บัลลังก์หมอยาเซียน - บทที่1639 ข้าอยากคลอดออกมา

ท่านชายสี่ตอบว่า   วันนี้ฮุ่ยเทียนมาที่จวนของข้า ท่าทางทั้งสุขสันต์ทั้งเศร้าหมอง พอถามไปก็พูดทุกอย่างออกมาหมด เดิมทีเขาบอกว่าอยากจะปิดบังไว้ก่อนสักสามเดือน แต่ข้ารู้สึกว่า อย่างไรก็ควรบอกลูกศิษย์ของข้าไว้สักหน่อยจะดีกว่า จะได้ทำการตรวจสอบล่วงหน้าป้องกันหากเกิดอะไรผิดพลาดไม่คาดฝัน 

มู่หรูกงกงส่งเสียงร้องอ๋อตอบรับเสียงหนึ่ง จากนั้นก็ก้าวเดินฉับ ๆ ไปหาหยวนชิงหลิงทันที

หยวนชิงหลิงยังคงเก็บตัวอยู่ในห้องทดลอง เมื่อได้ยินมู่หรูกงกงมารายงานว่าฮูหยินเหยาตั้งครรภ์แล้ว ก็ตกใจเสียจนตาทั้งสองข้างแทบจะหลุดถลนออกมาเลยทีเดียว

นางรีบวางภาชนะทดลองในมือลงทันที  เป็นความจริงหรือ? 

 ราชบุตรเขยพูดเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ  มู่หรูกงกงตอบ

หยวนชิงหลิงพูดว่า  นี่เป็นเรื่องใหญ่แล้วล่ะ ที่ผ่านมาร่างกายของฮูหยินเหยาก็ไม่ค่อยแข็งแรงอยู่แล้ว เพิ่งมาตั้งครรภ์เอาตอนนี้ แต่ก็ไม่เป็นไร ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ที่น่ายินดี วันพรุ่งนี้ข้าจะไปหานางแล้วกัน 

ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายแล้ว วันพรุ่งนี้ค่อยออกเดินทางแต่เช้าตรู่

ช่วงค่ำ หยู่เหวินเห้ากลับมาที่ตำหนัก นางก็บอกว่า  วันพรุ่งนี้ข้าจะไปหาฮูหยินเหยา น่าจะกลับมาช่วงค่ำ ๆ นะ 

 อื้ม ไปเถอะ  หยู่เหวินเห้าพูด

เขาถอดเสื้อคลุมชั้นนอกออกแล้วถามว่า  ตั้งท้องตอนอายุมากแล้วเช่นนี้ จะเป็นอะไรหรือไม่? 

 ปีนี้นางอายุยังไม่ถึงห้าสิบ แต่ก็เป็นแม่ที่อายุมากแล้วจริง ๆ บวกกับที่ผ่านมา สุขภาพของนางก็ไม่ค่อยดีนัก ข้าก็เลยรู้สึกกังวลนิดหน่อย 

 ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็อยู่กับนางมากขึ้นหน่อยเถอะนะ  หยู่เหวินเห้าพูดด้วยความเห็นอกเห็นใจ

เขารู้ตั้งนานแล้วว่า เจ้าหยวนเป็นของทุกคน

ไม่ว่าที่ไหนต้องการ ก็ต้องย้ายไปอยู่ที่นั่น

  เมื่อช่วงเย็นวันนี้ เจ้าหกก็เข้าวังมาเหมือนกัน ข้าบอกเรื่องนี้กับเจ้าหกแล้ว คาดว่าวันพรุ่งนี้หรงเยว่ก็คงจะไปด้วย  หยู่เหวินเห้าพูด

  ถ้าหรงเยว่รู้ พรุ่งนี้คงมีคนไปเยอะกว่านั้นแน่   หยวนชิงหลิงพูดด้วยรอยยิ้ม

หรงเยว่ไม่ใช่คนพูดมากปากรั่ว แต่นางเป็นคนที่กระตือรือร้นกับเรื่องอะไรก็ตามที่มีความสุขทุกประเภท นางชอบความครื้นเครง

วันรุ่งขึ้น หยวนชิงหลิงตื่นแต่เช้า พร้อมกับแบกกล่องยาออกไปทันที

เมื่อไปถึงหน้าประตูบ้านของฮูหยินเหยา ผลคือได้เห็นรถม้าของบ้านหรงเยว่ รถม้าของบ้านหยวนหย่งอี้ รวมถึงรถม้าของจวนอ๋องซุนจอดเรียงรายกันอยู่อย่างที่คิด

