บุปผาเคียงบัลลังก์ - ตอนที่ 454 คนร้ายตัวจริง / ตอนที่ 455 เป้าหมายที่น่าสงสัย

ตอนที่ 454 คนร้ายตัวจริง

น้ำเสียงโหรวผินมีชีวิตชีวา รอยยิ้มที่นุ่มนวลเสมอมาเจือความเหยียดหยาม

หลัวอวี้ก็หัวเราะขึ้นด้วยเช่นกัน แต่เขามองดูองค์หญิงหมิงอวี้ที่ด้านหลังอย่างกังวลใจแล้วถามยิ้มๆ ว่า

“โหรวผินจะทรงจัดการกับองค์หญิงหมิงอวี้อย่างไรดีพ่ะย่ะค่ะ หากนางฟื้นขึ้นมาเรื่องอีกมากมายก็ยากจะควบคุมได้ ในเมื่อนางเห็นทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว มิสู้…”

รอยยิ้มบนใบหน้าโหรวผินค่อยๆ หายไป ความนุ่มนวลของนางกลับกลายเป็นความโหดร้าย ความมืดหม่นสายหนึ่งแวบผ่านไปบนใบหน้างดงาม

“ในเมื่อฝ่าบาทมอบนางไว้กับข้า ข้าย่อมต้องให้นางมีชีวิตอยู่ แต่ว่า…”

“ข้าไม่ต้องการให้นางเปิดเผยเรื่องในวันนั้นออกมา เจ้ารู้สินะว่าควรทำอย่างไร”

เสียงของโหรวผินไม่ดัง แต่ใบหน้าหลัวอวี้ผุดรอยยิ้มที่แทบจะสังเกตไม่เห็น

“โหรวผินโปรดทรงวางพระทัย กระหม่อมจะส่งองค์หญิงหมิงอวี้สู่ปรโลกอย่างดีที่สุดพ่ะย่ะค่ะ”

“กรี๊ด!”

เสียงกรีดร้องด้วยความกลัวดังขึ้นจากหลังฉากกันลม โหรวผินตกใจมองดูหลัวอวี้ หลัวอวี้จึงวิ่งเข้าไปราวลูกธนู

โหรวผินเริ่มหวั่นใจ เรื่องนี้สำคัญใหญ่ยิ่ง ไม่ควรเลยที่จะดีใจเกินไปเช่นนี้ ทำให้นางประมาทเลินเล่อไปชั่วขณะ

นางกระทืบเท้าโดยแรง รีบมองไปยังหมิงอวี้บนเตียงแล้วติดตามออกไป

หยดน้ำตาแวววาวหยดหนึ่งร่วงหล่นลงมาทางหางตาขององค์หญิงหมิงอวี้ที่อยู่บนเตียงในขณะนี้

นางฟื้นนานแล้วแต่ไม่กล้าตื่นขึ้นมา เพราะรู้ว่าหากนางตื่นขึ้นแล้วไม่รู้ว่าจะเล่าเรื่องที่นางเห็นที่นางได้ยินมาอย่างไร

นางไม่กล้าพูด ดังนั้นนางจึงรอคอยอยู่กับความหวาดกลัวและสั่นเทา

นางไม่รู้ว่ามีใครที่นางจะไว้วางใจได้อีก ไม่รู้ว่าควรจะดำรงชีวิตอยู่ต่อไปอย่างไร ฉับพลันตระหนักได้ถึงความน่ากลัวของวังนี้ นางไม่ควรที่จะกลับมาที่นี่เลยจริงๆ

องค์หญิงหมิงอวี้หวาดกลัวอย่างยิ่ง คนคนเดียวที่นางเชื่อถือได้ก็คือเซียงฉือ แต่เซียงฉือไม่ได้อยู่กับนาง เซียงฉือออกไปจากที่นี่แล้ว ตอนนั้นนางอยากลุกขึ้น อยากกอดอวิ๋นเซียงฉือแล้วบอกกับนางว่าตนเห็นอะไรมาบ้าง

ตอนนั้นนางไปเก็บว่าวกลับมาและคิดจะไปหาอวิ๋นเซียงฉือ แต่ได้ไปทำลายความลับที่น่าสะพรึงเข้า

หัวหน้าขันทีวั่นกวงยืนอยู่กับข้าราชสำนักสตรีคนหนึ่งที่หลังภูเขาจำลองด้วยท่าทางแปลกๆ แต่เพราะอยู่ห่างไกลทำให้หมิงอวี้ไม่รู้ว่าพวกเขากำลังทำอะไร ด้วยความอยากรู้จึงทำให้นางเดินเข้าไปเพื่อดูให้กระจ่าง

