บัลลังก์หมอยาเซียน - บทที่ 1719 ก็ดีมาก

วันที่แปดก็เริ่มประชุมเช้าแล้ว เจ้าแฝดสองเปิดเทอมวันที่เก้า ดังนั้นจึงต้องเก็บสัมภาระ

เพราะครั้งนี้ยกขบวนกลับบ้านค่อนข้างใหญ่ ดังนั้นหยวนชิงหลิงจึงอารักขาส่งกลับด้วยตัวเอง

อู๋ซ่างหวงไม่ยอมและไม่อยากรอแล้ว เขาก็เริ่มเก็บข้าวของตั้งแต่วันขึ้นปีใหม่

ฮ่องเต้ฮุยจงก็ตามกลับไปด้วยหนหนึ่ง อย่างไรทางนั้นก็มีคนรู้จักอยู่บ้าง ต้องกลับไปมีสมาคมเสียหน่อย

จะให้โพ่ตี้อวี้เงียบเหงาเกินไปก็ไม่ได้ด้วย ต้องกลับไปอยู่เป็นเพื่อนบ้าง

เขาคิดว่า โพ่ตี้อวี้อยู่ทางนั้นต้องน่าอนาถแน่ เพราะนอกจากสหายในธุรกิจแล้ว เขาก็ไม่มีเพื่อนจริงใจของตัวเองสักคน แม้แต่ป้าๆ ที่เต้นตามลานกว้างก็ไม่สนใจเขาด้วย

แต่พอถึงทางนั้นและโทรศัพท์หาเขา เขากลับรีบกล่าวว่าจะเปิดเทอมแล้ว ต้องทำความสะอาดโรงอาหาร เตรียมทำกับข้าวในวันพรุ่งนี้ ไม่มีเวลาสมาคมกับเขา

ฮ่องเต้ฮุยจงอึ้งไปพักหนึ่งแล้วถึงวางสายไปอย่างคับแค้นใจ ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ว่าโพ่ตี้อวี้เพิ่งสามารถหารูปแบบการดำรงชีวิตที่เหมาะกับตัวเองได้ในบั้นปลายชีวิต

โค้กกับเซเว่นอัพก็กลับโรงเรียนในวันนั้น พวกเขาอยู่หอพักประจำ

ชีวิตมัธยมศึกษาตอนปลายปีที่สามอันตึงเครียดก็เปิดฉากขึ้นอีกครั้ง

แม้ไม่ต้องเป็นห่วงคะแนนของพวกเขาทั้งสอง แต่ก็หย่อนยานไม่ได้ พวกเขาเป็นแบบอย่าง หากพวกเขาหย่อนยาน คนอื่นๆ ก็จะทำตาม

เวลานี้อู๋ซ่างหวงยังเข้าพักที่บ้านใหม่ไม่ได้ ถึงจะตกแต่งอย่างเอิกเกริก แต่ตกแต่งเสร็จแล้วยังต้องปล่อยทิ้งไว้สองสามเดือนจึงสามารถเข้าอยู่ได้

ดังนั้นพวกเขายังพักอยู่ที่บ้านเดี่ยวหลังใหญ่หลังเมื่อก่อนหน้านั้นของฮ่องเต้ฮุยจง

เมื่อถึงทางนี้ พวกเขาก็เริ่มทำการไม่คำนึงถึงสิ่งใด

เพราะคนสูงอายุทางนี้ไม่รอตายอยู่ที่บ้านอย่างสงบเสงี่ยม ออกไปข้างนอกด้วยกันทั้งนั้น

พวกเขามาครั้งนี้ ก็เพื่อจะไปหลายๆ ที่ ชมทิวทัศน์ ดูผู้คน ดูของแปลกน่าสนุกต่างๆ

เป็นไปไม่ได้ที่หยวนชิงหลิงจะไปทุกที่เป็นเพื่อนพวกเขา แต่ดีที่การหาไกด์เชื่อถือได้ไม่ยากนัก จ้างไกด์ของบริษัททัวร์หนึ่งด้วยราคางาม เขาเป็นเพื่อนมัธยมปลายของพี่ชายหยวนชิงหลิง เป็นเพื่อนสนิท วางแผนการท่องเที่ยวที่เหมาะกับพวกเขาได้

