บัลลังก์หมอยาเซียน - บทที่ 880 ปลอดภัยแล้วจริงหรือ

ฮู่เฟยพูดจาเช่นนี้เป็นเรื่องปกติ หากนางสนมคนอื่นได้ยิน จะต้องคิดว่านางเป็นคนโปรดจึงหยิ่ง ดีที่หวงกุ้ยเฟยรู้ว่านิสัยของนางเป็นคนตรงไปตรงมา พูดจาไม่อ้อมค้อม ดังนั้นจึงเพียงหัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “ที่จริงควรที่จะเป็นเช่นนี้ ยังไงก็เป็นเสด็จปู่ เขาควรที่จะได้รับรู้”

“ครั้งนี้พระชายารัชทายาท ก็เข้าวังมาให้เขาเห็นอย่างทนโท่แล้วไม่ใช่หรือ?” ฮู่เฟยยิ้มมองดูหยวนชิงหลิง พร้อมพูดขึ้นว่า “จะเชิญเขามาไหม?”

หยวนชิงหลิงรีบพูดขึ้นว่า “แบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด ข้ารอท่านว่างแล้วค่อยไปถวายพระพร”

ฮู่เฟยมีอภิสิทธิ์สามารถเชิญฮ่องเต้มาได้ แต่นางกระทำเช่นนั้นไม่ได้ กฎทำเนียมยังไงก็ยังต้องรักษา หากไม่มีกฎธรรมเนียม ก็จะถูกคนอื่นนินทาประณาม

หวงกุ้ยเฟยได้ส่งคนไปเฝ้าดูไว้แล้ว หากฮ่องเต้มีเวลาว่างแล้วให้รีบมารายงาน หยวนชิงหลิงนั่งอยู่กว่าครึ่งชั่วโมง คนทางด้านพระตำหนักของฮ่องเต้ก็มาบอกว่า ฮ่องเต้กำลังจะเตรียมทานขนมหวาน เวลานี้พระชายารัชทายาทสามารถไปถวายพระพรได้

หวงกุ้ยเฟยไปเป็นเพื่อนพร้อมกับนาง ฮู่เฟยไม่ได้ไปด้วย ต้องกลับไปดูแลเจ้าสิบ

ฮ่องเต้หมิงหยวนทานขนมหวานอยู่ในหอเพียนหน่วน เวลาแบบนี้ หากไม่นอนพักกลางวัน ก็จะดื่มชาเพื่อให้กระปรี้กระเปร่า เมื่อรู้ว่าเดี๋ยวหยวนชิงหลิงจะมา ก็ได้สั่งคนเตรียมขนมหวานเพิ่มอีกหนึ่งที่

“พระชายารัชทายาทไม่ได้เข้าวังมาสักพักหนึ่งแล้ว” ฮ่องเต้หมิงหยวนเช็ดเหงื่อ อย่างร้อนอบอ้าว

มู่หรูกงกงยิ้มพูดขึ้นว่า “ไม่ใช่หรือ? ตั้งแต่ครั้งก่อนที่พระองค์พูดว่า ห้ามไม่ให้นางไปรักษาครรภ์ของพระชายาอ๋องฉีที่จวนอ๋องฉี จากนั้นก็ไม่เคยเห็นนางมาอีก”

“ขี้น้อยใจ” ฮ่องเต้หมิงหยวนพูดขึ้นอย่างประชดว่า “ก็ใช่ว่าจะต้องเป็นนางเท่านั้น ครรภ์ของพระชายาอ๋องฉีดีขึ้นแล้วไม่ใช่หรือ?”

