บัญชามังกรเดือด - บทที่ 987 ขอโทษ
บัญชามังกรเดือด บทที่ 987 ขอโทษ
เมื่อครู่ตอนที่เขาฝังเข็มให้ซูซู ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่ได้ยินเสียงข้างนอก
ถ้อยคำโต้เถียงของแม่ยายหยางยู่หลันและหลิวหรูยู่ทั้งหมด เขาได้ยินอย่างไม่ขาดตกบกพร่องสักคำเดียว
เขาไม่คิดเลยว่าแม่ยายที่สุภาพอ่อนโยน จะมีมุมที่ไร้เหตุผลแบบนี้
เดาว่าคนที่เป็นแม่ทุกคนคงจะมีการตอบสนองแบบนี้อัตโนมัติิสินะ!
พวกเธอเหมือนแม่จิ้งจอกที่ปกป้องลูก เพื่อที่จะปกป้องลูกน้อยของตน ก็จะเอาเขี้ยวและเล็บที่แหลมคมต่อกรกับสิ่งที่คิดว่าเป็นศัตรู
เพียงแต่เมื่อครู่แม่ยายของเขาทำเกินไปจริงๆ
ส่วนเขาทำได้เพียงแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน จะได้ไม่ทำให้หลิวหรูยู่รู้สึกลำบากใจไปมากกว่านี้
“ฉินเทียน ในที่สุดลูกก็ออกมาแล้ว ซูซูล่ะ? เธอเป็นยังไงบ้าง?”
หยางยู่หลันเข้ามาไต่ถามฉินเทียนทันที คำพูดเต็มไปด้วยความห่วงใย
“ไม่เป็นอะไรครับแม่ เธอดื่มยาต้มห่อที่สามแล้ว เมื่อกี้ก็ฝังเข็มให้เธออีกรอบ ตอนนี้หลับไปแล้วครับ”
“เดี๋ยวพอตื่นขึ้นมาอีกที โรคที่ทำให้เธอต้องลำบากมานานก็จะถูกรักษาจนหายเป็นปลิดทิ้ง”
คำพูดของฉินเทียนทำให้หยางยู่หลันกระโดดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น “จริงเหรอ? ลูกแน่ใจนะว่าครั้งนี้ ซูซูจะหายเป็นปกติแน่นอน?”
ลูกสาวของเธอคนนี้ผ่านความลำบากมาเยอะมากๆๆๆจริงๆ!
ก่อนหน้านี้เพราะปฏิเสธการหมั้นที่เคยหมั้นไว้ตั้งแต่อยู่ในท้องของซูเป่ยซานจึงถูกใส่ร้ายว่าไปแอบนอนกับฉินเทียน
เธอที่แสนกล้าหาญไม่สนว่าตอนนั้นฉินเทียนเป็นแค่เด็กส่งอาหาร เธอแต่งงานกับเขาอย่างไม่ลังเล
ใครจะรู้ว่าในคืนแต่งงาน ฉินเทียนที่น่าสงสารถูกคนบุกเข้าบ้านใหม่แล้วรุมตีแขนขาทั้งหมดแล้วโยนทิ้งลงในแม่น้ำ
ส่วนซูซูก็ถูกพานเจี๋ยบีบบังคับจนต้องกระโดดตึกจนตกลงมาเป็นคนพิการ นอนเป็นเจ้าหญิงนิทราไป 5 ปี
ไม่ง่ายเลยกว่าที่ฉินเทียนจะกลับมาแล้วจัดการเก็บพวกญาติๆที่แสนน่ารังเกียจที่รังแกพวกเธอแม่ลูกเหล่านั้น แล้วยังชิงทรัพย์สมบัติที่ถูกยึดไปคืน
ในขณะที่หยางยู่หลันคิดว่าลูกสาวของตนหาลูกเขยได้ดีมาก กำลังจะวางใจฝากซูซูผู้เป็นลูกสาวให้กับเขานั้นเอง ซูซูที่จู่ๆตั้งครรภ์กลับถูกทารกในครรภ์ดูดอาหารจนแทบจะเสียชีวิตเพราะสายเลือดพิเศษ
วันเวลาเหล่านี้ แม้ดูภายนอกหยางยู่หลันจะยังคงดูแจ่มใสดี แต่ความจริงเบื้องหลังนั้นไม่รู้ว่าแอบร้องไห้มาแล้วตั้งกี่ครั้ง
ซูซูเป็นลูกที่เธอค่อยๆเลี้ยงมาจนเติบใหญ่ ความลำบากระหว่างนั้นมีเพียงเธอเองที่รู้
เธอยอมที่จะแบกรับวิบากกรรมทั้งหมดไว้เองแทนลูกสาว และไม่ยินยอมให้เธอต้องทนทุกข์เลยแม้เพียงนิดเดียว!
