย่างไรก็ตาม นั่นเป็นเพียงต้นบอนไซ มีอะไรผิดปกติเหรอ ?” ไป๋หลิงดูอยากรู้อยากเห็น
“พั่บ！” ฉินเทียนซึ่งเพิ่งจิบไวน์จากถ้วยของเขา เทไวน์ลงบนเสื้อผ้าของฉวนซานและเขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ
เมื่อพวกเขาเห็นราชาเทพที่มักจะจริงจัง ทันใดนั้นก็หัวเราะอย่างไม่หยุดหย่อน ฉวนซานและจินถังล้วนตกตะลึง
เกาเหมิ่งยิ้มอย่างเขินอาย “คุณฉินรู้อยู่แล้วใช่ไหม ? คุณหนูใหญ่ใช้การผสมผสานบอนไซที่ยอดเยี่ยมนี่เป็นอุปมาอุปไมยของราชาเปี้ยนและอนุภรรยาเข้าด้วยกัน ซึ่งก็คือต้นแพร์ที่กดต้นมาลัส”
“พูดง่าย ๆ ก็คือเป็นสามีแก่และภรรยาสาวนั่นเอง”
“เพียงแต่ว่าคุณหนูใหญ่สามารถคิดวิธีแปลก ๆ ทุกประเภทเพื่อแกล้งคนอื่น ฉันยังจำได้ว่า ในตอนนั้นราชาเปี้ยนโกรธมากจนแทบจะหยุดหายใจ”
“แต่แล้วไงล่ะ ? ไม่มีใครกล้าแตะต้องคุณหนูใหญ่แห่งตงไห่หรอก”
ฉินเทียนไม่ได้ยิ้มอย่างมีความสุขมานานแล้ว จู่ ๆ เขาก็รู้สึกว่าคุณหนูใหญ่ทำให้ตกไห่หมดหนทางนั้น ช่างน่ารักทีเดียว
เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง จู่ ๆ เขาก็เห็นร่างสีดำปรากฏขึ้นในระยะไกล และรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็ค่อย ๆ หายไป
นั่นคือเรือลำหนึ่ง
ที่กำลังใกล้เข้ามาทางนี้
เกาเหมิ่งยืนขึ้นอย่างตื่นเต้นและพูดว่า “น่าจะเป็นราชาเปี้ยนที่ส่งคนมารับแล้ว！”
“คุณฉิน คุณเตรียมตัวให้พร้อม เราจะไปพบกับราชาเปี้ยนเดี๋ยวนี้”