หลังจากเข้าบ้านไป ก็ได้ยินเสียงของหรงเยว่ดังมาจากที่ไกล ๆ แล้ว  กี่เดือนแล้วล่ะ? จะปิดบังพวกเราทำไมกัน? เรื่องแบบนี้เจ้าจะปิดบังพวกเราไม่ได้นะ ต้องบอกพวกเรามาทุกคนจะได้ช่วยเหลือได้ 

เสียงของหรงเยว่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นยินดี อันที่จริง เป็นเพราะนางใช้ชีวิตอยู่กับความน่าเบื่อหน่ายมานานเกินไป นับตั้งแต่ที่นางช่วยอ๋องหวยสืบสวนคดีหนึ่งเสร็จสิ้นลง ก็ไม่มีคดีอื่นเพิ่มเติม ทั้งไม่มีงานอะไรให้ทำอีกเลย ซึ่งเป็นอะไรที่น่าอึดอัดทรมานมาก

  หรงเยว่ เจ้านั่งลงให้ดีก่อนแล้วค่อยพูดจะได้หรือไม่ ? อย่าเอาแต่เดินวนไปเวียนมาตรงหน้าข้าแบบนี้ ข้าเวียนหัว  ฮูหยินเหยาพูดด้วยท่าทางจนใจน้อย ๆ

  แน่นอนอยู่แล้วล่ะว่าต้องรู้สึกเวียนหัว แล้วก็ต้องอยากจะอาเจียนด้วยใช่หรือไม่ล่ะ? แต่เจ้าวางใจเถอะ นี่เป็นปฏิกิริยาปกติ หลังจากผ่านสามเดือนแรกไป ทุกอย่างก็จะดีขึ้นแล้ว 

หยวนชิงหลิงเห็นหรงเยว่ที่อยู่ในลานบ้าน เอาแต่หมุนตัวไปมาอยู่ข้างหน้าฮูหยินเหยาไม่หยุด ทั้งยังพูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นยินดีมาก

ฮุ่ยเทียนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ด้วยท่าทางที่แทบไม่สนใจอะไรอื่นได้แต่กำหมัดแน่น หมัดนั้นมีท่าทางเหมือนอยากเหวี่ยงออกไปทักทายใบหน้าของนางสักเปรี้ยง ในแบบที่เกือบจะอดรนทนไม่ไหวอยู่แล้ว

ในใจของสามีที่เป็นห่วงภรรยานั้น เขาไม่สนหรอกว่านางจะเป็นรองเจ้าสำนักหรือเป็นใคร

 พี่หยวน  หยวนหย่งอี้เห็นนางก่อน รีบลุกขึ้นทันที แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า  พี่มาแล้วรึ? 

ในตอนที่ฮุ่ยเทียนเห็นว่านางมาแล้ว หมัดที่กำแน่นของเขาก็คลายออกอย่างเห็นได้ชัด เผยรอยยิ้มพลางยืนขึ้นแล้วกล่าวทักทายนาง

หรงเยว่ก้าวขึ้นมาข้างหน้าคว้าแขนของนาง แล้วพูดราวกับตัวเองมีสถานะเป็นเจ้าบ้านว่า  เจ้ามาได้จังหวะพอดีเลย รีบไปตรวจร่างกายให้นางเร็วเข้าเถอะ อายุเช่นนางไม่สามารถล้อเล่นได้ เกือบจะห้าสิบแล้วสินะ? คนอื่นหลังอายุห้าสิบประจำเดือนก็ไม่มาแล้วกระมัง? นางช่างร้ายกาจมากจริง ๆ 

 หรงเยว่ ถ้าเจ้าพูดอีกฮุ่ยเทียนจะซัดเจ้าจริง ๆ แล้วนะ  หยวนชิงหลิงพูดด้วยรอยยิ้ม

 เขากล้ารึ?  หรงเยว่ปรายตากลับไปมองเขา  ถ้าเขากล้าซัดข้าล่ะก็ ข้าจะไม่แบ่งปันประสบการณ์อะไรให้เขาเลยแม้แต่นิดเดียว 

ในฐานะคนที่เคยคลอดท้องที่สองเช่นนาง ย่อมมีประสบการณ์ในการคลอดลูกอยู่เต็มเปี่ยม แน่นอนว่าฮุ่ยเทียนต้องการประสบการณ์นี้

ฮุ่ยเทียนข่มกลั้นความรู้สึกอยากโดดเข้าไปทึ้งผมของนางเอาไว้ ก้าวไปข้างหน้าแล้วประสานมือคารวะหยวนชิงหลิง  ฮองเฮาขอโปรดทรงช่วยตรวจชีพจรของนาง ดูว่าเป็นอย่างไรบ้างแล้ว? 