“ฮ่องเต้ นั่นเป็นเพราะฮูหยินใหญ่มาด้วยตนเอง ได้ปรับเปลี่ยนปริมาณยาจึงสามารถรักษาครรภ์ไว้ได้ พระชายารัชทายาทเป็นคนเชิญฮูหยินใหญ่มาเอง” มู่หรูกงกงพูดเตือน

ฮ่องเต้หมิงหยวนดื่มน้ำบ๊วยเย็นไปหนึ่งถ้วย พร้อมพูดขึ้นว่า “อืม ก็ถือว่าเป็นความดีความชอบของนาง ค่อยแระทานรางวัล”

“พระชายารัชทายาทสั่งสมของประทานไว้อย่างมากมายแล้ว” มู่หรูกงกงอมยิ้มพร้อมพูดขึ้น

“รอเจ้าห้าได้ชัยชนะกลับมา ค่อยให้พร้อมกัน” ฮ่องเต้หมิงหยวนพูดเช่นนี้ขึ้นอย่างไม่ค่อยเต็มปาก สู้รบกลับมา ยิ่งจนกว่าเดิม จะสามารถประทานอะไรได้? แต่ยังไงก็เป็นถึงกษัตริย์ ของประทานยังไงก็ต้องมี

“หวงกุ้ยเฟยเสด็จ พระชายารัชทายาทเสด็จ…..อ้าก” ด้านนอกมีหางเสียงขันทีร้องเรียกขึ้นมาในทันใด น้ำเสียงฟังดูตกตะลึงอย่างมาก

สีหน้าฮ่องเต้หมิงหยวนเคร่งเครียดลงทันที มู่หรูกงกงรับเดินเข้ามา พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าน้อยจะรีบไปสั่งสอนพวกเขา”

มู่หรูกงกงเดินออกไป แล้วก็เห็นหวงกุ้ยเฟยกับหยวนชิงหลิงเข้ามาพร้อมกัน เขากำลังจะทำความเคารพ ตัวยังไม่ทันย่อลง ก็มองเห็นท้องของหยวนชิงหลิง แล้วก็ร้องขึ้นอย่างตกใจว่า “อ้าก…พระชายารัชทายาท ท่าน”

มู่หรูกงกงตื่นเต้นจนพูดไม่ออก แล้วก็ไม่ทำความเคารพแล้ว รีบวิ่งเข้าไปทูลฮ่องเต้ว่า “ฮ่องเต้ พระชายารัชทายาทมาแล้ว…..”

“เจ้าหุนหันพลันแล่นทำไม? มาก็มาสิ” ฮ่องเต้หมิงหยวนจัดคอเสื้อให้ดี หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็คปาก เงายหน้าขึ้น ก็มองเห็นหยวนชิงหลิง กับหวงกุ้ยเฟยเปิดม่านเดินเข้ามา

เขามองดูท้องของหยวนชิงหลิง พร้อมพูดขึ้นว่า “นี่เจ้าอ้วนหรือตั้งครรภ์?”

หวงกุ้ยเฟยหัวเราะ พร้อมพูดขึ้นว่า “ฮ่องเต้ เคยเห็นคนที่อ้วนตรงท้องเท่านั้นหรือ?”

ฮ่องเต้หมิงหยวนจ้องมองตาค้าง พร้อมพูดขึ้นว่า “ท้องแล้ว? กี่เดือนแล้ว? ทำไมถึงไม่มาทูลรายงาน?”

น้ำเสียงแฝงไปด้วยความค่อนข้างไม่พอใจ

หยวนชิงหลิงเดินไปถวายพระพร พร้อมพูดขึ้นว่า “เสด็จพ่อ นี่เพิ่งสี่เดือน เดิมตอนที่ครบสามเดือนก็จะมารายงานแล้ว แต่เจ้าห้าไม่อยู่ในเมืองหลวง ข้าก็เลยคิดว่าปิดบังไว้ก่อน เพื่อหลีกเลี่ยงกลอุบายต่างๆ”

“เพิ่งสี่เดือนหรือ?” ฮ่องเต้หมิงหยวนมองดูอีกครั้ง เรื่องที่คนท้องตั้งครรภ์เขาไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่จำได้ว่าตอนที่ฮู่เฟยสี่เดือน ท้องไม่ได้โตขนาดนี้