โชคดีที่ฉินเทียนเก่งกาจพอ ในที่สุดเขาก็สามารถหายาต้มที่สามารถรักษาโรคประหลาดของซูซูได้
แต่หวังว่าหลังจากที่ซูซูแข็งแรงขึ้นในครั้งนี้ จะไม่ต้องเจอกับอุปสรรคใดๆอีก!
มีผู้หญิงคนไหนบ้างที่ไม่อยากอยู่ข้างๆชายคนที่รัก แล้วมีลูกวิ่งเล่นอยู่ข้างๆ?
ซูซูของเธอยอดเยี่ยมขนาดนี้ ไม่สมควรจะต้องมาทนรับอุปสรรคและความลำบาก!
ฉินเทียนรู้ว่าหากหยางยู่หลันไม่ได้เจอซูซูก็จะไม่รู้สึกวางใจได้อย่างสนิทใจ
เขาผลักประตูข้างหลัง “แม่ครับ ซูซูกำลังหลับอยู่ แม่เข้าไปดูสิครับ แต่ต้องระวังเรื่องเสียง อย่าทำให้เธอตกใจตื่น”
“อืม แม่รู้” หยางยู่หลันพยักหน้าพูดเสียงเบา ผลักเปิดประตูห้องนอนออกเบาๆ
เพิ่งเดินไปได้ครึ่งก้าว จู่ๆเธอก็หันหน้ามามองฉินเทียน “เมื่อกี้แม่พูดไม่ดีกับคุณหลิว เป็นความผิดของแม่เอง ขอให้ลูกไปขอโทษเธอแทนแม่ด้วย”
“หัวใจที่ชอบใครสักคนไม่มีวันผิด ความตรงไปตรงมาของคุณหลิวทำให้แม่นับถือ ถ้าหากไม่ใช่เพราะซูซูเป็นลูกสาวของแม่ แม่ก็คงจะเชียร์ให้คุณหลิวไปตามหาความสุขของตนอย่างกล้าหาญแล้ว”
“ตอนนี้แม่ทำได้เพียงอวยพรให้เธอล่วงหน้า ให้ได้เจออีกครึ่งชีวิตของตัวเองไวๆ เพราะลูกกับซูซูมีชะตาชีวิตผูกกันตั้งนานแล้ว”
“นี่ไม่ใช่เพียงเพราะพวกลูกเป็นสามีภรรยาที่แต่งงานในวัยที่ย่างเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ ยิ่งไม่ใช่เพราะพวกลูกมีลูกที่เป็นตัวเชื่อมโยงความสัมพันธ์ แต่พวกลูกมีใจที่ผูกพันกัน จึงไม่มีจุดด่างพร้อยใดๆ”
“ฉินเทียน ลูกเข้าใจที่แม่พูดไหม?”
“เข้าใจครับ แม่ครับสิ่งที่แม่พูดผมเข้าใจทุกอย่าง” ฉินเทียนพยักหน้าอย่างหนักแน่น ใจในสามารถปล่อยวางเรื่องหนักใจได้จนหมดสิ้น
ใช่ หากยืนอยู่ในมุมของหยางยู่หลัน คำพูดเมื่อกี้ที่เธอพูดกับหลิวหรูยู่นั้นไม่ผิดเลย
ไม่มีแม่คนไหนจะสามารถยอมให้คนอื่นเอาความสุขที่เป็นของลูกสาวตนเองไปได้!