หยวนชิงหลิงถามว่า  ก่อนหน้านี้เจ้าเคยเรียกหมอมาตรวจชีพจรหรือไม่? แน่ใจแล้วหรือว่าเป็นการตั้งครรภ์ 

  เมื่อวานซืนเมิ่งเยว่กลับมาบ้าน ข้าบอกว่ารู้สึกไม่สบาย นางจึงตรวจชีพจรให้ข้า แล้วบอกว่าข้าตั้งครรภ์แล้ว ตัวข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจริงหรือไม่  ฮูหยินเหยามีสีหน้าเขินอาย ช่างเป็นเรื่องน่าอายจริงๆ จนอายุขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงยังท้องได้อยู่อีกล่ะ?

นางกวักเรียกหยวนชิงหลิงเข้ามาใกล้ ๆ แล้วกระซิบที่ข้างหูว่า  จริง ๆ แล้วก็อาจไม่ใช่หรอก เพราะประจำเดือนของข้าไม่มาได้หลายเดือนแล้ว 

 หา? ไม่มาได้หลายเดือนแล้ว? หรือบางทีอาจวินิจฉัยพลาด  หรงเยว่มีพลังภายในที่แข็งแกร่งมาก แม้ว่าฮูหยินเหยาจะพูดเบา ๆ แค่แอบกระซิบที่ข้างหูของหยวนชิงหลิง แต่นางก็ยังได้ยิน ทั้งยังพูดโพล่งออกมาอีกด้วย

 หุบปากเลย!  หยวนชิงหลิงดุนางด้วยรอยยิ้ม หรงเยว่คนนี้นี่นะ…..

  เมียเจ้าห้า รีบตรวจอาการให้นางเร็วเข้าเถอะ ว่าท้องจริง ๆ หรือไม่?  พระชายาซุนเร่ง

หยวนชิงหลิงกล่าวว่า  ได้ กลับไปที่ห้อง 

นางดึงฮูหยินเหยาให้ลุกขึ้น หรงเยว่คิดจะตามไป แต่ถูกฮุ่ยเทียนหยุดไว้  รองเจ้าสำนักรออยู่ที่นี่ก็พอ เจ้าไม่รู้เรื่องการแพทย์เสียหน่อย 

 ข้าตั้งใจมาช่วยเจ้าแท้ ๆ ฮุ่ยเทียน เจ้านี่มันจริง ๆ เลยนะ ช่างไม่รู้จักสำนึกน้ำใจของคนอื่นเขาเสียบ้าง  หรงเยว่ยืดคอ นางตั้งใจว่าจะไปดู ๆ หน่อย จะได้กลายเป็นพยานรู้เห็นคนแรก

หยวนหย่งอี้ดึงนางไว้  เจ้านั่งลงแล้วรออยู่ตรงนี้นี่ล่ะ ถ้าท้องจริง ๆ พี่หยวนจะต้องบอกพวกเราอยู่แล้ว 

 ฮุ่ยเทียน  หรงเยว่หันกลับมามองชายหนุ่มผู้มีท่าทางกังวลและวิตก  ตอนแรกเจ้าไม่ได้บอกหรอกหรือว่าจะไม่มีลูกแล้ว? ทำไมเจ้าถึงไม่ใช้ยาล่ะ ? 