นางเห็นหน้าตาข้าราชสำนักสตรีที่ยืนหันหลังให้คนนั้นไม่ถนัด

ด้วยความสงสัยใคร่รู้ว่าข้าราชสำนักสตรีคนนั้นคือใคร องค์หญิงหมิงอวี้จึงเดินเข้าไปใกล้พวกเขาทั้งสองในภูเขาจำลอง แล้วก็ได้ยินคำพูดที่ทำให้นางสะพรึงกลัวอย่างที่สุดเข้า

‘ที่แท้เจ้าเป็นคนของพวกเขา เจ้าคิดจะวางยาคนที่อยู่ใกล้ตัวฝ่าบาทเช่นนั้นหรือ เจ้าทำเช่นนี้จะทำให้แผนการทั้งหมดที่พวกเราเตรียมมาอย่างยากลำบากพังทลาย’

หมิงอวี้ไม่ได้ยินเสียงของข้าราชสำนักสตรีคนนั้น ไม่มีการโต้แย้ง ไม่มีคำอธิบาย แต่ได้ยินคำพูดวั่นกวงต่อไปว่า

‘เหยาฮวา ข้าให้เจ้าวางยาพิษนางทำไมไม่ลงมือเสียที นางกลับเข้าวังมาระยะหนึ่งแล้ว อวิ๋นเซียงฉือก็ดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง หากให้นางล่วงรู้เรื่องทั้งหมด แผนการของพวกเราก็จะพังไปสิ้น…’

องค์หญิงหมิงอวี้ถึงจะเป็นหญิงสาวที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาที่สุดในวังนี้ แต่นางไม่ได้โง่เขลา

เพราะความหวาดกลัวนางจึงไม่กล้าอยู่ต่อ ขณะหมุนกายวิ่งหนีอย่างตกใจนั้นก็ได้พลัดตกลงไปในทะเลสาบด้วยความเร่งรีบ

นางรีบร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ วั่นกวงปรากฏตัวออกมาด้วยท่าทีเย็นชาไร้น้ำใจ

นางไม่กล้าส่งเสียง ได้แต่ลอยคลอผลุบโผล่อยู่ในน้ำเช่นนั้น

ตอนที่ 455 เป้าหมายที่น่าสงสัย

คำพูดของโหรวผินทำให้อวิ๋นเซียงฉือผุดความรู้สึกประหลาดขึ้นในใจ นางเดินตามสวี่อี้กลับไป

เมื่อเข้าไปถึงห้องหนังสือในกองคดีแล้วทั้งสามคนก็แยกย้ายกันนั่งลง สวี่อี้เห็นท่าทางเซียงฉือแปลกไปเช่นนั้นจึงสะกิดเบาๆ เข้าที่แขนนาง

“กำลังคิดอะไรอยู่ เห็นคิดมาตลอดทาง หรือว่าโหรวผินตรัสอะไร หรือว่าองค์หญิงหมิงอวี้ทรงฟื้นแล้ว”

คำพูดของสวี่อี้ทำให้สองตาพยัคฆ์ของฉู่อวิ๋นเซียวเบิกกว้างยิ่ง เขารู้สึกประหลาดใจที่เห็นเซียงฉือเข้าไปเป็นเวลานาน แต่หลังจากออกมาแล้วก็ไม่ปริปากพูดอะไรเลย

“ใต้เท้าอวิ๋น ใต้เท้าสวี่ พวกท่านล้วนเป็นคนฉลาด แต่ข้าเป็นพวกคนหยาบ จะให้ไปบุกตะลุยสู้ศึกไม่เป็นปัญหา แต่ข้าฟังคำพูดวกวนของพวกท่านไม่เข้าใจเลย”

“ใต้เท้าอวิ๋น ท่านเป็นคนข้างกายฝ่าบาท หากพระองค์ทรงรับสั่งสิ่งใดท่านจงสั่งมาเถิด ข้าฉู่อวิ๋นเซียวจะต้องจัดการได้อย่างแน่นอน”

อวิ๋นเซียงฉือค่อยๆ ดึงสายตากลับมาแล้วมองดูฉู่อวิ๋นเซียว นางทอดถอนใจ

“ข้าไร้ความสามารถ สิ่งที่ฝ่าบาทรับสั่งกับข้าก็เหมือนกับทุกท่านคือหาตัวนักฆ่าให้ได้ภายในเจ็ดวัน ไม่ได้มีเรื่องอื่นใด แต่ที่ข้าไม่พูดจานั้นเป็นเพราะข้ารู้สึกว่ามีบางอย่างที่ดูเหมือนข้าจะทำผิดไป เหมือนข้ากำลังเดินหลงทาง”

เซียงฉือลังเลสงสัย นางย้อนคิดถึงคำพูดโหรวผินและคิดถึงผู้คนที่อยู่ในวัง

นางเอ่ยปากออกมาช้าๆ

“ขันทีและนางกำนัลที่มีอำนาจขนาดปิดฟ้าได้ด้วยมือเพียงข้างเดียวในวังนี้ มีใครบ้าง”