แม้แต่ตอนนี้พระชายาอ๋องฉีท้องได้หกเดือนแล้ว เทียบกับท้องของนางก็พอๆกัน

“หรือว่า…..” เขาจ้องมองอีกครั้งอย่างมีความหวัง

หยวนชิงหลิงพูดอธิบายขึ้นว่า “ข้าตั้งครรภ์รอบนี้แพ้ท้องน้อยมาก ทานได้ค่อนข้างเยอะ ดังนั้นจึงอ้วนขึ้นไม่น้อยจริงๆ”

“อ้วนเองหรือ” ฮ่องเต้หมิงหยวนอดไม่ได้ที่จะผิดหวัง

หวงกุ้ยเฟยมองเห็นแววตาที่ผิดหวังนี้ จึงเดินไปสะกิดเบาๆ พร้อมพูดขึ้นว่า “ฮ่องเต้ อ้วนไม่ดีหรือ? อ้วยแล้วก็จะสามารถคลอดได้เด็กอ้วนน่ารัก”

ฮ่องเต้หมิงหยวนได้สติกลับมา จึงพูดขึ้นว่า “ใช่ ใช่ คลอดได้เด็กอ้วนน่ารักก็ดี เหมือนลุงสิบของเจ้า…เฮ้อ ช่างเถอะ อย่าเหมือนลุงสิบ หมูน้อยคนนั้นหน้าตาน่ารักแต่ตัวหนักอย่างมาก ข้าอุ้มจะไม่ไหวอยู่แล้ว”

เจ้าสิบน้อยอ้วนท้วนจริงๆ ชอบกินตั้งแต่เด็ก ชอบผายลม แต่หน้าตาน่ารักอย่างมาก มือน้อยๆอ้วนท้วนสองข้างยื่นมาหา ใจของฮ่องเต้หมิงหยวนก็ละลายทันที

ดังนั้น เวลาพูดถึงลูกคนเล็ก ถึงแม้ใบหน้าจะเต็มไปด้วยความรังเกียจ แต่สายตากลับแฝงไปด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่ง

ฮ่องเต้หมิงหยวนดีใจกับการที่หยวนชิงหลิงตั้งครรภ์เป็นอย่างยิ่ง ความดีใจนี้ก็ไม่ได้ปกปิด ประทานทองคำร้อยชั่งให้ทันที ไม่ติดค้าง จากนั้นก็สั่งทางห้องคลัง นำอาหารดีล้ำค่าราคาแพง ให้หยวนชิงหลิงนำออกจากวังไป นางอยากทานอะไรก็ให้นางทาน ไม่ต้องประหยัด

อ๋องซุนได้รับการช่วยเหลือ เจ้าห้ามีความหวังที่จะได้ชัยชนะ ลูกสะใภ้ทั้งสองคนตั้งครรภ์ ทำให้ฮ่องเต้หมิงหยวน รู้สึกว่าชีวิตถึงจุดสูงสุดแล้ว มีคำสั่งลงไป ให้นิรโทษกรรม

การนิรโทษกรรมนี้ เป็นการนิรโทษกรรมอย่างหนึ่ง ประชากรเป่ยถังไม่ถือว่าหนาแน่น ขาดแคลนแรงงานจริงๆ หลังจากนิรโทษกรรมแล้ว นักโทษได้กลับบ้าน ถือเป็นการเพิ่มแรงงานให้กับเป่ยถัง แน่นอน นักโทษประหารไม่อยู่ในขอบเขตของการอภัยโทษ

ตอนนั้นตอนที่เพิ่งรู้ว่าท้อง เพิ่งท้องได้เดือนกว่า ตอนนี้สี่เดือนแล้ว แสดงว่าเวลาสามเดือนที่เจ้าอาวาสให้ไว้ ครบแล้ว

หยวนชิงหลิงไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติของร่างกายตรงไหน นางคิดว่ายังไงผู้น้อยก็น่าจะประสบความสำเร็จ หยวนชิงหลิงก็ค่อยโล่งใจ

เรื่องนี้ นางคิดว่าไม่มีใครรู้ และก็ถือว่าเป็นการผ่านพ้นอันตรายอย่างหนึ่งไปอย่างลับๆ

กลับคิดไม่ถึงว่า คืนวันที่สามหลังจากที่ออกมาจากในวัง นางพาพวกลูกๆฟังนิทานอยู่ในห้อง จู่ๆซาลาเปาก็มากอดคอของนางไว้ พร้อมพูดขึ้นว่า “ท่านแม่ ทำไมท่านแม่ยังไม่กลับไป?”

หยวนชิงหลิงถามขึ้นอย่างไม่ทันได้สนใจว่า “กลับไปที่ไหน”

“กลับไปฉีดเข็มไง ฤทธิ์ยาของแม่ใกล้จะหมดอายุแล้ว” ซาลาเปาฟุบอยู่บนเข่าของนางแล้วพูดขึ้น

หยวนชิงหลิงหิ้วคอเสื้อด้านหลังของเขา มองดูเขาอย่างตกใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้ารู้ได้อย่างไร?”

ซาลาเปามองดูหัวของนาง ยื่นนิ้วชี้ไปที่หว่างคิ้ว พร้อมพูดขึ้นว่า “ไฟสิ่งของที่อยู่ข้างในใกล้จะดับแล้ว”

หยวนชิงหลิงตกใจพร้อมรีบถามขึ้นว่า “เจ้าพูดว่า….. เจ้าสามารถมองเห็นสิ่งของในหัวสมองของแม่?”

“พวกเราล้วนมองเห็น” ทังหยวนกับซาลาเปาพูดขึ้นพร้อมกัน

หยวนชิงหลิงหายใจติดขัด มองดูทั้งสามคน พร้อมพูดขึ้นอย่างยากลำบากว่า “ล้วนมองเห็นหรือ? งั้นต่างมองเห็นอะไร?”

“ล้วนมองเห็น” ซาลาเปาปืนไปบนเข่าของนาง กอดคอของนางไว้ มือน้อยอ้วนท้วนค่อยๆเลื่อนขึ้นไป พร้อมพูดขึ้นว่า “เหลือเพียงแค่เท่านี้นิดเดียว น้อยนิดเดียว”

เขายื่นมือออกมาหนึ่งนิ้ว แล้วทำท่าวาดนิ้วนิดเดียว พร้อมพูดขึ้นว่า “ท่านแม่ แม่ไม่กลับไปฉีดเข็ม แม่ก็จะตาย”

หยวนชิงหลิงพูดอะไรไม่ออกสักพัก ตอนนี้นาง….นางก็กลับไปไม่ได้นี่

อีกอย่าง นางยังตั้งครรภ์อยู่ นางจะกับไปยังไง?

ทันใดนั้น ความตื่นตระหนกเกิดขึ้นเต็มหัวใจ เดิมคิดว่ารอบระยะสามเดือนถึงแล้ว นางไม่เป็นไร แสดงว่า เจ้าอาวาสประสบความสำเร็จแล้ว

แต่ตอนนี้…..

ดูท่าทีงุนงงของเด็กๆ ในใจของนางกระวนกระวายอย่างมาก โอบกอดพวกเขาไว้ พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไร วางใจ ถึงแม่จะกลับไปไม่ได้ แต่เจ้าอาวาสกลับไปแล้ว เขาจะต้องคิดหาวิธีช่วยแม่ได้”

“ท่านแม่ ท่านอย่าตาย” ข้างเหนียวน้อยร้องไห้ขึ้นมา แล้วก็ยกมือทุบตีซาลาเปา พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าโกหก เจ้าพูดว่าแม่กลับไปแล้วก็จะไม่เป็นไร นี่แม่กลับไปไม่ได้แล้ว”