หยางยู่หลันรู้จักนิสัยของฉินเทียน รู้ว่าเขาพูดจริงทำได้จริง หากสัญญาแล้วจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
และเชื่อว่าเขาจะสามารถจัดการความสัมพันธ์ระหว่างเขากับหลิวหรูยู่ได้เป็นอย่างดี จะไม่ทำให้ชีวิตวัยหนุ่มสาวของเธอต้องไร้ค่าแน่นอน
เธอพยักหน้าเล็กๆให้หลิวหรูยู่แล้วเปิดประตูเดินเข้าห้องนอน
หม่าเซวี่ยยังคงไม่ส่งเสียงใดๆ เมื่อเห็นหยางยู่หลันเดินเข้านอนก็เดินตามเข้าไป
ในห้องรับแขกจึงเหลือเพียงฉินเทียนที่มีสีหน้าทุกข์จากความละอายใจและหลิวหรูยู่ที่ทำอะไรไม่ถูก
ทั้งสองคนสบตากันอยู่นาน ในที่สุดฉินเทียนก็เอ่ยปากพูดว่า “เมื่อกี้…”
“ที่ป้าหยางพูดเมื่อกี้คุณได้ยินหมดแล้วใช่ไหม?”
จู่ๆหลิวหรูยู่ก็ยิ้ม “คุณไม่ต้องใส่ใจเรื่องพวกนี้เลยนะ เพราะฉันรู้สึกว่ามันสนุก จึงพูดไปอย่างนั้นเอง”
“ผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบอย่างฉันจะไปชอบผู้ชายที่มีภรรยาแล้วอย่างคุณได้ยังไง?”
“ฉินเทียน คุณอย่าคิดว่าตัวดีขนาดนั้น ที่ฉันอยู่ที่นี่ก็เพราะอยากจะอยู่เป็นเพื่อนพี่ซูซูให้มากๆ”
“รอหลังจากเธอหายดีแล้ว ฉันก็ยังต้องไปยุ่งกับอาชีพของฉัน ไม่ได้มีเวลาว่างเล่นเกมความรู้สึกกับคุณหรอก”
หลิวหรูยู่พูดอย่างรวดเร็ว เพราะเธอรู้ว่าคำพูดบางคำหากฉินเทียนพูดออกมาก็จะไม่มีที่ว่างให้กลับหลังหัดได้แล้ว
เมื่อเทียบกับการโดนเขาปฏิเสธจนไร้เยื่อใย ให้เธอพูดตัดความสับสนวุ่นวายเหล่านี้เองจะดีเสียกว่า
ยังไงซะเธอไม่เคยคิดจะเป็นมือที่สามที่ทำลายครอบครัวของคนอื่นตั้งแต่แรก!
ความชอบที่เธอมีให้ฉินเทียนจะถูกล็อกอยู่ในความทรงจำเงียบๆ เหลือไว้เพียงความทรงจำเก่าๆ
ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบในโลกนี้มีเยอะมาก ไม่ได้มีเพียงฉินเทียนคนเดียว แต่กลับไม่มีใครที่จะคู่ควรกับเธอหลิวหรูยู่!
ฉินเทียนที่เดิมทีก็พูดไม่เก่งอยู่แล้ว เดิมทีเมื่อกี้อยากจะขอโทษหลิวหรูยู่ แต่กลับโดนคำสั่งสอนของเธอจนมึน
เขาถูนิ้วมือไปมาอย่างทำตัวไม่ถูกอยู่นานถึงจะพูดขึ้นมาประโยคหนึ่งว่า “มีงานให้ยุ่งก็เป็นเรื่องดี อย่างน้อยรอหลังจากงานเลี้ยงฉลองคืนนี้ผ่านไปแล้วค่อยกลับไป”
“งานเลี้ยงฉลองคืนนี้?” หลิวหรูยู่รู้สึกตกตะลึง ไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆฉินเทียนถึงจะจัดงานเลี้ยงอะไรนั่นกะทันหัน
“อ๋อ ครั้งนี้ซูซูกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมแล้ว ผมอยากจะใช้โอกาสในงานเลี้ยงคืนนี้บอกกับทุกคน ทุกคนจะได้สบายใจ”
ฉินเทียนอธิบายอย่างอดทน “ช่วงที่ผ่านมา ลำบากทุกคนแล้ว และการที่ซูซูหายดีเป็นปกติเป็นเรื่องมงคลที่ควรค่าแก่การฉลอง”
อารมณ์ของหลิวหรูยู่ดีขึ้นในทันใด ดูเหมือนว่าสิ่งที่เธอขอพรในที่สุดก็เป็นจริงแล้ว!