เท่าที่เซียงฉือคิดได้ก็มีหงซีกูกูกับซูกงกง แต่ว่าคนทั้งสองจะทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร

ส่วนหัวหน้าขันทีคนอื่นๆ นางไม่ค่อยจะรู้จักนัก

สวี่อี้เมื่อฟังคำพูดของเซียงฉือแล้วก็เริ่มคิด

แต่ฉู่อวิ๋นเซียวไม่เข้าใจว่าพวกนางคุยเรื่องอะไรกัน ดังนั้นจึงตบโต๊ะ

“หัวหน้าขันทีมีอยู่ตำหนักละหนึ่งคน ข้างพระวรกายฝ่าบาทมีซูกงกงกับหงซีกูกู ตำหนักอวี้หยวนมีจางกงกงกับหวังหมัวหมัว ตำหนักจู้เซียงเป็นหลี่กงกงกับหลิวหมัวหมัว ตำหนักเฮ่อเหลียนจะเป็นเติ้งกงกงกับสวีหมัวหมัว ทั้งหมดล้วนเป็นพวกคนรับใช้ แต่ก็มีอำนาจในวังไม่น้อย”

“ใต้เท้าอวิ๋น เพียงท่านบอกมาคำเดียวข้าจะไปนำตัวพวกเขาทั้งหมดมาสอบสวนในกองคดีเอง”

เซียงฉือได้ยินดังนั้นก็สะบัดมือ ขณะนั้นกระแสลมด้านนอกพัดแรงขึ้นมาก ทำให้ใบไม้ที่หลงเหลือติดกิ่งไม่มากด้านนอกพากันส่งเสียงดัง

เซียงฉือชะงักไป

“ไม่ใช่ ไม่ใช่พวกเขา พวกเขาล้วนเป็นขันทีใหญ่กับหมัวหมัวที่มากสามารถที่มีชื่อเสียงประจักษ์อยู่ในวัง ทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขาจะมีคนจำนวนมากมองดูอยู่ หากเป็นพวกเขาจริงแล้วละก็ คงต้องมีข่าวลืออะไรเล็ดรอดออกมาก่อนแล้ว”

“อีกอย่างพวกเขาก็กำลังอยู่ในช่วงได้ดิบได้ดีมีความสุข หากแม้จะประลองกำลังกันเองเพื่อเจ้านายของตนแล้วเกิดมีใครหลุดเผยจุดอ่อนออกมา ในระหว่างคนพวกนั้นคงจะไม่มีการอำพรางปกปิดให้กันเป็นแน่ แต่ทหารรักษาพระองค์ตรวจค้นตามแบบแผนถึงเช่นนี้แล้วกลับยังไม่ได้ข่าวคราวแม้แต่น้อยจึงเห็นได้ว่าไม่ใช่คนในกลุ่มนี้”

อวิ๋นเซียงฉือพูดเช่นนี้ฉู่อวิ๋นเซียวต้องเกาหัว ขณะนั้นนางคิดถึงเฮ่อหมัวหมัวในกองซักรีดกับจางกงกงขึ้นมา พวกเขาควรต้องรู้จักคนคนนี้จึงจะถูกต้อง

บุคคลที่ขนาดโหรวผินเอ่ยถึงเช่นนี้น่าจะเป็นคนที่มีสถานะ แต่เพราะเหตุใดจนถึงบัดนี้ยังไม่มีใครพูดขึ้นมาเล่า

“สวี่อี้ ข้าคิดจะไปยังกองซักรีดเพื่อสอบถามเฮ่อหมัวหมัวสักหน่อย บางทีอาจได้ข่าวคราวก็ไม่แน่ นางเป็นคนเก่าคนแก่ในวังนี้ ไม่แน่ว่าอาจจะรู้เรื่องราวอะไรมากกว่าพวกเราก็เป็นได้”

ซ่า…

พอเซียงฉือพูดจบ สายฝนจากด้านนอกก็กระหน่ำลงมาห่าใหญ่ สวี่อี้จึงดึงแขนนางไว้

“ฝนฟ้าไม่เป็นใจ วันนี้ก็อย่าเพิ่งไปเลย ฝนตกหนักขนาดนี้แล้วสุขภาพเจ้าก็เพิ่งจะดีขึ้น พรุ่งนี้ค่อยไปก็แล้วกัน อย่างไรก็ไม่ได้ด่วนว่าต้องเป็นขณะนี้ พวกเรามาแจกแจงแยกเรื่องราวอื่นๆ กันก่อนดีกว่า แล้วก็ตรวจสอบกันไปเป็นลำดับ อาจจะเป็นผลดีมากกว่านะ”

ฉู่อวิ๋นเซียวเห็นด้วยอย่างยิ่งกับคำพูดของสวี่อี้ เขาในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับแมลงวันไร้หัวที่พุ่งชนสะเปะสะปะไปทั่ว