ฮุ่ยเทียนไม่อยากตอบคำถามนี้

ตอนนี้เขากำลังกังวลใจมากเหลือเกิน

เขาเมื่ออยู่มาถึงวัยนี้ ไม่ว่าจะมีหรือไม่มีลูก ก็ไม่สำคัญอะไรอีกแล้ว ทั้งเมิ่งเยว่และเมิ่งซิงต่างก็กตัญญูมาก เขายังได้อุ้มหลานชายอีกด้วย ชีวิตนี้ของเขาไม่รู้ว่าราบรื่นแสนสุขตั้งขนาดไหน

แต่อันที่จริง ในตอนที่เสร็จการวินิจฉัยแล้ว เมิ่งเยว่บอกว่าแม่ตั้งครรภ์ ในใจเขารู้สึกมีความสุขขึ้นมา แต่ก็เป็นความสุขเพียงชั่วครู่สั้น ๆ จากนั้นก็เป็นความกังวลอย่างไม่รู้จบแทน

อายุของนางไม่ใช่น้อย ๆ แล้ว การตั้งครรภ์ในวัยนี้เป็นอันตรายมาก

การใช้ทั้งชีวิตของนางไปแลกกับความสุขเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ หากสามารถเลือกได้ แน่นอนว่าเขาย่อมไม่ยอมแลกแน่ ๆ

หยวนชิงหลิงพาฮูหยินเหยาเข้าไปในห้องตรวจครรภ์ ใช้กระดาษทดสอบการตั้งครรภ์ ผลตรวจพบว่านางตั้งครรภ์จริงๆ

ตรวจสอบซ้ำถึงสามครั้ง พบว่าไม่มีข้อผิดพลาด

หยวนชิงหลิงโยนของทิ้ง คิดจะปิดกล่องยา แต่สายตากลับแลเห็นยาบำรุงครรภ์จำนวนมากในกล่องยา ถึงขั้นที่ว่า กระทั่งยาบางชนิดที่ไม่ค่อยได้ใช้ ก็ยังถูกวางไว้ที่ชั้นหนึ่งด้วย

นางมองดูที่ชั้นสอง จากนั้นก็รีบปิดมันลงอย่างรวดเร็ว ไม่อยากมองดูมันอีก

นางลอบทอดถอนใจแบบไม่ให้ใครได้ยิน ท้องนี้เป็นอะไรที่อันตรายมากจริงๆ

  ฮุหยินเหยา พวกมาคุยกันเถอะ  หยวนชิงหลิงกล่าว

  อื้ม ข้ารู้ว่าเจ้าอยากจะพูดอะไร เด็กคนนี้ ข้าอยากเก็บเขาเอาไว้  ฮูหยินเหยานั่งลง แล้วมองนางด้วยสายตาและคำพูดที่หนักแน่น

 เจ้าเห็นคราบเลือดใช่หรือไม่?  หยวนชิงหลิงถาม

ฮูหยินเหยาพยักหน้า  ใช่ ที่จริงแล้ว ประจำเดือนข้าไม่มาได้เกือบ ๆ จะครึ่งปีแล้ว สองปีที่ผ่านมาก็มาแบบขาด ๆ มา ๆ ไม่ค่อยสม่ำเสมอ ข้าคิดว่าคงจะถึงวัยหมดประจำเดือนแล้ว ครั้งนี้เห็นคราบเลือดก็เลยไม่ได้สนใจมัน คิดว่าเป็นแค่ประจำเดือน แล้วตัวเองก็ไม่ค่อยกระตือรือร้นนัก แต่หลังจากที่เมิ่งเยว่ตรวจชีพจรให้ ก็สั่งยาบางอย่างให้กิน แต่นางแนะนำข้าว่าไม่ควรเก็บเด็กคนนี้ไว้ คำพูดนี้ข้าเองก็ไม่กล้าพูดกับฮุ่ยเทียน 

หยวนชิงหลิงมองนางอย่างเคร่งเครียดจริงจัง  เจ้าควรบอกเขา ไม่เช่นนั้นมันจะไม่ยุติธรรมสำหรับเขา เจ้ากำลังเอาชีวิตของตัวเองมาเดิมพัน สำหรับฮุ่ยเทียน ข้าเชื่อว่าเขาจะต้องคิดว่าเจ้ามีความสำคัญยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด 

ฮูหยินเหยาจับมือนางพลางส่ายหน้า เรื่องนี้บอกเขาไม่ได้ เป็นเพราะข้ารู้ดีว่าเขาห่วงใยข้าเหนือสิ่งอื่นใด ข้าจึงไม่อาจบอกให้เขารู้ได้ว่าข้าต้องเผชิญกับความเสี่ยงมากแค่ไหน ข้าต้องการคลอดเด็กคนนี้ออกมา