ในที่สุดพี่ซูซูผู้ใจกว้างจิตใจดีก็หลุดพ้นจากโรคประหลาดและหายสนิทแล้ว!
“ดื่ม งานเลี้ยงเหล้าในคืนนี้ ต่อให้คุณไล่ฉันไป ฉันก็ต้องอยู่ดื่มก่อน!”
หลิวหรูอยู่พูดพลางหัวเราะชอบใจ จากนั้นก็มองฉินเทียนอย่างจริงจัง “จากนี้ไปต้องดูแลพี่ซูซูกับลูกให้ดีนะ ถ้าหากคุณทำผิดต่อพวกเขา ฉันหลิวหรูยู่จะเป็นคนแรกที่ไม่ปล่อยคุณลอยนวลไว้แน่!”
“ผมทำได้แน่” ฉินเทียนพยักหน้าอย่างหนักแน่น จากนั้นก็ขอโทษหลิวหรูยู่อย่างเอาจริงเอาจัง “ขอโทษด้วย!”
“55 จู่ๆไม่มีเรื่องอะไร คุณมีสิทธิ์อะไรจะมาขอโทษฉัน!” หลิวหรูยู่หันหลังแล้วจากไป น้ำเสียงยังคงติดเสียงสะอื้น “ฉินเทียน อีกไม่นานฉันจะเจอคนที่ดีกว่าคุณ!”
“รอดูเถอะ ฉันจะมีชีวิตที่ดีกว่าคุณ มีความสุขกว่าคุณ!”
ในขณะที่มองแผ่นหลังหลิวหรูยู่ที่กำลังเดินหนีไป ฉินเทียนก็แอบอวยพรเธอในใจ
หลิวหรูยู่ที่ทั้งหวานและสง่าคู่ควรกับการความสุขที่สุดของโลกนี้
ส่วนสิ่งที่เขาต้องการคือการเป็นสามีที่ดี ดูแลคนทั้งสองคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขา!
เขาจะปกป้องชีวิตสองแม่ลูกให้ไร้ภัยกังวลด้วยชีวิตของเขาเอง!
ในห้องนอนหยางยู่หลันกำลังเฝ้าอยู่ข้างกายซูซูอย่างระมัดระวัง รอเธอตื่นขึ้นมาอย่างอดทน
หม่าเซวี่ยยืนข้างๆหยางยู่หลันอย่างเฉลียวฉลาด แอบนับเวลาอย่างอดทน
ฉินเทียนที่เข้ามาจากประตูถามเบาๆว่า “แม่ครับ ซูซูยังไม่ตื่นใช่ไหมครับ?”
หยางยู่หลันส่ายหน้า “ยังเลย แต่เธอหายใจได้อย่างผ่อนคลายมาก น่าจะนอนหลับสบาย”
ฉินเทียนไม่ได้ส่งเสียงใดๆอีก เขายืนอยู่ในห้องเงียบๆเพื่อรอซูซูตื่นขึ้นมา
เขารู้ว่าหากเธอลืมตาขึ้นอีกครั้งจะเกิดความรู้สึกใหม่! จะไม่ถูกสายเลือดประหลาดของเขาทรมานอีก!
แสงของอาทิตย์ที่กำลังลับขอบฟ้ากำลังค่อยๆเยื้องไปทางทิศตะวันตกลอดผ่านรอยแยกผ้าม่านส่องลงมาเล็กน้อย
แสงอันอบอุ่นตกกระทบลงบนใบหน้าของซูซู ทำให้ขนตาของเธอกระพือขยับเล็กน้อย…