เนื่องจากมีการเดินทางส่วนหนึ่งต้องไปต่างประเทศ ดังนั้นการรู้ภาษาต่างประเทศนิดหน่อยจึงเป็นเรื่องจำเป็น

อู๋ซ่างหวงกับเซียวเหยากงย่อมไม่ยอมเรียนอยู่แล้ว ดีที่โสวฝู่ฉู่มีความสนใจนี้ เขายึดถือการเรียนตลอดชีวิตเป็นหลักการแห่งมนุษย์ เข้าร่วมคอร์สเรียนภาษาต่างประเทศแบบเร่งรัด

ทุกคืนเขาจะใส่หูฟังฝึกฝน ก่อนนอนยังดูละคร ฝึกการสนทนา

แม้ว่าเวลาจะกระชั้นชิดไปหน่อย แต่ก็ถือว่าประสบความสำเร็จนิดๆ การสนทนาในการเดินทางง่ายๆ ไม่เป็นปัญหามาก

ทางนั้นเตรียมตัวออกเดินทางกันอย่างคึกคัก ส่วนหยวนชิงหลิงก็นัดหมายกับคนในวงการมากมาย มุ่งสนใจกับเรื่องยาของเจ้าห้ากับจิ่งเทียน

ฮ่องเต้ฮุยจงไม่ไปท่องเที่ยวกับพวกเขา ถึงเวลาจะกลับเป่ยถังกับหยวนชิงหลิง

อยู่ที่นี่มาหลายสิบปีแล้ว มีที่ไหนไม่เคยไปบ้าง? เขาไม่มีความสนใจกับที่นี่สักนิดจริงๆ

ครั้งนี้แม่นมสี่ไม่ได้ตามมาด้วย

แม้ว่าทุกคนจะพยายามเกลี้ยกล่อมแม่นมสี่อย่างหนักให้ไปกับโสวฝู่ฉู่ เพราะช่วงท้ายของชีวิตแล้วไปชมวิวทิวทัศน์ก็เป็นเรื่องดี

แต่แม่นมสี่กับมีความคิดเป็นของตัวเอง ใจอิสตรีไม่ใหญ่ มิอาจบรรจุทะเลและท้องฟ้าที่ไร้ขอบเขต เก็บได้แต่บ้านเกิดที่ตนอยู่มานาน ที่นี่มีคน เรื่องราวและดินแดนที่นางไม่อยากจาก

อีกอย่างหากนางไป ด้วยสุขภาพนางต้องจะเป็นอุปสรรคในการท่องเที่ยวของพวกเขา อายุปูนนี้แล้ว ต่างคนต่างทำเรื่องที่ตัวเองอยากทำเถอะ

อายุมาก พูดจริงๆ หากใจอยู่ด้วยกันก็ถือว่าได้อยู่ด้วยกันแล้ว

ย่าหยวนสนับสนุนความคิดนี้ของแม่นมสี่มาก นางยุ่งทั้งชีวิตเพื่อเรื่องในวัง ชีวิตหลังจากนี้นางอยากใช้อย่างไรก็อย่างนั้น

อีกอย่าง นางเชื่อว่าแม่นมสี่ก็อาจไม่ชอบวิ่งไปทั่ว อย่างไรนางก็ไม่ใช่คนฝึกยุทธ์ สุขภาพร่างกายไม่ดีเหมือนพวกเขาทั้งสาม โดยเฉพาะสองคนในนั้นยังดูแลคนไม่เป็นอีก เฮ้วๆ ถึงเวลาที่จะรับเคราะห์ก็ยังเป็นแม่นมสี่

ส่วนโสวฝู่ฉู่ก็จะพลาดสิ่งที่ตนอยากเห็นเพราะสงสารนาง

นี่ก็ดีแล้ว!